[ archief ] Weg met de reïntegratiebureau`s

[Langhaar]

foute’ voorbeelden

Voorbeeld 1: Reintegratiefabriek ‘El Cheapo’

Vooraf
’El Cheapo’ is ‘steenkolen-Spaans’ voor ‘de goedkope’. Onderstaand vertelt oprichter en eigenaar Escobar hoe hij zijn ‘reintegratiefabriek’ succesvol heeft opgezet. Zijn aanpak is door velen gekopieerd!

Het verhaal verteld door oprichter en eigenaar van
‘El Cheapo: de korstste weg naar werk!’

“Mijn naam is Pablo Escobar, 50 jaar, en 5 jaar geleden heb ik het reintegratiebedrijf El Cheapo opgericht. Onze slogan was: ‘El Cheapo: de korste weg naar werk!’. Ik vertel onderstaand verhaal openhartig; ik heb er geen belang meer bij waarheid achter te houden, ik heb mijn bedrijf inmiddels namelijk verkocht en geniet op een fraaie hacienda van mijn vele miljoenen. Ik zal u vertellen hoe ik rijk geworden ben!

De aanleiding
In 1999 kreeg ik door dat reintegratie ‘big business’ ging worden. Er was een tekort aan werkkrachten, een teveel aan WAO-ers in Nederland en de Nederlandse beleidsmakers leken in de toekomst bereid vele miljarden te pompen in ‘reintegratie’ – met andere woorden: mensen ‘aan een baan helpen’. Als zakenman wist ik:
- dit is een trend
- je maakt winst door zoveel mogelijk geld voor je diensten te vragen
- vervolgens zo min mogelijk kosten te maken bij de uitvoering.

Het vervolg
Het prettige voor mij was dat ik geld ontving van de overheid voor reintegratie, maar dat onnozele burgers mijn klanten waren. Wat ben ik gaan doen?
Ik deed mee op grote aanbestedingen, waarbij ‘kavels’ van bijvoorbeeld 5.000 WW-ers door de overheid werden aangeboden. Ik had zo mijn contacten in die wereld, wist wat concurrenten boden, ik fêteerde een paar ambtenaren en won veel aanbestedingen. Mijn verleden in de bouwwereld kwam mij goed van pas! Voor een kavel van 5.000 WW-ers ontving ik al snel 5.000 euro per WW-er, dus een kavel van 5.000 WW-ers leverde mij al 25 miljoen euro omzet op.
Vervolgens ging het erom zo min mogelijk kosten te maken.

Natuurlijk moesten de WW-ers wel op komen draven voor de reintegratie, anders ontving ik die 5.000 euro per WW-er niet. De mij toegekende WW-ers stuurde ik brieven waarin ik ze sommeerde op een tijdstip dat mij uitkwam te komen voor een intakegesprek. Om ervoor te zorgen dat ze op kwamen draven zette ik in de brief: ‘niet verschijnen bij de afspraak kan consequenties hebben voor uw uitkering’. Dat deed wonderen! Natuurlijk heb ik niet de bevoegdheid om een uitkering te korten, maar éen telefoontje van mij naar het UWV zou genoeg zijn om het een WW-er die niet op kwam draven moeilijk te maken. Het UWV dreigde de WW-er dan met korting op de uitkering, en daarvoor ‘scheten’ de meeste WW-ers in hun broek van angst (excuses voor mijn platte taalgebruik, ik ben in een achterbuurt opgegroeid).

Bij de intake vertelden we de uitkeringstrekkers wat hun plichten waren. We gaven hen diverse formulieren te ondertekenen, evenals geheimhoudingsverklaringen, zodat zij nooit naar buiten zouden durven brengen wat ze bij ons meemaakten.

Na een paar weken had ik altijd genoeg uitkeringstrekkers om er een klasje van te vormen, van bijvoorbeeld 15 of 20 personen. Het klasje duurde bijvoorbeeld 5 dagen achter elkaar, of een ochtend per week gedurende een paar maanden. Ik vertelde de mensen dat het goed zou zijn elkaar te ontmoeten. Wat de mensen aan elkaar hadden kon me niet schelen, maar 1 trainer zetten voor een klasje van 20 bespaarde mij een 20-voud in de kosten! Vaak noemde ik het onderdeel groepssessies iets van ‘programma JOBS’ of een andere, bij UWV goed klinkende naam.

