[ archief ] Begrip

[Gast]

Over thuiswerk voor WAO'ers

Of het een oplossing is heeft te maken met de aard van de beperkingen. Veel thuiswerk bestaat uit en in elkaar prutsen van bijvoorbeeld pennetjes of invouwen van folders. Dit is fysiek behoorlijk belastend werk en je hebt er veel ruimte voor nodig (voorraden opslaan). Bovendien moet je het werk vaak zelf ophalen en/of wegbrengen.

Ook wordt er thuiswerk met de pc aangeboden. Iedereen weet dat hele dagen achter de pc ook behoorlijk belastend is. En je moet een internet aanlsuiting hebben en computervaardig zijn.

Een ander groot nadeel is dat thuiswerk de sociale isolatie van een kandidaat niet verminderd. Veel mensen vinden het juist fijn om collega's te hebben, om de deur uit te gaan.

Maar als je weinig mobiel bent, graag thuisblijft en geschikt thuiswerk kan vinden...waarom niet.

Mijn ervaring is dat weinig mensen thuiswerk leuk vinden. De meeste WAO'ers willen een gewone baan en dat is ook vaak wel mogelijk.

[Consulent]

Quote Opa: Ken veel chronisch zieken welke als deze een 'slechte dag of dagen' hebben nog wel thuis iets kunnen of willen doen.
Het huidige RiB traject(en) voorzien helaas niet in flexibele arbeidscontracten of beter, flexibele uren.

Dat is inderdaad een probleem. Hoewel Opa voorbij gaat aan het feit dat RIB's helemaal geen arbeidscontracten afsluiten met kandidaten. Dat moeten werkgevers doen.

Dat flexibele contracten vaak moeilijk af te sluiten zijn dat is een juridisch probleem (arbeidswet). Een ander probleem is dat flexibele contacten vaak niet geaccepteerd worden door het UWV. De kandidaat verliest vaak toch het recht op uitkering wanneer hij een onregelmatig aantal uren werkt. De enige die hier een stokje voor kan steken is de minister.

RIB's moeten natuurlijk wel met een werkgever in onderhandeling. Wij hebben de taak werkgevers te zoeken die een WAO'er wel tegemoet willen komen. Gelukkig zijn die werkgevers er wel, ze zijn alleen moeilijk te vinden. Want helaas hebben maar weinig werkgevers zin in het aannemen van een werknemer die zich een groot aantal dagen per jaar gaat ziekmelden. Thuiswerken is niet voor elke functie mogelijk. Denk bijvoorbeeld aan aanwezigheid bij vergaderingen. Daarbij is mijn ervaring juist dat chronisch zieken op slechte dagen liever niet werken, ook niet thuis. Wat zeer begrijpelijk is als je je beroerd voelt. Maar goed, niets ontmoedigd mij (voorlopig) we blijven gewoon zoeken naar deze maatschappelijk betrokken ondernemers en naar maatwerk oplossingen. Want iedereen verdient een kans (of twee, of drie....enz).

[opa]

Opa Ken veel chronisch zieken welke als deze een 'slechte dag of dagen' hebben nog wel thuis iets kunnen of willen doen.
Het huidige RiB traject(en) voorzien helaas niet in flexibele arbeidscontracten of beter, flexibele uren.

Excuus, maar volgens mij schreef ik dat het huidige RiB traject niet voorziet in bemiddeling naar flexibele uren. Was 'bemiddeling' vergeten er vanuitgaande dat de ervaringsdeskundige op dit forum, dit wel zouden begrijpen.

consulent:
Dat is inderdaad een probleem. Hoewel Opa voorbij gaat aan het feit dat RIB's helemaal geen arbeidscontracten afsluiten met kandidaten. Dat moeten werkgevers doen.

En dat thuis werk, dat is alleen als de chronisch zieke een slechte dag of slechte dagen heeft. Opmerking, er zijn genoeg chronisch zieken die aan huis vast zitten.

De bitterheid valt ruze mee, RiB clienten vragen mij regelmatig om een advies en daardoor lees ik veel rapportages gemaakt door jonge onervaren RiB consulenten waarvan de tekst, regelmatig bij mij het kleine beetje grijze haren, recht overeind gaat staan. En dan bedoel ik metname als het gaat over WAOers en hoe slecht die worden behandeld. Het lijkt potverdikke soms wel of WAOers tweederangs burgers zijn geworden die door de maatschappij worden uitgesloten. De meeste RiBs doen mee aan die beeldvorming.

