Een van de auto's had onderhoud nodig en ... hé, onze garage is verdwenen. Andere garage gevonden, een kilometer van het werk van mijn man. Grote beurt, 600 euro. Met een foutje, want het vervangend vervoer was er niet. Dus moest mijn man lopen.
Dag later de ontdekking, dat onze vorige garage niet meer bestaat wegens bedrijfsbeëindiging en als de auto boven de 60 km/u komt, hij begint te hobbelen, alsof je over dikke wegmarkering rijdt. Dag later afspraak gemaakt om hier naar te kijken, maar ja, druk ... druk ... druk, twee weken later tijd. Auto heeft 2 weken stilgestaan.
Dinsdag was het zover en opnieuw was er geen vervangend vervoer geregeld. Man is zo doorgereden naar zijn werk en later op de ochtend belde de garage: Sorry, sorry.
Man: jammer, we hebben al een afspraak bij een andere garage gemaakt en de rekening sturen we naar jou.
Garage: nee, nee, die gaan we niet betalen.
Man: ik breng een goed rijdende auto langs en ik krijg een rammelbak terug. Die rekening ga je betalen.
Garage is op het werk langsgekomen om de auto op te halen en een uur later de melding, dat de versnellingsbak kapot zou zijn. Onderdelen zouden zijn besteld en een dag later worden ingebouwd.
Die dag later kwam 's morgens het bericht, dat de storing was gevonden en de versnellingsbak nog goed was. 's Middags is de auto voor ons huis neergezet, sleutels en rekening in de bus.
Rekening? 1 uur arbeidsloon, terwijl ze dinsdag er zeker 2 en woensdag 4 uur mee bezig zijn geweest met twee mensen. Garage heeft de bui wel gezien. Druk van ons, omdat we een andere garage er naar laten kijken. Druk van het werk van mijn man, want die garage heeft meer wagens van het werk in onderhoud.
We horen wel wat het nu was. Vergeten gereedschap, vergeten te balanceren, vergeten bouten goed aan te draaien. Op de rekening staat iets over een los loodje, dat tegen een remklauw kwam. Geloven we niet. Die controlebeurt wordt gelijk de welkomstcheck voor de andere garage.
Ik weet zeker, dat mijn man een heel klein beetje boos is geworden
