Huiskamer

[witte angora]

Dus jij leert hem dat het oké is om dingen voor ouders te verzwijgen? En hoe wil je voor de vader verzwijgen dat hij bij jullie eet?
.
Ooit wel eens gehoord van 'onttrekking aan het ouderlijk gezag'?

[Lady1234]

En toch loopt u kans zich in een wespennest te steken, dus wees voorzichtig. Val zeker die stiefvader niet af tegen dat kind, krijg je een loyaliteitsconflict waar niemand bij gebast is.

[Jablan]

Dus jij leert hem dat het oké is om dingen voor ouders te verzwijgen? En hoe wil je voor de vader verzwijgen dat hij bij jullie eet?

Nee, wij vertellen hem eerlijk te zijn en tegenover zijn moeder is dat hopelijk gelukt. We melden haar wanneer hij komt en gaat en laten hem dat ook zien. Ondanks een uitnodiging hebben we de vader/stiefvader nog niet gezien. Qua eten en drinken: als hij honger heeft, dan krijgt hij wat. Hij is actief, iets te licht voor zijn lengte, krijgt thuis tot zeven keer per dag iets te eten en hier kiest hij geen snoep, maar fruit, geen koekjes, maar een boterham.

En toch loopt u kans zich in een wespennest te steken, dus wees voorzichtig. Val zeker die stiefvader niet af tegen dat kind, krijg je een loyaliteitsconflict waar niemand bij gebaat is.

We luisteren en zwijgen, laten hem babbelen. Het loyaliteitsconflict bestaat al met gescheiden ouders en hun nieuwe partners.

Ooit wel eens gehoord van 'onttrekking aan het ouderlijk gezag'?

Absoluut, maar daar is hier geen sprake van. Ooit wel eens gehoord van Jeugdzorg? Wij wel.

[Lady1234]

Het klinkt misschien raar, maar u hebt uw jongen al “gered” van zijn ouders, denkt u dat u deze jongen ook moet redden?

[witte angora]

Dat is dus het gevoel dat ik ook heb, Lady. Alles wordt onder een vergrootglas gelegd, tot zijn gewicht aan toe. Zijn gebit is ook al eens ter sprake gekomen, en nu ook zijn eetgewoontes. Ik vind dit niet normaal, sorry.

[Nijogeth]

Ik niet. Jablan vertelt vrijwel altijd met veel detail over zijn eigen leven. Details die een ander waarschijnlijk niet opvallen of die een ander niet zou opnoemen. Op mij komt het over als iemand die het beste met dat jochie voor heeft, vandaar ook de openheid naar zijn moeder.

[witte angora]

Laat ik het zo zeggen: als ik die (stief)vader was, was mijn zoon vandaag voor de laatste keer daar geweest.

[Lady1234]

Gelukkig wordt het warmer en zullen er meer kinderen van zijn leeftijd buiten zijn. Lijkt me gezonder.

[Nijogeth]

Laat ik het zo zeggen: als ik die (stief)vader was, was mijn zoon vandaag voor de laatste keer daar geweest.

Had je dat kind dan opgesloten of had je ergens een blik vrienden vandaan gehaald? Want ik vraag me wel af hoe je dat had opgelost.

[Lady1234]

@nijogeth

U hebt waarschijnlijk geen kinderen, maar ik ben het in deze kwestie volkomen met WA eens. En de ouders zijn thuis, dus zo moeilijk is het niet om toezicht te houden.

[Jablan]

Het klinkt misschien raar, maar u hebt uw jongen al “gered” van zijn ouders, denkt u dat u deze jongen ook moet redden?

Dit jochie is de wereld op zijn eigen manier aan het ontdekken, die komt er wel. Hij is scheidingskind. Geen duidelijk thuis is nog steeds een thuis, twee gezinnen zijn voor hem zijn familie en al zweeft hij ertussen, dat is zijn leven.
Qua tijd valt het mee: Zoon is rond vier uur 's middags thuis, op sommige dagen staat hij dan voor de deur en we sturen hem tegen half zes of zes uur naar huis, net wat hij zelf aangeeft als tijd waarop hij thuis moet zijn.

Onze jongen is uit huis gezet. Oorspronkelijk zouden wij hem alleen tijdelijk opvangen en na een (te lange) procedure is dat permanent geworden. Omdat hij hier wilde blijven, omdat wij pleegouders mogen zijn, omdat hij geen standaard-cliënt is voor Jeugdzorg en omdat voor buitenstaanders duidelijk was, dat hij op zijn plek is bij ons.

Het zijn wel twee jongens, twee kinderen, maar totaal verschillend.