[Oude Rot]

Helaas moet ik het voor een deel eens zijn met Opa.... dat helaas is dan van toepaasing op het feit dat veel RIB's op Wao trajecten hebben ingeschreven ZONDER voldoende kennis en affiniteit. Zonder affiniteit, kennis en ervaring moet je dit werk niet (willen) doen, want je bent WEL verantwoordelijk om waar te maken wat je belooft!!!! Tja; weet U hoeveel RIB's door ex collega's van het UWV (alle afdelingen) worden gerund of bezet?? Die ''oude vrienden'' hebben elkaar best veel werk geleverd over de ruggen van de clienten heen! IRO dan maar als oplossing???

[Oude Rot]

Dat flexibele contracten vaak moeilijk af te sluiten zijn dat is een juridisch probleem (arbeidswet). Een ander probleem is dat flexibele contacten vaak niet geaccepteerd worden door het UWV. De kandidaat verliest vaak toch het recht op uitkering wanneer hij een onregelmatig aantal uren werkt. De enige die hier een stokje voor kan steken is de minister.

Deze opmerking van de consulent is heel belangrijk. Inderdaad kan dit haast alleen op ''taak'' overeenkomst. Zelf heb ik na een zeer actief arbeidsleven incl chronische ziekte, nu een zodanig forse makke, dat geen enkele continuiteit meer gegarandeerd kan worden in bv een week. Van het ene op het andere moment is of een ziekenhuisopname aan de orde (ongepland), vervelende kuren (wel gepland) en soms dagen doodziek (ongepland. De garantie die ik wel kan geven is dat bv elke 3 tot 4 maanden, door mij taken kunnen worden afgerond (maar dan ook 100%!!!)
Ik ben dus taakverantwoordelijk binnen een gemiddeld aantal uren en aan ''ziekmelden'' doe ik niet mee. Als ik weer wat aangesterkt ben, haal ik gewoon de tijd weer in.
Juridisch is dit niet sterk, omdat de AO domweg dat aantal uren per week heeft staan. Ik ga eens uitzoeken of zo'n taak en gemiddeld aantal uren per kwartaal zou kunnen.
Beroerder is dat de gemiddelde AD van het UWV zo'n ''urenbeperking'' als die door de VG van het UWV is aangetekend, vaak absoluut neemt. Tja, vind daar dan maar eens een werkgever bij, die dus veel administratie op zich af ziet komen tbv ''ziekmeldingen''. Een stimulerend beleid zou hier op zijn plaats zijn! Intussen ga ik vast op zoek naar een (groter) gaatje in de wetgeving.
1 ding staat WEL vast; een RIB heeft minimaal de plicht om samen met de client, het taakmodel te bespreken EN de client zal domweg ergens goed in moeten zijn omdat dit grote zelfstandigheid vereist.
Is nu wellicht voor criticasters helderder waarom bepaalde ''trajecten'' bij RIB's gewoon ''moeten''? Jammer is dat veel starter RIB's, die werkwijze domweg gecopieerd hebben, zonder daarbij de ''knowhow-to-do-it'' in huis te hebben. Ik kan me voorstellen dat als ik zelf bij zo'n plagiaat keten ''klant'' zou zijn, ik ook erg agressief zou kunnen worden, waarbij ik wel zou proberen, zo snel mogelijk naar een beter RIB te komen.

[Lucia Peeters]

Velen zijn bijvoorbeeld al in therapie geweest.

Eindelijk iemand die het bergijpt. Een goedkope versie van CGT uitgevoerd door ongeschoolde consulenten (BOREA-methode) is dus bij arbeidsgehandciapten mosterd na de maaltijd en omdat het door amateurs wordt uitgevoerd kan zo'n traject zelfs schadelijk zijn

Jammer dat u niet weet dat veel P&O medewerkers erg huiverig zijn om WAO'ers aan te nemen (als ik werkgever was en niks meegemaakt zou hebben, zou ik waarschijnlijk ook eerder kiezen voor iemand die net werkloos is dan voor een WAO'er die zich misschien binnen no-time weer ziek moet melden).
Naar mijn mening is ook de politiek en m.n. de Geus debet aan de negatieve beeldvorming rond WAO'ers (met bijvoorbeeld opmerkingen als "verborgen werkloosheid in de WAO", "Wao'ers willen niet werken", WAO'ers spreken de NEderlandse taal niet", etc) en daar kan een spotje 20% afgekeurd, 100% gemotiveerd met gezonde, goed-uitziende acteurd niks aan veranderen.
Als er inderdaad gecommuniceerd wordt dat WAO'ers een fulltime job aan het aan zichzelf werken hebben gehad, er suc6vol gereintegreerde wao'ers+ hun bazen worden geinterviewd, dan krijg je echte beeldvorming.

