Ook ik heb absoluut géén positieve ervaring met het Winnock. Ik kwam er ook terecht met een whiplash, alhoewel ik door een therapie die ik volgde, al enige tijd pijnvrij was. De reden dat ik toch naar W ging, was omdat ik op het gebied van concentratie problemen bleef houden(hiervan zei het W overigens op de 1e dag dat ze daar nou net niks mee konden), én omdat mijn bedrijfsarts zo graag wilde dat ik dat ging doen.
En aangezien ik álles wilde doen om volledig te herstellen, wilde ik dit ook nog wel doen.
Nou ik heb aardig wat confrontaties en strijd gehad daar zeg.....
Ik kwam daar dus pijnvrij binnen, maar had na de 1e keer trainen (die basismeting) zoveel pijn, dat ik het gevoel had dat ik ruim een jaar terug in de tijd terecht was gekomen. Ik heb een week geprobeerd om hun trainingsprogramma te volgen, maar bleef zoveel pijn houden. Ik ben toen een stapje teruggegaan met trainen (onder véél protest), maar ook dat werkte niet. Halverwege de 2e week had ik zoveel pijn dat ik mijn therapeut gevraagd heb om eens naar mn lijf te kijken......bleek dat mn bekken fiks scheef stond.....door overbelasting. Volgens W moest ik goed bij mezelf te rade gaan waarom dit zo was, want de oorzaak moest ik bij mezelf zoeken en niet bij de training.
Ik zal hier niet neerzetten wat ik hier precies van vond (kun je vast wel raden), maar ik ben toen met het trainen gestopt, omdat doorgaan de boel nog véél meer zou overbelasten. Maar het heeft wel een paar behandelingen bij mn therapeut gekost, voordat ik weer pijnvrij was.
Als je enigszins onzeker/beïnvloedbaar bent, ga je bij het W ontzettend aan jezelf twijfelen, want ze leggen álles bij jezelf neer....vreselijk, en ontzettend oneerlijk (om het netjes te zeggen).
Ik was ingedeeld voor een lang programma (3 weken....in totaal ruim 9000 euro), maar in de 2e en 3e week vielen verschillende dingen in herhaling en heb ik ook met 2 sessies individueel moeten werken.....wat hebben ze dan in godsnaam gedaan voor die 9000 euro
Ik kan nog een heel 'boekwerk' schrijven over al het 'gezeik' en gedoe bij het W.....maar ik laat het hier even bij.
Wat ik wel kan zeggen is dat ik er echt hélemaal niks mee opgeschoten ben.....integendeel.....ik kwam er ten slotte pijnvrij binnen en heb weken nodig gehad om weer op dit niveau te komen.
Nou mag ik mezelf gelukkig prijzen, omdat ik volledig klachtenvrij ben en weer gewoon álles kan wat ik voorheen ook kon. Alleen niet dankzij het Winnock, maar dankzij een zeer effectieve therapie die mij volledig van mijn klachten heeft afgeholpen. Genezen van een whiplash (of fybro/bekkeninstabiliteit enz) kan dus wel!!!!
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] Reintegratie bij Winnock
Re: Reintegratie bij Winnock
Hoi Blake7,
Apropos 'Poortwachter'. Lees en huiver over het stukje uit 2003 uit 'Huisarts en wetenschap'. Het is allemaal politiek in ons 'kikkerlandje'......
Weg met de poortwachter!
Berend Terluin
Huisarts en Wetenschap, 46 (maart 2003), p. 127-128
Trefwoorden:gezondheidszorg; huisarts; medische consumptie; verwijzen;
‘Dokter, ik kom een verwijzing naar de Riagg halen. Mijn kind is op school getest en nu moet ze naar een kinderpsycholoog.’
‘Ik heb bij het voetballen mijn enkel verzwikt en nu zegt onze masseur dat ik zo snel mogelijk fysiotherapie moet hebben. Ik heb al een afspraak gemaakt.’
‘Bij de whiplash-vereniging hebben ze mij het adres gegeven van een neuroloog die gespecialiseerd is in whiplash. Daar wil ik naar toe.’
Ziedaar, een dagje poortwachteren. De huisartspoortwachter is niet meer wat hij geweest is. Dat komt door maatschappelijke ontwikkelingen, door geïnformeerde en mondiger patiënten en door het marktdenken bij de zorgverzekeraars. Patiënten hebben recht op een second opinion. Vroeger konden we nog gewoon weigeren een patiënt naar de specialist te verwijzen als we daar niet achter stonden. Maar nu?
De poortwachtersfunctie is niet meer van deze tijd. Ooit waren wij huisartsen er trots op dat we als poortwachters medicalisering konden voorkomen en de kosten van de gezondheidszorg in de hand konden houden. Tegenwoordig gaat het anders. Verwijzingen zijn formaliteiten. Zeker, soms kan een informatief gesprek een gewenste verwijzing nog terugdraaien, maar als het er op aankomt, heeft de huisarts weinig in te brengen aan de poort. We schrijven briefjes voor de logopediste en ondertekenen taxibriefjes. Patiënten gaan zonder verwijzing naar de fysiotherapeut en de verwijskaarten worden achteraf geregeld. Terwijl het draagvlak voor de huisarts als poortwachter bij onze patiënten gestaag afbrokkelt, doen specialisten er juist steeds meer een beroep op. ‘De assistente van de oogarts zei dat als de huisarts belt, ik eerder terecht kan.’
Wat levert het poortwachtersgedoe op? Geen beperking van kosten en ook niet minder medicalisering. De explosieve groei van CT- en MRI-scans hebben we niet tegen kunnen houden. Zonder enige medische noodzaak gaan bijna alle zwangeren toch onder de echo. Medicalisering is een basiskenmerk van onze samenleving geworden.1 De poortwachtersrol levert ons alleen ergernis, discussies in de spreekkamer en ontevreden patiënten op. Van de zorgverzekeraars hoeft het ook al niet meer. Zorg-verzekeraars Nederland (ZN) stelt zelfs voor de exclusieve poortwachtersrol van de huisarts los te laten.2 Argumenten zijn de toenemende werkdruk bij huisartsen en het maatschappelijk draagvlak. Het rapport geeft voorbeelden van ‘alternatieve poortwachters’. De schoolarts of praktijkverpleegkundige verwijst rechtstreeks naar de logopedist, fysiotherapeut of psychotherapeut en bedrijfsartsen verwijzen naar tweedelijns deskundigheid voor diagnostiek, consultatie en behandeling.
Is er nog leven voor de Nederlandse huisarts na het beëindigen van de gedwongen winkelnering? Jazeker, en nog een leuker leven ook! Het NIVEL heeft onderzoek gedaan in verschillende Europese landen.3 In België, Duitsland en Zwitserland, waar de huis-arts geen poortwachtersfunctie heeft, gaan patiënten met een meer gerichte vraagstelling en positievere verwachtingen naar de huisarts. Ze verwachten – en krijgen – goede hulp van hun huis-arts die ze immers zelf hebben uitgezocht. De huisartsen kennen hun patiënten zelfs beter dan in de poortwachterslanden Nederland, Groot-Brittannië en Spanje. Het ontbreken van de poortwachtersfunctie is goed voor de huisarts-patiëntrelatie. Niettemin pleiten Assendelft et al. in hun reactie namens het NHG op dit NIVEL-onderzoek voor bedachtzaamheid.4 Wat dan de (beoogde) voordelen van de poortwachtersrol tegenwoordig (nog) zijn, maken ze helaas niet duidelijk. Grote verschuivingen in de zorgconsumptie zijn er na het afschaffen van de gatekeeper in een HMO niet gevonden.5 De kosten van de gezondheidszorg worden voor het grootste deel door de welvaart bepaald en helemaal niet door de aan- of afwezigheid van poortwachters in de zorg.6
Laten wij dus voortaan alleen nog onze eigen poort bewaken en laten andere zorgverleners hetzelfde doen met hún poort. De assistente van de oogarts kan best zelf triage toepassen en ook fysiotherapeuten kunnen wel zelf uitmaken wie ze kunnen behandelen.
