[ archief ] citalopram/cipramil: reageer!

[mathy02]

Ja maar ester, je gaat wel iedere dag naar je werk!!! Ik bedoel: je kunt geen kopje thee zetten voor jezelf, maar je gaat wel naar je werk! Dat is een teken dat je een knokker bent en dat je jezelf wel degelijk belangrijk vind en voor jezelf zorgt. Je wil niet uit je sociale leven worden weggetrokken.
Ik begrijp het wel hoor. ik kon mezelf zelfs amper opmaken, maar ik dwong mezelf. iedere dag opstaan, cracker, douchen, haar fohnen en mijn zoontje naar school brengen. Daarna met lood in mijn schoenen naar mijn werk. Op dat moment dacht ik ook echt: dit gaat nooit meer over. ik ga me altijd zo ellendig voelen. Maar toch is dat niet zo. Langzaam, met babystapjes gaat het beter. En dan af en toe een terugklapper en dan de volgende dag toch weer opstaan etc.
In het begin heb ik mezelf getrakteerd op een meridiaanmassage. Heel liefdevol is dat en dat kwam echt wel bij me binnen.
Ja, ik geloof dat er meerdere ex-seroxatgebruikers op dit forum zitten die nu Cip gebruiken. Wie ook alweer? En met wie gaat het beter?

[james86]

Heey Mathy,

De chillpillen houd ik er nog eventjes in hoor. Gister bij mn psych geweest en hem verteld hoe ik mij voelde. Met 20 mg cita en oxazepammetje erbij voelde ik mij lekker. Maar zodra ik geen pammetjes slikte voelde ik me erg opgejaagd en kwam de paniek er nog wel doorheen. Dus de theorie kwam op tafel dat die 10 mg extra net dat ene zetje kan wezen om die pammetjes weg te laten.
Vanmorgen dus mijn eerste 30 mg genomen en het valt me nog wel mee moet ik eerlijk zeggen. Hadden jullie citaslikker hier als jullie gingen verhogen gelijk last van extra bijwerkingen of kwam dat later? Ik breng het er nog lekker vanaf. Ben wel iets paniekeriger enzo, maargoed ik weet nu dat het allemaal tijdelijk is.

Maar wat spannend dat iemand een boek gaat schrijven over je verhaal Mathy. Misschien ook wel erg goed voor jou om wat dingen af te sluiten? Voor je zoon zal het ongetwijffeld ook lastig zijn. In een ander land enzo, en ik neem aan dat hij zijn vader ook niet echt supervaak ziet. Ook nog eens een nieuw broertje erbij. Volgens mij is zwitserland echt een supermooi land, ik wil er ook eens graag een keer naartoe.

Ennehhh wij zijn allemaal gewoon keiharde knokkers hoor En we komen er allemaal wel, dat weet ik 100% zeker. Enneh Ester, knap dat je gewoon naar je werk gaat. Heel goed dat je die extra afleiding dus al hebt.

Een prettige avond en succes weer iedereen

[mathy02]

@James, die verhoging naar 30 heb ik amper last van gehad... Een verhoging van 10 naar 20 is tenslotte 200% en een verhoging van 20 naar 30 eeehhhh.... minder %

Ik ben geen rekenwonder, dus.....

[iemand24]

hey allemaal

trijntje, Ik ken het opzien tegen afspraken meestal als ik er eenmaal ben valt het van mij af maar voor die tijd............
Ik heb trouwens een heel dik leerboek dat heet huurrecht dus op zich moet het me daar ook mee lukken!! haha

Ik heb vandaag voor school een voorlichtingsfilm gemaakt, ik speelde de kamper, ging me angstaanjagend goed af.

