MariaJ schreef:U gaat ervan uit dat de Cito score een realistisch beeld zou geven over de mogelijkheden van een kind. Het basisschool advies zou leidend moeten zijn; zij hebben de kinderen immers 8 jaar meegemaakt.
Leerkrachten zijn in het beoordelen van leerlingen verre van objectief. Bij de beoordeling van een leerling door de school spelen andere zaken dan leerprestaties vaak een grote rol. Als in 84% de Citotoets overeenkomt met het advies van de school, dan is het eigenlijk geen echt slechte manier van meten. Wat betreft over het meemaken van de leerlingen over een periode van (tenminste) 8 jaren door de school: wanneer een leerling niet in staat is onder druk een toets goed te maken, dan heeft de school volledig gefaald in die periode. Komt zo'n leerling op de middelbare school (en daarna in het hoger onderwijs), dan zal het ook te maken krijgen met toetsen, testen, tentamens en proefwerken.
MariaJ schreef:Met deze uitspraak legt u precies de vinger op de zere plek. De prestaties staan centraal; dit legt druk op de scholen, op de ouders die immers het beste voor hun kind willen en op de kinderen. Het is belangrijk dat de kinderen opgeleid worden tot sociale, tevreden mensen die de kans krijgen om een beroep uit te uitoefenen waar zij zich gelukkig bij voelen. Dan zullen zij vanzelf beter presteren, gedreven door motivatie.
Dat streven naar sociale en tevreden mensen is eerder een argument om leerlingen onder het optimum te laten presteren. Het is gewoon een veelgehoorde smoes voor de steeds slechtere kwaliteit van het onderwijs in Nederland. Wellicht is ook dat een reden waarom bepaalde middelbare scholen selectief worden bij het aannemen/inschrijven van leerlingen. Overal in de samenleving staat presteren centraal en er is geen reden waarom dit anders zou moeten zijn op scholen.
Van de Citotoets hangt veel meer af dan van proefwerken/toetsen op het voortgezet onderwijs (helaas) en die druk voelen de kinderen ook echt wel. Voor proefwerken en toetsen is niet 1 proefwerk of toets bepalend voor hun toekomst, maar meerdere proefwerken en toetsen per vak. Gelukkig heeft men nu onderkent dat leerlingen verschillend zijn en wordt er naartoe gewerkt om de leerstof op verschillende manieren aan te bieden. We zijn op de goede weg!
We leven inderdaad in een prestatiegerichte maatschappij. Dat op zich is al verkeerd naar mijn mening. Dat je succesvol bent hangt niet af van welke dure baan je hebt, maar welke bijdrage je levert in de samenleving. Een ziekenverzorgster die haar werk met liefde en toewijding uitvoert is bij mij veel waardevoller dan een minister die in eerste instantie aan zijn/haar inkomen denkt en dan pas aan de burgers.
Als voorzitter van de Werkgroep Friesland Friese Plaatsingswijzer ben ik blij met de behandeling van dit onderwerp in Radar. In Friesland hebben het primair en voortgezet onderwijs samen een systematiek ontwikkeld waarbij het advies en de plaatsing worden gebaseerd op de meerjarige ontwikkeling van het kind, zoals die zichtbaar wordt in het leerlingvolgsysteem vanaf groep 6. Naar ons idee zou dit een betere voorspeller moeten zijn voor de verdere ontwikkeling van het kind dan een momentopname ...
Dit systeem wordt nu al in een groot deel van de provincie gebruikt, in 2014 werkt het gehele primair en voortgezet onderwijs in Friesland met deze systematiek. De eindtoets dient hierbij nog (slechts) als second opinion.
Het gebruik van deze systematiek leidt bij veel onderwijsmensen en bij veel ouders tot enthousiasme.
Het kan dus wel degelijk anders!
Ook van buiten de provincie Friesland is er inmiddels belangstelling voor deze systematiek. Cito zelf is ook erg positief over deze werkwijze.
Voor meer informatie: www.frieseplaatsingswijzer.nl
irmaDJK2012 schreef:Belachelijk, maar niet verwonderlijk dat steeds meer scholen de CITO-toets als leidend gebruiken in hun aannamebeleid: als scholen financieel afgerekend worden op hun slagingspercentages, gaan ze potentieel minder 'succesvolle' kinderen weren.
En waarom zouden talentrijke kinderen de dupe moeten worden van ouders van kinderen met minder talent die een onrealistisch beeld hebben over de mogelijkheden van hun kind? Er is geen enkele reden waarom talentrijke leerlingen afgeremd zouden moeten worden omdat zoiets 'sociaal wenselijk' zou zijn.
Nu hoop ik toch niet dat kinderen die niet hoog scoren met de Cito toets, als niet talentrijke kinderen worden gezien.
Een kwantitatieve benadering is de meest objectieve methode om iemands prestaties te meten. Er zou daarom in scholen permanent sprake moeten zijn van toetsing.
Bij heel veel scholen ís er al een vorm van permanente toetsing. Voor de meeste vakken zijn er, gedurende de hele basisschoolperiode, naast de methodegebonden toetsen ook objectievere cito toetsen. Aan de hand van die resultaten kunnen zowel het niveau van de leerling als de ontwikkeling door de jaren heen relatief goed en objectief worden gemeten.
Het is alleen vervelend dat veel scholen én ouders (nog) zoveel waarde hechten aan de cito eindtoets.
Bovendien, als je kind op basis van de eindtoets een ander niveau zou hebben dan wat je als ouder en school op grond van 8 jaar ervaring denkt en de middelbare school kijkt alleen naar de cito score, dan kun je je ook afvragen of die school überhaupt bij jou of je kind past. Dan is dat een indicatie dat de school blijkbaar niet naar het kind kijkt, maar alleen naar de scores. Als een kind om wat voor reden dan ook bij toetsen minder scoort dan het niveau dat het zou hebben, dan zou je beter af zijn met een school die daar wél oog voor heeft en daar misschien ook hulp/begeleiding voor biedt.
"Bovendien, als je kind op basis van de eindtoets een ander niveau zou hebben dan wat je als ouder en school op grond van 8 jaar ervaring denkt en de middelbare school kijkt alleen naar de cito score, dan kun je je ook afvragen of die school überhaupt bij jou of je kind past. Dan is dat een indicatie dat de school blijkbaar niet naar het kind kijkt, maar alleen naar de scores. Als een kind om wat voor reden dan ook bij toetsen minder scoort dan het niveau dat het zou hebben, dan zou je beter af zijn met een school die daar wél oog voor heeft en daar misschien ook hulp/begeleiding voor biedt"
Daar heb je helemaal gelijk in kweenie! Maar als er in je woonplaats maar 1 school is voor voortgezet onderwijs en je kind wil graag naar die school i.v.m. reizen en vriendjes, dan sta je met de rug tegen de muur.