am1979: u mag zich met recht consulnet noemen (onder consulent versta ik iemad die begeleid en advies geeft). U heeft inlevingsvermogen, kan oplossingsgericht denken en (waarschijnlijk) goed luisteren. Waren er maar meer mensen zo, ipv de "commerciele tijgers" bij reïntegratiebedrijven

[Graddie]

Hoewel ik zelf als consulent mijn twijfels soms heb bij het hele reintegratiegebeuren, ben ik van mening dat reintegratiebegeleiding zeer zinvol kan zijn bij zowel werkloosheid als arbeidsongeschiktheid.
In beide gevallen kan er sprake zijn van veel problemen en een teruglopend zelfvertrouwen. In gesprekken en soms ook in cursussen kan een client geholpen of doorverwezen worden. Vele clienten ervaren dat als zeer zinvol.
Het probleem is, dat UWV ons enorm bindt door strakke termijnen te eisen.
De methode van inschrijvingen maakt dit nog veel erger, omdat bij inschrijvingen belachelijke beloftes worden gedaan, die door niemand zijn na te komen.
Het zou beter zijn als RIB's en UWV echt zouden samenwerken met als doel de client verder te helpen.[/b]

[Oude Rot]

Jammer dat u niet weet dat veel P&O medewerkers erg huiverig zijn om WAO'ers aan te nemen (als ik werkgever was en niks meegemaakt zou hebben, zou ik waarschijnlijk ook eerder kiezen voor iemand die net werkloos is dan voor een WAO'er die zich misschien binnen no-time weer ziek moet melden).

Deze opmerking van Lucia, moet ietwat genuanceerd worden. In mijn goede jaren, heb ik talloze mensen met een vaak forse (arbeids)handicap aan het werk mogen helpen. ALS volstrekt helder is wat iemand kan, als de motivatie bekend is, valt het reuze mee om die werkgever te vinden die herkent dat motivatie en ECHT wat kunnen, een reden is om de uitval een werkbare plaats te geven. Beroerder wordt het met ''vage'' klachten, eisen en een niet realistisch zelfbeeld. DAN moet er ECHT heel veel meer gebeuren door een RIB wat dat ook echt kan. (en waar het UWV TIJD voor wil geven, wat tegenwoordig een giga probleem is)

[Lucia Peeters]

Mijn probleem was dat ik voor ik naar een reintegratiebureau werd gestuurd door alle therapieen een goed en reeel zelfbeeld had en wist wat ik zou willen en kunnen.
Wel had ik mede door mijn wao-verleden en de schofterige manier waarop ik tijdens wao-keuringen behandeld ben nauwelijks een greintje zelfvertrouwen.

Helaas is mijn toch al wankele zelfvertrouwen als gevolg van het traject helemaal verdwenen en wist ik naarmate mijn traject vorderde steeds minder wat ik zou willen en kunnen en kreeg ik steeds meer het gevoel dat doosjes vouwen in een sociale werkplaats mijn einge mogelijkheid zou zijn (voor ik aan het traject begon wilde ik kijken en ondersteuning bij het omzetten van vrijwiligerswerk met mensen met een verstandelijke beperking in betaald werk)
Alles wat ik in therapie had afgeleerd omdat het gewoonweg niet bij mij hoorde moest ik van Calder weer aanleren (o.a. dus over mijn grenzen gaan)

Ook werd bij Calder verteld dat je tijdens sollicitatiegesprekken beter niet kan zeggen dat je in de wao hebt gezeten.

Inmiddels weet ik wel beter en weet ik dat voor mij eerlijk het langst duurt. Enik ben ook gewoon heel blij dat ik ondanks mijn reintegratietraject dus toch aan het werk kom.

[Lodi]

Beste Lucia,

Het advies om in een sollicitatiegesprek niet te vertellen dat je in de WAO hebt gezeten lijkt mij ook niet correct, om praktische maar vooral om ethische redenen. Wel aangeven dus, mits het relevant is in het kader van de sollicitatie natuurlijk..! Hebben ze dat niet bedoeld bij Calder..? Wat belangrijker is: HOE geef je een en ander weer in een gesprek..? Wanneer iemand het ZELF ziet als een manco, een last of een nadeel, dan kan diegene het in een gesprek ook moeilijk anders naar voren brengen. Stap 1 is dus zorgen dat je zelf een toekomstgerichte mening hebt over de situatie. Stap 2 is deze mening aan het bedrijf kenbaar maken. Bijvoorbeeld het feit dat het een afgesloten periode is, die zwaar was, maar waar je een hoop van hebt geleerd en waarin je de kans hebt aangegrepen om exact uit te zoeken wat je wilt, wat past bij je mogelijkheden. Als er dan nog een bedrijf is dat een oordeel velt, dat je niet wil hebben zuiver om dit feit, dan gaat het er niet om dat het bedrijf JOU niet wil hebben maar dat JIJ niet bij zo'n bedrijf wilt werken..!