De meeste mensen hebben veel vertrouwen in hun huisarts en raadplegen hem of haar maar al te graag om een generalistische behandeling of deskundig advies te krijgen, inclusief voorlichting over mogelijkheden en onmogelijkheden in de gezondheidszorg. Wij danken onze uitstekende ‘marktpositie’ aan onze deskundigheid en onze positie dicht bij de mensen. Die poortwachtersrol hebben we helemaal niet nodig, sterker nog, die ondermijnt onze positie. Weg ermee.
Literatuur
1. Moynihan R, Heath I, Henry D. Selling sickness: the pharmaceutical industry and disease mongering. BMJ 2002;324:886-91.
2. Zorgverzekeraars Nederland. Visie zorgverzekeraars op herstructurering Eerstelijnszorg. Zeist: ZN, 2002. (http://www.zn.nl/actueel/leeszaal/LZ09_rapporten.asp).
3. Van den Brink-Muinen A, Van Dulmen AM, Bensing JM. De invloed van de poortwachtersrol op de huisarts-patiëntcommunicatie in West-Europa. Huisarts Wet 2002;45:592-8.
4. Assendelft P, Timmermans A, Voorn T, In 't Veld K. De poortwachter moet blijven. Huisarts Wet 2003;46:46-7.
5. Ferris TG, Chang Y, Blumenthal D, Pearson SD. Leaving gatekeeping behind; effects of opening access to specialists for adults in a health maintenance organization. N Engl J Med 2001;345:1342-3.
6. Groenewegen PP, Delnoij DMJ. Waar zou Nederland zijn zonder de huisarts? De positie van huisartsen in relatie tot aard en kosten van zorg. Utrecht: Elsevier/De Tijdstroom, 1997.
Apropos 'Poortwachter'. Lees en huiver over het stukje uit 2003 uit 'Huisarts en wetenschap'. Het is allemaal politiek in ons 'kikkerlandje'......
Weg met de poortwachter!
Berend Terluin
Huisarts en Wetenschap, 46 (maart 2003), p. 127-128
Trefwoorden:gezondheidszorg; huisarts; medische consumptie; verwijzen;
‘Dokter, ik kom een verwijzing naar de Riagg halen. Mijn kind is op school getest en nu moet ze naar een kinderpsycholoog.’
‘Ik heb bij het voetballen mijn enkel verzwikt en nu zegt onze masseur dat ik zo snel mogelijk fysiotherapie moet hebben. Ik heb al een afspraak gemaakt.’
‘Bij de whiplash-vereniging hebben ze mij het adres gegeven van een neuroloog die gespecialiseerd is in whiplash. Daar wil ik naar toe.’
Ziedaar, een dagje poortwachteren. De huisartspoortwachter is niet meer wat hij geweest is. Dat komt door maatschappelijke ontwikkelingen, door geïnformeerde en mondiger patiënten en door het marktdenken bij de zorgverzekeraars. Patiënten hebben recht op een second opinion. Vroeger konden we nog gewoon weigeren een patiënt naar de specialist te verwijzen als we daar niet achter stonden. Maar nu?
De poortwachtersfunctie is niet meer van deze tijd. Ooit waren wij huisartsen er trots op dat we als poortwachters medicalisering konden voorkomen en de kosten van de gezondheidszorg in de hand konden houden. Tegenwoordig gaat het anders. Verwijzingen zijn formaliteiten. Zeker, soms kan een informatief gesprek een gewenste verwijzing nog terugdraaien, maar als het er op aankomt, heeft de huisarts weinig in te brengen aan de poort. We schrijven briefjes voor de logopediste en ondertekenen taxibriefjes. Patiënten gaan zonder verwijzing naar de fysiotherapeut en de verwijskaarten worden achteraf geregeld. Terwijl het draagvlak voor de huisarts als poortwachter bij onze patiënten gestaag afbrokkelt, doen specialisten er juist steeds meer een beroep op. ‘De assistente van de oogarts zei dat als de huisarts belt, ik eerder terecht kan.’
Wat levert het poortwachtersgedoe op? Geen beperking van kosten en ook niet minder medicalisering. De explosieve groei van CT- en MRI-scans hebben we niet tegen kunnen houden. Zonder enige medische noodzaak gaan bijna alle zwangeren toch onder de echo. Medicalisering is een basiskenmerk van onze samenleving geworden.1 De poortwachtersrol levert ons alleen ergernis, discussies in de spreekkamer en ontevreden patiënten op. Van de zorgverzekeraars hoeft het ook al niet meer. Zorg-verzekeraars Nederland (ZN) stelt zelfs voor de exclusieve poortwachtersrol van de huisarts los te laten.2 Argumenten zijn de toenemende werkdruk bij huisartsen en het maatschappelijk draagvlak. Het rapport geeft voorbeelden van ‘alternatieve poortwachters’. De schoolarts of praktijkverpleegkundige verwijst rechtstreeks naar de logopedist, fysiotherapeut of psychotherapeut en bedrijfsartsen verwijzen naar tweedelijns deskundigheid voor diagnostiek, consultatie en behandeling.
Is er nog leven voor de Nederlandse huisarts na het beëindigen van de gedwongen winkelnering? Jazeker, en nog een leuker leven ook! Het NIVEL heeft onderzoek gedaan in verschillende Europese landen.3 In België, Duitsland en Zwitserland, waar de huis-arts geen poortwachtersfunctie heeft, gaan patiënten met een meer gerichte vraagstelling en positievere verwachtingen naar de huisarts. Ze verwachten – en krijgen – goede hulp van hun huis-arts die ze immers zelf hebben uitgezocht. De huisartsen kennen hun patiënten zelfs beter dan in de poortwachterslanden Nederland, Groot-Brittannië en Spanje. Het ontbreken van de poortwachtersfunctie is goed voor de huisarts-patiëntrelatie. Niettemin pleiten Assendelft et al. in hun reactie namens het NHG op dit NIVEL-onderzoek voor bedachtzaamheid.4 Wat dan de (beoogde) voordelen van de poortwachtersrol tegenwoordig (nog) zijn, maken ze helaas niet duidelijk. Grote verschuivingen in de zorgconsumptie zijn er na het afschaffen van de gatekeeper in een HMO niet gevonden.5 De kosten van de gezondheidszorg worden voor het grootste deel door de welvaart bepaald en helemaal niet door de aan- of afwezigheid van poortwachters in de zorg.6
Laten wij dus voortaan alleen nog onze eigen poort bewaken en laten andere zorgverleners hetzelfde doen met hún poort. De assistente van de oogarts kan best zelf triage toepassen en ook fysiotherapeuten kunnen wel zelf uitmaken wie ze kunnen behandelen.
De meeste mensen hebben veel vertrouwen in hun huisarts en raadplegen hem of haar maar al te graag om een generalistische behandeling of deskundig advies te krijgen, inclusief voorlichting over mogelijkheden en onmogelijkheden in de gezondheidszorg. Wij danken onze uitstekende ‘marktpositie’ aan onze deskundigheid en onze positie dicht bij de mensen. Die poortwachtersrol hebben we helemaal niet nodig, sterker nog, die ondermijnt onze positie. Weg ermee.
Literatuur
1. Moynihan R, Heath I, Henry D. Selling sickness: the pharmaceutical industry and disease mongering. BMJ 2002;324:886-91.
2. Zorgverzekeraars Nederland. Visie zorgverzekeraars op herstructurering Eerstelijnszorg. Zeist: ZN, 2002. (http://www.zn.nl/actueel/leeszaal/LZ09_rapporten.asp).
3. Van den Brink-Muinen A, Van Dulmen AM, Bensing JM. De invloed van de poortwachtersrol op de huisarts-patiëntcommunicatie in West-Europa. Huisarts Wet 2002;45:592-8.
