Visueel gehandicapten hebben het geluk bij een ongeluk dat het iets fysieks en dus kwantificeerbaar is. Als de NS de letters op de borden groter maakt, of van die tegelsporen op de perrons legt, dan is dat voor de vuist weg, voor alle visueel gehandicapten klanten een verbetering. Ook kan je het gezichtsvermogen meten, en op basis daarvan redelijk goed inschatten wat iemand wel/niet kan zien. Als je zo'n percentage invult op een formulier, heeft de NS iets om een aanvraag te kunnen toetsen. Dan is er nog wel een grijs gebied, maar toch is dat volgens mij voor een bedrijf als de NS toch makkelijker om te beoordelen.tijger1 schreef:De Ts voelt zich gediscrimineerd omdat visueel gehandicapten het "makkelijker" hebben. Dat wil hij ook.
Als ik op mijn werk een kaart maak, kan ik door bepaalde kleurencombinaties deze ook duidelijk maken voor mensen die kleurenblind zijn. Het is bekend welke kleuren en tinten ze wel niet kunnen onderscheiden.
Autisme daarentegen kent vele soorten en gradaties, elke persoon met die aandoening is uniek, en ook de soorten en heftigheid van de prikkels zijn iets waar de NS niet echt op kan anticiperen. Ik zou me zo kunnen indenken dat als TS op zondagmiddag in een trein vol terugkerende studenten zit, het uitchecken nog wel eens een prikkel te veel kan zijn, terwijl in het boemeltje van Leeuwarden naar Stavoren hij de enige passagier is, en hij in alle rust kan reizen.