Ik snap wel dat is een Ratelbandiaans betoog, maar het gaat om de idee erachter. Echt, er zijn bedrijven die selecteren op menselijke gronden!! (al zijn ze niet in de meerderheid vrees ik wel eens... )

Groetjes Lodi

[am1979]

@ opa,
persoonlijk ben ik geen groot voorstander van thuiswerken. Maar nogmaals, als de client er baat bij heeft, de constructie helder is en de werkzaamheden passen dan ben ik de laatste die de client zal tegenhouden door te zeggen, je kan beter wat anders zoeken. WEl is het zo dat ik zelf slechte ervaringen hier mee heb. inkomsten die uitbleven, eentonig zitwerk, waardoor er andere klachten bijkwamen etc.

Over WAO-ers, REA etc. Wees eerlijk tegen een werkgever. Ten eerste dat duurt het langst en die eerlijkheid heeft een aantal voordelen voor de werkgever. Ten eerste, een WAO-er, REA wil evengraag werken als een gezond iemand. Om het risico te spreiden is er vrijstelling van ziektekosten over de 1e 5 jr, vrijstelling van pemba boete, premiekortingen en aanpassing van de werkplek mogelijk. mogelijkheden die kunnen leiden tot het feit dat de werkgever een gemotiveerd iemand heeft, waarvoor b.v. een bureau moet worden aangepast, en de risico's gespreid worden door de hiervoor genoemde mogelijkheden. Stop ze niet in een hokje, maar blijf zoeken. Ik geef toe, het is lastig, want niet elke werkgever ziet in een WAO, REA een positief punt. Mocht er tijdens het sol. gesprek vragen over komen, wees eerlijk. Geef een kaartje af van je consulent, of neem de folder "ik neem een arbeidsgehandicapte in dienst" mee. Je zal zien dat er ook werkgevers zijn die hier naar willen luisteren.

[Arbeidsadviseur]

Ik merk dat kleine reïntegratiebedrijven inderdaad veel meer betrokken zijn bij hun klanten en ook medeverantwoordelijkheid voelen voor een traject. Als een klant naar je toe komt na nadrukkelijk voor je te hebben gekozen, mag er ook iets van je worden verwacht. De 1 op 1-aanpak werkt over het algemeen uitstekend. Door een veel persoonlijker aanpak kan de dienstverlening veel beter worden afgestemd op de vraag van de klant (maatwerk). Inmiddels heb ik met diverse reïntegratiebedrijven een goede relatie opgebouwd. Wat opvalt, is dat sommige bedrijven hun klanten nu eerst naar mij doorsturen voor informatie. Door mij worden de klanten geïnformeerd over de mogelijkheden in een traject en weten zij beter waarop zij moeten letten. Daarna adviseer ik met meerdere aanbieders te gaan praten over reïntegratie. Een heel prettige werkwijze waarbij het belang van de klant steeds centraal blijft staan.
Persoonlijk denk ik dat arbeidsgehandicapten over het algemeen iets meer moeite zullen hebben bij het vinden van een nieuwe baan. Gespecialiseerde reïntegratiebedrijven die zich richten op deze doelgroep hebben een nadrukkelijke meerwaarde. Laat nu juist de categorie arbeidsgehandicapten door het UWV veelal worden verwezen naar de "ruilverkavelingstrajecten"......

[MAMI]

Ook ik heb onlangs te maken gekregen met een reintergratieburo en het Uwv ik moet zeggen ik ben diep geschokt over wat er zich de afgelopen weken rondom mijn persoon zich afspeelt .ik zit er dan ook bijna naar te kijken alsof het niet over mij gaat!
De enorme arrogante houding,de retorieken die gebezigd worden door mensen die bij zowel het uwv als reintegr.bur. werkzaam
zijn. ook op deze site.werkelijk shockerend.
In 45 min weet een arbeidsdeskundige van het Uwv te achterhalen,(iets wat mij sinds een jaar voordat ik werkeloos werd het hoofd breekt)welke beroepen wel (resterende!,gezien gedeeltelijke arbeids ongeschiktheid)nog geschikt zouden zijn voor me.
Ik53jr.ontwerpster haute couture 10 jr.zelfstandige,daarna10 jr.in dienst bij opdrachtgever doch in praktijk nog zeer zelfstandig werkend,viel vanaf nu in het rijtje receptioniste-callcenter-tele adviseur-gastvrouw.
zonder ,wat wel toegezegd was ,inzage te hebben gehad in dit rapport,was er al een afspraak gemaakt met een reint.bur.welke ik uitgekozen zou hebben !!!.ik wist van geen afspraak of goedkeuring af!

