http://www.janmarijnissen.nl/weblog/index.php?p=552
1. Heel goed van de SP.
Ze leveren namelijk vervelend werk af. Even verhaal van een maat van mij die met KLIQ R’dam te maken heeft gehad. Kan me daar zo pissig om maken.
1. Ze hebben geen ingangen binnen bedrijven zoals ze vaak wel beweren, de vacatures waar ze mee aankomen zetten zijn vaak bezet.
2. Proberen iedereen in een sollicitatieclubje te proppen. Terwijl ze goed zijn opgeleid. Puur centen trekkerij.
3. Als je niet meewerkt gaan ze je zwart maken bij de socialedienst. Om je zo te kunnen pushen. Natuurlijk weer voor hun eigen nek.
4. Als je informatie gaat opvragen wordt je afgesnauwd. Als je gaat onderzoeken gaan ze snauwen, dat je er geen verstand van hebt. Ze houden zelfs negatieve publicaties bij.
5. Het legt altijd aan jou als je geen werk vindt. Andere zeer belangrijke zaken zoals achtergrond, wandelen ze gewoon aan voorbij. Het is nooit terug kijken, van ow laten we dat eens onderzoeken. Altijd, ja je moet verder….terwijl mensen vaak vast zitten door het verleden.
6. Me maat werd volledig afgekraakt, bekende eerst afbreken dan opbouwen truukje, kan alleen als je een gediplomeerde psycholoog bent.
7. Men past amateuristische psychologie toe, die alleen maar ernstige schade aanbrengt inplaats van oplossingen.
Deze bedrijven moeten echt afgeschaft worden, dit is echt weerzinwekkend wat ze met die mensen doen. Gelukkig stonk zijn socialedienst er niet in en heeft de socialedienst niet betaalt aan kliq en het contract ontbonden, vertelde hij me. Waren ook zeer ontevrede over de werkwijze omdat ze mijn maat konden als zeer betrouwbaar en integer. Dus het boze briefje kwam niet overeen met wat KLIQ beweerde.
Reactie van MAD — zaterdag 25 september 2004 @ 15.28
2. IK heb een tijd geleden hier ook over gereageerd. Inmiddels heb ik uit eigen kracht een uitzendbaantje gevonden. Waar ik wil meezeggen dat reïntegratiebedrijven schandalige tarieven hanteren en uiteindelijk naar mijn mening geen serieuze pogingen doen voor de werkloze om deze naar een baan toe te leiden.
Ik zal hieronder mijn reactie geven, zoals ik die gegeven heb op 25 juni 2004.
Ik heb deze week ervaren wat privatisering betekent van overheidsfuncties. Ik ben enige tijd werkloos geworden, daarom ben ik door het UWV verwijzen naar een reintegratiebedrijf, die mij aan een baan moest helpen.
Wat ik heb meegemaakt heeft mijn toekomstbeeld zeer somber gestemd. Het reintegratiebedrijf begeleid haar cliënten zeer slecht voor vele duizendenden euro\’s uwv-geld (het is vaak weggesmeten geld). Het reintegratiebedrijf houdt helemaal geen rekening met de wensen van de clienten en clienten die de pech hebben assertief te zijn, worden gestraft met rapportage aan het uwv met de mededeling “niet gemotiveerd\” en “niet te plaatsen, vanwege gebrek aan goede omgangsvormen”, waarna het uwv kan besluiten om de uitkering te stoppen of te korten.
Mijn traject bij het reintegratiebedrijf loopt over een maand af. Om alsnog tegenover het uwv haar gezicht niet te verliezen, probeert dit bedrijf over de rug van haar clienten te scoren bij het uwv. Terwijl ik als servicemonteur altijd mijn brood heb verdiend, stelde het reintegratiebedrijf om productiewerk en magazijnwerk te gaan doen. Ik ben bij een werkgever verwezen om inpakwerk te doen (ik ben daar niet te beroerd voor en heb ja gezegd en al had ik nee gezegd had het reintegratiebedrijf mij hiervoor moeten straffen), waarna ik van deze werkgever te horen kreeg dat ik met mijn 37 jaar te oud ben voor zijn bedrijf en hij mensen zocht onder de 22 jaar.
