[ archief ] Rol van de opdrachtgevers de Reíntegratie sector

[RH2]

In het vorige item wordt de rol van UWV/opdrachtgevers even aan gehaald. Daarover wil ik graag onderstaande (nogmaals) kwijt:

Het lastige in de hele discussie rond reïntegratiedienst verlening is, dat de materie enorm complex is.

Ik werk inmiddels 9 jaar in de arbeidsbemiddeling, sinds 2000 bij een privaat reïntegratiebedrijf. In die jaren is er vrijwel geen moment geweest dat ik het gevoel had me volledig op een zinvolle en efficiënte manier op het eigenlijke werk, het mensen helpen bij het zoeken naar een nieuwe/andere werkplek, kon concentreren.

Naar mijn idee is er door de in 2000 van het ene op het andere moment ingevoerde "marktwerking" onvoldoende "rust" in de branche om degelijke en goed functionerende reïntegratiebedrijven op te bouwen, die een doortimmerde aanpak hanteren EN OOK NOG EENS EEN NETWERK VAN WERKGEVERS OPBOUWEN EN ONDERHOUDEN en zo daadwerkelijk kunnen BEMIDDELEN.

In mijn ogen is dit laatste van groot belang, echter door het zeer wisselende inkoop- c.q. shop-beleid van de opdrachtgevers (UWV en gemeenten) is dit moeilijk(of niet) te realiseren. Het bouwen en onderhouden van een goed netwerk van contacten kost veel tijd en daarmee veel geld. Ook het onderhouden van de contacten kost veel tijd en geld. De "afrekening" in de afgesloten contracten is veelal gebaseerd op snelle resultaten. Er is daardoor onvoldoende geld/tijd om die investering in een goed netwerk te plegen. Helemaal in de gevallen dat er sprake is van “no cure-no pay”.

Daarbij hangt er een groot risico aan voor het reïntegratiebedrijf. Het bedrijf waar ik de afgelopen 5 jaar heb gewerkt heb, heeft veel geïnvesteerd in het bouwen van een netwerk. Echter door het onvoorspelbare aanbesteding- en gunninggedrag van de opdrachtgevers heeft het bedrijf veel opdrachten naar (goedkopere? meer belovende? Hogere (onrealistische) plaatsingspercentages belovende???) concurrenten zien verdwijnen. Het opgebouwde netwerk levert nu geen rendement op, kortom door grondig en serieus te werk te gaan kan een RIB zich in financieel opzicht lelijk in de vingers snijden.

Het systeem van aanbesteden werkt m.i. inefficiëntie in de hand. Veel tijd en geld gaat voor de bedrijven zitten in het schrijven van (soms telefoonboekdikke) offertes, waar uiteraard geen inkomsten tegen overstaan als de opdracht uiteindelijk niet gegund wordt. Daarbij zitten de diverse bedrijven elkaar bij het benaderen van werkgevers in het "vaarwater". Ik heb in een regio gewerkt waar 22 RIB's tegelijk actief waren. Je kunt je voorstellen dat de werkgevers in de regio helemaal gek werden van al die telefoontjes van de RIB's.

Om een lang verhaal kort te maken: ik ben van mening dat de hele organisatie van het reïntegratiewerk opnieuw bekeken zou moeten worden. Er zit veel kundige, ervaren en gemotiveerde mensen in het werk, waarvan een aantal afbrandt door allerlei randverschijnselen, die maken dat je je werk niet zo kunt doen als het zou moeten. En van wie soms ook het onmogelijke wordt verwacht. Want vanuit de politiek heerst er het standpunt dat iedereen aan het werk moet en kan. De praktijk is echter anders. Niet iedere kandidaat is uiteindelijk plaatsbaar.

Dan nog even over de (on)tevredenheid van reïntegratiekandidaten. Een van de redenen dat velen van hen teleurgesteld zijn in hun reïntegratiebedrijf/traject is volgens mij gelegen in de verwachtingen vooraf. Ik merk dat veel kandidaten een zeer hoog gespannen verwachting van een traject hebben. Ze verwachten dat hun werkloosheidsprobleem door het RIB wordt opgelost, zonder dat ze daarvoor zelf veel hoeven doen. Dit wordt soms mede veroorzaakt door CWI en/of opdrachtgever die vermelden dat "het reïntegratie bedrijf een baan voor u gaat zoeken" zonder er bij te vermelden dat er ook heel veel inspanning van de werkzoekende zelf zal worden gevraagd en nodig is.