Na deze groepssessies kreeg iedereen een dag sollicitatietraining: hoe een brief en CV te schrijven. Wederom in klasjes van 20 mensen. Het UWV vond het altijd prettig dat ik iets van ‘Sollicitatietraining’ in de offertes zette.
Vervolgens liet ik de mensen graag aan hun lot over. Als ze er erg op aandrongen, konden ze een apart gesprekje krijgen met een consulent. Verder vertelde ik ze dat ze ‘klaar waren om het zelf te doen’. Zeker tegen hoger opgeleiden zeiden wij dat ze ‘het zelf moesten kunnen’. Ik zette de nodige PC’s neer met internetverbinding, en ze waren altijd welkom om bij ons op internet te zoeken naar vacatures. Dat had ‘gastvrijs’

Af en toe zit er onder de uitkeringstrekkers een ‘brutale hond’ die durft te vragen om een opleiding bij een opleidingsinstituut. Natuurlijk zeggen wij dat dit niet mag van het UWV, en daarmee is de kous meestal af. Begint de persoon nog verder aan te dringen, dan dreigen wij met korting op de uitkering, of bieden wij eigen interne opleidingen aan. Deze opleidingen prijzen wij richting UWV voor een veel hoger bedrag dan de daadwerkelijke kosten – zo maken we daar ook nog wat winst op.

Als iemand toevallig een baan vond, dan meldden we dat snel richting UWV en kregen we voor die persoon een bonus van een paar duizend euro, al had die persoon helemaal zelf de baan gevonden. We zeiden dan dat we de persoon ‘geplaatst’ hadden.
Als personeel nam ik liefst zo goedkoop mogelijk personeel aan: meestal op MBO niveau, tussen 25 en 30 jaar. Die zijn niet zo duur en willen hard voor me lopen.

De berekening: hoe ik rijk geworden ben!
Ik zal u nu eens voorrekenen hoe ik rijk werd. Neem een klajse van 20 personen. Van het UWV krijg ik hier 20 maal 5.000 is 100.000 euro voor.
Een MBO-consulent tussen 25 en 30 jaar kost me als ondernemer ongeveer 150 euro per werkdag, inclusief alle premies (afgerond: 20 euro per uur). Een werkruimte (gehuurd) kost mij ongeveer 1 euro per m2 per dag. Voor een klasje van 20 is een ruimte van 40 m2 voldoende.
De kosten voor 20 mensen bedroegen mij dus:
- 5 dagen ‘JOBS’ of vergelijkbaar programma: 5 maal 150 euro per dag voor de consulent is 750 euro
- 5 dagen een ruimte van 40 m2 is 200 euro.
Daarnaast drong elke WW-er gemiddeld aan op 5 vervolggesprekken van 1 uur, dus voor 20 mensen is dat 5 maal 20 = 100 euro. Voor 20 WW-ers dus 2.000 euro.
Voeg hieraan toe de kosten voor spreekruimte (10 m2) voor deze gesprekken: 20 mensen maal 5 uur per persoon maal 10 m2 maal 1 euro per 1 m2 is 1000 euro aan ruimte voor 20 WW-ers voor individuele gesprekken.
De PC-kosten zijn heel laag: een PC kost mij per jaar inclusief afschrijving ongeveer 300 euro, en hier maken gemiddeld per jaar 50 mensen gebruik van. Dus voor een klasje van 20 personen heb ik per jaar 20/50 maal 300 euro = 120 euro aan PC kosten.
Hoe ziet mijn verlies- en winstrekening er dus uit voor een klasje van 20 mensen?