Het reintegratiebedrijf belde later op en stelde aan de werkgever voor om mij een paar maanden met behoud van uitkering in zijn bedrijf te plaatsen, waarna de werkgever wel intresse had. Toen ik aan het reintegratiebedrijf meedeelde dat ik deze optie niet zag zitten en ik tegen de werkgever de vraag wilde stellen, waarom hij nou ineens wel intresse had, werd mij de mond gesnoerd. Ook mocht ik niet tegen deze werkgever zeggen dat ik ook bij indienstname verder zou solliciteren naar mijn oude functie.
Op het sollicitatiegesprek werd ik aan censuur onderworpen door de reintegratieconsulent en vertelden toen de werkgever en de reintegratieconsulenten aan elkaar hoe verwend de werknemer wel was in Nederland en dat zij maar al te blij waren, dat nou het tij aan het keren is. Volgens hun is de Nederlandse werknemer niet flexibel genoeg, niet loyaal, te duur, heeft teveel rechten.
Ik vroeg me zelf af tijdens het gesprek of het nu tijd wordt voor een nieuwe werknemer, die met behoud van uitkering kan werken, waar de werkgever ook nog eens subsidie voor krijgt omdat hij deze “kansloze\” drommel een “kans\” heeft gegeven, ontslagen kan worden als de baas een ochtendhummeur heeft.
Reactie van Hendrik — zaterdag 25 september 2004 @ 15.37
3. Cijfers:
In het tevredenheidsonderzoek zijn het UWV en 41 van de 46 grootste gemeenten geënquêteerd. Deze publieke opdrachtgevers geven de reïntegratiebedrijven gemiddeld een 6,6 voor hun dienstverlening. Opvallend is dat deze bedrijven voor het onderdeel behaalde resultaten een magere voldoende scoren (6,1), terwijl opdrachtgevers juist aan dit aspect het meeste belang hechten.
Van 17 bedrijven zijn de individuele onderzoeksresultaten in de Reïntegratiemonitor opgenomen. Hieruit blijkt dat er grote verschillen tussen de bedrijven zijn: zo krijgt het bedrijf met de laagste totaalscore een 4,7 en het bedrijf met de hoogste totaalscore een 7,3.
Reactie van Farshad Bashir — zaterdag 25 september 2004 @ 15.53
4. Als het goed is heeft Theo Cornelisse mijn verhaal over en met arbeidsreïntegratiebedrijf Alexander Calder nog ergens liggen. Als een van de 1000 geselecteerden, om “het target” te halen, werd ik, fase 4 werkloze en inmiddels sociaal geactiveerd bezig met vrijwilligerswerk en dus legaal, opgeroepen voor een gesprek. Doordat mijn Burn-out destijds niet is behandeld ben ik ruim 50% energie kwijt geraakt, maar ben ik ook emotioneel behoorlijk labiel geworden. Theo kan ook daar van getuigen. Ik had helemaal geen stem meer toen. Bij de juffrouw van midden 20 zat ik te shaken als een rietje in de storm. Alles wat ze vroeg kon ik beantwoorden met bijna exact dezelfde woorden en zinnen zoals ze in mijn dossier stonden. Ze schrok van mijn reactie al heb ik uitgelegd waarom ik zo zat te trillen. Uiteindelijk kreeg ik schriftelijk bericht dat fijn mocht doorgaan met waar ik mee bezig was. Nader onderzoek via de “wandelgangen” van de stad leerde me dat van die 1000 er maar heel weinig in een traject naar werk gezet zijn. Calder is een commercieel bedrijf en ik vraag me af hoeveel ik het UWV door dit gedoe gekost heb. geld dat beter gestoken kan worden in het oplossen van de jeugdwerkloosheid. Verder heb ik drie weken terug de uitzending van PREMTIME gezien uit Zoetermeer. Hoe zot kan iemand het verzinnen? En wat kost dat allemaal? Over geld over de balk smijten gesproken. De hele handelwijze komt voort uit een ongeneerd willen controleren van mensen met een uitkering. We zijn potentiële fraudeurs voor hen, terwijl in de gang op een andere kamer het meer dan waarschijnlijk is dat een collega de boel zit op te lichten. Maar die gaat vrijuit met zijn betaalde baan. Als uitkeringsgerechtigde ben je derde- of misschien zelf wel vierdeklas burger. Je “profiteert” van de Staat en “vreet” van andermans centen. ‘t Is toch wat!
