Jolijn schreef:Overeenkomsten zullen er ook zijn.
En wat nu de beste aanpak is, verschilt per persoon (en behandelaar).
Er zijn een aantal fase die je doorloopt om een Burn out te behandelen.
Die zijn meestal gelijk voor iedere Burn out maar hoe je die fase doorloopt en met welke behandelingen dat is een persoonlijke kwestie.
Daarom wordt er ook altijd gekeken naar de persoonlijke omstandigheden van iemand met een Burn out en aan de hand daarvan wordt er een behandel plan gemaakt.
Er wordt altijd gekeken naar de situatie en naar de persoon omdat je als persoon je eigen "instrument" bent om uit een Burn out te komen en wat voor de 1 werkt hoeft niet voor een ander te werken.
Daar zit het verschil in behandelen in.
volgens mij hoeft het helemaal niet zo moeilijk te zijn, als een arts toch gewoon verklaard dat de medische situatie van de patient ertoe leidt dat deze patient gezien zijn toestand niet kan reizen moet het toch relatief simpel zijn voor die verzekering? Als een arts negatief adviseert over de reis en TS kan dat bewijzen lijkt het me toch allemaal wel duidelijk?
Jolijn schreef:Overeenkomsten zullen er ook zijn.
En wat nu de beste aanpak is, verschilt per persoon (en behandelaar).
Er zijn een aantal fase die je doorloopt om een Burn out te behandelen.
Die zijn meestal gelijk voor iedere Burn out maar hoe je die fase doorloopt en met welke behandelingen dat is een persoonlijke kwestie. Daarom wordt er ook altijd gekeken naar de persoonlijke omstandigheden van iemand met een Burn out en aan de hand daarvan wordt er een behandel plan gemaakt.
Er wordt altijd gekeken naar de situatie en naar de persoon omdat je als persoon je eigen "instrument" bent om uit een Burn out te komen en wat voor de 1 werkt hoeft niet voor een ander te werken.
Daar zit het verschil in behandelen in.
Opgestoken duim.
De inzichten zijn de laatste jaren ook veranderd; was het gebruikelijk om zo lang mogelijk thuis te blijven (zwart-wit gesteld) en bij geringste twijfel niet weer proberen te aan werken/direct weer terug naar af; nu denkt men daar anders over.
Isabel1 schreef:volgens mij hoeft het helemaal niet zo moeilijk te zijn, als een arts toch gewoon verklaard dat de medische situatie van de patient ertoe leidt dat deze patient gezien zijn toestand niet kan reizen moet het toch relatief simpel zijn voor die verzekering? Als een arts negatief adviseert over de reis en TS kan dat bewijzen lijkt het me toch allemaal wel duidelijk?
of denk ik hier te makkelijk?
Ik denk dat het probleem zit in deze quote :
Om een reis te kunnen annuleren, moet je ernstig ziek zijn. De definitie die ze daarvoor geven is:
'ziekte die zonder directe behandeling niet zal genezen en ook bij behandeling blijvende gevolgen kan hebben'
Als TS een verklaring heeft van de arts dan betekent het dus ook dat ze onder behandeling is en daarnaast zijn er geen blijvende gevolgen bij een Burn out.
Daar kan een verzekeraar zich op beroepen.
Maar zoals eerder gezegd,het is een grijs gebied en de enige die er wat over kan zeggen is de verzekeraar.
Aukje1986 schreef:Ik heb een reis naar Kuala Lumpur (Maleisië) geboekt, via de site Gate1.
Hierbij heb ik een annuleringsverzekering afgesloten. Helaas geen all risk verzekering.(dan zou ik zelf de reden van annulering mogen bepalen).
Ik heb na het boeken van de tickets, een burn-out gekregen.
Om een reis te kunnen annuleren, moet je ernstig ziek zijn. De definitie die ze daarvoor geven is:
'ziekte die zonder directe behandeling niet zal genezen en ook bij behandeling blijvende gevolgen kan hebben'
Geldt een burn-out als een geldige reden voor de reisverzekering?
Mijn huisarts, psychologe en 2 arbo-artsen kunnen verklaren dat ik een burn-out heb.
TS.
Simpele vraag: wat zegt u verzekering, nadat u info gevraagd heb, of tast u eerst het forum af ??
Jolijn schreef:Overeenkomsten zullen er ook zijn.
En wat nu de beste aanpak is, verschilt per persoon (en behandelaar).
Er zijn een aantal fase die je doorloopt om een Burn out te behandelen.
Die zijn meestal gelijk voor iedere Burn out maar hoe je die fase doorloopt en met welke behandelingen dat is een persoonlijke kwestie. Daarom wordt er ook altijd gekeken naar de persoonlijke omstandigheden van iemand met een Burn out en aan de hand daarvan wordt er een behandel plan gemaakt.
Er wordt altijd gekeken naar de situatie en naar de persoon omdat je als persoon je eigen "instrument" bent om uit een Burn out te komen en wat voor de 1 werkt hoeft niet voor een ander te werken.