Ik weet niet meer wat ik van de citalopram mag verwachten en zit ook te denken om over te stappen. Mijn psych geeft totaal geen antwoorden, en ik word er alleen maar onzekerder van. Tegen de sociale fobie werkt het wel, maar de rest van angstklachten niet

groetjes

[Jana3]

Heeey Mathy, welkom terug. Wat geweldig voor je dat het zo goed is gegaan! Lijkt me ook echt goed voor je zoontje, ondanks dat het misschien soms een beetje stroef gaat tussen hem en z'n vader. Enne...wanneer komt je biografie uit? spannend!

@iemand: Het is natuurlijk aan jou of je stopt of doorgaat met de cita, maar ik zou zeggen: hou nog even vol!!! Neem in ieder geval geen overhaaste beslissing, het duurt echt even voordat je op de goeie dosis zit die optimaal z'n werk doet. Enne..studeer-ze verder

@James: ik zit nu 4 dagen op 30mg en voel me iets onstabieler, maar niet zo erg hoor. Hoop dat die 10mg extra het voor je gaat doen!

@LUna: leef je nog, na je 80mg?!

Vandaag voor het eerst naar mn nieuwe psych geweest. Aardige vent! Wel lekker doortastend ook. Hij zei wel dat 'ie benieuwd was wat ie nog voor me kon doen, gezien mijn reeks therapieen hiervoor. En hij vond me zo'n vrolijk persoon (ja daar ligt het probleem ook niet bij mij)

[trijntjejansen]

Hoi James,
Ik droom niet zo erg van de citalopram, volgens mij krijg ik daar de kans niet toe, want ik slaap vaak té slecht. Hoop dat het wel beter wordt, want slecht slapen én werken is bijna niet te doen, dan word ik weer depressief.
Ik voel me ook veel stabieler nu op 40 mgr. cita. Ik ga er vanuit dat ik me nog beter ga voelen, want ik ben nog niet zo lang met cita bezig.
De huisarts zei dat ik beter 's avonds de AD kan innemen omdat je er suf van kan worden, dus dat doe ik maar. Hoe doe(n) jij/jullie dat? 's Ochtends of 's avonds innemen. Afgelopen nacht heb ik goed geslapen, dankzij de xanax. Vannacht is maar weer afwachten.
En James, je moet wel uitkijken met die oxazepam (valium) hoor, want ooit ben ik verslaafd geweest aan slaapm. en kalm. middelen en ben toen middels een programma bij de Jellinek afgekickt. Maar ja, hoor wie het zegt, ik koop nu online xanax in India, alsof dat verstandig is. Maar het is zulk heerlijk spul, die kalmeringsmiddelen.....

[trijntjejansen]

Iemand,
Bedoel je met psych psycholoog of psychiater? Want een psycholoog kan weinig zeggen over een medicatie, daar is een psychiater voor.
En waarom zet je niet even door wat betreft de citalopram? Je bent nu toch al bezig.

Mathy, goed dat je weer terugbent. Hoop dat het leuk is geweest en dat je trots op jezelf bent dat je toch gegaan bent.

Verder groeten aan iedereen.

Doreen de Man, gaat het goed met jou?

[ester1981]

ik vind het nu allemaal gewoon erg lastig om vol te houden. Mathy, jij ziet 't als knokken, voor mij is het nu meer een overlevingsstrategie om naar m'n werk te gaan. Als ik niet zorg dat ik elke dag bezig ben met iets, ben ik bang dat ik heel snel afglij naar zo'n diepe put, dat ik 't echt niet meer zie zitten. En om eerlijk te zijn, kost 't me nu ook al erg veel moeite om niet op te geven.