Reactie van Lydia — zaterdag 25 september 2004 @ 15.55
5. Ik heb zelf bij Kliq gewerkt. Voor twee gesprekken per jaar met een cliënt kregen ze al zo´n 1500 euro van de uvi. Als een cliënt zelf werk vond bijv. bij een uitzendbureau, kreeg Kliq een vergoeding. Als die cliënt daarna een contract bij het bedrijf kreeg (na plaatsing via het uitzendbureau) kreeg Kliq nogmaals een vergoeding van de UVI. Zonder ook maar iets voor de client te hebben gedaan. Ik wil niet zeggen dat het alleen maar slecht was bij Kliq. Vooral voor vroeggehandicapten werden veel plaatsingen bij bedrijven geregeld, wat een client zelf nooit had kunnen doen. Ik wil wel benadrukken dat bijna alle reïntegratiebedrijven zo werken, en dat het echt big business is. Veel arbeidsdeskundigen zijn eigen bedrijfjes begonnen om het grote geld.
Reactie van karin — zaterdag 25 september 2004 @ 15.59
6. reintegratie bedrijven
Jan Marijnissen verwijst naar de schandalige praktijken van de re
Trackback van Adam Curry’s Weblog — zaterdag 25 september 2004 @ 17.14
7. Zou de Geus aandelen in reintegratiebedrijven hebben?? Dat verklaard namelijk waarom al die 100% arbeidsongeschikten binnenkort goedgekeurd gaan worden na de herbeoordeling die helemaal niet nodig is!!
Reactie van Opa-Buiswater — zaterdag 25 september 2004 @ 20.05
8. Alleen het etiket al is belachelijk: reïntegratiebureau. Dat suggereert een overheidsdienst die ontspoorde lieden moet heropvoeden. Wie of wat moet gereïntegreerd worden en waarom?
Iemand die nog maar net een jaar werkloos is is meestal niet
totaal gedesintegreerd en uit zijn maatschappelijk verband gerukt, maar staat vaak dichter bij de maatschappelijke werkelijkheid dan Kabinets- en Kamerleden.
Een bijstandsmoeder met 2 kinderen is ‘gedesintegreerd’ totdat ze een rijke vent aan de haak slaat en bij hem intrekt, daarna hoort ze er weer helemaal bij, kan ze ‘meedoen’ dus, volgens Balkenende,ook al verandert er in haar dagtaak niets.
Of iemand die een vet lot wint: Meneer gefeliciteerd! Van de ene dag op de andere bent u geréïntegreerd!.
Reactie van C.Tilyx — zaterdag 25 september 2004 @ 21.23
9. Het CWI kan er ook wat van hoor. Een paar van de tips die ik kreeg:
Vermeld op je CV wel de opleidingen die je hebt gevolgd maar niet als je er geen diploma van hebt.
Zeg niet dat je een eigen zaak hebt gehad; dat schrikt af.
Twee uur reistijd (enkele reis) is heel normaal hoor.