Het reint.bur. zag er prachtig uit, veel marmer-glim en luxe! moet kunnen
Moest me niet zo'n zorgen maken zei de aardige man van het buro,nadat ik mijn boosheid, onmacht had getoond :"het Uwv gaf dit rijtje altijd op als ze "het"niet wisten.er was nog vanalles mogelijk".
vervolgens legde hij haarfijn uit"hoe bizar het systeem wel niet was en dat er dat er de vreselijkste dingen soms gebeurde met mensen die onder druk van uwv op de verkeerde plaatsen terecht kwamen ,mensen zieker dan u en ook moeilijkere achtergrond!!!!!"Daarna versprak hij zich dat :hij wel geacht wordt binnen 6mnd. mij aan het werk te krijgen ANDERS WORDT HET BURO NIET UITBETAALD,

Nou,zei ik dan zijn we er toch,dat betekend gewoon dat ook jij er alles aan zult doen om mij binnen die 6mn aan het werk te krijgen
,en zal het je een zorg zijn wat voor een werk dat zal zijn ,of dat wel bij me past ,of ik er wel gelukkig mee zal zijn en uiteindelijk of de toek.werkgever wel zo gelukkig met mij zal zijn.
"" het was wat scherp"gesteld,maar ja daar kwam het wel een beetje op neer.maar er was nog veel ergere ellende in de wereld dan dit.............
ik was wel wat erg opstandig ook..........""aldus de aardige meneer

Ik dank je de koekoek ,er is al veel van me afgenomen omdat ik in mijn hoofd nog zo jong ben ,maar mijn lijf niet meer wil wat ik wil,dat op zich is al zeer frustrerend.
als men mij nu zelfs niet eens het recht meer geeft op een baan waar ik in iedergeval mijn eigenwaarde nog enigzins kan blijven behouden.
en men mij de tijd niet meer wil gunnen om uit te zoeken wat dat dan zou kunnen zijn . vind ik dat heel shocking en dat heeft niets te maken met dat ik neerkijk op bepaalde beroepsgroepen.het heeft gewoon niets met mij te maken .stel je voor-- balkenende in een naaiatelier washandjes stikken-- kan ie het echt van de inside ervaren !! flauw maar zo ligt het ongeveer wel.
Werk is om allerlei redenen belangrijk,zeker niet nodig anderen ONNODIG OP TE LATEN DRAAIEN VOOR JOUW WERKELOOSHEIDmaar niemand heeft het recht mij te dicteren wanneer en waarmee ik gelukkig mag zijn .ik vind wel een manier om weer terug te komen niemand hoeft daar bang voor te zijn.ik wil het recht de tijd, ev met of zonder begeleiding te krijgen werk te vinden waar ik mij in kan vinden.
en ik dus mijn waardigheid kan behouden.
Tenslotte zijn het ook mijn afgedragen centen(een rottige 700euro omdat ik de laatste jaren niet meer uren kon werken,en ik al reeds ingeleverd had aaninkomen omdat plezier boven geld stond) die ik nu zelf op zit te eten
Al deze mensen die met zo'n arrogantie durven te vertellen hoe een ander zich moet voelen-hoe een ziekte iemand in beslag kan of mag nemen (ik ben niet gelovig )maar,god behoeden hen, dat ze zelf nooit met een spierziekte of rheuma o.i.d te maken krijgen.

Retorieken,het uitschakelen van emoties, waardoor compassie maar ook kwetsbaarheid uitgeschakeld wordt, maken dat deze mensen op deze plaatsen kunnen werken.alle anderen zijn een aantal jaar geleden al opgestapt,omdat ze niet aan dit systeem mee konden doen.

Gelukkig is mijn vader reeds enige jaren geleden overleden.als direkteur van een gewestelijk arbeids bureau in de '50-'60tiger jaren te zien hoe verworden het systeem is nu anno 2005 zou hem opnieuw een hartaanval bezorgen.