't is allemaal zo dubbel. Ik weet dat ik niet langer depressief wil zijn en daarom medicijnen ben gaan slikken, omdat alleen gesprekken met een psycholoog niet genoeg helpen. Maar nu ik ze slik, twijfel ik aan mezelf, vertrouw niet op m'n gevoel en vraag ik me van alles af: kan ik straks nog wel vrolijk zijn, word ik ooit nog verliefd, hoe ga ik er met m'n werk mee om, ben ik sowieso nog wel in staat om normaal te functioneren... af en toe word ik gewoon gek van alle gedachten in m'n hoofd en heb 't idee dat ik bijna doordraai. Ik hoop echt zo dat die medicijnen snel gaan werken en dat al die twijfels dan over zijn. Of verwacht ik dan te veel van die medicijnen? dat weet ik dan liever van te voren dan dat 't straks een flinke tegenvaller is.

en ik heb er moeite mee dat ik weer medicijnen nodig heb. 5 jaar geleden was er een aanwijsbare reden, nu niet. De psych en huisarts denken dat 't misschien een chemische onbalans is wat m'n lichaam niet uit zichzelf herstelt. En ergens zou dat een geruststellende gedachte moeten zijn... dat 't niet ligt aan hoe ik doe of denk... maar toch wil ik dat ergens niet accepteren ofzo. Ik vind dat als ik zorg dat er genoeg leuke dingen in m'n leven zijn, dat ik me ook zo moet voelen.... maar helaas, ergens weet ik ook wel dat dat niet zo is.

Pff... sorry voor dit lange verhaal, moest 't even kwijt. In een betere bui zal ik proberen een steun voor jullie te zijn, nu lukt 't me niet eens om een steun voor mezelf te zijn

groetjes
ester

[Doreen de Man]

Hoi allemaal,
Hier even een berichtje van mij. Had vandaag een verjaardag van m´n lievelingsnichtje. Ik kon er echt niet onderuit en eerlijk gezegd zag ik er tegen op als een berg. Niet te geloven toch met allemaal familie en vrienden. Kan zo gezellig zijn. Vannacht wakker gelegen. Uiteindelijk toch gegaan want wat jullie ook schrijven is waar: vermijden is het ergste dat er is.
En wat denk je: een topdag!!! Ben er om elf uur vanmorgen naar toe gegaan en kom net terug. Het was hartstikke gezellig en ben een paar keer rood geworden (bloosangst) maar het kon me eigenlijk geen f#ck schelen. Ik ben zoooo trots op mezelf. En vandaag heb ik ook helemaal niet aan m'n depressie gedacht. Wat ik me wel afvraag: zijn de medicijnen aan het werken (na 3 weken) of heb ik het helemaal zelf gedaan? Ik weet het niet.
En dat er onder jullie mensen zijn die gaan werken dat vind ik zoooo ontzettend knap. Ik zou graag werk willen hebben en daar naar toe gaan voor de afleiding. Maar ja, misschien komt dat nog wel.
Mathy, wat onwijs goed van je dat je het weekend goed bent doorgekomen. En heb je ook nog kunnen genieten want daar gaat het toch ook om in het leven?
Ik ben in Byron Katie begonnen en ik moet eerlijk zeggen: het is een boek waar je voor moet gaan zitten en ook de oefeningen doen anders heeft het geen zin. Vorig jaar heb ik het gewoon gelezen en dat schiet niet op. Maar deze week heb ik 2 oefeningen gedaan (wel effe de tijd voor nemen) en dan krijg je echt inzicht in hoe je denkt en hoe je dat kan veranderen. Helemaal goed.
Groetjes Doreen

[Bonzo1979]

Hoi Doreen,

Goed dat je naar die verjaardag bent gegaan! Alsje niet was gegaan dan had je je nu nog onzekerder en beroerder gevoeld. Dan wordt de drempel om de volgende keer wel te gaan erg hoog.

Ik ben vandaag ook weer trouw naar mn werk gegaan en het ging wederom wel goed. Ik zit effe in een wat moeilijke fase, maar ik heb wel het idee dat ik eruit ga komen door in mn oude ritme te blijven en niet thuis te gaan zitten...

Groet, Bonzo.

