Hallo
Nou hier nog eentje die het pas gebruikt.
Het is toen voorgeschreven door mijn huisarts, maar dat je er duf van wordt klopt wel, ik ben af en toe zo "stoned", niet leuk meer en het beinvloed cker je leven.
Als je deze troep blijft slikken, blijf je dan zo???
Waarom meteen naar het zwaarste medicijn grijpen? Waarom niet eerst een middel dat dezelfde werking heeft maar minder bijwerkingen en zonder afkickverschijnselen bij stoppen? Als dat niet helpt kan er altijd nog naar het zwaarste medicijn gegrepen worden.
Mensen gaan er vanuit dat de huisarts het het beste weet en dat zou ook zo moeten zijn. De huisartsen in Nederland schrijven echter bijna allemaal seroxat/paroxetine voor, terwijl er nog genoeg alternatieven zijn. Jammer!
Hallo, ik ben een vrouw van 26 en sinds 2 weken heb ik ontzettende angstaanvallen, waardoor ik al menig keer bij de 1e hulp en de nachtdokterspost ben beland. Het blijkt bij mij aan een verkeerde ademhaling te liggen, i.c.m. veel doemdenken, angst voor (dodelijke) ziekten, een stukje sociale angst en een grote onzekerheid. Dit liep al langer maar het viel me zelf niet zo op, dacht ik ben gewoon een beetje zwaar op de hand. Totdat ik die paniekaanvallen kreeg. Verschrikkelijk. Van de arts kreeg ik eerst oxazepam, maar dit hielp niet tegen de paniekaanvallen. Toen kreeg ik clonazepam (Rivotril), wat uitstekend werkt. Ik heb toen op www.maatkracht.com een behandeling aangevraagd en heb vanmorgen de eerste behandeling gehad. Ademhalingstherapie, en ze raadde me ook paroxetine erg aan. Ze zei dat clonazepam (rivotril) wat ik nu slik verslavend werkt en paroxetine beter zou zijn i.c.m. ademhalingsoefeningen en therapie. Nu ik dit alles heb gelezen ben ik hier dus ook erg bang voor geworden. Wat kan ik het beste doen??? Ik ben nu onderhand ten einde raad. Als je op de website van maatkracht de ervaringen van clienten leest word je daar erg blij van, maar nu ik dit lees over paroxetine, is dat "blije" gevoel ook weer weg
Groetjes, Levi
Hoi levi529,
Niet iedereen reageert zo op paroxetine. Im mijn omgeving zijn er veel mensen die het slikken, waaronder mijn man, die er erg veel baat bij heeft, en de rest van het gezin dus ook.
ik denk dat het een kwestie van uitproberen is, elke medicijn heeft zijn bijwerkingen en het enige is ondervinden welke het beste bij je past.
Over Paroxetine valt veel te zeggen ,wat voor de een goed werkt kan voor een ander fataal blijken te zijn.Alle op de psyche werkende middelen hebben een verslavend karakter,hoe erg verslaafd je geraakt is per persoon verschillend,hoe moeilijk/makkelijk je kunt stoppen en verder leven zonder is ook voor een ieder anders.
Mens,ken U zelve en wees voorzichtig met dit soort medicatie,therapie
e.d. kunnen ook zonder pillen veel goeds doen zonder allerlei bijverschijnselen waarvoor ook weer pillen bestaan ,met bijverschijnselen en de spiraal kan eindeloos worden.
De fabrikant en arts hebben geen last van mogelijke gevolgen door gebruik van hun middelen.
Stel veel vragen en onderzoek alternatieven, die pil erin gaat snel.
Ik vind dat u wel heel makkelijk praat. Niet alles kan met therapieen en op alternatieve wijze verholpen of verminderd worden. Een depressie bijvoorbeeld moet je zien als een ziekte die volgens mij nooit overgaat in de meeste gevallen. Je lichaam maakt bepaalde hormonen niet aan of geeft ze niet goed door waardoor je deprssief wordt. Ook als je schildklier niet goed werkt kan je depressief worden, helaas weten niet veel mensen dit en gaan er onterecht van uit dat het "in hun hoofd"zit, dan helpen antidepressiva niet.
Mijn man heeft verschillende therapieen gehad, hij is zeg maar een beetje therapie moe en heeft homeopathische medicijnen gehad totdat het weer te zwaar werd en toch weer aan de paroxetine ging en en gelukkig gaat het weer een heel stuk beter met hem (en ons!!) Mijn man lijd al vanaf zijn pubertijd aan depressies en zal hier ook nooit vanaf komen en ik ben blij dat er medicijnen zijn die het allemaal dragelijk kunnen maken en waardoor hij toch een normaal leven kan hebben samen met mij en onze zoon! Al zou hij ze de rest van zijn leven moeten slikken dan is het ons prima.
