ik slik al 7 jaar paroxetine ik ben nu twee weken aan het afbouwen omdat ik totaal geen libido meer heb en me net een zombie voel ik kon nog maar weinig gevoel tonen tegenover mij man geen knuffels lieve woordjes ik wil er echt vanaf want ik heb een man uit duizende en iedereen heeft liefde nodig
maar ik heb het zo zwaar met het afbouwen ik ben de ghele dag duizelig en dol ik moet de gehele dag huilen en voel me misselijk en vergeet alles
ik wil echt doorzetten
wie kan me een steuntje geven met ervaringen van het afbouwen van deze anti depressiva en dat aan deze bijwerkingen misschien een eind aan kom
groetjes willlemijntje
Je probleem klinkt erg bekend in mijn oren. Heel wat jaren slikte ik van antidepressiva t/m splaappillen (insgesamt 11 verschillende rustgevende middelen) waaronder ook oxazepham. Tot dat ik aan het punt kwam waar jij blijkbaar nu ook in zit. Na heel wat gesprekken met de behandelaars heb ik ervoor gekozen om al die medicijnen in een kliniek binnen 4 weken af te bouwen. Dat was in maart 2004. Sindsdien leef ik helemaal zonder medicijnen. Ik geniet weer van het leven en kan ook weer voor mijn man en kinderen zijn. Sinds twee jaren heb ik ook weer een vaste baan. Ik wil niet zeggen, dat het makkelijk was. Maar in een kliniek heb je toch heel wat meer steun en de tijd om aan je zelf te werken. Misschien help mijn reactie een beetje. Groetjes, petti
bedankt voor u reactie, maar een kliniek is voor mijn geen oplossing
mijn man werkt veel en ik heb een dochtertje van 4
ouders heb ik ook niet van beide kanten waar mijn dochtertje kan logeren
maar het is super moeilijk
nogmaals bedankt
Er komt een eind aan Willemijntje,ik ben zelf 2.5 jaar geleden gestopt met Paroxetine.
Het kan een week of 4a5 duren maar het houd op!!!
Echt waar,het is net als bij het beginnen even door de zure appel bijten.
Hoe ben je aan het afbouwen?
Willemijntje, ik heb er heel, heel lang over gedaan om af te bouwen, omdat ik bang was voor alle bijverschijnselen zoals jij, en vele anderen, omschrijft. Ik gebruikte vele jaren 20 mg per dag. Maandenlang terug naar een halve en daarna maandenlang een kwart en daarna lang om de dag een kwart. Er dus bijna een half jaar over gedaan. Het is uiteindelijk zonder al te veel problemen gelukt en ik was blij en trots op mezelf. Ik had overigens wel gehoopt dat ik de extra kilootjes die ik tijdens het slikken van het medicijn was aangekomen zou kwijt raken, maar dat is helaas niet gebeurd.
hallo
bedankt voor jullie reacties
op dit moment gaat het echt slecht met me
ik ben dood ziek misselijk duizelig pijn in de onderrug en benen
en het ergste van alles ik ben echt depri ik kan de gehele dag wel huilen
de dokter gebeld het hoort erbij
ik ben nu echt aan het twijfelen zal ik dan toch maar mijn ene pilletje innemen of moet ik doorzetten
het is zo zwaar
sorry voor het geklaag maar ik il het echt delen met mensen die weet waar ik het over heb
gr willemijntje
Veel herkenbare klachten lees ik nu ik op internet heb gezocht op wat de afkickverschijnselen zijn bij het stoppen met Seroxat/paroxetine.
Ik heb met een tussenpoze (een tijdje niks en een half jaar Lexapro) bij elkaar zo'n 3 jaar Paroxetine geslikt (1 pil per dag). Dit omdat ik op mijn 19e te maken kreeg met een angststoornis en langzaam dingen ging vermijden en fobieen aan het ontwikkelen was. De huisarts heeft me toen Paroxetine voorgeschreven en dat hielp om de studie en 'gewone' leven door te kunnen zetten. Of het nu echt aan de medicijnen lag of aan het placebo effect waardoor je minder snel angstaanvallen krijgt vind ik nog steeds een beetje de vraag, maarja het hielp! Daarnaast heb ik ademhalingstherapie gevolgd voor angststoornissen en een korte tijd cognitieve therapie. Allemaal hebben ze een klein beetje geholpen, van alles iets opgepikt, maar uiteindelijk moet je toch zelf de situaties opzoeken waar je last hebt van angstaanvallen, daar kan geen pilletje of therapie bij helpen. Ik ben er niet 100% vanaf, maar kan er beter mee omgaan, ben niet meer zo bang voor een hyperventilatie aanval en daarom denk ik dat ik er nu aan toe ben zonder medicijnen verder te gaan.