[iemand24]

hey allemaal,

ester, ik vind het echt heel vervelend dat je je zo voelt. Ik snap best dat je het af en toe op wilt geven, maar het gaat vanzelf weer een stukje beter na verloop van tijd. Je moet de medicijnen gewoon ff goed in laten werken. Dat is heel moeilijk dat weet ik. Ik heb zelf ook zo vaak gedacht dat ik het niet meer kon, maar ik ben er ook nog steeds. Wat betref je zorgen. Het valt allemaal reuze mee joh!! Tenminste bij ij wel. Ik heb 11 jaar lang medicijnen geweigerd om dezelfde reden als jij, maar nu ik ze eenmaal heb denk ikïs dit alles".
Heel veel sterkte

trijntje: Ik heb een beetje genoeg van het wachten. Ik ga maar door en door!! Omdat ik weet dat ik te sterk ben om op te geven, maar ik heb het gevoel dat die psychiater het allemaal wel best vind. Ik stel hem toch vrij concrete vragen, maar het enige antwoord dat ik krijg is "weet ik niet"of dat kan jij alleen bepalen"Ik wil gewoon dat er iemand met me meedenkt. Het is een keer niet alleen te moeten uitzoeken

o,ja ik gebruik nu al bijna twee maand oxazepam. Eerst gebruikte ik er drie op een dag. Nu is dit er meestal 1. Nou,ja het begint zich weer een beetje op te bouwen geloof ik. Ik denk inderdaad dat je er mee moet oppassen, maar denken jullie niet dat teveel stress minstens net zo schadelijk is voor je lichaam??

[Doreen de Man]

Hey allemaal,

Bonzo: het is waar hoor, ik voel me vandaag beter omdat ik gisteren niet heb toegegeven aan het vermijden.
Vind het van jou erg goed dat je naar je werk gaat hoor al is het met een paar pilletjes in je lijf, je doet het maar mooi wel.
Dat is de reden dat ik met ad ben begonnen: om weer aan het werk te komen. Na een hyperventilatie aanval op m'n werk (1,5 jaar geleden) wordt de drempel steeds hoger om te gaan werken maar ik wil zo graag.
Lijkt me leuk om collega's om je heen te hebben, lekker kletsen en ook het idee dat je nuttig bezig bent. En de belangrijkste reden: dat je zelf je geld verdient en niet afhankelijk bent van een uitkering.
Hoop dat die tijd komt, moet veel geduld hebben met de ad.
Groetjes Doreen

[Doreen de Man]

Ester, hoe lang ben je nu met medicijnen bezig?
Misschien duurt het wat langer voordat ze aanslaan.
Misschien mag ik je een tip geven maar probeer naar je werk te blijven gaan, hoe moeilijk het ook is. Ik heb m'n werk in een slechte periode opgegeven en zit nu nog dieper in de put. Heb je iig je afleiding nog.
Lees je weleens boeken over dit onderwerp? Heb gisteren gelezen dat het ook helpt als je probeert geen weerstand te bieden aan slechte momenten, dus eigenlijk accepteren dat die periodes bij het leven horen. Makkelijker gezegd dan gedaan misschien maar wel de moeite waard om het te proberen denk ik.
Veel succes verder hoor. Zet 'm op.
Groetjes Doreen

[ester1981]

hoi allemaal,

Doreen: ik ben nu twee weken met de medicijnen bezig. Ik weet dat 't tussen de 2-6 weken kan duren voordat ze gaan werken. Dus als ik geluk heb, zie ik morgen misschien ineens weer wat lichtpuntjes. Alleen heb ik gewoon niet veel energie meer over om vol te houden totdat ze gaan werken.

Werk je nu helemaal niet? Hoe ziet voor jou een gemiddelde dag eruit? Ik probeer vol te houden om naar m'n werk gaan, want ik weet hoe 't me 5 jaar geleden is vergaan toen ik niets meer deed. Ik weet niet of je er energie voor hebt, maar ik ben toen zelf in die tijd 1 tot 2 dagen/dagdelen per week vrijwilligerswerk gaan doen. 't was heel simpel werk, maar ik hield er wel een goed gevoel aan over (ik voelde me nuttig).