En de ouders zijn thuis, dus zo moeilijk is het niet om toezicht te houden.

Dit zijn andere ouders, die niet zoals jij of WA in het leven staan. Deze jongen krijgt de ruimte om zelf alles te ontdekken. We hebben hier een moeder, die haar zoon zo goed kent, dat ze weet, dat hij niet in zeven sloten tegelijk loopt, niet blind iedereen vertrouwt, eigen ervaringen mag opdoen. Het enige punt voor ons is: waarom heeft hij ons uitgekozen?

Jablan vertelt vrijwel altijd met veel detail over zijn eigen leven. Details die een ander waarschijnlijk niet opvallen of die een ander niet zou opnoemen. Op mij komt het over als iemand die het beste met dat jochie voor heeft, vandaar ook de openheid naar zijn moeder.

Open zijn is veel makkelijker, daarnaast heb ik van jongs af aan al geleerd te observeren en met zowel hoofdlijnen volgen als details opmerken maak ik tegen betaling anderen gek
Er is een checklist 'signalen van mishandeling', die je kunt afvinken. Gebitstoestand vertelt wat over de voeding, over de motoriek, over tandverzorging, over tandartsbezoek en bij elkaar geeft dat een indruk hoe een kleintje wordt verzorgd door de ouders.

[witte angora]

Kortom, je bent dus op zoek naar 'signalen van mishandeling'. Dus toch in de hoop dat je hem van de ouders af kan pakken?

[Lady1234]

@jablan

Ik ga nog steeds uit van uw goede bedoelingen, maar de opmerking scheidingskind, en dat die ouders anders in het leven staan, vind ik eigenlijk griezelig. En dan uw checklist, het moet niet gekker worden.

Maar goed, verder kan ik er niets mee, dus laat ik het hierbij.

[Lowieze]

“ Het enige punt voor ons is: waarom heeft hij ons uitgekozen?“

Deze zin zegt, naar mijn mening, al heel veel.
Het kind zoekt wat vertier, een speelkameraadje. U maakt er veel teveel van, gaat alles over het kind analyseren. En daarmee gaat u te ver.
Hij heeft u niet “uitgekozen”, Laat hem gewoon met rust.

[witte angora]

Exact. Het kind zoekt wat vertier, en vervolgens presenteer jij jezelf als de Messias, de uitverkorene, de redder van dit kind. En de ouders staan anders in het leven, dat is kennelijk hartstikke fout.

Ik heb je dwingende schrijfstijl altijd geaccepteerd als zijnde horend bij de cultuur waar je vandaan komt. Maar ik ga er nu toch anders over denken. Laat dat kind en dat hele gezin met rust, haal hem niet meer in huis.

Edit: je hebt de (stief)vader uitgenodigd voor een gesprek. Kun jij me uitleggen waarom die man er op in zou moeten gaan? Hij is niets, maar dan ook niets aan jou verplicht.

Edit 2: je schreef eerder dat jouw pleegzoon die jongen de eerste keer mee naar huis nam. Die jongen heeft jullie niet uitgekozen, jullie hebben zelf het initiatief genomen om hem in huis te halen.

Je had het al over zijn gewicht. Heb je hem soms op de weegschaal gezet? Dat was dan toch wel met kleren aan mag ik hopen?

[Moneyman]

Kortom, je bent dus op zoek naar 'signalen van mishandeling'.

Ik denk dat je hier niet al teveel achter moet zoeken. En waarom denk ik dat? Omdat ik herken wat Jablan hierover schrijft. Ook ik ben door de aard van mijn werk altijd gefocused op signalen. Deels de signalen van de mensen/ kinderen waar ik binnen ben, deels de signalen die de omstandigheden in huis me meegeven. Die signalen vertellen je, als je wat ervaring hebt in het analyseren ervan én er een beetje gevoel voor hebt, heel veel. Dat helpt om de juiste gesprekken te voeren en mensen naar de juiste instanties te verwijzen. Of soms ook om zelf bij de juiste instantie signalen door te geven.

Oftewel: als ik nieuwe mensen ontmoet, doe ik volkomen onbewust ook een "scan", en later thuis op de bank bedenk ik me regelmatig wat me die scan aan informatie heeft opgeleverd.

Ik denk dat Jablan door zijn persoonlijkheid en zijn levens- en werkervaring hetzelfde doet.

Overigens; ondanks dat ik niet twijfel aan de intenties van Jablan (en de soms vergaande verdachtmakingen dan ook te ver vind gaan), zou ik hem ook dringend adviseren de reacties hier te lezen als constructieve input, en er de juiste gevolgtrekkingen aan te verbinden.

