zou graag jullie mening horen over het volgende:
ik heb jaren met paarden gewerkt . op een gegeven moment word het leven te moeilijk/pijnlijk voor een paard en moet er een einde komen. ik heb meegemaakt dat paarden werden opgehaald om geslacht te worden en dat de veearts kwam met de verlossende spuit.verschillende keren daarbij gezien dat paarden daarbij een behoorlijke tijd kunnen blijven vechten voor het leven nadat ze al in elkaar waren gezakt voordat ze uiteindelijk de laatste adem uitblazen.
nu heb ik al een poos een eigen paard. wat doe ik als het moment daar is ??
heb er weinig trek in dat mijn paard ook eerst een uur op grond ligt te puffen, bij bewust zijn.
laten ophalen door de slager? pfff...
tja, dat is een hele moeilijke.
ik denk dat het voor het paard zelf wat geruststellender is dat hij van de dierenarts een spuitje krijgt, hij kan dan misschien wel wat vechten, maar of hij ook pijn heeft weet ik niet.
het paard zal best weten wat er gaat gebeuren als hij door de slager opgehaald wordt.
jij zal het dan niet zien, maar ik betwijfel of dat dit voor het paard zelf lekker is.
ja een hele moeilijke...
ff duidelijk stellen, wat ik zie en voel is totaal niet belangrijk!!
ik wil voor haar een zo stress-loos/pijnloos mogelijk einde.
in beide gevallen zijn paarden volgens mij volledig bij bewustzijn en weten ze wat er gaat gebeuren.
int slachthuis hangt de geur van dood . en de veearts komt ook nooit een peen brengen.
Ook hier zelf paarden gehad en er wordt nog steeds met paarden gewerkt, als het je eigen paard betreft kun je wel stoer zeggen het is niet belangrijk wat ik wil/voel, maar je zal t.z.t merken dat het wel belangrijk voor je is, ook om het af te sluiten.
Persoonlijk heeft mijn voorkeur de da, want in het slachthuis weet je ongeveer wat er gebeurd maar ben je zelf niet bij, dat is pas gruwelijk lijkt mij, bovendien het vlees van een ziek paard is niet meer te eten.
Natuurlijk kan er bij een da ook weleens iets fout gaan, of is misschien jou dier een vechter waardoor het langer duurt dan je eigenlijk zou willen, maar feit is dat jij erbij bent om het dier nog enigszins te troosten.
De laatste die hier moest inslapen was een chihuahua, dat was pas gruwelijk.
Nadat ze was aangevallen door een andere hond, hoopten we natuurlijk nog op beter, in eerste instantie kreeg ze een injectie waardoor ze minimaal 3 uren zou moeten slapen.
Helaas na 5 minuten was madammeke er alweer bij.
De andere dag was ons duidelijk dat er geen normaal hondenleven meer mogelijk was voor het beestje, dus inslapen.
Wederom een spuit om rustig te worden zodat ze rustig zou kunnen inslapen.
Toen bleek echt wat voor vechtertje het eigenlijk was, de spuit om rustig te worden heeft ze zich zo tegen verzet dat er nog 2 maal bijgespoten moest worden, het hele gedoe heeft 3 kwartier in beslag genomen.
Tuurlijk is het nooit leuk om zoiets mee te maken, de eerste dagen/weken helpt het je zeker niet om het af te kunnen sluiten, je ziet telkens weer het gevecht wat ze leveren, maar uiteindelijk ben ik altijd wel blij dat ik erbij ben, dan weet je ook precies wat er gebeurd en juist dat helpt je dan weer bij het verwerken.
Wanneer kies ik wel voor slacht?
Dat is met de vleesvarkens (die hier binnenkort komen)
Het is de bedoeling om ze als biggetjes hier te laten komen, in plaats van hun leven in een veel te kleine stal met veel te veel varkens te slijten, geen daglicht te zien krijgen, op roosters moeten kakken en nooit lekker buiten knoeien met blubber.
Met de wetenschap dat ik een aantal van die varkens een jaar lang hier om me heen heb, een fijn leven probeer te geven voor de korte tijd dat ze mogen leven (hier mogen ze er best een jaar of langer over doen om lekkere stevige varkens te worden, terwijl ze normaal in de stal een maand of 6 a 7 de tijd krijgen om vet en dik te worden)
Alles is op voorhand uitgezocht, het enige waar ik nog aan twijfel is of ik ze daadwerkelijk kan afstaan voor de slacht, dus in het ergste geval kan ik dat niet en blijven ze hier gewoon vrolijk rond stappen tussen onze andere varkens.
pfff...