[MAMY]

DIT VERGAT IK NOG.
100 VRAGEN VAN TEVOREN TOEGESTUURD VAN HET REINT.BUR.
OM DIE MAAR ALVAST IN TE VULLEN!!!(SCHEELT ONS WEER TIJD)
WAARVAN TOCH OP ZIJN MINST 1/3 VRAGEN WELKE BINNEN DE PRIVESFEER VALLEN:HOELAAT IK OPSTA HOELAAT NAAR BED??????
ZIJN ER MENSEN DIE HIER ANTWOORD OP GEVEN?????GAAT NIEMAND IETS AAN,HOEF IK NIET AAN MEE TE DOEN .WIL IK OOK NIET AAN MEE DOEN.WORDT DAARDOOR WEL ALS MOEILIJKE KLANT GEZIEN.HOOGSTWAARSCHIJNLIJK.
ZOU WAARSCHIJNLIJK TOCH MAAR EEN STORENDE FACTOR ZIJN ALS ER KLASSEN GEVORMD ZOUDEN WORDEN!!!!!!ALDUS DE AARDIGE MENEER.

NOU BEN IK EEN KIND VAN DE JAREN 60 EN DOOR OA MIJN OPSTANDIGHEID IN VELE OPZICHTEN DESTIJDS WAARDOOR ER VELE ZAKEN TEN GOEDE ZIJN VERANDERD,OOK ZEKER VOOR DE GENERATIE WELKE WIJ GECREEERD HEBBEN,AAN VRIJHEDEN ,AAN RECHTEN WAARVOOR WE DE STRAAT OP GINGEN.HET LIJKT EROP, DAT WE DOOR DIEZELFDE GENERATIE DIE AAN HET DOORSCHIETEN IS T.A.V. INDIVIDUALISTISCH DENKEN, DE DAS WORDEN OM GEDAAN.
LAAT MIJ DIE -STORENDE FACTOR -DAN MAAR ZIJN

[am1979]

Mammy,
wat een reactie. Je anti-houding is vaak al een begin voor een lastig traject. nogmaals, in eerdere bijdrage heb ik gesteld dat ik werkzaam ben bij een klein bureau, aandacht voor het individu en voor iemand zijn kwaliteiten. Dat betekent dus samen naar een oplossing zoeken, de consulent pleegt aqcuisitie, voert coachgesprekken en bespreekt je kwaliteiten bij werkgevers. Het feit dat jou RIB aangaf dat je binnen 6 mnd aan de slag moet, omdat ze anders niet betaald krijgen, lijkt mij geen verkeerde invalshoek. Alleen nu pas ik de differentiatie toe. ik vraag liever verlenging van het traject aan zodat je terecht komt in jouw vakgebied dan dat je inderdaad als receptioniste aan de slag gaat. Aan de andere kant, ik ga uit van je kwaliteiten, jij gaat uit van wat je niet meer kan. Dat bedoel ik met een antihouding. De vragenlijst is overdreven, maar sommige vragen moeten wel gesteld worden. een vraag over b.v. je sociale leven stel ik altijd in het kader van b.v. mogelijke kinderopvang in de privesfeer (reguliere opvang is niet 1,2,3 geregeld) als iemand aangeeft nooit en te nimmer voor 10.00 's ochtendsd op te staan, geeft dit problemen richting een werkgever als je plotseling 07.30 aanwezig moet zijn. Vragen bedoeld om je te helpen. m.b.t. je verhaal over 700, 00 voel ik frustratie die ik niet kan plaatsen. Dit land is opgebouwd vanuit de verzorgingsstaat, dat betekend dat de zwakken ondersteund worden door de sterken, en als je door omstandigheden geen inkomen hebt, val je terug in een recht wat je zelf hebt opgebouwd. Mijn advies voor jou is, zoek een klein reintegratiebureau, vraag naar hun plaatsingscijfers, vraag naar hun netwerk, contactmomenten, andere opdrachten. Vraag specifiek wat zij voor jou kunnen betekenen. Als je als ontwerper geadviseerd wordt om als medewerker call center te gaan functioneren kun je dat tweeledig uitleggen. Enerzijds vanuit wetgeving, die zegt dat alle arbeid passend is in een uitkeringspositie, anderzijds om inderdaad snel te scoren binnen de 6 mnd termijn. Geef eens drie wensberoepen op. Je zult zien, dan kom je in dialoog, leer je elkaar kennen, ga je samen zoeken en kom je tot verrassend resultaat.