4. Assendelft P, Timmermans A, Voorn T, In 't Veld K. De poortwachter moet blijven. Huisarts Wet 2003;46:46-7.
5. Ferris TG, Chang Y, Blumenthal D, Pearson SD. Leaving gatekeeping behind; effects of opening access to specialists for adults in a health maintenance organization. N Engl J Med 2001;345:1342-3.
6. Groenewegen PP, Delnoij DMJ. Waar zou Nederland zijn zonder de huisarts? De positie van huisartsen in relatie tot aard en kosten van zorg. Utrecht: Elsevier/De Tijdstroom, 1997.
Re: Reintegratie bij Winnock
Ook ik heb een zeer negatieve ervaring met het Winnock gehad. Regie over eigen leven terug krijgen zeggen ze. Nu als ik de discussies met het Winnock hier zou moeten gaan neerzetten, zul je zien dat het alleen hun mening is die telt. Het zijn net pingpongspelletjes, helaas ben ik ook mondig en geen volgzaam schaap. Zo moet je klachtenonafhankelijk functioneren, maar als je dan iets met deze pijnklachten wilt doen raden ze dat af want dan ben je te gefixeerd op je klachten. 
. Aan de andere kant moet je je grenzen aangeven. Dat is het toverwoord bij het Winnock. Iedereen moet leren zijn grenzen aan te geven want daar ligt vast het probleem, maar als je deze dan aangeeft, zie je het verkeerd of ben je eigenwijs. Je krijgt twee weken begeleid sporten en groepsgesprekken, waar ik nog steeds niet uit ben wat de boodschap nu feitelijk is. Vervolgens ben ik klaar met het traject en heb nog meer vraagtekens dan ervoor. Feitelijk hebben ze aan mijn whiplash niets gedaan en moet ik toch reintegreren, want het zit tussen de oren en het te veel concentreren op de pijn, althans volgens het Winnock. Vooralsnog was ik voor mijn auto-ongeluk vrolijk en opgeruimd van karakter en ben ik communicatief aardig vaardig en had een fotografisch geheugen, natuurlijk heb ik net als ieder ander mens een rugzakje maar heb dat nooit als een overbelasting gezien om niet te gaan werken. Ook mijn drukke baan heb ik altijd als zeer leuk ervaren en het contact met de werkgever is uitermate goed. Het enige grote probleem is dat ik (in mijn ogen) fysiek wat mankeer als gevolg van een auto-ongeluk en daar veel pijn en concentratieproblemen door heb. Ik weiger dit in een psychische hoek te laten drukken en andere handvaten heb ik niet van ze meegekregen. Ik reintegreer langzaam, het Winnock heeft zijn zorgen geuit bij de bedrijfsarts omdat ze niet geloven in het traject wat ik voor ogen heb, zijnde manuele therapie en haptonomie in combinatie met sporten (dit met heel veel pijn maar toch met doorzettingsvermogen). Toch geeft dit bij een hele vieze smaak in mijn mond en sta ik er nu bij mijn bedrijfsarts ook niet al te gekleurd op en moet ik me zowel bij het Winnock als bij de bedrijfsarts met hand en tand verdedigen en bij beiden steeds de confrontatie aan. Hoe nu verder weet ik niet, want volgens het Winnock moet ik niet zo eigenwijs zijn en gewoon mijn pijn accepteren en naast mij neer leggen. Met deze klachten kan dat gewoon niet. Nu zit ik niet alleen met veel pijn en concentratiestoornissen, maar ook met het gedoe van het Winnock wat nergens toe heeft geleid. Naar mijn mening hebben ze ook geen verstand van whiplash. Overigens heb ik hier ergens in de forums ook gelezen over postieve cijfers van het Winnock. Ik kan daarover zeggen dat ik echt niet de enige was die het negatief ervaarde.
Ik zit mezelf af te vragen of ik misschien een medisch adviseur moet inschakelen of dat er een andere weg is om te bewandelen die past. Als iemand daar een antwoord op heeft, hoor ik dat graag. Want ik ben zo langzamerhand wanhopig.
Elza
. Aan de andere kant moet je je grenzen aangeven. Dat is het toverwoord bij het Winnock. Iedereen moet leren zijn grenzen aan te geven want daar ligt vast het probleem, maar als je deze dan aangeeft, zie je het verkeerd of ben je eigenwijs. Je krijgt twee weken begeleid sporten en groepsgesprekken, waar ik nog steeds niet uit ben wat de boodschap nu feitelijk is. Vervolgens ben ik klaar met het traject en heb nog meer vraagtekens dan ervoor. Feitelijk hebben ze aan mijn whiplash niets gedaan en moet ik toch reintegreren, want het zit tussen de oren en het te veel concentreren op de pijn, althans volgens het Winnock. Vooralsnog was ik voor mijn auto-ongeluk vrolijk en opgeruimd van karakter en ben ik communicatief aardig vaardig en had een fotografisch geheugen, natuurlijk heb ik net als ieder ander mens een rugzakje maar heb dat nooit als een overbelasting gezien om niet te gaan werken. Ook mijn drukke baan heb ik altijd als zeer leuk ervaren en het contact met de werkgever is uitermate goed. Het enige grote probleem is dat ik (in mijn ogen) fysiek wat mankeer als gevolg van een auto-ongeluk en daar veel pijn en concentratieproblemen door heb. Ik weiger dit in een psychische hoek te laten drukken en andere handvaten heb ik niet van ze meegekregen. Ik reintegreer langzaam, het Winnock heeft zijn zorgen geuit bij de bedrijfsarts omdat ze niet geloven in het traject wat ik voor ogen heb, zijnde manuele therapie en haptonomie in combinatie met sporten (dit met heel veel pijn maar toch met doorzettingsvermogen). Toch geeft dit bij een hele vieze smaak in mijn mond en sta ik er nu bij mijn bedrijfsarts ook niet al te gekleurd op en moet ik me zowel bij het Winnock als bij de bedrijfsarts met hand en tand verdedigen en bij beiden steeds de confrontatie aan. Hoe nu verder weet ik niet, want volgens het Winnock moet ik niet zo eigenwijs zijn en gewoon mijn pijn accepteren en naast mij neer leggen. Met deze klachten kan dat gewoon niet. Nu zit ik niet alleen met veel pijn en concentratiestoornissen, maar ook met het gedoe van het Winnock wat nergens toe heeft geleid. Naar mijn mening hebben ze ook geen verstand van whiplash. Overigens heb ik hier ergens in de forums ook gelezen over postieve cijfers van het Winnock. Ik kan daarover zeggen dat ik echt niet de enige was die het negatief ervaarde. Ik zit mezelf af te vragen of ik misschien een medisch adviseur moet inschakelen of dat er een andere weg is om te bewandelen die past. Als iemand daar een antwoord op heeft, hoor ik dat graag. Want ik ben zo langzamerhand wanhopig.
Elza
Re: Reintegratie bij Winnock
Hoi Elza,
Ja, dat is een bekende truc. Het slachtoffer een schuldgevoel aanpraten dat de genezing niet spoedig verloopt.
Bazarfilosofie van TP's en andere ontzorgers.
Volgens de "Whiplashliteratuur" van Winnock ben je dan een "loser". Letterlijkl staat er: "They became failures".
Poot stijf houden hoor. Je eigen instinten volgen en zeer zeker een goede advocaat en medisch adviseur inschakelen.
Waar je die vindt? Wellicht dat de WL Stichting je verder kan helpen.
Sterkte,
Hanz.
Ja, dat is een bekende truc. Het slachtoffer een schuldgevoel aanpraten dat de genezing niet spoedig verloopt.
Bazarfilosofie van TP's en andere ontzorgers.
Volgens de "Whiplashliteratuur" van Winnock ben je dan een "loser". Letterlijkl staat er: "They became failures".
Poot stijf houden hoor. Je eigen instinten volgen en zeer zeker een goede advocaat en medisch adviseur inschakelen.
Waar je die vindt? Wellicht dat de WL Stichting je verder kan helpen.