Zeg niet dat je verder solliciteert naar een baan op je opleidings- of ervaringsniveau (met bijpassend salaris)
Wees creatief in de data op je CV. Sabattical of zorgverlof klinkt mooier dan werkloos.
Reactie van Cas — zaterdag 25 september 2004 @ 22.23
10. Heel goed initiatief. Ik heb geregeld verhalen gehoord over belediging en intimidatie. Moet tot op de bodem uitgezocht worden.. Mensen mogen op hun plichten worden aangesproken. Echter op een waardige manier.
Reactie van Henk — zaterdag 25 september 2004 @ 22.50
11. Nu ik dit lees, denk ik aan het verhaal van velen, w.o. zelfs mijn dochter zij had geen opleiding en vroeg daarom, maar dat kreeg ze niet ze ondervond weinig steun op welke wijze dan ook, en dan spreek ik o.a. over clicq, voorts vonden ze haar te adrem maar, wij wonen in Arnhem maar zijn Utrechtenaren onze mentaliteiten verschillen enorm van elkaar. Maar goed, dat terzijde ze moest maar niet zeggen dat ze in de ziektewet had gezeten meer dan een jaar met een verlenging nergens mocht ze over praten. Het enige wat ze wilden bieden was een sollicitatiecursus. Zij bepalen en werken weinig. Ze heeft menige woordenwisseling daar gehad en stond op het punt wederom emotioneel in de knel te komen. Nu heeft ze op eigen kracht een baan gevonden en dat gaat goed. Het uwv, tja is een grote puinhoop. Heb zelf een goede opleiding HBO en wao’r niet door mijn vak maar door ziekte die is toegenomen en nu komt het, moet ineens voor maximaal twintig uur gaan werken, hetgeen ik niet kan dus ben een rechtszaak aangegaan. Ben nergens in mijn leven te beroerd voor maar ik laat me niet met een kapot lichaam in een fabriek proppen. Dus ben gekort met bijna 300 euro. Het zij dan maar zo. Ja en amen knikken doe ik voor niemand meer ben bijna 50 jaar. Laat me niet zo afschepen. Veel mensen die met reintegratie te maken hebben of krijgen moeten veel verzwijgen maar men vergeet indien jij bij een werkgever zou kunnen beginnen en het loopt mis, dat het uwv dan zegt u krijgt geen uitkering want u had moeten melden dat u ziek was. Dat zegt de wet. Dus wat moeten mensen nu?
Reactie van Lynn (Marylinn) — zaterdag 25 september 2004 @ 22.51
12. Lynn, ik duim voor je en wens je heel veel sterkte. Het is geen kattepis wat jij en je dochter meemaken, maar pure treiterei. Ik heb een vriendin in jouw leeftijdsklasse en een kanjer van een vrouw. Ze heeft af en toe gesprekken en heeft nog (gelukkig maar ook) geen ervaring met zo’n reïntegratiebedrijf. Ik zal haar tippen dit log te lezen. Dan kan ze zich misschien wapenen. groetjes en velen van ons zullen aan jullie denken en voor jullie duimen en voor jou helemaal met die zaak. Als je klem komt te zitten: www.voedselbank.nl Misschien heb je het nodig als je de strijd echt aangaat. SUCCES !!
Reactie van Lydia — zaterdag 25 september 2004 @ 23.08
13. Je kunt moeilijk reïntegratiebedrijven verwijten dat ze bestaan als de overheid heeft aangestuurd op hun ontstaan. Als je premies zet op werk creëer je premiejagers. Arbeid en zorg zijn verworden tot groeimarkten in plaats van basisvoorzieningen. Reïntegratiebedrijven lijken me dan ook meer een symptoom dan de wortel van de kwaal.
