Radar

Leo The Emperor schreef:De onderdelen waar in de praktijk de discussie over ontstaat zijn onderdelen die bij een beweging betrokken zijn, of beter gesteld betrokken zijn bij een vorm van energieoverdracht.

Hierbij moet ik meteen denken aan elektronica. Degelijke schakelingen werken puur op basis van energieoverdracht, maar niet erg slijtage gevoelig. Elektronica kan tien, vijftien, twintig jaar meegaan. Van mijn sterio toren, die ik vijftien jaar heb, is als eerste het cassettedek kapot gegaan, gevolgd door de CD speler. De tuner en de versterker werkt nog en dus kan ik nog altijd radio luisteren.

Het zelfde geld voor LEDjes. Die dingen kosten een paar kwartjes, staan de hele dag te branden maar zijn niet slijtage gevoelig. Wanneer die kapot gaan is het aannemelijk dat ze met een productie fout zijn geleverd.

Leo The Emperor schreef:

Het is algemeen bekent dat accu's niet zolang meegaan.

Nu ben ik verbaasd. Ineens vanuit de helder blauwe lucht komt de stelling dat iedereen weet dat accu's minder lang meegaan dan de machinerie waar ze bijhoren, en dat daardoor een kapotte accu van 2 jaar geen non-confomiteit oplevert.

Je mag wel eens verklaren waarom dit zo is. Ik denk dat er hele volksstammen zijn, waaronder ik zelf, die ervanuit gaan dat een accu van een laptop of telefoon of accuboormachine langer meegaan dan 2 jaar.

De feiten zijn dat de accu's van laptops altijd een korte levensduur hebben gehad ten opzichte van de laptops zelf en dat het gebruik van deze technologieën wijd verspreid is. Hieruit volgt dat het algemeen bekend is dat accu's een relatief korte levensduur hebben.

Leo The Emperor schreef:Normaal neem je nooit de techniek als uitgangspunt in je postings, maar alleen de juridische aspecten (dit tot wanhoop van BBCS) , en nu neem je ineens wel een technologische begrenzing als uitgangspunt. Sterker nog, je gaat er ook zomaar even vanuit dat dit een feit van algemene bekendheid is.

Het juridische aspect zit hem hier de "aard van de zaak" zoals omschreven in art. 7:17 lid 2 eerste vol zin BW. Een verweer op normaal gebruik zoals omschreven in de tweede volzin gaat m.i. niet op nu de levensduur van hooguit twee jaar van accu's breed verspreid is onder de accu's. Daar mee is de aard van de laptop zodanig dat de koper de accu binnen de levensduur van die laptop een aantal keer zal moeten vervangen.

adSolvendum schreef:Ik vraag me af, nu de bewijslast bij de koper ligt na 6 maanden, hoe een rechter omgaat met een jonge werkeloze geek, met brilletje en eeltknobbels op zijn duimen van het gamen, wanneer de verkoper stelt dat deze koper veel meer dan gebruikelijk zijn tv aan heeft gehad, en door het gamen zwaarder heeft belast (!), en deze koper dit niet (voldoende gemotiveerd) weerlegt

Na de eerste zes maanden ligt de bewijslast bij de partij die de stellingen uit, tenzij uit de eisen van redelijkheid en billijkheid een andere bewijslast moet volgen. Zie art. 150 Rv. De verkoper doet er m.i. beter aan om niet te stellen maar te betwisten door te wijzen op mogelijke oorzaken die dit gebrek ook verklaren. (Kunnen we daar natuurlijk ook naar ombuigen.)

De koper zal beginnen door te stellen dat het product ondeugdelijk is. De verkoper zal dit betwisten door te stellen dat het defect ook door zwaarder dan gemiddeld gebruik verklaar zou kunnen worden en dat dit aannemelijk is door dat het gaat om een werkeloze geek. Als onze koper het hierbij laat zal non-conformiteit niet bewezen worden geacht.

Maar de koper kan met getuigenverklaringen direct en indirect onderbouwen dat hij het product gemiddeld heeft gebruikt. Denk aan huisgenoten en vrienden. Ook hij aantonen dat hij buitenhuis vrijwilligers werk doet en activiteiten ontplooid.

