[ archief ] Coronavirus - algemeen topic

[witte angora]

Ik vind per dag 3,3 opnames op de IC eigenlijk helemaal niet zo meevallen. Temeer omdat de besmettingen van vandaag pas over een week of twee tot ziekenhuisopnames leiden. En dat aantal besmettingen neemt dus veel te snel toe op het ogenblik.

https://coronadashboard.rijksoverheid.nl/

[Brahms]

Misschien beleef ik het anders omdat ik geen gevaar meer loop

Daar zou ik maar niet te zeker van zijn !
Niet alleen daalt de immuniteit redelijk snel, ook het virus muteert regelmatig.

[Nijogeth]

Ik vind per dag 3,3 opnames op de IC eigenlijk helemaal niet zo meevallen. Temeer omdat de besmettingen van vandaag pas over een week of twee tot ziekenhuisopnames leiden. En dat aantal besmettingen neemt dus veel te snel toe op het ogenblik.

https://coronadashboard.rijksoverheid.nl/

Dat een besmetting pas over een week of 2 tot een opname leidt is onzin. Klachten na een besmetting ontstaan binnen 14 dagen (dat kan ook na 3 of 4 dagen). De opname zal plaatsvinden wanneer men klachten heeft die levensbedreigend zijn. De meeste mensen zullen pas testen als er klachten zijn. Het lijkt me dat juist de fysiek zwakkeren sneller ziekteverschijnselen gaan krijgen, omdat ze er totaal niet goed uitkwam

[16again]

Ik vind per dag 3,3 opnames op de IC eigenlijk helemaal niet zo meevallen. Temeer omdat de besmettingen van vandaag pas over een week of twee tot ziekenhuisopnames leiden. En dat aantal besmettingen neemt dus veel te snel toe op het ogenblik.

https://coronadashboard.rijksoverheid.nl/

Enige alarmerende op die webpagina is wat mij betreft het reproductiegetal.
Als we economisch de balans op gaan maken, blijkt de echte schade pas. En die schade gaat pas echt zichtbaar worden , als diverse economische infusen worden gestopt. Zoals bijvoorbeeld de hypotheek rente pauzes in de VS.

[witte angora]

Voor mij is het alarmerende dat alle cijfers toenemen. Terwijl we eerst met zijn allen alles er aan hebben gedaan om de cijfers naar beneden te krijgen.

[Lowieze]

Hoe zo met z'n allen? Het werd en wordt ons opgelegd. En ik heb me braaf eraan gehouden. Maar met tegenzin. Als ik zie dat verschillende mensen uit mijn familie failliet aan het gaan zijn dan wordt het wel moeilijker om niet me ook te gaan verzetten. Ik ben daar eigenlijk te braaf voor maar het hele normale leven dat we gewend waren is aan het kapot gaan. Een concert of theatervoorstelling mag maar enkele bezoekers ontvangen. Naar het voetballen mag wel maar zonder juichen. Kom op zeg. Wat heeft het leven dan nog voor zin als je zo beperkt wordt? Doodgaan doen we toch wel. Je kan beter genieten van het leven met wat risico om ziek te worden dan hele dagen thuis achter je computer zitten te verpieteren.

U hebt makkelijk praten hè, u bent er (redelijk ongeschonden) doorheen gekomen.
Wel jammer dat, als ik of mijn vriendin, besmet worden, we weinig tot geen kans hebben om op de ic terecht te komen vanwege onze gezondheidstoestand op dit moment. En met ons vele anderen natuurlijk.
Ook ik heb moeite met de opgelegde regels, toch heb ik vanaf begin februari al geen gebruik gemaakt van het openbaar vervoer, ben voorzichtig met wie ik bezoek of op bezoek vraag. Het is niet leuk nee.
Maar ik wil toch graag nog wat langer meedoen aan dit leven en daarom zou het fijn zijn als anderen daar rekening mee willen houden.

[mh73]

@Lowieze: dat kan ik me helemaal indenken.

Alleen heb ik er moeite mee dat voor mijn dochter van 23 de toekomstperspectieven verdwijnen. Waar zij voor geleerd heeft, daar verdampen de weinige banen momenteel hard. Zij heeft inmiddels een vast contract bij de hamburgergigant waar zij werkt, maar zij staat momenteel niet zo positief in het leven.

Datzelfde geldt voor mijn jongste. Lange tijd niet naar school geweest, nu verheugt zij zich (ja, het moet niet gekker worden) op het nieuwe schooljaar. En dan komen er steeds berichten langs of dat nu wel zo slim is, de kinderen weer naar school, of een eventuele mondkapjesplicht. Helemaal op die leeftijd lijkt het allemaal eindeloos te duren.