Sterkte,
Hanz.
Re: Reintegratie bij Winnock
Hoi Hanz,
Ik zit er inderdaad hard aan te denken om een derde erbij in te schakelen. Als ik dit forum lees, heeft iedereen zo een beetje dezelfde ervaring met het Winnock. Namelijk het gevoel erbij gelapt te zijn. Ik vraag me af wat daar voor een tegenreactie op zou kunnen volgen, al dan niet collectief. Zoals ik het hier lees, heeft het Winnock juist slechte resultaten met Whiplash in plaats van positieve. Erg sneu vind ik het voor de mensen die niet mondig of assertief genoeg zijn om tegenwicht te bieden aan deze muiters.
Of dat het zonder het Winnock al niet lastig genoeg is een weg te vinden om met je klachten om te gaan en zoek ik een juiste modus om te werken aan verbetering, zodat ik weer op een goede manier aan het werk kan, dat is namelijk iets wat ik heel graag doe.
Hartelijk bedankt in elk geval voor je reactie.
Elza
Ik zit er inderdaad hard aan te denken om een derde erbij in te schakelen. Als ik dit forum lees, heeft iedereen zo een beetje dezelfde ervaring met het Winnock. Namelijk het gevoel erbij gelapt te zijn. Ik vraag me af wat daar voor een tegenreactie op zou kunnen volgen, al dan niet collectief. Zoals ik het hier lees, heeft het Winnock juist slechte resultaten met Whiplash in plaats van positieve. Erg sneu vind ik het voor de mensen die niet mondig of assertief genoeg zijn om tegenwicht te bieden aan deze muiters.
Of dat het zonder het Winnock al niet lastig genoeg is een weg te vinden om met je klachten om te gaan en zoek ik een juiste modus om te werken aan verbetering, zodat ik weer op een goede manier aan het werk kan, dat is namelijk iets wat ik heel graag doe.
Hartelijk bedankt in elk geval voor je reactie.
Elza
Re: Reintegratie bij Winnock
Beste allemaal,
Ik schrik me een ongeluk wanneer ik al het bovenstaande lees over Winnock. Ik kom zojuist terug van het kennismakingsgesprek bij Winnock in Nieuwegein. Ik zit sinds begin dit jaar thuis met burnout klachten. De bedrijfsarts (Achmea Arbo/Vitale) heeft me voor dit gesprek aangemeld.
Eerlijk gezegd twijfelde ik toen ik thuiskwam of ik dit traject met Winnock in moet gaan, en besloot eens te gaan googelen. Zo kwam ik bij deze discussie uit. Ik weet namelijk niet zeker of het 2 weken durende programma (en het vervolg erna) mij wel gaat helpen. Sporten doe ik reeds veel dus in extra fitness zie ik ook geen remedie. Inmiddels ben ik ook weer aan het opbouwen, d.w.z. langzaam maar zeker meer uren werken. Ik heb ook reeds interventie gehad van een Psycholoog en ik vrees eigenlijk dat Winnock daarin niet veel extra heeft toe te voegen, maar zeker weten doe ik het niet (onder het mom baadt het niet schaadt het niet). Kortom, ik twijfel of de ongetwijfeld hoge kosten wel voor mijn werkgever moeten worden gemaakt en of dit mijn reintegratie versnelt. Maar in principe sta ik voor alles open dat mij verder helpt, dus ik heb nog geen beslissing genomen.
Vraag: Wie heeft er ervaring (zowel positief als negatief) met Winnock bij Burnoutklachten?
Alvast enorm bedankt,
Marco
Ik schrik me een ongeluk wanneer ik al het bovenstaande lees over Winnock. Ik kom zojuist terug van het kennismakingsgesprek bij Winnock in Nieuwegein. Ik zit sinds begin dit jaar thuis met burnout klachten. De bedrijfsarts (Achmea Arbo/Vitale) heeft me voor dit gesprek aangemeld.
Eerlijk gezegd twijfelde ik toen ik thuiskwam of ik dit traject met Winnock in moet gaan, en besloot eens te gaan googelen. Zo kwam ik bij deze discussie uit. Ik weet namelijk niet zeker of het 2 weken durende programma (en het vervolg erna) mij wel gaat helpen. Sporten doe ik reeds veel dus in extra fitness zie ik ook geen remedie. Inmiddels ben ik ook weer aan het opbouwen, d.w.z. langzaam maar zeker meer uren werken. Ik heb ook reeds interventie gehad van een Psycholoog en ik vrees eigenlijk dat Winnock daarin niet veel extra heeft toe te voegen, maar zeker weten doe ik het niet (onder het mom baadt het niet schaadt het niet). Kortom, ik twijfel of de ongetwijfeld hoge kosten wel voor mijn werkgever moeten worden gemaakt en of dit mijn reintegratie versnelt. Maar in principe sta ik voor alles open dat mij verder helpt, dus ik heb nog geen beslissing genomen.
Vraag: Wie heeft er ervaring (zowel positief als negatief) met Winnock bij Burnoutklachten?
Alvast enorm bedankt,
Marco
Re: Reintegratie bij Winnock
Marco,
De bazarbehandeling van Winnock betreft vnl Whiplash ( en mogelijk andere traumatische aandoeningen waarvoor " derden" (denk aan oa. werkgevers, verzekeringsmaatschappijen)aansprakelijk gesteld kunnen worden.
Ben benieuwd of er ook reacties over burnout "behandelingen" van winnock komen.
Sterkte met je burnout.
H
De bazarbehandeling van Winnock betreft vnl Whiplash ( en mogelijk andere traumatische aandoeningen waarvoor " derden" (denk aan oa. werkgevers, verzekeringsmaatschappijen)aansprakelijk gesteld kunnen worden.
Ben benieuwd of er ook reacties over burnout "behandelingen" van winnock komen.
Sterkte met je burnout.
H
Re: Reintegratie bij Winnock
Ik was afgelopen januari naar Winnock gestuurd voor re-integratie. Hun advies was het lange programma dus 3 weken intensief. Het bleek dat nijna iedereen hetzelfde programma kreeg voorgeschreven. Op de 2de dag van de 2de week werd ik naar huis gestuurd met de opmerking "sporten kan je thuis ook doen". Ik heb een klacht bij hun ingediend. In hun reactie beweerde zij dat ik weg was gelopen. Het zijn dus niet alleen oplichters maar ook nog eens leugenaars. Het in grote corrupte boel binnen Winnock.
GA NOOIT NAAR WINNOCK, JE KOMT ER ALTIJD SLECHTER UIT.
GA NOOIT NAAR WINNOCK, JE KOMT ER ALTIJD SLECHTER UIT.
Re: Reintegratie bij Winnock
Dat geldt trouwens ook binnen de revalidatie'geneeskunde'. Revalideren betekent: herstellen. Herstellen van wat? Van 'whiplash'? Ooit in de Heliomare geweest. Volgens hun ("reconditionerings")programma mogen alleen 'whiplashers' deelnemen, indien de klachten langer aanhouden dan 6 maanden. En dat is al zeer opmerkelijk te noemen.
1) klachten > 6 maanden worden niet meer als 'substraat' gezien door de Commissie Forensische Neurologie
2) klachten > 6 maanden noemt men geen 'whiplash' meer maar PWS.
3) 'WL'-patiënten krijgen dan wel 'officieel' een WAD voorgeschoteld, zonder dat een gradatie(!) wordt vermeld.
4) voordat gestart wordt met het 'speciale' trainingsprogramma krijgt men eerst de label 'kinesiofobie' opgehangen, oftewel bewegingsangst. Indien deze na 4 maanden NOG in hun optiek niet 'verdwenen' is, ligt dat natuurlijk aan de 'patient' zelf, indien wel verdwenen zoeken ze wel naar een andere reden om hun onderzoek te beeindigen. hoeze? Omdat hun programma gelimiteert is. 5 maanden en geen dag langer. of de patient door niet -nader-onderzochte klachten er beroerder aan toe is, of zal worden, schijnt de 'geneeskunde' een wordt te zijn. het AWBZ-potje (lees: salarissen van de plaatselijke therapeutjes) is weer geleegd. En de patient diens patientenkaart is besmeurd met onnozele conclusies waar de WA-verzekeraar later profijt zou kunnen hebben. Actuele klachten niet als ongevalsgevolg erkennen.