Ik heb een hoop boeken in m'n kast staan en overal staat wel iets goeds in, maar ik kan op dit moment geen kracht halen uit alle verschillende wijsheden, adviezen, oefeningen e.d. En die weerstand ben ik inderdaad hard tegen aan 't vechten. Ben bang dat als ik op hou met vechten, dat ik 't dan helemaal opgeef.

@Iemand: heb je 't idee dat je nog steeds jezelf bent met die medicijnen? twijfel je niet aan jezelf/je gevoelens/je reacties op situaties? Ik reageer soms erg fel op het moment als ik met iemand praat, terwijl ik dat eerst nooit deed. Vervelend trouwens dat je psych niet op een constructieve manier met je praat over je medicijnen. Kun je er niet met je huisarts of een andere psych over praten? (second opinion oid) Succes!

groetjes
ester

[iemand24]

hey

ester: Ik heb zeker het idee dat ik nog mijzelf ben! Ik herken wel dat wat feller reageren, maar dit is iets wat altijd al in mij heeft gezeten en nu pas naar buiten komt. Ik denk dat ik zonder de medicijnen iets te weinig voor mijzelf opkwam en nu komt dat er uit. Ook kan dit een tijdelijke bijwerking zijn van de citalopram. Wees gerust de ad verandert je persoonlijkheid niet en echt waar het effect is echt niet zo heftig als dat je verwacht. Het maakt je gewoon wat rustiger.

[Bonzo1979]

Zo, net weer terug van het werk en het ging boven verwachting goed .
Of het een soort roes is of een tijdelijke opleving..ik heb geen idee, maar ik geniet maar effe van.
Het is ook wel lekker dat ik woensdag een halve dag werk, is toch een soort breekpunt in de week.

@Esther: Ik zie bij mezelf dat de Citalopram ook nog niet echt lekker aanslaat, maar blijf erin geloven en ga er vooral niet hele dagen aan zitten denken, want dat is niet bevordelijk vermoed ik.

Groet, Bonzo.

[mathy02]

@Bonzo: ontzettend goed van je! Hou vol! Ga die verandering gewoon aan, probeer met die 'flow' van je werk mee te gaan, net als de anderen. Aaanstaande maandag is D-day toch? Die grote verhuizing?
@Doreen: werk is inderdaad heilzaam. Is bij jou alles begonnen met die hyperventilatie-aanval destijds? Ben je sindsdien nog gaan werken? Zo niet: dan is die drempel wel giga-hoog voor je.... En inderdaad voorzichtigjes aan wat vrijwilligerswerk? Dan kun je namelijk heel goed je eigen grens aanvoelen wat je wel en niet aankunt zonder dat je scheef wordt aangekeken. Ik heb zelf altijd heel veel voor een theatergroep gedaan. Ze zitten daar vaak heel erg om hulp te springen! Allerlei klusjes te doen en ondertussen word je vanzelf een soort onderdeel van de club. En dan het premiere-gevoel etc. Ook heel leuk om op die manier nieuwe mensen te leren kennen. mensen denken vaak bij vrijwilligerswerk aan voorlezen voor ouderen etc., maar er zijn volgens mij heel veel hoeken waar je kunt zoeken naar leuk werk en leuke contacten!
@Trijntje. I know. Die kalmeringstabletten. Maar gebruik je ze nu dagelijks weer? Of af en toe? Voorzichtig aan he meis.... Ik ben nu met een soort afbouwprogramma bezig. Ik slik nu nog driekwart tabletje per dag en ik ben van plan om echt heeeeeeeel langzaam af te bouwen ivm dat rebound effect waar ze het altijd over hebben. Ik voelde gisterenavond al dat mijn lijf reageert op die vermindering. Mijn hele lijf trilde, overigens zonder dat ik zenuwachtig was. Had jij daar destijds toen je in de Jellineck zat ook last van?
@ Luna: hoe is het nu met je na je 80 mg? Jeminee!!!! Wat zul jij hebben gestuiterd!
@iemand: ben jij 24 jaar oud? En loop je al 11 jaar tegen die pillen te verzetten? Meisje toch.... Ik hoop echt dat dit voor je gaat werken, want je verdient een lekkere zorgeloze tijd wat mij betreft. Iedereen hier trouwens....