In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat de kandidaten die wel tevreden zijn, mensen zijn die bereid zijn kritisch naar hun eigen zoek- en sollicitatiegedrag te kijken en die bereid zijn te leren. Zij ervaren de "hulp" van het RIB als zinvolle ondersteuning bij iets dat ze zelf zullen moeten doen. En dat is ook de visie van de meeste RIB's: uiteindelijk zal de werkzoekende het zelf moeten doen, immers, een werkgever neemt geen reïntegratiebedrijf in dienst, maar een nieuwe werknemer. De werkgever wil een werknemer die goed is in de taken die hij/zij moet uitoefenen, die gemotiveerd is en die dat, voor indiensttreding, op een overtuigende manier weet te brengen. Dat is waar het uiteindelijk om draait.

Het is m.i. de hoofdtaak van de RIB's mensen hun kwaliteiten te leren kennen en te leren deze overtuigend te presenteren bij (potentiële) werkgevers.

Nogmaals, de hele reïntegratie branche is een complexe business, waarin vele factoren een rol spelen. Het simpel weg reïntegratiebedrijven afschilderen als allemaal zakkenvullers vind ik dan ook niet terecht. Er zullen inderdaad “zakkenvullers” bij zitten, maar er zijn ook veel bedrijven die pogen binnen een onmogelijk markt een zo goed mogelijke dienstverlening neer te zetten.

En tot slot: Ik ben van mening de opdrachtgevers door een aanbestedingsgedrag een zeer grote invloed hebben op de kwaliteit van de reïntegratiedienstverlening. Ik hoop dat ze zich dit bewust worden en een meer evenwichtig inkoopbeleid gaan voeren: ingehuurde partijen de kans geven om een goed product neer te zetten, kijken naar de langere termijn en niet allen gefocust zijn op snelle resultaten. Dat kan alleen als er contracten voor langere duur worden aangegaan.

Voor een aantal serieuze RIB's is het echter al te laat. Ze zijn aan de grillen van de markt ten onder gegaan, of zijn zinkende. Dat komt ook de clienten niet ten goede. Ik hoop dat beleidsmakers tot inzicht zullen komen.

[langhaar]

Dan nog even over de (on)tevredenheid van reïntegratiekandidaten. Een van de redenen dat velen van hen teleurgesteld zijn in hun reïntegratiebedrijf/traject is volgens mij gelegen in de verwachtingen vooraf. Ik merk dat veel kandidaten een zeer hoog gespannen verwachting van een traject hebben. Ze verwachten dat hun werkloosheidsprobleem door het RIB wordt opgelost, zonder dat ze daarvoor zelf veel hoeven doen. Dit wordt soms mede veroorzaakt door CWI en/of opdrachtgever die vermelden dat "het reïntegratie bedrijf een baan voor u gaat zoeken" zonder er bij te vermelden dat er ook heel veel inspanning van de werkzoekende zelf zal worden gevraagd en nodig is.

Welja leg de schuld maar weer bij de mensen die zo'n
reïntegratietraject doorlopen.

Ze zijn allemaal lui.
Ze willen allemaal zo weinig mogenlijk doen.

Dingen omdraaien, daar zijn jullie goed in.

[Gast]

Voor die paar mensen die nog sollicitatietraining nodig hebben kan het zinvol zijn. Voor het gros kan een reïntegratiebedrijf gewoon niks doen. Want als puntje bij paaltje komt moet men het toch gewoon zelf doen.

Vacatures zoeken kunnen mensen zelf wel, een brief schrijven ook. Maar aangenomen worden, dat is een andere zaak.

Als reïntegratiebedrijven nou eens contracten zouden afsluiten met bedrijven/uitzendbureau's om hun klanten voorrang te verlenen, dan kon het misschien nog wel eens lukken.

[RH2]

Ik merk dat lange reacties heel selectief worden gelezen. Ik noem in mijn verhaal vele punten, er wordt echter weer een enkel punt uitgehaald: "iedereen moet het weer zelf doen"

Ik geef ook aan dat ik de organistatie van de reintegratie op het moment niet goed vind, maar dat dat niet ALLEEN afgeschoven kan worden op de RI-bedrijven. Alles heeft te maken met hoe contracten zijn afgesloten.