Voor de één zijn dat kleinigheden, voor de ander is het hun leven.

[witte angora]

Ooit, zeer lang geleden, heb ik mijn opa met een longontsteking op bed zien liggen. Zwaar aan de penicilline. Dat was geen fijn gezicht. Tientallen jaren lang meed hij in de winter bepaalde gelegenheden als er mensen waren die weer eens zaten te hoesten. Toch lukte het niet altijd om niet ziek te worden, met als gevolg weer 3 weken op bed en aan de penicilline.

Sindsdien heb ik me voorgenomen: zo gauw ik iets heb wat besmettelijk is, blijf ik zoveel mogelijk thuis. Juist om te voorkomen dat anderen met een kwetsbare gezondheid er ernstige nadelen van ondervinden. Het was ook exact de reden dat ik een week of twee geleden een dagje (dus feitelijk een week) niet naar het werk ging, vanwege de Corona uitbraak hier in de omgeving. Op het werk lopen er nu eenmaal een paar in de risicogroep, en ik wilde geen enkel risico lopen.

Als iedereen het nu eens op deze manier zou doen, kunnen de economische gevolgen zeer beperkt worden, terwijl de kwetsbaren onder ons maximaal beschermd worden. Helaas denkt niet iedereen zo. We vinden dat we allerlei rechten hebben. Dat een ander recht heeft om niet hopeloos ziek te worden is niet zo belangrijk kennelijk.

[ZeerPrivé]

U hebt makkelijk praten hè, u bent er (redelijk ongeschonden) doorheen gekomen.
Wel jammer dat, als ik of mijn vriendin, besmet worden, we weinig tot geen kans hebben om op de ic terecht te komen vanwege onze gezondheidstoestand op dit moment. En met ons vele anderen natuurlijk.
Ook ik heb moeite met de opgelegde regels, toch heb ik vanaf begin februari al geen gebruik gemaakt van het openbaar vervoer, ben voorzichtig met wie ik bezoek of op bezoek vraag. Het is niet leuk nee.
Maar ik wil toch graag nog wat langer meedoen aan dit leven en daarom zou het fijn zijn als anderen daar rekening mee willen houden.

Voor mij telt zo'n beetje hetzelfde, met dat verschil dat ik zelf al niet op de IC terecht wil komen, omdat ik weet weinig tot geen kans te hebben er 'fatsoenlijk' door heen te komen. Mijn enige uitje in al deze maanden was de - in aangepaste vorm - bruiloft van 1 van mijn kinderen. Moest daarvoor ook nog verplicht gebruik maken van het OV. Was voor mij 1 grote stress situatie.
Nu sinds de hittegolf opgesloten in mijn huis, omdat zelfs wandelen voor mij nu onmogelijk is. Dit laatste is voor mij zo'n beetje de druppel die de emmer doet overlopen.

Ik ga nog steeds bij niemand op bezoek en slechts een paar mensen laat ik toe in mijn huis, maar wel op fikse afstand en met ramen open.
Waar ik steeds meer tegen aan loop, is het onbegrip van anderen dat ik niet 'gezellig' bij ze langs kom, want het mag toch? Ja, ik mag van Rutte ook van 10 hoog naar beneden springen.

[ZeerPrivé]

@Lowieze: dat kan ik me helemaal indenken.

Alleen heb ik er moeite mee dat voor mijn dochter van 23 de toekomstperspectieven verdwijnen. Waar zij voor geleerd heeft, daar verdampen de weinige banen momenteel hard. Zij heeft inmiddels een vast contract bij de hamburgergigant waar zij werkt, maar zij staat momenteel niet zo positief in het leven.

Datzelfde geldt voor mijn jongste. Lange tijd niet naar school geweest, nu verheugt zij zich (ja, het moet niet gekker worden) op het nieuwe schooljaar. En dan komen er steeds berichten langs of dat nu wel zo slim is, de kinderen weer naar school, of een eventuele mondkapjesplicht. Helemaal op die leeftijd lijkt het allemaal eindeloos te duren.

Voor de één zijn dat kleinigheden, voor de ander is het hun leven.

Ja ja, veel kinderen verheugen zich op de komende schooljaar. Dat zou toch niemand voor Corona ooit gedacht hebben? Contact met klasgenoten en weer wat structuur in hun leven is voor (jonge) kinderen gewoon belangrijk. Ik vind het triest dat voor veel jonge mensen het toekomstperspectief behoorlijk overhoop gegooid wordt.

Met je laatste zinnetje ben ik het helemaal eens.

[Lowieze]

@Lowieze: dat kan ik me helemaal indenken.

