Moeilijke schoondochter

[Erthanax]

Als jonge vader kon ik het bepotelen van de jonggeborene ook niet zo waarderen. Als jonge grootvader heb ik altijd geduldig afgewacht tot mij werd gevraagd of ik haar/hem even wilde vasthouden. Dat verliep altijd tot volle tevredenheid, vooral van die van de boreling.

[witte angora]

Exact. Ik snap die behoefte niet zo om aan kinderen van een ander te frummelen. Het is ik wil, ik wil, ik wil, en wat het pasgeboren mensje wel of niet wil, dat doet er blijkbaar niet toe.

Neem dan een hond of een kat, voor mijn part een knuffelbeer.

[reggie2]

Neem dan een hond of een kat, voor mijn part een knuffelbeer.

Die willen ook niet altijd geknuffeld worden.
Een pas geborene denkt niks

[moederslink]

Neem dan een hond of een kat, voor mijn part een knuffelbeer.

Die willen ook niet altijd geknuffeld worden.
Een pas geborene denkt niks

Maar een pasgeboren kindje voelt wél .

[Erthanax]

Baby's en foetussen blijken heel wat meer waar te nemen dan lange tijd werd gedacht, volgens dit artikel gisteren in de Volkskrant (niet-abonnees moeten even Javascript uitschakelen in de browser).
En als ik mijn kat zou proberen te knuffelen, kan ik direct door naar de SEH.

[reggie2]

Waarnemen is wat anders dan denken:-)

[moederslink]

Baby's en foetussen blijken heel wat meer waar te nemen dan lange tijd werd gedacht

.
Ik wist dat! Vergis je inderdaad niet, wat ze al waarnemen en voelen en wat op hen dan de impact is.
Het is de basis hè?

[Moneyman]

Exact. Ik snap die behoefte niet zo om aan kinderen van een ander te frummelen. Het is ik wil, ik wil, ik wil, en wat het pasgeboren mensje wel of niet wil, dat doet er blijkbaar niet toe.

Neem dan een hond of een kat, voor mijn part een knuffelbeer.

Wat een negatieve visie, WA! Een oma of opa die een kleinkind willen vasthouden is toch heel normaal en een gezonde reactie?

[Onkruid71]

Exact. Ik snap die behoefte niet zo om aan kinderen van een ander te frummelen. Het is ik wil, ik wil, ik wil, en wat het pasgeboren mensje wel of niet wil, dat doet er blijkbaar niet toe.

Neem dan een hond of een kat, voor mijn part een knuffelbeer.

Wat een negatieve visie, WA! Een oma of opa die een kleinkind willen vasthouden is toch heel normaal en een gezonde reactie?

Vind ik ook. Die kleine wil je toch een knuffel geven. Dus niet zo'n pluche alleen.

[Nijogeth]

Baby's en foetussen blijken heel wat meer waar te nemen dan lange tijd werd gedacht, volgens dit artikel gisteren in de Volkskrant (niet-abonnees moeten even Javascript uitschakelen in de browser).
En als ik mijn kat zou proberen te knuffelen, kan ik direct door naar de SEH.

Vandaar dat je ook niet met een of ander dom blij stemmetje tegen kinderen moet praten. De eerste taalvorming gaat daardoor vaak al slechter.

[Erthanax]

Wat mij elke keer weer opvalt is hoe aandachtig baby's luisteren naar mijn uitgebreide toelichtingen en uitleg over van alles en nog wat. Het onderwerp maakt niet uit, ze blijven me minutenlang aandachtig luisterend aankijken.

[Lady1234]

Ja, ze weten hoe ze grootouders moeten inpakken.

[moederslink]

Wat mij elke keer weer opvalt is hoe aandachtig baby's luisteren naar mijn uitgebreide toelichtingen en uitleg over van alles en nog wat. Het onderwerp maakt niet uit, ze blijven me minutenlang aandachtig luisterend aankijken.

Dat is het hè, maakt niet uit waar je het over hebt, ze " luisteren " ....
het is de stem, de mimiek , de interactie .
Dát hoort ook bij " bonding " .