Het idee om reïntegratiekandidaten met voorrang te behandelen vind ik heel leuk, het zou geweldig zijn. Als reintgratiebedrijf moet je dan wel in een bepaalde regio structuureel opdrachten hebben om zulke "contracten" en contacten aan te kunnen gaan Zoals gezegd, het leggen van dat soort contacten vergt tijd en daarmee geld, dat in No-cure No-pay constructies zeer beperkt beschikbaar komt. Er moet een zeer commerciele afweging worden gemaakt wat tussen investering en te verwachten resultaat. In kadidaten met een grote afstand tot de arbeidsmarkt zal dus nauwelijks geinvesteerd worden. Een gevolg van het huidige aanbestedingssysteem en beleid. In theorie klinkt het heel leuk, in de praktijk betekent het dat er lang niet in iedereen geinvesteerd wordt of kan worden.

Daarbij ontbreken op dit moment structurele opdrachten. De reïntegratie is versnipperd over bedrijven, die elkaar op alle valle vlakken beconcureren.

Dat de trajecten niet voor iedereen zinvol zijn zal ik niet ontkennen. Ik geef immers al aan dat er, helaas, een forse groep mensen is voor wie er geen plaats is op de huidige arbeidsmarkt. Iedereen weet dat, echter de politiek wenst dat niet toe te geven.

Dat maakt inderdaad dat er trajecten worden ingezet die zinloos zijn. Ik wil daarbij wel opmerken dat RIBedrijven opdrachten veelal NIET mogen terug leggen bij de opdrachtgever, en moeten ermee aan de slag ook al is het niet zinvol. Dat is inderdaad verkeerd besteed geld, wat veel frustratie veroorzaakt bij zowel werkzoekenden als reintegratiemedewerkers.

Kortom er is veel te zeggen over de hele reïntegratie sector. Dat het helmaal onzin is wil ik wel bestrijden. Veel van mijn cliënten hebben in de afgelopen jaren op eigenkracht, maar met mijn ondersteuning, advies, luisterend oor ect. weer een baan gevonden. Daar houd ik me maar aan vast.

[Langhaar]

Heel de reïntegratiehandel is een grote schande.

[Peace]

Ook nav deze laatste reactie van dhr/mw Langhaar: ik dacht dat dit soort flauwekul en opruiing van dit forum geweerd werd? Of is Radar hier toch, zoals eerder te lezen viel nogal eenzijdig in..?

[Peace]

Lekker nietes! Puh! (om een beetje in de stijl van de berichten te blijven)

Zonder gekheid, wat een inhoudsloos geneuzel zeg. Beetje onzin uitkramen (nietes! de reïntegratiebranche is onzin!! ) en dingen roepen... als je zelf niet snapt waarom het juist prima is dat er mensen zijn die anderen helpen om werk te vinden, okee, maar val er anderen niet mee lastig..!

Peace

[kidcat]

Dit vind ik nou écht jammer, dat de discussie door de RIB'ers is afgesloten. Ik ben juist ook benieuwd naar hun mening over de gang van zaken.

Ik hecht nl. wel degelijk waarde aan de meningen van BEIDE kanten, en ik ben dan ook met serieuze bedoelingen op dit forum gaan kijken, omdat het RIB-gebeuren voor mij persoonlijk toch wel een probleem is.

Jammer dat dit forum af en toe in een soort oeverloos geouwehoer en bekvechten verzandt, tussen het kamp van de RIB'ers en dat van de, helaas heb ik er geen andere benaming voor, vuilspuiters. De échte slachtoffers van de reïntegratie bizniz worden naar mijn gevoel buitenspel gezet. Uiteindelijk gaat het niet meer om hen, terwijl dat toch wel de bedoeling was, lijkt mij.

Iets simpels en basic als goed lezen, luisteren en vooral RESPECT voor elkaar is vaak ver te zoeken.

Zonde....

groet,
Kidcat

(bewerking van mijn laatste bijdrage in topic Bedrijfsarts RIB)

[Gast]

Ik las laatst ergens een artikel over plaatsen van bijstandsgerechtigden: deze kwamen maar niet aan de bak. Toen de betreffende gemeente afspraken had gemaakt met een groot bedrijf én uitzendbureau Adecco, dat deze lijst van mensen met voorrang behandeld moest worden, kwamen ineens een boel van deze mensen aan de bak. Hè hè... eindelijk iemand die het licht heeft gezien.