Inkomsten
20 maal 5.000 euro = 100.000 euro

Uitgaven
- programma JOBS (5 dagen): 750 euro voor de consulent
- programma JOBS (5 dagen): 200 euro voor de ruimte
- gemiddeld 5 vervolggesprekken per WW-er: voor 20: 2.000 euro aan kosten consulent
- gemiddeld 5 vervolggesprekken per WW-er: voor 20: 1.000 euro aan kosten voor de ruimte
- PC kosten met internetaansluiting: 120 euro
totale uitgaven voor 20 WW-ers in reintegatie: 4.070 euro

Dat betekent dus dat ik op een groep van 20 WW-ers met deze aanpak 100.000 euro ‘vang’ en slechts (ruim) 4.000 euro aan kosten maak. Ik houd dus van de 100.000 euro 96.000 euro over! Zeer belangrijk is het om het aantal individuele sessies zo laag mogelijk te houden; u kunt bij mijn uitgavenstaatje zien dat individuele sessies, ook al zijn het er maar 5 per WW-er, de grootste kostenpost vormen! (zowel qua consulent-kosten als qua ruimtegebruik).

U begrijpt dat het een ongekend lucratieve business is. Uiteraard, uit die 96.000 euro moet ik een receptioniste betalen, iemand die de offertes schrijft, en de contributie aan branchevereniging Borea. Ik betaal ze ook goed voor een ‘keurmerk’ dat riching UWV garandeert dat mijn procedures ook goed staan beschreven.
Waar elders is het mogelijk om 96% van de omzet zelf te mogen houden?
En in werkelijkheid had ik 5.000 WW-ers, dat zijn 250 klasjes van 20, dus u begrijpt dat ik door het winnen van 1 aanbesteding van 5.000 WW-ers eem omzet van ca. 25 miljoen euro maak en daar bijna 24 miljoen euro marge aan over houd.

Vervolg
Met dit fantastische bedrag kon ik al snel overal in den lande vestigingen openen (huren natuurlijk, ik ga zo min mogelijk voor-investeren; en de consulenten nam ik aan op 6 maands of hoogstens 1 jaars-contracten – ook hier: zo min mogelijk voor-investeren). Daarmee kreeg ik ‘landelijke dekking’ – noodzakelijk om grote aanbestedingen te winnen. Vervolgens hebben wij met een paar andere grote bureaus van Borea het UWV zodanig bewerkt dat wij erop aandrongen dat de aanbestedingen hoog bleven: kleintjes en nieuwkomers werden aldus van aanbestedingen uitgesloten. De Minister en het UWV verkopen dit aan de buitenwereld door te zeggen ‘dat de markt transparant’ moet zijn – waarmee zij bedoelen: slechts een paar grote spelers overhouden. Het gebrek aan kwaliteit hebben wij goed afgeschermd door een ‘Borea keurmerk’ op te richten dat zeer procedureel is. Uiteraard mogen in het bestuur van Stichting Borea Keurmerk alleen bestuursleden zitten van branchevereniging Borea, en daar hebben leden een stem pro rato hun omzet, dus u begrijpt hoe grote jongens als El Cheapo hun macht hielden. U begrijpt nu hoe ik in een paar jaar tijd 100 miljoen euro heb verdiend!!!

Hoe ik er achteraf tegenover sta? Aan de ene kant heb ik absoluut geen spijt. Ik ben er multimiljonair van geworden, en ik ben trots op mijn ondernemingsgeest. Aan de andere kant: toen ik 100 miljoen bij elkaar had verdiend, kreeg ik er een beetje genoeg van. Ziet u, het is altijd hetzelfde spelletje. En het spelletje kan nog jaren voortduren! Want Minister De Geus en andere politici hebben er alle baat bij onder het tapijt te schoffelen dat er een tekort is aan werkgelegenheid. Tot vervelens toe blijven zij herhalen dat ‘iedereen die kan werken, ook aan het werk moet’ en dat het erg belangrijk is ‘dat mensen aan een baan worden geholpen’. Minister De Geus blijft bij Borea persoonlijk ‘Borea-certificaten’ uitreiken, terwijl hij elk contact met de andere branchevereniging, Phoenix, weigert. Als er al een slimme journalist is die erop wijst dat de ‘plaatsingsresultaten’ van El Cheapo en vergelijkbare bedrijven met 36% (36% vindt een baan binnen 2 jaar tijd) nauwelijks beter zijn dan ‘het toeval’ (want: in de 20 jaar ervoor vond – voordat de ‘hype’ reintegratie bestond – gemiddeld 34% een baan, zie het onderzoeksrapport ‘De uitkering van de baan’ van het SCP), fêteren wij Jet Bussemaker van de PvdA en enkele andere Kamerleden om vooral te benadrukken dat ‘reintegratie nog een jonge branche is’. En daarmee zijn alle fouten vergeven.