Alleen heb ik er moeite mee dat voor mijn dochter van 23 de toekomstperspectieven verdwijnen. Waar zij voor geleerd heeft, daar verdampen de weinige banen momenteel hard. Zij heeft inmiddels een vast contract bij de hamburgergigant waar zij werkt, maar zij staat momenteel niet zo positief in het leven.

Datzelfde geldt voor mijn jongste. Lange tijd niet naar school geweest, nu verheugt zij zich (ja, het moet niet gekker worden) op het nieuwe schooljaar. En dan komen er steeds berichten langs of dat nu wel zo slim is, de kinderen weer naar school, of een eventuele mondkapjesplicht. Helemaal op die leeftijd lijkt het allemaal eindeloos te duren.

Voor de één zijn dat kleinigheden, voor de ander is het hun leven.

Natuurlijk hoor ik heel veel van zulke verhalen, maar dan vraag ik altijd: wie wilt u dit dan verwijten?
Het is ons allemaal overkomen en we zullen er allemaal mee moeten dealen.

[mh73]

Nee, dat verwijt ik ook niemand.

Het is alleen bedoeld om een beetje begrip te kweken voor elkaar.

[ZeerPrivé]

Het is ons allemaal overkomen en we zullen er allemaal mee moeten dealen.

Klopt, maar ik denk wel dat het voor jongeren een stuk moeilijker te handelen is dan voor - emotioneel stabiele - volwassenen.

[marnix]

Ooit, zeer lang geleden, heb ik mijn opa met een longontsteking op bed zien liggen. Zwaar aan de penicilline. Dat was geen fijn gezicht. Tientallen jaren lang meed hij in de winter bepaalde gelegenheden als er mensen waren die weer eens zaten te hoesten. Toch lukte het niet altijd om niet ziek te worden, met als gevolg weer 3 weken op bed en aan de penicilline.

Sindsdien heb ik me voorgenomen: zo gauw ik iets heb wat besmettelijk is, blijf ik zoveel mogelijk thuis. Juist om te voorkomen dat anderen met een kwetsbare gezondheid er ernstige nadelen van ondervinden. Het was ook exact de reden dat ik een week of twee geleden een dagje (dus feitelijk een week) niet naar het werk ging, vanwege de Corona uitbraak hier in de omgeving. Op het werk lopen er nu eenmaal een paar in de risicogroep, en ik wilde geen enkel risico lopen.

Als iedereen het nu eens op deze manier zou doen, kunnen de economische gevolgen zeer beperkt worden, terwijl de kwetsbaren onder ons maximaal beschermd worden. Helaas denkt niet iedereen zo. We vinden dat we allerlei rechten hebben. Dat een ander recht heeft om niet hopeloos ziek te worden is niet zo belangrijk kennelijk.

Ik kan me vergissen maar ik heb de indruk dat u vanaf het begin van deze coronel-ellende gewoon doorgaat met uw leven en diverse wandeltochten onderneemt waar vaak ook nog treinreizen aan verbonden zijn.

[Lowieze]

Het is ons allemaal overkomen en we zullen er allemaal mee moeten dealen.

Klopt, maar ik denk wel dat het voor jongeren een stuk moeilijker te handelen is dan voor - emotioneel stabiele - volwassenen.

Maar daarom begrijp ik ook best dat jongeren nu toch samen willen komen om eens een feestje te vieren etc. Eerlijk gezegd zou ik zelf, als puber, dit waarschijnlijk ook gedaan hebben.
En tegenslagen, tja, ook daar moeten ze mee leren omgaan.
Ze zien toch ook dat hun ouders zich op dit moment moeten aanpassen.

[ZeerPrivé]

Zeker weten dat ook jongeren moeten leren omgaan met tegenslagen, maar dit is wel een hele zware, ingrijpende tegenslag.

[witte angora]

Ooit, zeer lang geleden, heb ik mijn opa met een longontsteking op bed zien liggen. Zwaar aan de penicilline. Dat was geen fijn gezicht. Tientallen jaren lang meed hij in de winter bepaalde gelegenheden als er mensen waren die weer eens zaten te hoesten. Toch lukte het niet altijd om niet ziek te worden, met als gevolg weer 3 weken op bed en aan de penicilline.

Sindsdien heb ik me voorgenomen: zo gauw ik iets heb wat besmettelijk is, blijf ik zoveel mogelijk thuis. Juist om te voorkomen dat anderen met een kwetsbare gezondheid er ernstige nadelen van ondervinden. Het was ook exact de reden dat ik een week of twee geleden een dagje (dus feitelijk een week) niet naar het werk ging, vanwege de Corona uitbraak hier in de omgeving. Op het werk lopen er nu eenmaal een paar in de risicogroep, en ik wilde geen enkel risico lopen.