- de begeleiding van de huisarts is die jaren minimaal geweest, ik kreeg de pillen voorgeschreven... moest na een weekje vertellen hoe het ging, goed...dan krijg je gelijk een flinke voorraad mee. als ze op waren kon ik ze met 1 telefoontje naar de assistente weer bijbestellen.. Hij legde het me zo uit; antidepressiva was net als een tekort aan insuline bij suikerpatienten. Ik was nu eenmaal geboren met een seroteninetekort en moest dit stofje dan maar chemisch aanvullen, net als een suikerpatient..
ik had lange tijd geen zin om langs te komen bij de huisarts, ontkende liever mijn klachten en had dus geen zin om er met hem over te praten (de struisvogelpolitiek), en door ze telefonisch te kunnen bijbestellen werd het me wel erg makkelijk gemaakt. ..-
Ik heb nooit de bijwerkingen gehad die veel gebruikers als het meest vervelend ervaren. Ik ben geen kilo aangekomen (nog altijd maat 36), libido bleef ook gewoon goed.
Wel begon ik me de laatste maanden steeds meer te ergeren aan het altijd 'afwezige' gevoel dat de medicijnen geven. Soms krijg je het idee dat je niet echt deelneemt aan het leven, het gaat een beetje in een roes met afgevlakte gevoelens. Verantwoordelijkheidsgevoel (wat ik vroeger toch wel in grote mate had) is erg afgenomen, zegmaar het 'schijt-aan-de-hele-wereld gevoel; eigenlijk interesseert niks of niemand je meer echt, en kan me slecht concentreren. Leuke dingen zijn niet meer ECHT leuk, en vaak als ik ergens naar toe ga gaat alles een beetje in een roes... alsof je het niet echt meemaakt, maar een soort toeschouwer bent van jezelf. In discussies direct reageren met een beetje 'slim' antwoord is lastig, omdat er een soort vertraging in mijn denken zit. ik kan niet meer helder en snel reageren.
Ik wil weer terug naar hoe ik was voordat ik aan deze pillen begon. Sinds 2,5 week ben ik nu volledig gestopt. in overleg met de huisarts. Ik ben binnen een week afgebouwd en gestopt, cold turkey afkicken dus eigenlijk...
toen merkte ik pas hoe heftig dit middel is, en wat voor heftig spul ik jaren heb toegelaten aan mijn hersenen waardoor mijn lichaam echt moet afkicken. als de info klopt die ik heb gelezen schijnt het net zo zwaar te zijn als afkicken van harddrugs. de 4e dag na het stoppen was echt eng en ik heb me nog nooit zo raar gevoeld...m'n realiteitsbesef was ver te zoeken en even was ik bang dat ik helemaal de weg kwijt zou raken en er in zou blijven. Gelukkig nam dit gevoel weer af. Nu heb ik vooral last van enorm slappe spieren in m'n rug (griepgevoel), moe, nachtmerries, misselijkheid, vergeetachtig, en licht toegenomen angstgevoel. Allemaal geen fijne dingen, maar ik vind het wel goed vol te houden..
als de informatie klopt die ik heb opgezocht duren die lichamelijke klachten 3 weken, en in totaal duurt het 3 maanden voordat het medicijn echt m'n lichaam uit is. het schijnt in je vetlagen nog zo lang opgeslagen te zitten.
Ik ben benieuwd of ik het volhoud, maar ik heb er alle vertrouwen in. Ik ben blij om weer wakker te worden uit mijn winterslaap en alles weer echt te VOELEN. Een klotegevoel is ***** maar blij is ook weer echt blij. wat heb ik dat gevoel gemist! ik ben nog niet 100% lekker helder terug op aarde, maar wel al een groot stuk.. en ik moet zeggen dat dat een superlekker gevoel is! weg met die drugsroes!!
Ik heb ongeveer een jaar / anderhalf jaar paroxetine gebruikt. Ook al wel eerder heb ik dit medicijn eens gebruikt.
Sinds een aantal weken ben ik gaan afbouwen in overleg met de huisarts. Eerst slikte ik er 2 per dag. Een aantal weken heb ik er toen 1 per dag genomen, laatste week een halve per dag.
Nu ben ik er een aantal dagen vanaf maar ik voel me zo beroerd
Het lijkt wel of ik zwanger ben.. Zulke symptomen..
Als ik al wakker word ben ik al misselijk, bijna de hele dag door. En ook vooral met het avondeten komt het weer erg opzetten, totaal ineens geen eetlust meer.
Mijn hele hoofd tolt lijkt het wel, heel appart. Ben de hele dag verdrietig, er hoeft maar iets te gebeuren en ik huil
Ik dacht echt eerst aan zwanger zijn, maar nu ik dit allemaal lees zou het wel eens goed met het stoppen van paroxetine te maken kunnen hebben..
