[ archief ] Uitzendbureau Creyfs Medical

[HeleneJ]

Ook ik ben via het UWV doorgestuurd naar Alexander Calder. Daar heb ik "groepstherapie" en "leren solliciteren" mee gekregen. Dat was al in 2004.
Nu ben ik afgelopen zomer zelf aan het werk gekomen (daarvoor ook al part-time een jaar lang) Dus alles op eigen kracht. Mijn laatste werk was in de thuiszorg via Creyf Medical. Dat werk heb ik met veel plezier gedaan......


Waar het om ging is bekend... daarom heb ik de rest van het verhaal weg gehaald. (09-12-05)

[Aan het werk!]

Grappig dat je zegt een groepstherapie en een sollicitatietraining te hebben gevolgd, en vervolgens dat je het helemaal alleen hebt gedaan...

[HeleneJ]

Ben blij dat je het grappig vindt, maar daar kan ik niks mee...

[Aan het werk!]

Misschien kun je hier wat mee: waarom zeg je dat je het helemaal zelf hebt gedaan, terwijl je eerst aangeeft dat je hulp hebt gehad? Ik vraag dat, omdat er op dit forum veel mensen zijn die beweren dat je niks aan een RIB hebt, omdat ze zelf een vacature hebben gevonden, maar het is niet altijd aan dat ene aspect af te meten of je er iets aan hebt gehad. Hoe zit dat in jouw geval?

[HeleneJ]

Voor alle duidelijkheid, als veel mensen dat zeggen, is dat hun mening, ik heb niet beweerd dat je er niks aan hebt, een rib.
In mijn geval; ik zat thuis achter mijn pc en kwam die vacature tegen van het uitzendbureau en heb er met mijn telefoon heen gebeld en ben aan het werk gegaan.... heb ik geen rib bij nodig gehad.
Maar ik denk dat het een reeele gedachte is van mensen dat een rib meer doet dan alleen "sollicitatietraining" geven. Dwz minstens met vacatures komen en contacten onderhouden met bedrijven/instanties etc. Netwerken dus... dat wordt wel verwacht van een werkloze, dus waarom niet van een rib.
Trouwens, internet staat vol met sites waar je voorbeeld sollicitatiebrieven kunt vinden en tips voor gesprekken etc.
Er werd mij zelfs afgeraden om part-time te gaan werken door een consulent van het rib, omdat het maar voor 8 uur (avonduren)per week was. Gedurende de zomer heb ik er via een ander uitzendbureau 40 uur bij gewerkt. Ook zonder rib!!
Het is alleen jammer dat bepaalde uitzendbureaus niet bepaald meewerken. Daar gaat het mij dus ook om, niet om het rib.

[Sunbow]

Aan het werk: u bent zeker nooit reintegrant geweest?
Om een voorbeeldje te geven van een groepsessie bij Calder hier een vanmijn ervaringen uit de 2e les orienteren en kiezen (de 1e lesheb ik nooit gehad; zodra je werd aangemeld bij dit bedrijf werd je ongeacht welke les ergens in een -vaak al bestaande- groep gegooid zonder voorbereiding):
In het groepsgesprek ging het over doelen stellen. Mijn doelstelling was: "meer zelfvertrouwen krijgen" om beter beslagen de arbeidsmarkt op te kunnen.
Consulent ging door de klas springen en schreeuwde: "WAt is dat nu voor belachelijke doelstelling. IEdereen heeft al zelfvertrouwen dus jij ook. Julie enige doel moet zijn het vinden van werk en als jullie er niet alles aan doen om werk te vinden zal ik zorgen dat jullie uitkering gestopt wordt."
En zoals al gezegd: op internet zijn vacatures te vinden en dat kon ik thuis met mijn adsl verbinding veel sneller dan met het wegens een verbouwing half geinstalleerde computersysteem bij Calder (20 computers voor 100 man/vrouw) waarbij ik letterlijk wel eens iets opgezocht heb, naar de koffie-automaat ben gelopen, koffie heb opgedronken, jtas op mijn stoel om computer bezet te houde, buiten even een klein rondje ben gaan lopen en toen na nog even wachten de gevraagde pagina er was.
Tja in de tussentijd had ik thuis al 10 brieven kunnen schrijven.
De sollicitatietrainingen bij Calder houden in dat je een pc moet veroveren en brieven moet schrijven, terwijl de consulent koffie gaat drinken en af en toe in je nek komt hijgen, maar je vooral GEEN tips geeft, omdat hun filosofie is dat je hetzelf moet doen en als je tips aan hen vraagt ben je in hun ogen weer "niet gemotiveerd"met alle mogelijke consequenties voor je uitkering van dieen.