[mathy02]

@Jana: fijn voor je zo'n nieuwe psych waar je een goed gevoel over hebt! Die zijn goud waard! Kun je er een beetje vaak naar toe?
@Ester. Twee weken is echt nog maar heel kort. Je kunt de goede werking al voelen, maar het kan best dat het nog 4 tot 6 weken duurt hoort. Ben niet al teveel teleurgesteld als dat zo is. Je hersenen hebben echt de tijd nodig om die omschakeling te maken... Hou vol en probeer afleiding te zoeken! Neem lekker iets kalmerends om deze weken door te komen. dat heeft mij echt enorm geholpen! Ik ben nu zo'n 8 weken onderweg en ik ben er bijna! Bij mij duurde het echter wel een week of 5 voordat het echt begon aan te slaan.

[mathy02]

@James: gaattie?

[james86]

Goeiemorgen mensen,

@mathy:

Hier gaat het wel redelijk hoor. Dit is mijn 3de dag op 30 mg. Niet echt last van bijwerkingen ofzo. Gewoon dezelfde als in het begin maar dan veel minder heftig. Ik voel me wat suf en ik heb weer het gevoel dat ik de hele dag alleen in mn bed wil liggen. Maargoed ik weet nu dat het alelmaal van tijdelijke aard is en ik dwing mezelf zoveel mogenlijk onder de mensen te zijn. Ik voel me weer iets meer depri worden door de verhoging, en toen kwam daar gister ook nog eens een fikse ruzie thuis bij. Ik kan namenlijk absoluut niet opschieten met de vriend van mijn moeder die zij al 15 jaar heeft. Hij is zo dominant als het maar kan en heeft ook hele erge agressive buien terwijl ik precies tegenovergesteld ben. Gister kwam het dus weer door een botsing en normaal laat ik het over me heenkomen, maar door de medicatie durf ik wat meer voor mezelf op te komen en dat had hij niet verwacht. Ik krijg dan weer opmerkingen naar mn hoofd dat ze het beter hebben als ik hier niet zou zijn, en dat ik alleen maar een blok aan hun been ben. Helaas komt mijn moeder niet echt voor mij op en is dit al 15 jaar een strijd. Al die vernederingen zijn ook grotendeels de oorzaak van mijn onzekerheid en angst. Voor mij zou het beter zijn als ik een eigen stekje zou hebben, maar daar ben ik momenteel net echt aantoe door die paniek enzo. Ik durf het niet goed aan. Eigenlijk zou ik met mijn toenmalige vriendin gaan samenwonen maar die heeft mij gedumpt omdat zij niet met mij kon leven zoals ik was geworden. Dat maakte mij dus nog extra onzeker. Maargoed ik houd de hoop erin, en streef naar een positiever leven en zodra ik goed opgeknapt ben door de medicatie wil ik zo spoedig mogenlijk op mijzelf gaan wonen. Ik denk dat dit een hele goede therapie en een bevrijding voor mij zal zijn.

Maargoed, genoeg weer over mij. (ik ben het wel mooi weer even kwijt )
Hoe gaat het bij jou verder? Niet uitgeput van het tripje afgelopen weekend?

Enneh Ester ik weet hoe je je voelt en net als mathy zegt, gebruik in het begin gewoon kalmeringstabletten. Uiteindelijk kom je op de juiste dosis antidepressiva en heb je die pammetjes niet meer nodig.

Kga even lekker onder de zonnebank, dat is echt een lekkere ontspanning voor me. Mathy begrijpt me helemaal denk ik haha

groetjessssss