[Oude Rot]

NOU BEN IK EEN KIND VAN DE JAREN 60 EN DOOR OA MIJN OPSTANDIGHEID IN VELE OPZICHTEN DESTIJDS WAARDOOR ER VELE ZAKEN TEN GOEDE ZIJN VERANDERD,OOK ZEKER VOOR DE GENERATIE WELKE WIJ GECREEERD HEBBEN,AAN VRIJHEDEN ,AAN RECHTEN WAARVOOR WE DE STRAAT OP GINGEN.HET LIJKT EROP, DAT WE DOOR DIEZELFDE GENERATIE DIE AAN HET DOORSCHIETEN IS T.A.V. INDIVIDUALISTISCH DENKEN, DE DAS WORDEN OM GEDAAN.

Beste Mammy:
Hij komt inderdaad heel opstandig over, die kreet hierboven! Qua leeftijd was ik eerder bij de start van de sexuele revolutie. U wat meer aan het eind daarvan en overlopend naar de flower power periode. Toch herken ik de essentie.
Voorop gesteld: U hebt gewoon gelijk met het feit dat schijnbaar in hetzelfde tempo wordt afgebroken, wat opgebouwd is. Naar mijn idee, ook wel omdat Veltkamp, destijds de fout heeft gemaakt om een regelGak te maken met daarnaast de GMD die ''expertise'' moest leveren tbv het Gak EN de client gezamenlijk. Dat liep dus heel erg spaak, omdat het resultaat vooral erg veel dossierrondpomperij was en voorzieningen regelen. Het ''echt'' op de rij zetten van een reintegratiebeleid, is pas in de nadagen van de GMD op gang gekomen (GAK-AI) (Arb-Int) en daar bakten ze dan ook nix van.
In mijn overtuiging is die GAK-GMD cultuur de oorzaak geweest van de wanhoopsmaatregel om de boel dan maar te privatiseren. Natuurlijk had men eerst die ''publieken'' onder dezelfde druk moeten zetten; eisen stellen, geen geld betalen bij non-productie etc. DAN had er een cultuuromslag plaatsgevonden, ipv zoals nu, de oorspronkelijke poppetjes, met zakelijke jonkies bij het nieuweUWV, die de nieuwe zakelijkheid spelen en vaak: ''over de koppen van de client heen''
Gevoegd aan inderdaad veel troep bij de privaten en de afbraak van kwaliteit is compleet. Dat wij als ''flower powers en revolutionairen'' daarvan gruwen en alle stekels overeind gaan staan, is logisch.
Hoe daar nou uit te komen?
Alleen maar te horen krijgen dat de betere en kleine RIB's het beter doen? Ik denk zelf dat dat te weinig is. Het gaat om de ''veiling''achtige druk, de massaliteit, het gevoel op de trein naar een kamp te worden gezet en je lot niet meer in eigen hand te hebben, het gevoel overgeleverd te zijn aan willekeur en mazzel om een goeie begeleiding te krijgen..... of niet! To be or not to be. Het geheel is zo krampachtig en ingebed in strenge regels van doorlooptijden, die bij overschrijding van desnoods een dag (vorig jaar nog) een boete opleverden aan het RIB. Leuk hoor, dat je ook wel kunt ''verlengen''..daar ga je weer aan de administratie ipv de ''core''. Logisch dat ze ook bij de RIB's daar weer opgejaagd en verkrampt (moesten?) reageren naar hun clienten die of in een veel te grote horde, of juist veel te weinig om een proces (en het voorkomen van fallissement) in gang te houden, vaak niet ''evenwichtig'' handelen.
Inderdaad; je kunt hier maar op 1 manier aan ontkomen en dat is een IRO maatregel waarin je zelf hulp ''inkoopt'', die je nodig vind. Als..... je exact je doelen weet tenminste, dus die ''IRO'' is eigenlijk best wel ontworpen voor de hoger opgeleiden en mensen die weten wat ze willen.
Ik ben dus in de eerste plaats ontevreden over Flip Buurmeyer, die de politiek dit monster van schatten en reintegratie heeft voorgesteld. Hij had juist moeten zorgen dat het UWV eerst beter ging schatten en kaf en koren scheidde in de WAO. EN... die effecten ZELF had laten opruimen, ipv zowel clienten als concurrenten in de RIB wereld, tegen elkaar uit te spelen met nog altijd WEL, die monsterlijke administratief ingestelde organisatie, als potentaat-dirigent van zowel het RIB als de client.
Dat de politiek dit verder laat gebeuren en eigenlijk meehuilt (behalve Elske ter Veld die destijds zelf huilde) en stelt dat de ''privaten'' zich verrijken ... en dat klopt nog ook voor veel RIB's... dus voor een aantal niet) en de ''verwende'' flower powers'' kreunen omdat ze weer aan het werk moeten? Inderdaad; de jongeren breken af wat opgebouwd is............... maar WEL gesteund door die opvreters die vanaf 1967, een dikke boterham verdiend hebben in een wangedrochtelijke organisatie (Gak/Gmd) en die veelal nu weer gewoon mee helpen slachten. Als er maar een kwart zoveel eis was gesteld aan hen de afgelopen 40 jaar, dan was er nu niet zoveel geconcentreerde ellende geweest.
Toch weer de barricades op?? Ik doe mee!

