Wat je zegt is heel goed: iedereen heeft een andere perceptie op het doel van het leven. Maar moeten we het dan gaan ontkennen of negeren door onze eigen incompetentie om er mee om te gaan? Of is juist die verscheidenheid aan percepties een belangrijk onderdeel van het doel van ons leven? Want mensen kunnen dan wel niet kijken als zijnde alle mensen samen, maar het is toch kortzichtig om geen acht te nemen voor het niet kunnen overzien van het grote geheel?Jij denkt dat psychiaters daar aan voorbij gaan,omdat het ze niet interesseert,maar je moet je ook realiseren dat iedereen een andere perceptie heeft van de ziel en het nut van leven en de invloed van deze materie op de psyche.
Kun je dan ook begrijpen dat de psychiatrie hier niet op in KAN gaan?
Wanneer psychiaters op het idee komen om psychiatrisch patiënten uit te roeiien uit het menselijk ras bijvoorbeeld, dat ze in Zweden nog tot de jaren '70 hebben geprobeerd met massa sterilisatie programma's. Dan denk ik dus dat dat soort ideeën voortkomt uit beperkte geesten, mensen zonder visie. Die niet begrijpen dat iemands leven van wezenlijk belang kan zijn voor anderen, en indirect ook zichzelf. Mensen die door hun gebrekige visie proberen om de overhand te krijgen op basis van ideaalbeelden.
Het is juist belangrijk om te erkennen dat je niet alles kunt overzien. Dat je niet alles kunt weten (voor iedereen).
Het doel van het leven, ons wezen. De wil om tot verbetering te komen, die zit in ons allemaal en is bij iedereen weer anders. Je kunt (als psychiaters) onmogelijk weten wat voor iedereen het beste is.
Je kunt mensen helpen om dichter bij de betekenis van het leven te komen, een betekenis die voor iedereen weer anders kan zijn.
Mensen willen zich nuttig voelen, je kunt mensen op basis van de erkenning van in de praktijk eenvoudige basis principes helpen om de essentie van hun zijn te ontdekken en ten gunste te benutten.
Je kunt iemand met een terminale ziekte laten zien dat zijn biologische gevecht tegen de ziekte de gehele mensheid ten dienste is. Door te geloven in de verbondenheid van mensen, waarin kennis van dergelijke gevechten niet per geval verloren gaan. Dit is logischerwijs noodzaak om als soort te kunnen overleven, maar de wetenschap erkent het nog niet.
Op geestelijk gebied moet alles mogelijk zijn in het belang van de patiënt. Je moet mogen dromen, je moet zingeving mogen geven. Het resultaat is waar het om gaat.
De perceptie op het verleden kan veranderen dus je kunt het verleden veranderen. Tijd is een heelmeester zeggen ze wel eens. In tijd kun je de perceptie op het verleden veranderen. Je kunt van een ernstig trauma een deugd maken.
Dus dat psychiaters niet op de zin van het leven in KUNNEN gaan, dat betuigt van een gebrekkige visie.
De realiteit: de mogelijke resultaten van het Geloof en spiritualiteit.
