Lang verhaal kort: de zaak komt aanstaande dinsdag voor.
Eerlijk gezegd ben ik ook al eens benaderd een week voor de rolzitting. De rechter gaf ons desgevraagd meteen vier weken de tijd om een verweerschrift (conclusie van antwoord) te schrijven. Daarin is een beroep op redelijkheid en billijkheid bijna standaard een laatste optie, maar niet perse de minste.
In deze zaak is Rik de eisende partij. Ik heb geen idee over het verloop van zo'n zaak.
In deze zaak is Rik de eisende partij. Ik heb geen idee over het verloop van zo'n zaak.
Dat verklaart gelijk je eerdere adviezen...
TS heeft KPN al lang gedagvaard. De procedure is al aanhangig, de eis kan dus niet meer zomaar gewijzigd worden. En als je dat doet, brengt het extra kosten met zich mee.
Je eis wijzigen met een vage en redelijk kansloze grond als redelijkheid en billijkheid is simpelweg onverstandig. Niet alleen omdat het meestal niet gehonoreerd wordt, maar ook omdat het procedureel overkomt als een zwaktebod als je dat nu nog doet.
Dat is geen sneer, dat is een verklaring. Het verklaart namelijk waarom je Rik adviezen geeft die eerder in zijn nadeel dan zijn voordeel werken.
Het is belangrijk om dat te duiden, omdat je anders een hulpzoekende forumbezoeker alleen maar op kosten jaagt of procedureel benadeelt.
Je laatste reactie maakt overduidelijk dat je niet weet waar je het over hebt. Ook een "particulier en halve gare" is aan procesregels en kostenveroordelingen gebonden...
Dat is geen sneer, dat is een verklaring. Het verklaart namelijk waarom je Rik adviezen geeft die eerder in zijn nadeel dan zijn voordeel werken.
Nogal stellig, maar vooralsnog onbewezen. Ik laat het aan Rik over welk advies hij volgt.
Een beroep op redelijkheid en billijkheid kan gewoon toegevoegd worden aan de reeds gedocumenteerde argumenten, zeker als Rik het onbillijk karakter van de vordering kan aantonen omdat hij weliswaar (in zijn staat en toestand) een overeenkomst is aangegaan, maar daar in praktijk nooit gebruik van heeft gemaakt.
Een beroep op redelijkheid en billijkheid kan gewoon toegevoegd worden aan de reeds gedocumenteerde argumenten, zeker als Rik het onbillijk karakter van de vordering kan aantonen omdat hij weliswaar (in zijn staat en toestand) een overeenkomst is aangegaan, maar daar in praktijk nooit gebruik van heeft gemaakt.
Onjuist. Je bevestigt slechts dat je geen idee hebt hoe procesrecht werkt. Je kunt niet "gewoon iets toevoegen" in een lopende procedure. En dat is natuurlijk ook uitermate logisch, als je er procedureel naar kijkt.
Als Rik jouw advies zou volgen, krijgt hij vanzelf het deksel op zijn neus van de rechter.
Angst is geen goede raadmeester. Het is ergens voor nodig Rik vrees in te boezemen, want als hij de rechter om hulp vraagt, zal die hem helpen en niet bestraffen. Een wijze rechter luistert en helpt (om de feiten op een rijtje te krijgen en het recht te vinden) en komt onafhankelijk tot een oordeel.
John Reid is een goed voorbeeld. Die vraagt zelf door en luistert naar alle partijen. Ik heb weleens in Alkmaar iemand begeleid en bijgestaan in een zaak waar hij recht sprak en dat was een aangename ervaring.
Maar ik erken: er zijn ook rechters die graag goed gepoetste schoenen zien.
Rik kan aantonen dat het sim-only abonnement tijdens het verblijf in de kliniek is afgesloten.
De reden waarom Rik in de kliniek is opgenomen namelijk vanwege een psychose is ook aantoonbaar.