Af en toe heb ik nu last van nachtmerries: mijn geweten zegt mij dat ik veel goedgelovige werkzoekenden, die aan het einde van hun Latijn waren, in de steek heb gelaten om mijzelf te verrijken. Ik kan het verleden niet terugdraaien.....het geld dat ik verdien heb wil ik ook niet weggeven....maar iets in mij zei dat ik mijn verhaal moest opschrijven. Veel andere grote bedrijven van branchevereniging Borea zullen mij kwalijk nemen dat ik dit opschrijf, en mij bedreigen. Maar mijn adres is zeer goed geheim gehouden! Maar eerlijk is eerlijk: mensen, ga niet naar een grote ‘reintegratiefabriek’ zoals toendertijd mijn El Cheapo. Kom voor jezelf op, dring aan op een reintegratietraject met minstens 20 individuele sessies, met iemand van HBO of universitair niveau met veel levenservaring. Laat de broekjes van 25-30 jaar maar intercedent spelen bij een uitzendbureau. U verdient betere begeleiding!’

[joopataa]

Hoewel ik zelf geen slechte ervaringen heb, denk ik toch dat gezien de vele klachten op tientallen forums dit niet ver van de waarheid is en dus een leuk stukje en nog leesbaar geschreven ook.Bedankt Langhaar..

Joopataa

[S.]

Knippen en plakken, maar openstaande vragen niet bentwoorden.

[janrad]

Langhaar kan alleen maar negatief reageren en knippen en plakken idd. Misschien is langhaar wel een spam machine.

[Langhaar]

Langhaar kan alleen maar negatief reageren

Je bent echt op je plek.

[janrad]

Ik reageer op jouw posts. Als je ook zo in het leven staat zul je weinig bereiken.

[kiz]

en de consulenten nam ik aan op 6 maands of hoogstens 1 jaars-contracten

Janrad heeft blijkbaar nog niet door dat 'ie zelf wordt genaaid; na z'n proefplaatsing (is dat met behoud van uitkering?) wordt 'ie gewoon weer gedumpt en mag hij tegenover z'n alter ego bij reïntegratieburo X plaatsnemen

[Langhaar]

Tenminste iemand die nog scherp is.

Groetjes van Langhaar.

[S.]

't Is wel een grappig verhaal. Goed gekopieërd, eeeeuh...sorry; genotuleerd. Ik zal je promotie geven.

[janrad]

Janrad neemt zijn kansen waar en steekt een halfjaar werkervaring in zijn zak plus nog een aantal cursussen. Verder heb ik het plan opgevat om voor mezelf te gaan starten in deze branche. Ik blijf in ieder geval niet aan de kant staan mopperen en iedereen de schuld geven van het feit dat ik geen werk heb.

[Langhaar]

S,

[Langhaar]

Janrad,

Goed plan om voor jezelf te beginnen in deze brance.

Ergens anders kan je waarschijnlijk toch niet terecht met
jouw levenservaring, inzicht, IQ, enz.

[janrad]

Ik heb werkelijk meelijk met je langhaar. Maar de tijden gaan veranderen en dan kan ook jij met je bijstandsuitkering weer aan het werk. En bedenk voor bijstandsgerechtigen is ieder werk passend.

[Eddie2]

De tijden gaan zeker veranderen. In vrijwel elke branche krijgen de werkende Nederlanders straks een trap onder de kont omdat ze vervangen gaan worden door domme welwillende robot Polen die uit hun benarde armoedige positie willen komen en daarom hard werken voor een salaris onder het sociaal minimum en derhalve hun mond wel houden.

Jij mag raden waar al die Nederlanders weer in gedumpt gaan worden. Inderdaad, in een nog verder geminimaliseerd sociaal vangnet. Want met die economie gaat het echt niet zo goed als wat dat schorem in en Haag ons wijs wil maken.