Mijn 1e vraag bij mijn laatste wao-keuring was dan ook of als ik goedgekeurd mocht worden alsjeblieft niet meer naar een commercieel reintegratiebedrijf hoefde.
In mijn groepje heeft en vrouw die rugklachten had en daardoor haar oorspronkelijke (staande) werk niet meer kon doen uiteindellijk psychische klachten gekregen van het traject en kan nu helemaal niet meer werken (dus ja rib's scheppen wel werk- voor zichzelf en de ggz)

[Aan het werk!]

Beste Sunbow, zoals je het beschrijft een idiote situatie daar. Ik hoor alleen jouw kant maar ga er van uit dat je dit zo objectief mogelijk weergeeft, dus zoals gezegd belachelijk. Dat is waar dit forum over gaat: misstanden bij RIB's aan de kaak stellen.
Overigens ben ik het wel eens met de opmerking dat jouw doelstelling nog wat tekort schiet. Ik bedoel daarmee dat hoe beter je doelstelling is, hoe gerichter je de stappen kunt gaan zetten om je doel te bereiken. Zelfvertrouwen zou m.i. een middel moeten zijn om je doel te bereiken. Een doel vind ik een reële, tijdsgebonden en haalbare doelstelling ten aanzien van het hebben van werk.
Is het echt zo achterlijk gegaan daar...???

En aan Helene: Ik ben het er niet echt mee eens dat een RIB er voornamelijk is voor het (mee)zoeken naar vacatures. Daarin verschillen we misschien van mening. Ik vind dat je daarvoor ook naar een uitzendbureau kan (zoals je hebt gedaan). Een RIB is er voor diegenen die wel (zouden) willen solliciteren of vacatures zoeken, maar dat om bepaalde redenen nog niet kunnen.
Groet AHW

[HeleneJ]

Aan het werk:
Ten eerste; een rib is niet vrijblijvend dat regelt het UWV, in mijn geval dan.
Ten tweede; een rib zou veel effectiever werken met een opgebouwd netwerk, als ze contacten onderhouden met bepaalde bedrijven, stromen mensen makkelijker door.
Ten derde; als een rib er alleen zou zijn voor degenen die wel willen maar niet kunnen, waarom moet de "internet" generatie dan naar een rib? Als ik om me heen kijk, zie ik alleen 50 plus, die moeite hebben met solliciteren. ( NIET allemaal natuurlijk)
In mijn geval ben ik of al te oud (26) of de juiste opleiding niet, en daar kunnen ze bij een rib niks aan veranderen.

[Sunbow]

Ja bij Calder gaat het er helaas zo aan toe. TOen ik na nog een aantal van dit soort akkefietjes (opnieuw) zwaar overspannen dreigde te raken heb ik om een andere consulent gevraagd. Ik heb toen wel een aantal opdrachten (waaronder het uitknippen en opplakken wat ik wel en niet in mijn werk wil, deze termen in de werkmap overschirjven, het vervolgens op een flapover schrijven en dit aan de groep voorlezen) opnieuw moeten doen, maar ik had nu de mazzel van een voormalig intercedente in mijn groep (nee dit was niet de consulente, want die wist bijna niks) die mij redelijk op weg heeft kunnen helpen om onder andere naar mijn positieve eigenschappen te kijken (zowel ik zelf als de consulenten keken naar wat er allemaal 'mis'was met me) en in JAWEL het versterken van mijn zelfvertrouwen, zodat ik mezelf tijdens gesprekken iets beter kon presenteren.

Deze ex-intercedente heeft overigens wel een baan aangeboden gekregen bij CAlder, maar omdat ze om gezondheidsredenen niet minimaal 3 volle dagen per week kon werken (een personeelseiis bij Calder) is dat zo en zo niet doorgegaan.
Ook mensen die niet wisten wat ze wilden en welke richting ze op wilden, maar iets meer wisten dan de consulent en goede communicatieve vaardigheden hadden kregen lukraak een baan aangeboden.

Ik ben het met HEleneJ eens dat een RIB
-een netwerk zou moeten hebben
-concrete vacatures bieden
-eigenlijk een uitzendbureau met zeg maar een gouden randje moet zijn.

In mijn naïviteit dacht ik een aantal jaar geleden toen ik naar Calder gesttuurd werd met de opmerking dat men mij daar kon bemiddelen ook inderdaad dat reïntegratiebedrijven een soort uitzendbureau voor ex-wao'ers was. Gelukkig weet ik inmiddels beter

[HeleneJ]

Dat is inderdaad een hele toestand Sunbow..
Dat soort dingen hoor je steeds vaker, helaas.
Heb ook nog goed nieuws; ik heb eindelijk mijn salaris binnen!