Vind het alleen zo raar, want ik ben wel eens eerder gestopt met paroxetine en toen had ik nergens last van Wie herkent dit??
ik herken precies wat je schrijft.
ook ik was eerder al een keer gestopt en heb toen nergens last van gehad. nu ben ik 2 maanden geleden definitief gestopt en na ongeveer een week voelde ik me ook erg beroerd. Ik ben ongeveer 1,5 week super misselijk geweest, afwezig en spierpijn.. Maar geloof me; HET GAAT OVER! ik heb nu nergens last meer van.. het is het doorzetten wel waard vond ik..
Eigenlijk hoopte ik dat ik zwanger was.. Had al een test gedaan Negatief dus Snik Snik..
Ik vind het zo raar dat je zulke bijwerkingen kan krijgen
Hoelang kan het duren voordat het over gaat? 1,5 week?
Ik zit nu echt te twijfelen of ik er wel juist aan heb gedaan om te stoppen
ik heb dat uitgebreid nagespeurd op internet toen:), en volgens die gegevens duren die lichamelijke reacties 3 weken. Bij mij klopte dat ook wel, iets korter, maar ik had maar 1 pik per dag. Daarna zit de paroxetine nog wel een tijdje in je 'vetreserves' opgeslagen zodat je pas na 3 maanden echt kunt weten hoe het dan met je gaat zonder de medicijnen. Daarom moet ik na 3 maanden terugkomen bij de huisarts en vertellen hoe het met me gaat zonder paroxetine.
Als je zwanger wilt worden lijkt het me voor het kind wel beter als je stopt..
Daarom wou ik ook stoppen ermee
Hoop niet dat er nog veel in mijn vetreserves zit, want ik ben wel 22 kilo aangekomen sinds ik het medicijn gebruik
Niet dat dat alleen daardoor komt hoor, maar goed..
Woog eerst 52 kilo, nu 74
Het is niet te hopen dat ik zo goed ben aangekomen door de medicijnen want dan zal ik nu wel weer veel afvallen nu ik gestopt ben
en je wilt niet afvallen?
volgens mij klagen mensen vooral dat ze hun gewicht behouden na het stoppen, dus dat zal dan wel goedkomen:D
zelf ben ik geen kilo aangekomen ervan, dus ik heb er geen ervaring mee.
Ik wil niet graag afvallen nee, want toen ik 52 woog, zag ik eruit als een zombie
Nu zie je weer dat het goed met me gaat
Hoop echt dat die verschijnselen snel weg gaan, want het is echt geen pretje
nee, veel sterkte!! lekker naar buiten gaan/wandelen.. dat hielp bij mij wel. en verder gewoon proberen te accepteren dat je je 2/3 weken even rot voelt.
ik vind het fijnste nu ik er mee gestopt ben dat ik weer een stuk helderder ben in m'n hoofd.
maar ik moet ook nog maar zien of ik echt voor altijd zonder kan of dat m'n angstaanvallen weer terug zullen keren
Ja daar ben ik ook bang voor Ik heb het al sinds ik 18 jaar ben, ben nu 24.. Ik heb 2 kinderen, die zorgen wel voor heel veel afleiding gelukkig, maar toch...
hmm..we lopen synchroon . Ik heb precies hetzelfde levensverhaal, 18e begonnen...nu 24. Alleen heb ik voorlopig nog geen kinderwens.. . Wil je nu nog graag een derde erbij? lijkt me wel druk..
Jeetje wat toevallig Ik wil wel heel graag een derde erbij
Waar woon je als ik vragen mag? Zal grappig zijn als je ook nog in de buurt woont..
Ik moet trouwens zeggen nu ik die dingen van jou heb gelezen dat het me wel een beetje geruststeld.. Ben ik wel blij om
zuid-holland, jij ook?? zo ja gaan we door naar een exactere locatie;)
alleen welke dosering had je? 2 per dag? ik had 1 per dag en tussendoor nog een tijdje een ander middel 'lexapro' gebruikt. ach allemaal hielp het wel een beetje met verdoven. ik heb nog zelden echt heftige angstaanvallen, maar het blijft gewoon erg in je hoofd zitten. dat herken je vast wel... 1x weer doorslaan, vermijden, en dan zit ik weer een tijdje in de put. dat is het rottige van die angsten, maar ik ben er inmiddels stukke minder bang voor geworden als ik ze op voel komen, waardoor ik mezelf sneller weer rustig krijg.
na 1 week trok trouwens de ergste misselijkheid bij mij weg om je gerust te stellen;), dus nog een paar dagen. de spierpijn bleef iets langer maar dat is wat minder vervelend...
en voel me misselijk en vergeet alles
. Ik heb precies hetzelfde levensverhaal, 18e begonnen...nu 24. Alleen heb ik voorlopig nog geen kinderwens.. 
Ik wil wel heel graag een derde erbij 