1) klachten > 6 maanden worden niet meer als 'substraat' gezien door de Commissie Forensische Neurologie
2) klachten > 6 maanden noemt men geen 'whiplash' meer maar PWS.
3) 'WL'-patiënten krijgen dan wel 'officieel' een WAD voorgeschoteld, zonder dat een gradatie(!) wordt vermeld.
4) voordat gestart wordt met het 'speciale' trainingsprogramma krijgt men eerst de label 'kinesiofobie' opgehangen, oftewel bewegingsangst. Indien deze na 4 maanden NOG in hun optiek niet 'verdwenen' is, ligt dat natuurlijk aan de 'patient' zelf, indien wel verdwenen zoeken ze wel naar een andere reden om hun onderzoek te beeindigen. hoeze? Omdat hun programma gelimiteert is. 5 maanden en geen dag langer. of de patient door niet -nader-onderzochte klachten er beroerder aan toe is, of zal worden, schijnt de 'geneeskunde' een wordt te zijn. het AWBZ-potje (lees: salarissen van de plaatselijke therapeutjes) is weer geleegd. En de patient diens patientenkaart is besmeurd met onnozele conclusies waar de WA-verzekeraar later profijt zou kunnen hebben. Actuele klachten niet als ongevalsgevolg erkennen.
-
yvonnedebruin
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 19 jun 2008 22:55
Re: Reintegratie bij Winnock
Toevallig kom ik op deze site terecht en ik schrik van alle negatieve ervaringen met Winnock. Ik heb een heel andere ervaring!
In januari 2007 ben ik begonnen met een traject bij Winnock naar aanleiding van een flinke burnout/chronische vermoeidheid. Via de arbo-arts ben ik destijds naar Winnock verwezen.
Ik ben nog steeds verschrikkelijk blij dat ik daar terecht ben gekomen. Ik heb nu mijn leven weer op de rails en werk vanaf januari van dit jaar weer voor 100% en dit is allemaal dankzij de professionele en betrokken begeleiding van het team van Winnock Rotterdam.
Het is voor mij een moeilijk jaar geweest en ik heb flink aan mezelf moeten werken. Het team van Winnock heeft me doen inzien dat ik roofbouw op mezelf pleegde. Er werd me een enorme spiegel voorgehouden en toen besefte ik dat ik het anders moest gaan doen. Het was heel confronterend maar de teamleden stonden altijd voor me klaar. Het afgelopen jaar kon ik ook altijd bij Winnock terecht als ik het in een periode even niet zag zitten.
Ik heb het uiteindelijk natuurlijk wel zelf moeten doen maar zonder de hulp en steun van Winnock zou ik nog lang niet zover zijn geweest als ik nu ben.
Wat mij betreft dus alleen maar lof voor Winnock!!!
Yvonne
In januari 2007 ben ik begonnen met een traject bij Winnock naar aanleiding van een flinke burnout/chronische vermoeidheid. Via de arbo-arts ben ik destijds naar Winnock verwezen.
Ik ben nog steeds verschrikkelijk blij dat ik daar terecht ben gekomen. Ik heb nu mijn leven weer op de rails en werk vanaf januari van dit jaar weer voor 100% en dit is allemaal dankzij de professionele en betrokken begeleiding van het team van Winnock Rotterdam.
Het is voor mij een moeilijk jaar geweest en ik heb flink aan mezelf moeten werken. Het team van Winnock heeft me doen inzien dat ik roofbouw op mezelf pleegde. Er werd me een enorme spiegel voorgehouden en toen besefte ik dat ik het anders moest gaan doen. Het was heel confronterend maar de teamleden stonden altijd voor me klaar. Het afgelopen jaar kon ik ook altijd bij Winnock terecht als ik het in een periode even niet zag zitten.
Ik heb het uiteindelijk natuurlijk wel zelf moeten doen maar zonder de hulp en steun van Winnock zou ik nog lang niet zover zijn geweest als ik nu ben.
Wat mij betreft dus alleen maar lof voor Winnock!!!
Yvonne
Re: Reintegratie bij Winnock
Yvonne,
Je hebt gelijk. Winnock kan in veel gevallen voor veel mensen een goed steuntje in de rug betekenen.
Echter in letselschadegevallen, en met name in geval van whiplash, is dat een steuntje in de rug van TP's en UWV.
Daar spelen andere belangen een rol dan die van de patient.
Hanz
Je hebt gelijk. Winnock kan in veel gevallen voor veel mensen een goed steuntje in de rug betekenen.
Echter in letselschadegevallen, en met name in geval van whiplash, is dat een steuntje in de rug van TP's en UWV.
Daar spelen andere belangen een rol dan die van de patient.
Hanz
Re: Reintegratie bij Winnock
Hanz,
Je slaat helemaal de spijker op zijn kop. Zie ook de nieuwe richtlijn voor 'whiplash'. Medici die zich 'neuroloog' noemen worden beïnvloed door verzekeraars om de lange termijngevolgen van 'whiplash' als niet-medisch te verklaren.
Je slaat helemaal de spijker op zijn kop. Zie ook de nieuwe richtlijn voor 'whiplash'. Medici die zich 'neuroloog' noemen worden beïnvloed door verzekeraars om de lange termijngevolgen van 'whiplash' als niet-medisch te verklaren.
Re: Reintegratie bij Winnock
Hoi Fubar,
Tja, en die mogelijke lange termijngevolgen liegen er niet om.
Bulging discs, Hernia's, Ruggenmergkanaal en foramenvernauwing tgv osteofyten(botaangroeisels) bv.
Geen pretje allemaal.
En het begin van al die mogelijke ellende is na 1 a 2 jaar al te zien door foto's datum ongeval te vergelijken met foto's datum ongeval. Gebeurd dat? Nee. Men steekt gezelling het koppie in 't zand( inclusief de Whiplashstichting zelf) en laat die mensen barsten.
Gevolg: nooit wat te zien dus.
Daar kun je vervolgens dan als drs. weer op promoveren door de overblijvende psychogene doos weer open te trekken en daar de zoveelste verklaring voor aanhoudende nek(pijn)klachten uit op te diepen.
Zo promoveerde in 2007 drs. mw Vangronsveld op haar proefschrif over Whiplash en het "vrees/vermijdingsmodel".
De premisse dat whiplashpatienten niets lichamelijks mankeren hoefde door mw Vangronsveld dus niet meer aangetoond te worden. De lichamelijke verklaring voor aanhoudende nek(pijn)klachten, het snelle ontstaan van degeneratieve afwijkingen, was immers in 2007 door de opstellers van de Richtlijn al "ontzorgt". En dat scheelt.
Dr van Gronsveld dus.
Ook een vorm van "ziektewinst".
En zo gaat het gesol met WL patienten maar door.
En als je de medische beroepsgroepen bekijkt die bij de opstelling van de richtlijn zijn betrokken zijn die of te stom om voor de duvel te dansen of ze lappen de eed + inspanningsverplichting aan hun laars.
Persoonlijk denk ik het laatste.
Hanz
Tja, en die mogelijke lange termijngevolgen liegen er niet om.
Bulging discs, Hernia's, Ruggenmergkanaal en foramenvernauwing tgv osteofyten(botaangroeisels) bv.
Geen pretje allemaal.
En het begin van al die mogelijke ellende is na 1 a 2 jaar al te zien door foto's datum ongeval te vergelijken met foto's datum ongeval. Gebeurd dat? Nee. Men steekt gezelling het koppie in 't zand( inclusief de Whiplashstichting zelf) en laat die mensen barsten.