[G.J. Brouwer]

ik ben voor het eerst in mijn leven op een forum en heb de reactie gelezen van deze consulent over de reintegratie.

ik zit op het ogenblik zelf ook in dat schuitje van werkzoekende, door dat ik de leeftijd heb van 50+ en nog graag wil en kan werken ben ik gaan zoeken naar een bureau die bij mij past.

en die heb ik gevonden je moet wel aan een paar dingen voldoen zoals duidelijke vragen te stellen aan het bureau en echt duidelijk te maaken wad je zelf wild en wat voor expertize in huis hebben wat voor jou belangrijk is.

het bedrijf waar ik mee in zee ben gegaan is naar mijn menig zeer deskundig, het is een bedrijf dat verschillend vestigingen heeft in het land.

mijn conkluzie is dan ook dat deze meneer de consulent zeer zeker gelijk heeft ik heb voor dat ik in zeeging met dit bedrij echt verschillende bureau`s bezocht en gesprekken gevoerd voor dat ik een besluit heb genomen voor een Iro traject.

mochten er vragen zijn dan ben ik altijd berijd om uitleg te geven hoe het ook goed en anders kan.

[opa]

ouwe rot schreef:
Tja; weet U hoeveel RIB's door ex collega's van het UWV (alle afdelingen) worden gerund of bezet?? Die ''oude vrienden'' hebben elkaar best veel werk geleverd over de ruggen van de clienten heen! IRO dan maar als oplossing???

Leuk dat u dit schrijft,
want de afgelopen 15 jaar rapporten lezen zie ik dat de namen van sommige EX GAK werkneners nu ineens weer opduiken bij reintegratie bureaus of bureautjes. Vergeet even niet dat er bij het GAK/UVW reent ook een ontslag golf is geweest en deze peopletjes nu in dienst zijn bij een RiB of bij hun eigen RiB.

Er zijn mensen die eerst door zo een figuur uit de WAO zijn gekieperd en vervolgens kom je deze mevrouw of meneer een paar jaar later weer tegen bij een RiB of in hun eigen onderneming.
Alleen weet je nu hoe die mensen denken en werken en kan je ze even hun VET geven want ze worden nu niet meer beschermd door het almachtige UWV en wordt het tijd voor wat tegen zetten in dit schaakspel.

Leuk dat u dit even onder de aandacht brengt want dit was nog niet ter sprake gekomen in dit forum.

mvrgr

[opa]

AMam1979
persoonlijk ben ik geen groot voorstander van thuiswerken. Maar nogmaals, als de client er baat bij heeft, de constructie helder is en de werkzaamheden passen dan ben ik de laatste die de client zal tegenhouden door te zeggen, je kan beter wat anders zoeken. WEl is het zo dat ik zelf slechte ervaringen hier mee heb. inkomsten die uitbleven, eentonig zitwerk, waardoor er andere klachten bijkwamen etc.

Mijn thuiswerk verhaal is (nog) niet duidelijk.
Ik bedoelde thuis werken als de chronisch zieke een slechte dag of slechte dagen heeft inplaats van werk op kantoor bij de werkgever.

[opa]

lodi schreef:
Stap 2 is deze mening aan het bedrijf kenbaar maken. Bijvoorbeeld het feit dat het een afgesloten periode is, die zwaar was, maar waar je een hoop van hebt geleerd en waarin je de kans hebt aangegrepen om

Pardon wat schrijft u hier nu weer voor vreemde dingen?
Chronisch zieke na een afgesloten periode in uw leven, die zwaar was?

Bij chronisch zieke mensen spreek je niet in termen als "HET WAS EEN ZWARE TIJD". Bij een chronische zieke spreek je over HET IS NOG EEN ZWARE TIJD. Hier zit de crusiale denk fout bij RiB consulenten die denken dat chronische ziekte(s) van een voorbijgaande aard zijn.

mvrgr