Het is aan de rechter om vast te stellen of Rik ten tijde van het afsluiten in een dusdanige toestand verkeerde dat Rik tijdelijk handelingsonbekwaam is geweest en daardoor niet verantwoordelijk voor zijn daden gehouden kon worden.
De rechter bestoken met wetsartikelen heeft m.i. geen enkele nut want voordat de rechter een uitspraak gaat doen wordt de uitspraak aan die wetsartikelen getoetst.
Rechters zijn ook mensen en als Rik zijn verhaal gaat doen werkt dat in het voordeel en kan de uitspraak als die al direct gedaan wordt positief beïnvloeden.
Als Rik jouw advies zou volgen, krijgt hij vanzelf het deksel op zijn neus van de rechter.
Angst is geen goede raadmeester. Het is ergens voor nodig Rik vrees in te boezemen, want als hij de rechter om hulp vraagt, zal die hem helpen en niet bestraffen. Een wijze rechter luistert en helpt (om de feiten op een rijtje te krijgen en het recht te vinden) en komt onafhankelijk tot een oordeel.
Het gaat niet om "angst" en "vrees". Het gaat wél om weten wat je moet doen.
Een rechter die een eisende partij gaat "helpen en niet bestraffen"...? Dat is een visie die niet alleen nogal afbreuk doet aan de onafhankelijke positie van de rechter, maar die daarnaast miskent dat er helemaal geen sprake is van bestraffen, maar van simpelweg de juiste procedurele stappen moeten zetten.
Prima en goed besluit !
Werkelijk elk topic loopt op het moment uit in juridisch gekissebis tussen twee leden, om heel, heel erg moe van te worden en het ergste, zeer verwarrend voor de TS, welke ook hier zoals het er naar uit ziet, er maar mee gestopt is om te reageren.
Een beroep op redelijkheid en billijkheid kan gewoon toegevoegd worden aan de reeds gedocumenteerde argumenten, zeker als Rik het onbillijk karakter van de vordering kan aantonen omdat hij weliswaar (in zijn staat en toestand) een overeenkomst is aangegaan, maar daar in praktijk nooit gebruik van heeft gemaakt.
Onjuist. Je bevestigt slechts dat je geen idee hebt hoe procesrecht werkt. Je kunt niet "gewoon iets toevoegen" in een lopende procedure. En dat is natuurlijk ook uitermate logisch, als je er procedureel naar kijkt.
De rechter kan sowieso al een beslissing nemen op basis van redelijkheid en billijkheid. Er wordt m.i. niets toegevoegd door de rechter op die mogelijkheid te wijzen.
Het is aan de rechter om vast te stellen of Rik ten tijde van het afsluiten in een dusdanige toestand verkeerde dat Rik tijdelijk handelingsonbekwaam is geweest en daardoor niet verantwoordelijk voor zijn daden gehouden kon worden.
En dan zal vervolgens ook nog bewezen moeten worden dat het voor KPN volledig duidelijk was dat TS handelingsonbekwaam was. Dat lijkt me een stuk moeilijker. Ik denk niet dat ze bij iedere online aanvraag het adres waar ze het heen sturen gaan controleren. Ze plakken gewoon een sticker op het pakketje met de simkaart en het gaat op de grote stapel.
Mogelijk had TS meer kans gehad als ie niet KPN, maar de kliniek verantwoordelijk had gehouden.
Het enkele feit dat iemand in een kliniek opgenomen is zegt natuurlijk niks over het medische dossier of over het ziektebeeld. Dat iemand die opgenomen is een aanvraag doet voor een telefoonabonnement lijkt me niet bijzonder vreemd. Als iemand daartoe niet in staat is, dan zou alles, en dat is al benoemd, via een beschermingsbewind moeten lopen. En dat is dus niet gebeurd.
Ik denk dat KPN er gewoon van uit mocht gaan dat TS handelingsbekwaam was op het moment van bestellen.