Ik vind het ook kwetsten dat u er zo makkelijk over doet alsof je het allemaal in eigen hand hebt!
@ ellen76
Voor alle duidelijkheid; blij voor een ieder voor wie het middel baat heeft.Ook als je verder op internet zoekt kom je uiteenlopende verhalen tegen en heus niet allemaal negatief.
Maar helaas uit eigen ervaring als partner van gebruiker Paroxetine
kan ik verklaren dat in het geval van mijn vrouw dit middel regelrecht gif bleek te zijn en dit feit staat geheel los van de ervaringen die U en Uw man in deze hebben en beide zijn even waar!
De emotionele schade die mijn vrouw heeft opgelopen gun je je ergste vijand nog niet,materiele schade is er duidelijk ook en er dus niemand ter verantwoording te roepen,je hebt gewoon pech gehad ,aldus de letselschadeadvocaat.
Ik wens jullie oprecht een zonnige toekomst
Leo broekman
@Broekman,
wat vervelend allemaal! Is paroxetine het enige middel wat uw vrouw gebruikte?
Ik ben mij er ook wel van bewust dat paroxetine op veel mensen een andere uitwerking heeft, ik heb ook de verhalen wel gelezen en gehoord. Ik begreep uit uw stukje min of meer dat een pilletje een makkelijke weg is enz enz. Misschien was mijn reactie wat overtrokken, excuus daarvoor.
ik wens u en uw vrouw veel sterkte.
Groet Ellen
Ik slikte al 10 jaar allerlei rustgevende medicatie, echter mijn onrust blijkt door trauma's in het verleden te liggen die ik niet heb verwerkt, ik heb nu een GOEDE psycholoog nadat ik 2 maanden op de paaz-afdeling gelegen heb, daar hebben ze het verergert helaas, ik heb waarschijnlijk een posttraumatische stoornis daardoor opgelopen en heb angst en paniek, ik durf alleen naar een rustige winkel en 1 halte met de bus, dat ben ik aan het oefenen terwijl ik daarvoor een heel sociaal leven had, sport, sociale contacten, een baan, dat kan ik nu niet meer. Op aanraden van mijn psycholoog ben ik sinds 3 dagen parxetine aan het slikken, ik moet zeggen dat ik wel last heb van bijwerkingen, vemoeidheid, nerveuzer dan daarvoor, zweten, maar ik vertrouw op de combinatie van psychologische hulp en zijn idee om paroxetine te gaan slikken, maar de bijwerking lijken in de bijsluiter veel erger, ik gebruik wel oxazepam en slaapmiddelen om de dagen door te komen, daarna kunnen deze weer afgewbouwd worden, ik heb vertrouwen in dit medicijn, want als je geen hoop hebt waar blijf je dan? Dan blijft mijn leven beperkt tot huis en de winkel om de hoek, ik heb de goede hoop dat het aan gaat slaan en dat ik weer kan leven! Echt leven, op vakantie, werken, sporten, gewoon de stad in, op bezoek gaan bij mensen, dat ik weer kan autorijden, dat ik weer met de trein durf te gaan werken.
Alléén het dik worden, ja daar zit ik mee in mijn maag, wie kan mij vertellen hoeveel men aangekomen is gedurende de tijd dat men het gebruikt? Ik ben 5 jaar geleden nl 30 kilo afgevallen en bijzonder dik worden is een schrikbeeld voor mij, de rest van de bijwerking moet ik gewoon dragen, het is voor een goed doel, namelijk mijn oude leven terug krijgen
De posttraumatische ervering heb ik niet opgelopen in het ziekenhuis, dat ligt in het verleden, helaas hebben ze dat in het ziekenhuis niet kunnen bedenken.