[Reintegratiedumper]

Ik ben blij dat de discussie weer een beetje op gang komt. Langhaar als je dit misschien nog leest, je humor is aandoenlijk.


Groetjes,

Eddie

[Aan het werk!]

Reactie op voorgaande posts:
Naar mijn mening wordt echt heel erg onderschat wat er allemaal bij het zoeken naar werk komt kijken. Ik heb hordes HBO-ers langs zien komen die geen fatsoenlijke brief konden schrijven, mensen die niet konden solliciteren door hun fase in het verwerkingsproces van werk verliezen, ga zo maar door. Ik ben ook niet echt een voorstander van een netwerk door een RIB: je kunt contacten hebben met 200 bedrijven en uitgerekend de baan voor jouw client zit er niet bij... het is bovendien effectiever in tijd om mensen zelf te laten zoeken. (wat niet wegneemt dat er inderdaad een netwerk moet zijn, maar niet als hoofdmoot.)
Risico van het aanbieden van banen door een RIB is ook het 'achteroverleunen' door de kandidaten.
Let op, dit alles wel wat zwart-wit gesteld, maar met als doel het eens van een andere kant te bekijken en te onderbouwen.
Gr AHW

[HeleneJ]

Dat is het probleem nou net, dat er zoveel bij komt kijken om werk te vinden. Of in sommige functies, je zoveel papierwerk moet bijhouden, bijv. in de zorg. Dat bevordert niet dat het werk er aantrekkelijker op wordt.

En HBO-ers die geen fatsoenlijke brief kunnen schrijven, mogen wat mij betreft gedegradeerd worden naar de middelbare school, daar leer je zulke dingen namelijk. Maar dat betreft niet alleen sol.brieven. In de gemiddelde vacature (bijv. op werk.nl) staan diverse schrijf- en typfouten.

Maandag een sollicitatiegesprek, en uiteraard, weer zonder RIB!!!

[Sunbow]

@aanhetwerk: op internet zijn tegenwoodig keurige voorbeelden van sollicitatiebrieven te vinden (mijn consulente van het rib wist bijvoorbeeld niet eens dat in een cv bij nationaliteit Nederlandse hoorde te staan, omdat nationaliteit bijvoeglijk is).
Bovendien vind ik een budget van zo'n 3500 euro om iemand een fatsoenlijke sollicitatiebrief te leren schrijven in een klasje van 20 man zonder persoonlijke aandacht zwaar overdreven.

Voor het verwerkingsproces kan men bijvoobeeld veel beter bij een maatschappelijk werker of psycholoog terecht ipv bij een reïntegratieconsulent die vaak geen enkele opleidng en/of ervaring heeft in het begeleiden van mensen met complexe problematiek.

Als mensen toch zelf een baan moeten zoeken dan zijn reïntegratiebedrijven gewoon overbodig (behalve dan voor de groep die ondersteuning prettig vind en zelf geen internet heeft).

[Aan het werk!]

@Sunbow: Helaas ben ik het niet op alle punten met u eens.
-Bij veel bureaus werken juist psychologen die worden ingezet voor het eerste deel van een traject
-Een brief is véél meer dan de (vaak slechte) voorbeelden op Internet (ik kan u wel uitleggen in welk opzicht) en verdient juist een persoonlijk advies
-Een 'klasje' heeft voor zover ik weet geen 20 man (in de praktijk worden er meestal 14 uitgenodigd waarvan er 8 komen opdagen en 6 de training afmaken)
-Een traject kost geen 3500 euro
-Een traject moet altijd persoonlijke aandacht hebben in de vorm van 1 op 1 gesprekken
-Een reïntegratietraject is altijd zinvol, behalve voor die mensen die het niet wíllen.

Je kan alles wel afdoen met 'dat kan ik zelf ook' of 'dat kun je op Internet vinden', maar dan zou er naast de RIbedrijven ook voor fysiotherapeuten, artsen, brandweermannen, detailhandelaren en politieagenten geen werk meer zijn

Vwb de sollicitatiebrief, of u Nederlandse met of zonder e schrijft (hoort met een e, maar volgens mij ook zonder hoofdletter?) doet er niet zo veel toe. Of u uw motivatie in een brief kunt verwoorden is veel belangrijker. En de nationaliteit noem je uberhaupt niet in je brief maar in het CV (en zelfs dat is discutabel: waarom zou je je nationaliteit noemen?)
Groetjes AHW

[Langhaar]

Reïntegratiedumper,

Wat een toepasselijke naam en ik lees nog steeds de
berichten.