Reactie van PsiesDrom — zondag 26 september 2004 @ 4.04
14. Nee, je hebt gelijk, Psiesdrom. Maar dat is ook niet waar het om gaat. Het gaat erom hoe ze functioneren. En dat is maar al te vaak meer dan waardeloos, terwijl ze wel dikke rekeningen sturen naar SoZaWe of UWV voor geleverde diensten. Ik vond het gesprek dat men met mij gevoerd heeft in opdracht van SoZaWe niets om geld voor te krijgen. Maar in mijn geval was het feitelijk SoZaWe die het geld weggooide bij het geven van die opdracht. Hopenlijk komen uitkerende instanties erachter dat te veel van deze bureautjes er alleen voor zijn opgericht om de belastingbetaler een financiele poot uit te draaien. Geld dat beter besteed kan worden aan de cliënten zelf die het steeds vaker steeds moeilijker krijgen. Maar net als bij de regering die de Regionale Indicatie Organisaties (laatste woord ben i niet zeker van, de RIO’s dus) heef opgericht puur alleen vanwege de controlefunctie op de uitkeringsgerechtigde dit een hulpmiddel aanvraagt. Hier gaat het ook puur om controle en waarschijnlijk ook om een vorm van intimidatie. Leker sfeertje wordt er hier gekweekt, nietwaar?
Reactie van Lydia — zondag 26 september 2004 @ 8.12
15. Beste mensen, plaats je verhaal s.v.p. niet alleen hier, maar vooral ook bij het Meldpunt Klachten Reïntegratiebedrijven. Want met een zwartboek vol verhalen uit de praktijk, kunnen we misschien iets veranderen!
Reactie van Barry — zondag 26 september 2004 @ 11.45
16. Ik heb over die 3 instaties geen 1 goed woord over.
alles 3 doen ze hun werk niet je word van het kastje naar de muur gestuurd. Leuke klets praat van een reintegratie buro over opleidingen en bla bla bla bla. Maar zit nog steeds thuis. en dat gaat nu al een 1 1/2 jaar zo.
de reintergratie buro zegt lachend we kunnen je wel helpen aan een opleiding !! ze weten wat ik wil en welke richting ik op wil ben 35 jaar heb veder geen diplomas. Ik was ooit chauffeur op het buitenland maar helaas door mediche ingrepen kon ik dat werk niet meer uitvoeren. dat was al in 1996 nu 2004 ik heb diverse banan gehad maar helaas mijn contracten werden niet meer verlingt omdat ik al “te oud was” dus ik ben aangewezen op een cursses of een beroeps gerichte opleiding via een reintergratie buro. Ik heb al meerdre malen aangegeven wat ik wil gaan volgen. Maar daar blijft het ook bij, en heb hun wel even duidelijk gemaakt dat ik GEEN ongeschoolde en slechtbetaalde baan wil hebben. Want deze situatie waar ik in zit heb ik niet omgevraagt. Maar je word wel gestraft door die ****** van UVW, CWI, reintegratie.