Mijn man werd in de eerste jaren van het gebruik ook dikker maar dat lag meer in het feit dat hij van lichamelijk werk naar zitten werk is gegaan wat hij niet leuk vond en hij begon erg te snoepen. (alles lag erg onder handbereik waar hij werkte) nadat hij weer lichamelijk werk is gaan doen is hij alles en meer weer afgevallen. Sinds dat hij paroxetine weer gebruikt is hij nog niks aangekomen. Het is ook goed als je, zoals in zijn geval, een depressie hebt om te gaan wandelen, zijn therapeut raadde 2 uur per dag aan, wordt je hoofd mooi leeg van en je beweegt flink. Lichamelijke beweging is erg goed. In jouw geval zal dat erg lastig zijn, nu. Ik denk dat als je niet te veel wil aankomen er voor moet waken dat je erg veel gaat snoepen, is lastig, dat weet ik uit ervaring. Of je ook echt dik wordt van de medicatie alleen weet ik niet maar ik denk dat het meer ligt aan het feit dat je meer trek hebt dan anders. Ik zou er voor zorgen dat er niks te snoepen e.d. in huis is maar veel fruit enzo. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je je snel weer beter voelt.
Dank je wel Ellen, ik eet dagelijks maar 1.000 Kcal en snoep nooit, mijn eetlust is momenteel afgenomen, maar dat hoort bij de bijverschijnselen, ik sport nu ruim een half jaar niet meer en op dit moment 2 uur per dag buiten zijn is voor nog geen optie, maar als het aanslaat dan kan ik natuurlijk weer stap voor stap dingen gaan ondernemen, ik heb samen met mijn psycholoog een exposurelijst gemaakt, je moet dan beginnen met de kleinste angst (1 halte met de bus) en zo bouw je het langzaam op, dan kan ik ook weer gaan sporten, ik hoop dat wanneer ik weer kan gaan sporten afval!
@ellen,
Mijn vrouw heeft alleen paroxetine voorgeschreven gekregen.Tussen begin kuur en escalatie zat 3 maanden.Met escalatie bedoel ik gedwongen opname in psychiatrisch ziekenhuis.Dan heb je wel eerst de handtekening van twee onafhankelijke artsen,officier van justitie en de burgermeester nodig voordat dat kan.Meteen bij binnenkomst heeft mijn vrouw geen P. meer gekregen en na negen afschuwelijke dagen mocht ze weer naar huis.
De horrorfilm ,zoals ze het zelf omschrijft,is ten einde maar de shok zeker nog lang niet te boven.
De arts, die het ontslag uit de inrichting goedkeurde, bevestigde mijn vraag naar verband paroxetine/opname met een duidelijk ja.
Onze nieuwe huisarts schrijft dit middel al jaren niet meer voor vanwege de te heftige bijwerkingen.
@Broekman, jeetje zeg wat een verhaal. Gaat het nu weer beter met je vrouw?
Nu moet ik zeggen dat ik zulk soort verhalen wel eens eerder heb gehoord, radar (of kassa?) heeft er al een eerder aandacht aan besteed, toen ging het om seroxat maar dat is het zelfde. Mijn man slikte ook seroxat toen hij werd opgenomen, wel vrijwillig maar toch gesloten afdeling. ondanks de seroxat werd hij toch depressief. Ik denk dat het sowieso met of zonder medicijnen wel gebeurd was, eens moet het toch gebeuren denk ik dan.
In de psy kliniek werd hij volgestopt met van alles en nog wat en dat zal ook niet allemaal je van het zijn. Uiteindelijk kwam hij naar een half jaar thuis met efexor (zie topic efexor voor het hele verhaal) Dit werd helemaal een drama. uiteindelijk twee jaar homeopatisch geslikt en nu weer paroxetine omdat het niet meer ging. Bij mijn man werkt het prima en heeft er geen noemenswaardige bijwerkingen van. Ik denk dat je sowieso bij dit soort medicijnen, wat voor soort dan ook moet uitkijken en dat iedereen anders reageert. In mijn omgeving wordt paroxetine veel geslikt zonder problemen.
@margo
als je 1000 kcal eet zal je niet moeten aankomen, dat doe je pas als je meer dan 1200-1300 kcal eet per dag.
succes ermee
Ik heb toen ik 21 jaar was drie jaar seroxat geslikt. Ging op zich goed voelde me de eerste weken heel erg moe en moest vreselijk gapen en zat te trillen en te beven en was zeer duizelig. Toen uiteindelijk gestopt en afgebouwd met elke dag een halve. En na 14 dagen stoppen. Goed slecht van geweest, maar weet er niet meer zoveel van in mij gedachten ben ik er goed 1 dag ziek van geweest en daarna was het wel te doen. Nu ben ik sinds een jaar weer aan de paroxetine en ben sinds twee weken gestopt ben nu 27 en vond het wel tijd worden om te stoppen. Vooral met het oog op de toekomst. Ik ben er deze keer heel erg van aangekomen en was zeker 4 dagen een beetje van de wereld. Dan ben je er weer bewust van wat zo pilletje met je doet. Kon eigenlijk niet werken, maar van niks doen wordt het alleen maar erger. Waarom ik schrijf is dat ik toen ik ging stoppen heel veel negatieve berichten hoorden over het stoppen ermee en dat iedereen er zoveel last van had. Tuurlijk is het niet fijn, maar toen ik die berichten las had ik bij voorbaat alweer zoiets van, zo dat staat dat me allemaal te wachten! Dus voor alle mensen die willen stoppen het is even ***, maar naar 4 dagen voel je je weer veel beter en komen al je emoties weer terug. Mijn man zegt dat ie weer blij is met mijn emotie en dat is al die tijd heel erg afgevlakt. Als je niet zonder paroxetine kunt, blijf het dan gewoon slikken je moet doen waar je je fijn bij voelt.