Als iedereen het nu eens op deze manier zou doen, kunnen de economische gevolgen zeer beperkt worden, terwijl de kwetsbaren onder ons maximaal beschermd worden. Helaas denkt niet iedereen zo. We vinden dat we allerlei rechten hebben. Dat een ander recht heeft om niet hopeloos ziek te worden is niet zo belangrijk kennelijk.

Ik kan me vergissen maar ik heb de indruk dat u vanaf het begin van deze coronel-ellende gewoon doorgaat met uw leven en diverse wandeltochten onderneemt waar vaak ook nog treinreizen aan verbonden zijn.

Volgens mij vergist u zich inderdaad volledig. Mijn leven stond stil, net als van ieder ander. Het enige wat ik deed was de auto pakken en rustige plekken zoeken om te wandelen, zoals gevraagd werd. Tot het gezeik dusdanig werd dat ik me, zonder dat er feitelijk een reden voor was, in mijn huis opsloot.

Inmiddels mag er weer met de trein gereisd worden, het risico op besmettingen is nu redelijk klein. Ik reis 1e klas, daar zit zelden iemand in de coupé. Dus inderdaad, sinds twee weken (dit is het 3e weekend) reis ik weer met de trein, terwijl het al een aantal weken eerder kon.

Het zou u sieren als u feiten wat minder uit hun verband rukt.

[sylvesterb]

Zeker weten dat ook jongeren moeten leren omgaan met tegenslagen, maar dit is wel een hele zware, ingrijpende tegenslag.

Alle maatregelen zijn er op gericht om de zorg niet over te belasten en de "grote groep" jongeren die nu besmet zijn (en zich hebben laten testen) dragen hier vrijwel niet aan.

Op dit moment zie je dat het "Geschat aantal besmettelijke mensen in Nederland" stabiel aan het worden is, waarbij we eerder nog een verdubbeling hadden.

Het aantal ziekenhuis opnames is omhoog gegaan maar echt minimaal en ook de IC opnames laten dit beeld zien. In de grafiek is ook geen lijn recht omhoog te zien zoals bij de eerste golf.

We hebben dus een piek gezien die ons zorgsysteem prima aankan en met de nodige media aandacht is iedereen zich weer bewust geworden dat Corona er nog is.

Waakzaamheid is nodig maar allemaal extreme maatregelen nemen is gewoon niet nodig naar mijn mening. Bewustwording is al voldoende en dat zie je nu ook terug in de cijfers.

Je zag deze piek in vrijwel alle landen ook degene die mondkapjes al verplicht hadden. En de stijging kwam na een periode waarbij Corona niet meer dagelijks in het nieuws was en met z'n onzichtbaar virus vergeten mensen het wel eens.

[moederslink]

Kom op zeg. Wat heeft het leven dan nog voor zin als je zo beperkt wordt ? Doodgaan doen we toch wel. Je kan beter genieten van het leven met wat risico om ziek te worden dan hele dagen thuis achter je computer zitten te verpieteren.

Jongeren van 17 -18 jaar werden in WOII massaal opgeroepen om in nazi Duitsland te werken.
Weg jeugd!
Gedurende de hele oorlog was er niets, nada, noppes voor jong en oud in 5 (!) jaar.
Geen uitjes, geen theater, geen bioscoop , een avondklok etc etc.
Er was angst, geen eten op het laatst en heel veel verdriet.
En nu klagen we dat het leven zo geen of nauwelijks zin heeft?
Eigenlijk zouden deze klagers zich moeten schamen omdat we slechts een paar maanden deze beperkingen hebben. Er is volop eten en drinken , we mogen er op uit maar het schijnt allemaal niet op te brengen te zijn voor velen.

[ZeerPrivé]

*knip*
En @Lowieze en @ Zeer Privé als ik jullie eigen persoonlijke situatie lees vind ik dat best triest en erg voor jullie.
Maar hoe vervelend ook persoonlijke ervaringen of kwetsbaarheden zijn die mogen toch nooit het leven van iedereen gaan bepalen. Een vriendin van mij is allergisch voor zonlicht. Zij heeft helse pijnen als ze teveel in de zon komt. De laatste jaren is een ramp voor haar. Maar moeten wij haar vriendengroep dan maar niet meer de naar buitengaan als de zon schijnt?
Dat zou zij echt niet willen.

Ik kan niet voor @Lowieze praten, maar ik verwacht in ieder geval niet van anderen, dat zij met mij rekening houden. Maar naarmate de maatschappij weer 'normaler' draait, wordt het voor mij onveiliger. Het is aan mij voor mijn eigen veiligheid te zorgen of de keuze te maken 'kan mij het bommen', ik zie wel waar het schip strandt.