Gevolg: nooit wat te zien dus.
Daar kun je vervolgens dan als drs. weer op promoveren door de overblijvende psychogene doos weer open te trekken en daar de zoveelste verklaring voor aanhoudende nek(pijn)klachten uit op te diepen.
Zo promoveerde in 2007 drs. mw Vangronsveld op haar proefschrif over Whiplash en het "vrees/vermijdingsmodel".
De premisse dat whiplashpatienten niets lichamelijks mankeren hoefde door mw Vangronsveld dus niet meer aangetoond te worden. De lichamelijke verklaring voor aanhoudende nek(pijn)klachten, het snelle ontstaan van degeneratieve afwijkingen, was immers in 2007 door de opstellers van de Richtlijn al "ontzorgt". En dat scheelt.
Dr van Gronsveld dus.
Ook een vorm van "ziektewinst".
En zo gaat het gesol met WL patienten maar door.
En als je de medische beroepsgroepen bekijkt die bij de opstelling van de richtlijn zijn betrokken zijn die of te stom om voor de duvel te dansen of ze lappen de eed + inspanningsverplichting aan hun laars.
Persoonlijk denk ik het laatste.
Hanz
Re: Reintegratie bij Winnock
Ik ben blij deze topic gevonden, maar ik ben ook meer gaan twijfelen.
Ik ben vorig jaar door een auto met mijn fiets geschept, gevolg flinke kneuzingen, schreef stand van mijn wervels, bekkeninstabiliteit en een whiplash.
Nu loop ik bij een zenuwarts, neuroloog, fysio en een orthomanueel arts, mijn arboarts vind dat ik dit moet laten vallen en naar het winnock moet gaan, volgens haar hebben ze daar alle specialisaties bijelkaar en heb ik mijn specialisten dus niet meer nodig, het kan volgens haar niet en en.
Ik voel me hier niet goed bij, maar weet niet goed hoe te handelen.
Door de pijn, concentratie-, geheugenverlies en slapeloosheid voel ik me zo gefrustreerd. Ik wil zo graag mijn leven weer op kunnen pakken en weer aan de slag kunnen, dat ik overweeg om maar aan haar eisen te voldoen en te gaan, maar ergens zit iets te knagen en voelt deze situatie helemaal niet goed.
Mijn vraag (zag dat het een oudtopic is) is kan zij dit van mij eisen?
Ik ben vorig jaar door een auto met mijn fiets geschept, gevolg flinke kneuzingen, schreef stand van mijn wervels, bekkeninstabiliteit en een whiplash.
Nu loop ik bij een zenuwarts, neuroloog, fysio en een orthomanueel arts, mijn arboarts vind dat ik dit moet laten vallen en naar het winnock moet gaan, volgens haar hebben ze daar alle specialisaties bijelkaar en heb ik mijn specialisten dus niet meer nodig, het kan volgens haar niet en en.
Ik voel me hier niet goed bij, maar weet niet goed hoe te handelen.
Door de pijn, concentratie-, geheugenverlies en slapeloosheid voel ik me zo gefrustreerd. Ik wil zo graag mijn leven weer op kunnen pakken en weer aan de slag kunnen, dat ik overweeg om maar aan haar eisen te voldoen en te gaan, maar ergens zit iets te knagen en voelt deze situatie helemaal niet goed.
Mijn vraag (zag dat het een oudtopic is) is kan zij dit van mij eisen?
-
eiffelarbo
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 17 feb 2009 00:16
Re: Reintegratie bij Winnock
Allen,
Medio 2008 geopereerd aan een acute hernia. Ging direct na de operatie redelijk goed. Pijnklachten waren redelijk afgenomen. Langer zitten, alsmede stilstaan voelden erg vervelend.
Na een aantal weken voelde ik tijdens een bezoek aan een winkel een zeer onplezierig gevoel in mijn onderrug. Deze pijn was zo heftig dat ik aldaar op de grond ben gaan liggen. Na een aantal minuten veranderde de pijn in een oijn die ik kon verdragen.
Samen met degene die me vergezelde ben ik naar huis gegaan. Vanaf dat moment heb ik verschrikkelijke pijnscheuten in mijn beide heupen met uitstraling naar mijn dikke rechterteen( de teen die ik normaal niet meer voel).
Ook kan ik geen causaal verband ontdekken in de mate van inspanning en het daarop volgende klachtenbeeld.
De actuele status ten aanzien van mijn werkgever behelst ongeveer het volgende: Men denkt dat ik "bewegingangst"heb. De bedrijfsarts opperde al in een heel vroeg stadium dat ik naar WINNOCK gestuurd zou worden.
Hij heeft dit een aantal maanden niet meer genoemd, totdat het door hem gestelde reintregratietraject( "Dan ga je zoveel werken, of je last hebt of niet".) niet lukte.
Het reintergratie traject die ik zelf had geinitieerd werd door de bedrijfsarts afgebeld: ( 'Ik ben bang dat hier een een aantal zaken door elkaar gaan lopen".
Nog niets vermoedend ben ik naar het intake gesprek gegaan. Tijdens dit gesprek bekroop mij een ontzettend naar gevoel, met name toen ze mij een drietal machtigingen onder de neus drukten die ik zou moeten ondertekenen.
Een van deze formulieren betrof letterlijk het volledig lichten van mijn medisch dossier. Na de vraag: "Het gaat toch alleen over mijn rug", antwoordde de man dat dit een algemeen formulier was. Hij beloofde dat dit alleen de rontgenfoto's waren.
Ik gaf toen aan dit eerst met met mijn behandelende neuroloog te willen bespreken.
Dit werd als "erg ongewoonlijk" aangegeven.
Ik heb hier nog wel meer over te melden, met name de reaatie van de bedrijfarts.
groetjes
Medio 2008 geopereerd aan een acute hernia. Ging direct na de operatie redelijk goed. Pijnklachten waren redelijk afgenomen. Langer zitten, alsmede stilstaan voelden erg vervelend.
Na een aantal weken voelde ik tijdens een bezoek aan een winkel een zeer onplezierig gevoel in mijn onderrug. Deze pijn was zo heftig dat ik aldaar op de grond ben gaan liggen. Na een aantal minuten veranderde de pijn in een oijn die ik kon verdragen.
Samen met degene die me vergezelde ben ik naar huis gegaan. Vanaf dat moment heb ik verschrikkelijke pijnscheuten in mijn beide heupen met uitstraling naar mijn dikke rechterteen( de teen die ik normaal niet meer voel).
Ook kan ik geen causaal verband ontdekken in de mate van inspanning en het daarop volgende klachtenbeeld.
De actuele status ten aanzien van mijn werkgever behelst ongeveer het volgende: Men denkt dat ik "bewegingangst"heb. De bedrijfsarts opperde al in een heel vroeg stadium dat ik naar WINNOCK gestuurd zou worden.
Hij heeft dit een aantal maanden niet meer genoemd, totdat het door hem gestelde reintregratietraject( "Dan ga je zoveel werken, of je last hebt of niet".) niet lukte.
Het reintergratie traject die ik zelf had geinitieerd werd door de bedrijfsarts afgebeld: ( 'Ik ben bang dat hier een een aantal zaken door elkaar gaan lopen".
Nog niets vermoedend ben ik naar het intake gesprek gegaan. Tijdens dit gesprek bekroop mij een ontzettend naar gevoel, met name toen ze mij een drietal machtigingen onder de neus drukten die ik zou moeten ondertekenen.
Een van deze formulieren betrof letterlijk het volledig lichten van mijn medisch dossier. Na de vraag: "Het gaat toch alleen over mijn rug", antwoordde de man dat dit een algemeen formulier was. Hij beloofde dat dit alleen de rontgenfoto's waren.
Ik gaf toen aan dit eerst met met mijn behandelende neuroloog te willen bespreken.
Dit werd als "erg ongewoonlijk" aangegeven.