Dus voor iedereen die wil gaan stoppen. Het is niet fijn, maar na een paar dagen valt het allemaal mee en dan ben je blij dat je hebt doorgezet.
ben nu helemaal gestopt en maar kijken hoe lang het goed blijft gaan.
na lang heen en weer geloop van huisarts naar ziekenhuis met allerlei kwaaltjes , en er lichamelijk helemaal niks mis was ben ik met de huisarts echt tot de conclusie gekomen dat ik in een zwaren depressie ben terrecht gekomen.
ik durf 'snachts nog niet meer te slapen, heb bijna nergens meer plezier in.
durf zelfs niet eens meer paard te rijden terwijl dat altijd mij passie is geweest.
ben continu mijn hartslag in de gate aan het houden , bang dat ik dood ga de hele dag wel kunnen huilen enz.....
ken er eigenlijk met niemand over praten want heb echt het gevoel dat niemand me begrijpt!!
nu heb ik sinds drie dagen het medicijn paroxetine voor geschreven gekregen.2 dagen heb ik die tablet genomen van 20 mg.
maar ik heb echt verschrikkelijke bijwerkingen voel me nog beroerder als eerst,
ok geloof wel dat het overgaat maar heb vandaag maar een halve tablet gepakt en dan even kijken hoe ik daarop reageer.
misschien dat als je het opbouwt dat je niet zoveel bijwerkingen krijgt.....
hoop echt dt ik eindelijk na al die jaren uit die depressie kan komen.....
@staf lover, Ik hoop dat het gauw beter gaat met je. Je kan idd eerst met de helft beginnen en dan langzaam aan de andere helft ook opbouwen. Soms is 20 mg ineens teveel van het goede. Het duurt ongeveer een week of twee voordat je resultaat merkt, even volhouden nog dus en als het goed is zal je je langzaam weer wat beter voelen. Ik denk wel dat het zinvol is om op gesprek te gaan bij een psycholoog of een andere therapeut waar je je verhaal kan doen, alleen medicijnen is ook niet alles. Soms kan je handvatten krijgen vooral hoe een depressie te herkennen is, dan weet je soms al bij bepaalde tekenen dat er een depressie aan komt waardoor je de volgende keer niet zo diep hoeft te gaan. dan kan je ook kijken of er bepaalde zaken zijn die een (mede) oorzaak of een verergering zijn van een depressie. Meestal is een depressie puur lichamelijk, je lichaam maakt niet of niet genoeg een bepaald stofje aan waardoor je een depressie krijgt, je moet dus niet denken dat je gek bent oid. (ik zie het als een ziekte en niet als een tekortkoming)
dank je wel voor je reaktie , was inderdaad al langzaam aan het denken dat ik gek aan het worden was.
heb gisteren een halve tablet gepakt en dan valt de bijwerking wel mee. dus denk dat ik dat ook doe.
heb mijn huisarts gebeld en moet morgen op gesprek hoe ik het dan het beste op ken bouwen.
maar ik leef nu al zo'n 10 jaar zo, en vroeg me echt op een gegeven momet af van, tja is dit nu alles???
continu die paniek en angst, maar de dokter wilde als eerste alles lichamelijke onder de loep nemen en dat is gelukkig allemaal in orde.
nu alleen nog hopen dat de medicijnen gaan helpen en ja gesprekken die heb ik al geregeld!
maar daar sta ik nu nog op de wachtlijst.
en binnen twee weken krijg ik een intake gesprek!!!
dus nu maar hopen dat ik vlug uit dat dal kan gaan kruipen en weer ken gaan genieten van het leven
ik gebruik seroxat al ruim 10 jaar. in het verleden andere middelen waaronder triptisol. het middel werkt bij mij uitstekend en je kan er normaal alcohol bij gebruiken