Reactie van Roelof — zondag 26 september 2004 @ 13.48
17. We moeten ons serieus gaan afvragen wat de werkelijke ‘toegevoegde’ waarde is van een aantal van de nu bestaande reïntegratiebureaus, die eerder opgericht lijken te zijn om de desintegratie dan de reïntegratie van werklozen en mensen in de bijstand te bevorderen. Een aantal van bovenstaande reacties bevestigt nog eens extra het beeld dat al bestond van (een aantal van deze) bureaus: ze ontvangen wel geld van semi-overheidsorganisaties als het CWI, maar leveren geen duurzame tegenprestatie voor datgene waar ze voor zouden zijn opgericht: mensen via de weg van bemiddeling weer écht aan het werk helpen, voor langer dan enkele weken of maanden dus. En dat is niet alleen triest voor de mensen die deze bureaus als ‘cliënt’ krijgen toegewezen, die voor de wanprestaties van een aantal van deze reïntegratiebureaus nog eens extra gestraft worden door de uitkeringsinstanties. Het falen van ingeschakelde reïntegratiebureaus is ook bedroefend omdat het gaat om miljarden aan geïnvesteerd overheidsgeld die uiteindelijk in de verkeerde broekzakken blijken terecht te komen. En waar is eigenlijk de controlerende taak van de overheid gebleven, die juist hier er op zou moeten toezien dat geïnvesteerd geld niet slechts wordt opgestreken om vervolgens reïntegratieprojecten doelbewust te laten mislukken (een praktijk die aan fraude grenst), maar dat dat geld op aantoonbare wijze (gelet op het aantal mensen dat succesvol een reïntegratieproject doorlopen heeft) rechtmatig is verdiend door deze bureaus? Je kunt je afvragen of (maar altijd met de vraag of niet vooraf voorzien kon worden wat straks achteraf duidelijk wordt) het niet beter was geweest als deze verkeerd bestede miljarden euro’s direct voor gesubsidieerde arbeid waren ingelegd, zonder bemiddeling van reïntegratiebureaus. Dan waren in ieder geval veel van de mensen die nu ‘gedwongen’ een cliënt zijn van deze bureaus, op een waardige wijze aan werk geholpen. Voor 1 of 2 jaar misschien en daarom misschien ook niet in alle opzichten even heilzaam (gesubsidieerde arbeid is ook maar een tijdelijke oplossing); maar in ieder geval wel een verbetering in perspectief voor de mensen die nu de weg van heilloze bemiddeling moeten volgen en daardoor nog dieper in het zwarte gat van een put zonder bodem terechtkomen.
Reactie van David Tompot — zondag 26 september 2004 @ 16.36
18. Ook de VPRO is al bezig een zwartboek aan te leggen. Het lijkt me zinnig dat de SP, de VPRO, Meldpunt Klachten Reïntegratie en alle andere plekken waar dit soort verhalen binnenkomt, een samen rond de tafel gaan zitten. Dan heb je het grootste deel van de klachten in deze wel te pakken, denk ik. Maak daar dan een zwartboek van en biedt dat aan, aan de Tweede Kamerfracties van alle partijen en aan alle leden van het Kabinet, staatssecretarissen incluis.
Reactie van Lydia — zondag 26 september 2004 @ 20.41
19. @ 21 Lydia
Weet je wie bij de VPRO er mee bezig is? Argos? Die hadden twee weken geleden een uitzending over reintegratie.
Reactie van Paul Ulenbelt — zondag 26 september 2004 @ 21.58
20. Die naam komt me heel bekend voor. Volgens mij is het inderdaad Paul Ulenbelt. Kan je hier iets mee?
Reactie van Lydia — zondag 26 september 2004 @ 22.21
21. @ Lydia
Het gaat om om de namen van de mensen bij de VPRO. Weet je die?
Ik ben Paul Ulenbelt. De afzender van het bericht. Doe sociale zaken bij de SP-fractie in Den Haag
Reactie van Paul Ulenbelt — zondag 26 september 2004 @ 23.01
22. Ja ach, de buro’s kunnen er op zich niet veel aan doen dat het ze in de schoot geworpen wordt.
De uwv koopt gewoon in als ware het handelswaar, en ja handelswaar blijft liggen soms op de plank of in de etalage. In geval van reintegratie ‘bedrijven’ is dat pure winst.
Toch is er kaf en koren en denk ik dat de ‘markt’ te nieuw is om goed dat te scheiden van elkaar. te weinig evaluatie ook zeker tussen de bedrijven en de uwv.
Daarnaast is het ook maar wie je treft van welk buro, of dat je daar een vruchtbaar iets uit kan halen als ‘arbeidsgehandicapte’. De 1 zal het in alle gesprekken alleen hebben over zakelijke dingen en/of gereedschappen die je nodig hebt om te kunnen functioneren in de maatschappij. De ander zal wellicht meer richten op de persoon die je bent en de redenen waarom je in de positie zit waarin je zit. Om vanuit daar de mogelijk
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