Daar zit het verschil in behandelen in.
Opgestoken duim. De inzichten zijn de laatste jaren ook veranderd; was het gebruikelijk om zo lang mogelijk thuis te blijven (zwart-wit gesteld) en bij geringste twijfel niet weer proberen te aan werken/direct weer terug naar af; nu denkt men daar anders over.
Juist, maar de burn out is gebleven, alleen de behandelingswijze is veranderd.
Trouwens betaald de ziekenkostenverzekeraar niet meer, je moet het zelf betalen.
Mits de arts kan beamen, dat het langer dan 6 maanden gaat duren, dan wordt dit uit de basisverzekering betaald.
Jolijn schreef:
Niemand kan voor een ander bepalen of een rondreis (door Azië) voor iemand met een burn-out goed of slecht is.
En aan de hand van een mening daarover, kun je al helemaal niet stellen of iemand ja/nee ervaring heeft met een burn-out.
Juist en elke burn-out is voor ieder anders.
Onzin.
Burn Out is een Burn Out.
Er zijn geen verschillende Burn Out´s!
Er wordt vaak een depressie en overspannen met een Burn Out verwisselt.
Gelukkig is er nu door een onderzoek het verschil tussen deze drie aandoeningen zichtbaar.zichtbaar te maken
Wat een onzin, de ene ervaart het anders als de ander.
De ene is extreem moe, de ander is moe.
Ik ben de kluts kwijt. We zijn ondertussen al aardig afgedwaald.
TS kan het beste de verzekering benaderen, de bedrijfsarts/huisarts/behandelend arts.
En wat te zeggen van de werkgever: werknemer ziek thuis, wil wel op reis?
[Reeds weggehaalde quotes verwijderd door de Moderator]
moe is als je zit te gapen voor de televisie.
dit kan overigens ook worden veroorzaakt door het programma (zeer waarschijnlijk zelfs).
extreem moe is betekent dat het bijna niet meer mogelijk is om je ogen open te houden, tot aan het pijnlijke toe.
als dat niet is veroorzaakt door een lange nacht stappen, heb je een redelijke kans, dat je een burn-out hebt.
dan wordt het tijd om op vakantie te gaan.
Laatst gewijzigd door Radar op 01 mei 2014 15:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden:Reeds weggehaalde quotes verwijderd
mika21 schreef:Ik ben de kluts kwijt. We zijn ondertussen al aardig afgedwaald.
TS kan het beste de verzekering benaderen, de bedrijfsarts/huisarts/behandelend arts.
En wat te zeggen van de werkgever: werknemer ziek thuis, wil wel op reis?
extreem moe is betekent dat het bijna niet meer mogelijk is om je ogen open te houden, tot aan het pijnlijke toe.
als dat niet is veroorzaakt door een lange nacht stappen, heb je een redelijke kans, dat je een burn-out hebt.
Osas heeft de zelfde verschijnselen en wordt door artsen ook nogal eens aangezien voor een burn-out.
Voor zover ik weet is er niet zoiets als een officiele classificatie van verschillende soorten moe.
Wel is het zo dat er in de meeste ziekenhuizen een onderscheid gemaakt wordt tussen vormen van moe, dat is dus geen officiele classificatie, maar een hulpmiddel om aan collegas helder te maken hoe moe een patient is. Die is alsvolgt:
1) uitputting: patient kan bijna niets meer zelf, lichaamsfuncties doen het niet meer, patient zakt door benen heen, praten en in sommige gevallen zelf ademhalen is niet meer mogelijk (de patient is op dat moment echt heel erg ziek en moet dus echt medische hulp)
2) fatique (en ik denk dat dat is wat chocomelk met extreem moe bedoelt) is een hele zware moeheid, die niet verklaard kan worden door activiteiten en ook niet vrij snel overgaat van rust. Patient is niet in staat standaard taken en activiteiten te ondernemen (dit zie je bij zieke mensen, die ziekte kan lichamelijk zijn maar kan natuurlijk ook een stress klacht zoals burnout zijn of kan komen door een chronische slechte slaapkwaliteit)
3) gewoon moe, een slaperigheid en behoefte te rusten die verklaarbaar is door activiteit en overgaat van rust. (dit is dus wat iedereen wel eens heeft, na een lange dag, of na sporten etc)
maar dan nog is 'moe' iets wat bijzonder moeilijk meetbaar is, want je kunt het eigenlijk nooit echt kwanificeren. Daarnaast is het heel moeilijk om te zien waarom iemand niets onderneemt, is die persoon echt zo moe, of depressief, of heeft hij pijn, of heeft hij dat allemaal en wordt dat door elkaar veroorzaakt. Meestal kijk je dus naar wat de patient precies wel doet en kan om zo te zien of de patient normale activiteiten kan doen om zo dus te concluderen hoe moe iemand ongeveer is.
het is wel een veld waar op dit moment heel veel onderzoek naar gedaan wordt, dus wellicht goede hoop