Hoe het begon.
Mijn partner is gescheiden en woonde en werkte in Brabant. Met behulp van de rayonmanager, waar zij op dat moment werkte, is zij om persoonlijke redenen overgeplaatst naar het Westland. Hier werd door de werkgever bemiddeld in een woning en was overplaatsing een feit. Ook werd een intentie verklaring afgegeven om de tijdelijke baan na een jaar om te zetten in een vaste baan. Dat had zij gedacht !! Voor afloop van het jaarcontract werd aan haar medegedeeld dat een vaste baan niet in het verschiet zou liggen. Gevolg, toen de spaarcenten waren gebruikt voor de verhuis- en inrichtingskosten, ging ze via de WW na een half jaar in de bijstand.
Mijn partner woont nu nog steeds in het Westland en heeft daar, zeer tegen haar zin, een uitkering WWB. Inmiddels hebben wij al twee jaar een LAT relatie en wil ze graag werken en wonen in het Noorden. Na ruim 90 sollicitaties in het Noorden heeft ze op 29 maart 2005 eindelijk geluk en wordt aangenomen bij Uitgeverij Abel Tasman Aartsen te Assen. Salaris minimumloon + 50 Euro. Per zelfde datum hebben we dus de Sociale Dienst, de ziekte kostenverzekering, en het CWI op de hoogte gebracht, netjes zoals het hoort. Eindelijk na ruim een jaar werkloosheid heeft mijn partner weer een baan, en gaan we zitten plannen over onze toekomst.
Na jaren van ellende en rondkomen van enkele aalmoezen, zij in het Westland en ik in Assen, wordt het eindelijk weer wat beter voor ons.DAT DACHTEN WIJ !!
Na twee weken aandringen van ons, om de werkgever een Arbeidscontract te laten ondertekenen, komt de werkgever er achter dat er via de Sociale Dienst in het Westland een reïntegratie project is gestart. Hierop gaat Aartsen naar het reïntegratie bedrijf Hudson aldaar en haalt met zijn “charme” de contactpersoon van Hudson over om van mijn partner haar normale werkplek een stage werkplek te maken. De contactpersoon gaat hierin, tegen de naar later blijkt, regels van het reïntegratie bedrijf en de Sociale Dienst, in mee. Gevolg voor mijn partner: 303 Euro minder (Verschil tussen afgesproken salaris en de WWB uitkering) per maand. Wel mag ze volgens de contactpersoon van het reïntegratie bedrijf tijdelijk in Assen verblijven. In de veronderstelling dat de stagewerkplek na twee maanden omgezet zou worden in een normale werkplek, blijft mijn vriendin vol enthousiasme werken. Helaas komt hierin drastisch verandering. Rond half mei geeft de Sociale Dienst te kennen niet akkoord te gaan met de gevolgde procedures, afgesproken tussen het reïntegratie bedrijf en werkgever en het verblijf in Assen, en dreigt met opschorting van de WWB uitkering. (Terecht volgens de regels) Samen kunnen wij de Sociale Dienst overtuigen, middels de bijgehouden correspondentie, van onze goede bedoelingen, en geven ze ons respijt met behoud van uitkering tot eind juni. Ondertussen probeert de werkgever op alle manieren om, ondanks dat hij nu al gratis personeel heeft, om NOG MEER geld te verwerven (Subsidies voor opleiding, die hij niet geeft) zonder hier iets tegenover te stellen. In het laatste telefonisch gesprek met de rayon manager van het reïntegratie bedrijf en de werkgever, geeft de werkgever aan dat hij de opleiding wil starten na deze twee maanden, waarop de rayon manager van Hudson aangeeft , dat dit niet meer geloofwaardig overkomt. Aan Hudson deelt Aartsen mede, dat hij niet van plan is mijn vriendin een contract aan te bieden na twee maanden, als hij geen subsidie krijgt voor “de opleiding”. Het reïntegratie bedrijf vindt dit op chantage lijken en adviseert mijn vriendin te stoppen met werken voor deze man, het geen is geschied op 25 mei 2005. Op onze vraag om de arbeidsrelatie netjes te beëindigen ging hij niet in. Zelfs een getuigschrift wilde hij niet verstrekken.
Ondanks alle gesprekken en goede voornemens zijn we nu nog steeds bij AF. Wij solliciteren ons wezenloos en Hudson ?? We krijgen nu de derde “trainer/coach” in vier maanden, hebben al 5 (!) kopietjes met vacatures gehad en mogen gratis paperclips en postzegels komen halen. (Nou, Forget it !) En tot nu toe hebben die nog niets volgens afspraak gedaan. Zou het aan haar leeftijd liggen ? 51 jaar of gaat het de bedrijven alleen maar om het geld en zijn de mensen hun kruiwagen ?
Naar aanleiding van deze voor ons zeer betreurenswaardige gebeurtenis, kunnen wij alleen nog een waarschuwing doen uitgaan…… PAS OP voor deze praktijken !!! Wij blijven nog steeds positief en rekenen op een goede wending, maar hoe lang nog……………