Je weet toch dat dit onderwerp mijn interesse heeft.

Ik vind het fijn om weer iets van je te horen.

Groetjes, de langharige blonde.

[Sunbow]

Bij Calder zat ik toch echt in een klasje van 20 man en heb ik toch echt zitten meegluren (ok niet zo netjes) op een paier waarop stond dat mijn traject €3500 kostte.

En beter een slecht voorbeeld van een brief op internet dan een reintegratiebedrijf wat helemaal geen voorbeelden kan bieden, omdat men de mening is toegedaan dat je het zelf moet doen. En met dit argument (je moet het zelf doen) werden uiteraard ook geen tips gegeven hoe je gemotiveerd een sollicitatiebrief moest schrijven.
De begeleiding bij Calder bestond uit "Ga achter de computer zitten en ga een sollicitatiebrief schrijven"
1 op1 gesprekken heb ik nauwelijks gehad; alles werd in de grote groep besproken. (Behalve toen ik als onbemiddelbaar zijnde uit het traject gezet werd).

De overige voorbeelden hebben wel degelijk bestaansrecht:

-Een fysiotherapeut heeft vaak een goede opleiding en ervaring in bijvoorbeeld het behandelen van sportblessures (heb er zelf veel baat bij gehad)
-Artsen zijn erg behulpzaam als je ziek bent en hebben opleidng en ervaring in het genezen van mensen (ook hier durf ik zelfs te stellen dat ik er zelf zonder het bestaan van artsen waarschijnlijk niet meer geweest was)
-Een grote brand blussen kan ik echt niet zelf (ook hier heb ik een goede ervaring mee toen ik een grote brand heb overleeft)
-etc, etc.

Misschien, heel misschien dat er kleine(re) reintegratiebedrijfjes zijn met consulenten die bijvoorbeeld een opleiding en /of ervaring hebben als counselor en je de dingen net iets anders kan laten bekijken, waardoor je jezelf tijdens sollicitatiegesprekken (ben zelf vrijwel altijd uitgenodigd voor gesprekken) beter kan laten presenteren.

Via via heb ik ONDANKS een reintegratiebureau inmiddels werk.

Overigens begon ik heel gemotiveerd aan mijn traject, omdat ik mijn naiviteit dacht dat een rib mij goed zou kunnen begeleiden, maar na een stuk of 5 trainingsdagen zijn zowel mijn motivatie als mijn zelfvertrouwen tot het nulpunt gedaald.

In een voorgaand schrijven haalde u het 'achterover leunen' van werkzoekenden aan. Ik denkd at dit met de sollicitatieplicht en het vele dreigen met strafkortingen op en/of stopzetten van de uitkering nauwelijks mogelijk is.

Ik hoop van ganser harte dat de praktijken van Calder een hoge uitzondering zijn en dat er ook bonafide reïntegratiebedrijven bestaan.

[Aan het werk!]

@Sunbow: Wat u schetst zijn inderdaad schoolvoorbeelden van hoe het NIET moet. Over alles wat in uw geval fout is gegaan kan ik, denk ik, net als u wel aangeven hoe het wél zou moeten. Ik vind het alleen onterecht (zie andere topic) dat u daarmee vrijwel de gehele branche over één kam scheert. Ik ben eens behandeld door een fysiotherapeut die een machientje op mijn knie richtte en vervolgens een half uur koffie ging drinken. Kan ik dan zeggen dat alle fysiotherapeuten slecht zijn..? Uw ervaringen zijn tenenkrommend, maar reken daar dan niet de gehele branche op af..!

Overigens, haalt u (wederom zie andere topic) misschien twee dingen door elkaar? Slechte RIbedrijven en het nut van reïntegratie in het algemeen?

Voor wat het achteroverleunen betreft: vindt u één verplichte sollicitatie per week een te harde eis?

Natuurlijk moet een traject een combinatie zijn van meehelpen zoeken en zelfredzaam maken. Immers, als het traject is afgelopen en men heeft nog geen baan moet je het toch zelf kunnen..?

Groet ahw

[HeleneJ]

Waar blijven de verhalen van mensen die wel zijn geholpen aan (langdurig) werk door RIB's?

[Aan het werk!]

Op een forum vind je vaak alleen TEGEN standers van het onderwerp. Zo werkt het nou eenmaal. Ooit wel eens een demonstratie vóór kernwapens of bont gezien..?