[witte angora]

Ik denk dat we het daar maar bij moeten laten, Moneyman. Maar het is misschien goed om je te realiseren dat een 'scan' door de een heel andere uitkomsten oplevert als dezelfde 'scan' door een ander.

[Lowieze]

@Moneyman. “ Dat helpt om de juiste gesprekken te voeren en mensen naar de juiste instanties te verwijzen. Of soms ook om zelf bij de juiste instantie signalen door te geven. “

Ik geef u hier helemaal gelijk in.
Laat het, als je je twijfels hebt, over aan een instantie die daarvoor deskundigen in huis heeft.

[Jablan]

“ Het enige punt voor ons is: waarom heeft hij ons uitgekozen?“
Deze zin zegt, naar mijn mening, al heel veel.
Het kind zoekt wat vertier, een speelkameraadje. U maakt er veel teveel van, gaat alles over het kind analyseren. En daarmee gaat u te ver.
Hij heeft u niet “uitgekozen”, Laat hem gewoon met rust.

Doen we en dan staat hij opnieuw voor de deur. Hij kan lezen en schrijven, zich goed oriënteren, anders zou hij zich wel vergissen in huis en voordeur. Hij weet echt wel waar hij aanklopt en als wij hem wegsturen, dan probeert hij het bij anderen. Dat is Catch22 hieraan.

Exact. Het kind zoekt wat vertier, en vervolgens presenteer jij jezelf als de Messias, de uitverkorene, de redder van dit kind. En de ouders staan anders in het leven, dat is kennelijk hartstikke fout.

Wil jij je vooroordelen uitzetten en iets beter lezen? Ik merk alleen op, dat deze ouders anders reageren dan jij en Lady zouden doen. Lady heeft het woord 'redder' ingebracht en daar herkennen wij ons niet in, is hier helemaal niet aan de orde. Overigens ook niet echt voor zoon. Zou hij nog steeds bij zijn ouders leven, zou hij een verwrongen persoonlijkheid ontwikkelen, jaren meer nodig hebben om zich te ontwikkelen dan nu. Dat heeft niets met redden te maken, maar met opvoeding en open blik bewaren.

Voor mij is het normaal om op signalen van mishandeling te letten. Mag het als je als kind al meekrijgt dat een klasgenote door haar vader seksueel wordt misbruikt? Mag het als je merkt, dat een collega ook zo'n achtergrond heeft en er als volwassen vrouw nog steeds last van heeft? Mag het als een vreemd kind vaker opduikt bij je en je al ervaring hebt met bont en blauw geslagen peuters?

Voor ons is het logisch om de ouders uit te nodigen, zodat we van elkaar weten wie de ander is. Stiefvader niet gezien, moet hij weten, het komt als desinteresse over.

Gewicht etc ... De jongen is nieuwsgierig. Als hij vraagt hoe lang je moet zijn om niet meer in een kinderzitje te hoeven, als hij op squla een rekenspelletje krijgt met lengte of gewichten, dan is hij daarmee bezig en vraagt rond. Dat jij dan denkt aan kleren aan of uit, vind ik totaal fout.

Ik ga nog steeds uit van uw goede bedoelingen

Dank je. Misschien maak ik het moeilijker dan het is, maar ik heb weinig ervaring met deze leeftijdsgroep en dan word je onzeker. De meningen hier helpen.

[Moneyman]

Ik denk dat we het daar maar bij moeten laten, Moneyman. Maar het is misschien goed om je te realiseren dat een 'scan' door de een heel andere uitkomsten oplevert als dezelfde 'scan' door een ander.

Dat klopt. En... dat is ook helemaal niet erg.

@Moneyman. “ Dat helpt om de juiste gesprekken te voeren en mensen naar de juiste instanties te verwijzen. Of soms ook om zelf bij de juiste instantie signalen door te geven. “

Ik geef u hier helemaal gelijk in. Laat het, als je je twijfels hebt, over aan een instantie die daarvoor deskundigen in huis heeft.

Eens. Uiteindelijk is het aan de professionals. Maar er zit een "grijze fase" waarin je kijkt, onderzoekt, constateert en je eerste gevoel toetst, (en dat vaak allemaal eerst onbewust en pas later bewust). De volgende fase is dan dat je bedenkt waar de eigen ruimte voor beweging zit. Soms is een goedbedoeld advies/ hint/ tip al genoeg, omdat men zich er gewoon niet bewust van is). En soms is het evident dat er geen enkele speelruimte is. Pas ná die afweging en toetsing ga ik over tot doorverwijzing, of, in ernstige gevallen, het doen van een melding. Want vergis je niet: te snel melden kan minstens zo schadelijk zijn als niet melden.