Want, net als met arbeidsgehandicapten, je hebt gewoon een achterstand. Met welke diploma's, werkervaring en subsidiemiddelen komt aanzetten. Als ze je nou eerst gewoon eens een kans MOETEN geven, dan is al een groot deel opgelost.

Zo was een reïntegratiebureau voor mij bezig, wat alleen bij af en toe een gesprek (morele opwaardering??) bleef. Toen ik een leuke vacature had gevonden wilde deze aardige man best eens voor mij bellen. Maar nee, ik had gewoon dezelfde kansen als ieder ander. Hier had ik graag hulp gehad van het reïntegratiebureau, beetje meer pushen misschien, zwaaien met een subsidie of werk met behoud van uitkering?

Het zijn de werkgevers én de politiek die gewoon blind zijn. Het 'als je maar wil dan vind je wel wat' geldt ook niet meer. Zelfs als vakkenvuller willen ze iemand met hbo. Hoe naïef kun je zijn...

[RH2]

De vorig schrijven(GAST) geeft een voorbeeld van een geslaagd project waarbij er een directe overeenkomst wordt gesloten tussen partijen op lokaal niveau. Ik weet natuurlijk niet hoe die project er precies uitzag, maar ik weet dat meer gemeenten een overeenkomst met een uitzendbureau sluiten.

Vaak wordt er door de gemeente een loonkostensubsidie verstrekt aan het uitzendbureau, met de afspraak dat dit bureau de mensen vervolgens voor een jaar indienst, dus op de loonlijst neemt. Een deel van de salariskosten wordt dan dus betaald door de betreffende gemeente. Het uitzendbureau kan de kandidaten dan uitzenden naar haar opdrachtgevers, voor een aantrekkelijk tarief, en maakt er als het mee zit ook nog winst op. Voor sommige mensen kan dit een opstap naar een stucturelere baan vormen. Veelal zullen er gedurende dat jaar wel verschillende klussen moeten worden gedaan door de uitzendkracht. Ik heb ervaren dat niet iedere werkzoekende kandidaat daartoe bereid is. Maar het kan dus heel goed werken zo'n project.

Maar hoe dan ook de reïntegratie is en blijft een commerciele-bedrijfstak, dat heeft de politiek zo gewild. Dus inderdaad zal er niet altijd precies dat gebeuren wat voor de werkzoekende het beste zou zijn. De belangen van opdrachgevers en uitvoerders spelen ook een grote rol. Dat is het effect van de privatisering. Ik ben ervan overtuigd dat er nog heelveel te verbeteren valt aan de reïntegratiedienstverlening.

Wat ik met het eerste stuk hierboven wilde betogen is, dat de politiek en de opdrachtgevers hierop invloed zouden kunnen uitoefend door niet langer vast te houden aan het bezopen aanbestedingssysteem, waarbij uiteindelijk heel veel geld gaat zitten in werkzaamheden die niet bijdragen aan het eigelijke doel (en dan doel ik op idiote procedures, protocollen, boetesystemen, strakke termijnen, no cure-no pay afrekening, bureaucratie etc. etc.) In mijn dagelijks werk is dat namelijk mijn grote frustratie: 50 tot 75 % van de tijd zit ik dossiers aan te leggen en te vullen met allerlei zinloze kopietjes van ID-bewijzen, uitnodigingsbrieven etc. omdat dat van de opdrachtgever moet. Allemaal kostbare tijd die nuttiger besteed zou zijn aan het bezoeken van bedrijven om vacatures te werven voor mijn klanten. Maar ja, als ons bedrijf niet aan de administratieve eisen voldoet, betekent dat dat we minder kansen hebben op nieuwe opdrachten. En de schoorsteen moet wel blijven roken.

Kortom, een heel lang verhaal, waarmee ik wil zeggen dat ook ik, als medewerker van een reïntegratiebedrijf van mening ben dat het veel beter kan, maar daar is wel een hele andere dan de huidige benadering voor nodig.

[Lichtje]

Soms betichten ''tegen'' lieden, dat de reintegratiebranche zo slecht ingaat op de kwesties. In dit hoofdstuk gebeurt dat zo goed, dat discussie uitblijft. Raar he?

[Oude Rot]

Ik zou het jammer vinden als deze topic over de rand schiet. Juist nu het belangrijk is om wat meer onderscheid aan te brengen tussen de (vaak) gemeentelijke truc's en de toch wat andere werkwijze van bv in WAO gespecialiseerde RIB's.