[Lowieze]

Vandaar dat je ook niet met een of ander dom blij stemmetje tegen kinderen moet praten. De eerste taalvorming gaat daardoor vaak al slechter.

Haha, vind ik echt grote onzin. Taalvorming gebeurt echt nog niet in de eerste babytijd. Dat komt later pas met het terug brabbelen. Dan gaan ze proberen om woordjes na te zeggen, daarom praten mensen automatisch in korte zinnetjes tegen baby’s.
Ik weet wel dat baby’s en kleine kinderen enorm kunnen schrikken van zware, harde mannenstemmen en dan ineens in huilen kunnen uitbarsten.

[reggie2]

Wat mij elke keer weer opvalt is hoe aandachtig baby's luisteren naar mijn uitgebreide toelichtingen en uitleg over van alles en nog wat. Het onderwerp maakt niet uit, ze blijven me minutenlang aandachtig luisterend aankijken.

Zodra die kleine kan praten vertelt hij/zij terug wat je gezegd hebt

[Erthanax]

Als de peuters tijdens het spel uitroepen dat een Duplo-autootje bij een botsing "schade heeft aangericht", of dat er bij instorting van een toren sprake is van "rampspoed", vind ik dat een demonstratie van mijn stelling dat je kinderen niet moet onderschatten, hoe jong ze ook zijn. Zoals ds. Gremdaat zou zeggen: "Met de paplepel ingegoten, kent u die uitdrukking?"

[moederslink]

Vandaar dat je ook niet met een of ander dom blij stemmetje tegen kinderen moet praten. De eerste taalvorming gaat daardoor vaak al slechter.

Haha, vind ik echt grote onzin. Taalvorming gebeurt echt nog niet in de eerste babytijd.

Ben ik niet met je eens, Lowieze. Het begint wel degelijk al in de vroegste babytijd.
Ik heb altijd op gewone toon, met de juiste intonatie gesproken tegen mijn kinderen.
Zelfs ' moeilijke ' woorden.
Het wordt ergens in het brein opgeslagen . Mijn kinderen hadden al op peuterleeftijd een best grote woordenschat die alleen maar groter werd naarmate ze ouder werden.
Ze staan op film , dan hoor je ze en kletsten ze de oren vh hoofd : goede zinnen, de juiste woorden.
En wat ze niet snapten werd in goed en gewoon Nederlands uitgelegd, ook de moeilijke woorden.
Tot op de dag van vandaag hebben ze een enorme woordenschat .
Het verschil met de meeste vriendjes was opvallend.

Maar we dwalen af vd moeilijke schoondochter

[Lowieze]

Dat kan, moederslink, dan verschillen we van mening. Mijn kinderen kletsten ook de oren van je hoofd en konden vroeg lezen en schrijven. Persoonlijk denk ik dat dat meer komt door veel tegen/met je kinderen te praten en de toonhoogte maakt in de vroegste babytijd volgens mij weinig uit
Wat ook heel belangrijk is, is het samen boekjes (voor)lezen, plaatjes benoemen etc.
Als hulp op de basisschool kon ik goed het verschil merken tussen kinderen waarmee de ouders boekjes lazen en kinderen die nooit een boekje inkeken.

[ZeerPrivé]

Ben ik niet met je eens, Lowieze. Het begint wel degelijk al in de vroegste babytijd.
Ik heb altijd op gewone toon, met de juiste intonatie gesproken tegen mijn kinderen.
Zelfs ' moeilijke ' woorden.
Het wordt ergens in het brein opgeslagen . Mijn kinderen hadden al op peuterleeftijd een best grote woordenschat die alleen maar groter werd naarmate ze ouder werden.

Maar je weet niet hoe groot hun woordenschat was geweest als je het had gedaan zoals @Lowieze. Ik vind jouw conclusie te simpel getrokken.
Ik heb het bij mijn kinderen gedaan zoals @Lowieze (en heeeeeel veel voorlezen), beiden hebben van jongsaf aan een enorme 'talenknobbel'.

[moederslink]

Voorlezen en praten , dat was ook bij ons vaste prik.
Heul veul voorlezen .