Ik heb hier nog wel meer over te melden, met name de reaatie van de bedrijfarts.
groetjes
Re: Reintegratie bij Winnock
Ha Eiffelarbo,
Winnock is van zorgverzekeraar Achmea. Het lijkt erop dat Winnock dus op die manier, machtigingen lospeuteren voor inzage in het volledige medisch dossier, meer info wil verzamelen dan waar de "behandeling"betrekking op heeft. Info waar mogelijk Achmea ook baat bij kan hebben. Bv in geval van letselschade.
Dat Winnock je wens het eerst met je neuroloog te willen bespreken als "erg ongewoonlijk" bestempelde, doet vermoeden dat er mogelijk sprake is van een dubbele agenda bij dat clubje.
En, wat was de reactie van de bedrijfsarts?
Hanz
Winnock is van zorgverzekeraar Achmea. Het lijkt erop dat Winnock dus op die manier, machtigingen lospeuteren voor inzage in het volledige medisch dossier, meer info wil verzamelen dan waar de "behandeling"betrekking op heeft. Info waar mogelijk Achmea ook baat bij kan hebben. Bv in geval van letselschade.
Dat Winnock je wens het eerst met je neuroloog te willen bespreken als "erg ongewoonlijk" bestempelde, doet vermoeden dat er mogelijk sprake is van een dubbele agenda bij dat clubje.
En, wat was de reactie van de bedrijfsarts?
Hanz
-
mikeflipsen
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 02 mar 2009 11:05
Re: Reintegratie bij Winnock
Ook ik heb zeer slechte ervaringen met Winnock.
Ik heb 7x24 uur rugpijn (al jaren), en dat is erger geworden sinds dec 2007. Via de chiropractor is er een rontgenfoto gemaakt, met als diagnose: Discopatie L4-L5 en versterkte lendenlordose. Een Scoliose en kyfose had ik al. Ik werk momenteel zo'n 4 a 5 uur per dag, na lang zeuren bij de bedrijfsarts. Dezelfde bedrijfsats heeft me in december 2008 naar de Winnock gestuurd. Via de huisarts had ik al een rugschool bezocht, maar die konden niets voor me doen.
In januari 2009 zou er een lange interventie (3 weken) plaatsvinden bij de Winnock. In de eerste week worden er, naast trainen, vooral "psycholgische" zaken behandeld. Er wordt o.a. aangegeven dat je de post moet opruimen, je was in wasmand moet doen (echt waar !!), en nog meer van dat soort zaken. Van de trainingen (2 x per dag 1,5 uur) werd mijn rugpijn veel erger, zodat ik weer aan de pijnstillers moest (mag niet van Winnock !!).
Bij de evaluatie op vrijdag heb ik aangegeven dat ik alleen rugpijn heb, en geen geestelijke problemen, dus aan die sessies heb ik niets. Er werd voorgesteld dat ik dan de Winnock-neuroloog zou bezoeken. Dit gebeurde op maandag en deze bejaarde meneer vond dat ik ik een prachtige rug had, die zou hij zelf wel willen hebben ..... Dit was overigens exact dezelfde tekst die de orthopeed had (ingestudeerd ??).
Na dit bezoek heeft men zo'n 1,5 uur geprobeerd mij te "breken". Er werden dingen gezegd als "Je bent een aansteller, het team is niet tevreden over je (zonder met bewijzen te komen), kanp dat je dat toneelstukje volhoud, je wilt zeker afgekeurd worden.. Ik moest zelfs voor "straf" 15 minuten op de gang zitten om maar niet aan "witte ijsberen te denken (echt gebeurd..) . Ik ben er niet ingetrapt, en dinsdags moest ik terugkomen om te vertellen wat ik verder ging doen. Teven moest ik toen aangeven of ik de diagnose van de Orthopeed en de Neurolaag accepteerde.
Ik heb dinsdags aangegeven dat wat mij betreft de diagnose van mijn ziekenhuis "leading" en dat ik aan de zweverige sessies niets had, en dat ik van het trainen alleen maar slechter werd. Daarop werd besloten om met de interventie te stoppen. Tot mijn verbazing kreeg ik een week later een verslag thuisgestuurd, wat ook naar mijn HR-manager, bedrijfsarts en huisarts was gestuurd. Hierin werd gesteld DAT IK MET DE BEHANDELING WAS GESTOPT.....
Nu zit ik in de problemen bij zowel de HR-manager en de bedrijfsarts.
Inmiddels heb ik mailtjes naar de winnock gestuurd, om aan te geven dat ik het met dit verslag niet eens ben, en dat ik een aangepaste versie wil hebben.
Je begrijpt het al: Tot nu toe geen reactie. Het gaat dus alleen maar om de centen........
Ik heb 7x24 uur rugpijn (al jaren), en dat is erger geworden sinds dec 2007. Via de chiropractor is er een rontgenfoto gemaakt, met als diagnose: Discopatie L4-L5 en versterkte lendenlordose. Een Scoliose en kyfose had ik al. Ik werk momenteel zo'n 4 a 5 uur per dag, na lang zeuren bij de bedrijfsarts. Dezelfde bedrijfsats heeft me in december 2008 naar de Winnock gestuurd. Via de huisarts had ik al een rugschool bezocht, maar die konden niets voor me doen.
In januari 2009 zou er een lange interventie (3 weken) plaatsvinden bij de Winnock. In de eerste week worden er, naast trainen, vooral "psycholgische" zaken behandeld. Er wordt o.a. aangegeven dat je de post moet opruimen, je was in wasmand moet doen (echt waar !!), en nog meer van dat soort zaken. Van de trainingen (2 x per dag 1,5 uur) werd mijn rugpijn veel erger, zodat ik weer aan de pijnstillers moest (mag niet van Winnock !!).
Bij de evaluatie op vrijdag heb ik aangegeven dat ik alleen rugpijn heb, en geen geestelijke problemen, dus aan die sessies heb ik niets. Er werd voorgesteld dat ik dan de Winnock-neuroloog zou bezoeken. Dit gebeurde op maandag en deze bejaarde meneer vond dat ik ik een prachtige rug had, die zou hij zelf wel willen hebben ..... Dit was overigens exact dezelfde tekst die de orthopeed had (ingestudeerd ??).
Na dit bezoek heeft men zo'n 1,5 uur geprobeerd mij te "breken". Er werden dingen gezegd als "Je bent een aansteller, het team is niet tevreden over je (zonder met bewijzen te komen), kanp dat je dat toneelstukje volhoud, je wilt zeker afgekeurd worden.. Ik moest zelfs voor "straf" 15 minuten op de gang zitten om maar niet aan "witte ijsberen te denken (echt gebeurd..) . Ik ben er niet ingetrapt, en dinsdags moest ik terugkomen om te vertellen wat ik verder ging doen. Teven moest ik toen aangeven of ik de diagnose van de Orthopeed en de Neurolaag accepteerde.
Ik heb dinsdags aangegeven dat wat mij betreft de diagnose van mijn ziekenhuis "leading" en dat ik aan de zweverige sessies niets had, en dat ik van het trainen alleen maar slechter werd. Daarop werd besloten om met de interventie te stoppen. Tot mijn verbazing kreeg ik een week later een verslag thuisgestuurd, wat ook naar mijn HR-manager, bedrijfsarts en huisarts was gestuurd. Hierin werd gesteld DAT IK MET DE BEHANDELING WAS GESTOPT.....
Nu zit ik in de problemen bij zowel de HR-manager en de bedrijfsarts.
Inmiddels heb ik mailtjes naar de winnock gestuurd, om aan te geven dat ik het met dit verslag niet eens ben, en dat ik een aangepaste versie wil hebben.
Je begrijpt het al: Tot nu toe geen reactie. Het gaat dus alleen maar om de centen........
Re: Reintegratie bij Winnock
Hoi Mike,
Dit is niet meer te geloven. Achmea en Winnock. Leuk stelletje ongeregeld bij elkaar. En ja, die orthopeed daar heeft nog veel meer ingestudeerde onzinverhalen ter beschikking. Met name over de late gevolgen van nektrauma's in de volksmond ook wel "Whiplash" genoemd. Zijn ze ook een kei in daar.