[opa]

Soms betichten ''tegen'' lieden, dat de reintegratiebranche zo slecht ingaat op de kwesties. In dit hoofdstuk gebeurt dat zo goed, dat discussie uitblijft. Raar he?

Heeft niets van doen met voor en tegen maar meer met falende RiB of tegenvallende resultaten van een slelletje gewtenloze zakkenvullende managers.
Het is heel eenvoudig,
lees dit forum en je ziet bergen ellende en op 1 hand te tellen succes verhalen.
Het jammere is deze totale discussie in dit forum, voorzover het nog om een discussie gaat, is dat die vreselijk verwende, nooit met tegenslagen geconfronteerde jonkies, gewoon dom, doof en vooral blind zijn voor de problemen die in deze maatschappij, nu pas, aan de oppervlakte komen drijven.

[Jan Jurk]

Die opa blijft maar doorzaniken over jonkies..! Andere discussies zijn hiermee al om zeep geholpen, maar opa volhardt in zijn strijd tegen de Domme Jeugd! Nee jij hebt het goed gedaan opa: als jij de mensen van de generatie na jou goed had opgevoed, waren al deze toestanden niet ontstaan!

[Langhaar]

Hier geld ook weer dat je niet alles over één kam kan scheren.

[Gast]

van bv in WAO gespecialiseerde RIB's.

Zijn die er? Mijn ervaring met Calder is dat ik met al mijn gezondheidsproblemen aan dezlefde (voor mij achteraf te hoog gebleken) eisen moest voldoen als WW'ers en bijstandmensen.
Mijn 1e consulent bij dit bedrijf beweerde tegen een lotgenoot dat haar traject belangrijker was dan haar therapie en dat ze dan haar therapie maar moest afzeggen.

Gelukkig heb ik maar met 1 bedrijf te maken gehad.

waar een in de WAo gespecialiseerd bedrijf jin insziens aan zou moeten voldoen:

-mensen bijstaan in het vinden van een balans tussen werk en prive (van werken en slapen en geen energie meer over hebben om te eten wordt je ziek)
-Mensen wijzen op de premiekortingen ed als een werkgever een arbeidsgehandicapte aanneemt en eventueel begeleiding geven in hoe zit het beste in een solliciatiegesprek te berde kan worden gebracht.
-De postitieve eigenschappen van wao'ers benadrukken, maar hierbij wel realisitsch blijven.
-WAo'ers om de druk op hun schouders te verlichten helpen bij conflicten/bezwaar/beroepszaken tegen het UWV, zodat de WAO'ers voldoende energie overhoud aan het voldoen van de WW-rechten.
-Aan de kaak stellen dat WAO-en WW regelgeving vaak haaks op elkaar staan (BIJV voor her WAO-deel van een uitkering moet je rekening houden met beperkingen, voor de WW moet je elk werk accepteren)
-Acquisiteren voor part-time werk wat met bepaalde ziektebeelden goed vol te houden is.
-Als een WAOér vertelt dat hij eenbepaalde ziekte heeft dit geloven en niet wachten met iemand te geloven tot diegene buiten bewust zijn op de grond ligt.
-WAO' ers zouden zelf een consulent in wie ze het gevoel hebben vertrouwen te hebben moetn uitkiezenenniet zomaar iemand toegewezen krijgen.

[Oude Rot]

Misschien is het beter als we in de discussies, helderder maken of het een traject vanuit de SD, of vanuit het UWV is. Het verschil begint toch wel opvallend te worden, hoewel er bij beiden, op- en aanmerkingen zijn te maken.

[Elzenaar]

Geplaatst op 22 Okt 2005 10:27 door Gast


--------------------------------------------------------------------------------

Quote:
van bv in WAO gespecialiseerde RIB's.

Zijn die er? Mijn ervaring met Calder is dat ik met al mijn gezondheidsproblemen aan dezlefde (voor mij achteraf te hoog gebleken) eisen moest voldoen als WW'ers en bijstandmensen.

Deze site werkt al een half jaar niet meer.http://www.iwa.nl
Alias Calder

[Oude Rot]

IWA=Calder!

[Lichtje]

Of er gespecialiseerde RIB's zijn? Ja, maar ook daar hebben de aanbestedingen wel hun tol geeist.