En wat ik het allerergste vind is dat je nu achteraf maar moet zien dat je de onzin weer rechtgebreid krijgt.
Ik zou iedereen hier aanraden dat als ze toch nog naar Winnock willen( waar ik me niets meer bij kan voorstellen) dat je ze bij het eerste bezoek een aangetekende brief overhandigt waarin je DUIDELIJK aangeeft dat er ZONDER JOUW TOESTEMMING geen enkele rapportage naar wie dan ook MAG worden verstuurd voordat die inhoudelijk met jou is besproken en door jou werd goedgekeurd.
Sterkte en laat je niet kisten door die kliek.
Hanz
Dit is niet meer te geloven. Achmea en Winnock. Leuk stelletje ongeregeld bij elkaar. En ja, die orthopeed daar heeft nog veel meer ingestudeerde onzinverhalen ter beschikking. Met name over de late gevolgen van nektrauma's in de volksmond ook wel "Whiplash" genoemd. Zijn ze ook een kei in daar.
En wat ik het allerergste vind is dat je nu achteraf maar moet zien dat je de onzin weer rechtgebreid krijgt.
Ik zou iedereen hier aanraden dat als ze toch nog naar Winnock willen( waar ik me niets meer bij kan voorstellen) dat je ze bij het eerste bezoek een aangetekende brief overhandigt waarin je DUIDELIJK aangeeft dat er ZONDER JOUW TOESTEMMING geen enkele rapportage naar wie dan ook MAG worden verstuurd voordat die inhoudelijk met jou is besproken en door jou werd goedgekeurd.
Sterkte en laat je niet kisten door die kliek.
Hanz
-
eiffelarbo
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 17 feb 2009 00:16
Re: Reintegratie bij Winnock
Hanz en Mike,
Ik heb me vooraf bewust niet ingelezen over dit onderwerp. Zoals ik al eerder aangaf, bekroop me tijdens het gesprek een naar gevoel. Alle zintuigen in me riepen dat dit verhaal stonk! Thuis ben ik gaan zoeken naar het instituut Winnock!
Mike, jij het bent welaan het traject begonnen. Heb je wel positieve dingen ervaren? Met andere woorden: Ik had een intake met een zogenaamde "bewegingsdeskundige" die niet al te veel over zijn loopbaan wou prijsgeven! Zijn ze actief met je aan de gang gegaan? Sporten e.d?
Luisterden ze naar je?
Ik loop nog steeds bij de neurochirurg. Deze begon een beetje cynisch te lachen toen ik zei dat ik naar Winnock was gestuurd.
Mike, stel een ander traject voor en probeer te achterhalen waar je werkgever collectief is verzekerd. Breng de dingen die in dit forum staan niet naar voren als zijnde argument! Je kunt dit niet staven! Probeer proactief een ander traject te zoeken wat beter bij je past en breng dit naar voren bij je werk en a.arts. Ze kunnen dan in elk geval niet roepen dat je dwars bent!
Ik weet wat het is om alle dagen last te hebben. De ene dag is de andere niet gelukkig. Maar om weer een beetje lol in het leven hebben zou ik niets anders willen dan weer aan het werk gaan.
Thuis ligt er een enorme druk op me, alsmede vanuit mijn sociale omgeving! Deze druk is vele malen groter dan die van de bedrijfsarts en Winnock tezamen.
Hanz,
Ben jij ook aan dit traject begonnen, wat is jouw geschiedenis?
Groetjes Eiffelarbo!
Ik heb me vooraf bewust niet ingelezen over dit onderwerp. Zoals ik al eerder aangaf, bekroop me tijdens het gesprek een naar gevoel. Alle zintuigen in me riepen dat dit verhaal stonk! Thuis ben ik gaan zoeken naar het instituut Winnock!
Mike, jij het bent welaan het traject begonnen. Heb je wel positieve dingen ervaren? Met andere woorden: Ik had een intake met een zogenaamde "bewegingsdeskundige" die niet al te veel over zijn loopbaan wou prijsgeven! Zijn ze actief met je aan de gang gegaan? Sporten e.d?
Luisterden ze naar je?
Ik loop nog steeds bij de neurochirurg. Deze begon een beetje cynisch te lachen toen ik zei dat ik naar Winnock was gestuurd.
Mike, stel een ander traject voor en probeer te achterhalen waar je werkgever collectief is verzekerd. Breng de dingen die in dit forum staan niet naar voren als zijnde argument! Je kunt dit niet staven! Probeer proactief een ander traject te zoeken wat beter bij je past en breng dit naar voren bij je werk en a.arts. Ze kunnen dan in elk geval niet roepen dat je dwars bent!
Ik weet wat het is om alle dagen last te hebben. De ene dag is de andere niet gelukkig. Maar om weer een beetje lol in het leven hebben zou ik niets anders willen dan weer aan het werk gaan.
Thuis ligt er een enorme druk op me, alsmede vanuit mijn sociale omgeving! Deze druk is vele malen groter dan die van de bedrijfsarts en Winnock tezamen.
Hanz,
Ben jij ook aan dit traject begonnen, wat is jouw geschiedenis?
Groetjes Eiffelarbo!
-
mikeflipsen
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 02 mar 2009 11:05
Re: Reintegratie bij Winnock
eiffelarbo,
ik had intake met psycholoog. Deze begon meteen te peuteren in mijn verleden: jeugd, ouders, school, relaties, werk et etc etc. Daar was echter niets te halen, maar ik had toen al de indruk dat er niet echt geluisterd werd. Er zijn meerdere "bewegingsdeskundigen", die idd niets over hun achtergrond/ervaring vertellen. De eerste 4 dagen was er telkens een andere begeleider bij het trainen, die ook niet echt luisterden. Hun motto is "meer bewegen, sneller en zwaarder". Dit gold voor iedereen, ongeacht je klachten.
Bij mijn laatste bezoek aan de bedrijfsarts heb ik hem verteld dat ik nu naar de fysiotherapie ga, en ook met de balenstherapie ben begonnen. Hierop zei hij "Dat heeft allemaal geen zin, als de winnock niet helpt, helpt niets meer. " Ook vond hij dat ik niet openstond voor de (goede) bedoelingen van de Winnock.
Probleem is nu dat de Winnock dus heeft gezegd dat ik de interventie heb beeindigd. Ik ben in mei a.s. 1 jaar (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt. Ik weet niet precies wat er dan moet gebeuren, maar ik denk dat het leugentje van de winnock dan ook meegaat naar instanties als UWV etc etc.
Iemand goede raad ??
ik had intake met psycholoog. Deze begon meteen te peuteren in mijn verleden: jeugd, ouders, school, relaties, werk et etc etc. Daar was echter niets te halen, maar ik had toen al de indruk dat er niet echt geluisterd werd. Er zijn meerdere "bewegingsdeskundigen", die idd niets over hun achtergrond/ervaring vertellen. De eerste 4 dagen was er telkens een andere begeleider bij het trainen, die ook niet echt luisterden. Hun motto is "meer bewegen, sneller en zwaarder". Dit gold voor iedereen, ongeacht je klachten.
Bij mijn laatste bezoek aan de bedrijfsarts heb ik hem verteld dat ik nu naar de fysiotherapie ga, en ook met de balenstherapie ben begonnen. Hierop zei hij "Dat heeft allemaal geen zin, als de winnock niet helpt, helpt niets meer. " Ook vond hij dat ik niet openstond voor de (goede) bedoelingen van de Winnock.
Probleem is nu dat de Winnock dus heeft gezegd dat ik de interventie heb beeindigd. Ik ben in mei a.s. 1 jaar (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt. Ik weet niet precies wat er dan moet gebeuren, maar ik denk dat het leugentje van de winnock dan ook meegaat naar instanties als UWV etc etc.
Iemand goede raad ??