Overigens lees ik tussen de regel door dat we hier toch redelijk hetzelfde over denken.

alfatrion schreef:Overigens lees ik tussen de regel door dat we hier toch redelijk hetzelfde over denken.

Dat denk ik ook wel.
Het werkeloze-geek verhaal was ook maar een zijsprongetje, om de casuistische aard van het conformiteitsbeginsel te illustreren.
Wie wanneer wat roept in een rechtzaak is idd. een verhaal op zich. Over casuistisch gesproken.

Wat accu's en laptops betreft, een laptop werkt ook zonder accu. Wanneer enkel de accu het na zeg 3 maanden begeeft is de laptop toch non-conform, daar een laptop ook op accu gebruikt moet kunnen worden. Het defecte onderdeel accu veroorzaakt non-conformiteit. Gebeurt dit na 2 jaar acht ik een beroep op non-conformiteit niet succesvol te zijn, gezien de aard van de zaak. Een accu kan slechts zoveel maal opgeladen en ontladen worden, waarna de prestaties in een vrij rap tempo zullen afnemen. Of dit een feit van algemene bekendheid is bij laptop kopers weet ik niet, ik vermoed dat het dit wel geacht wordt te zijn, simpelweg omdat het een feit betreft. De koper mag immers verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen. Een levensduur van een accu welke de levensduur van de laptop evenaard, waarbij die laatste kennelijk ergens tussen de 3 en 5 jaar beslaat, moet op grond van feiten dus betwijfeld worden. Of die feiten bekend zijn bij de koper doet niet ter zake, vrij vertaald stelt de wet immers dat de verkoper geen eigenschappen mag verwachten waarvan hij de afwezigheid had kunnen weten.
Ter illustratie, een noodstop in een nieuwe auto zonder abs kan resulteren in een plat vlak op de banden. Een noodstop kunnen maken is een eigenschap die men wel mag verwachten aanwezig te zijn bij een auto, evenals bij de banden. De hierdoor veroorzaakte platte vlakken zijn natuurlijk geen reden voor non-conformiteit, het had de eigenaar van de auto toch wel bekend kunnen zijn dat de oorzaak hiervan de noodstop was, en dat niet verwacht mag worden dat de banden ongeschonden uit een noodstop komen, ook al is dit de eigenaar van de auto niet bekend.

Overigens heb ik nog ergens een IBM thinkpad uit het jaar kruik liggen, waarvan de accu nog prima presteert. Zal de uitzondering wel zijn welke de regel bevestigd.

Dus uit een kraan komt water.
Ik heb altijd gedacht dat het algemeen bekend was dat men met een kraan kan hijsen?
(flauw, ik weet het)

alfatrion schreef:Nee, ik stel:
- De eigenschappen van A zijn ....
- Het gebruik van A is wijd verspreid.
- Dus de eigenschappen van A is algemeen bekend.

De fabrikanten zeggen dat de eigenschappen van A X is.
En geven garantie van 2 jaar.

De consumentenorganisaties zeggen dat de eigenschappen van A Y is, en dat de consument recht op 8 jaar garantie (omdat de verkopende partij gedurende de verwachte levensduur kosteloze reparatie of vervanging dient uit te voeren als het probleem niet aan de consument te wijten is.)


Het punt is, dat het gebruik en de eigenschappen van A niet gebaseerd zijn op de uitspraken van de fabrikant en winkelier, maar op de uitspraken van de consumentenorganisaties die daardoor het beeld van de consumenten omtrent de eigenschappen en verwachting negatief beïnvloeden.
Helaas zijn er rechters bij die gezwicht zijn voor die organisaties en zich laten hersenspoelen.

En dat probeer ik steeds duidelijk te maken.
Zolang dat de fabrikant 2 jaar garantie geeft en niet aangeeft dat die tv 8 jaar mee moet gaan, komt na die 2 jaar de kosten voor rekening van de koper.
En dat die tv statistisch gezien een economische levensduur heeft van 5 jaar, en dat die tv technisch gezien 5 tot 10 jaar mee kan gaan, is leuk om te weten, maar heeft voor de rest totaal geen enkele waarde omtrent de aansprakelijkheid van de verkopende partij voor ieder gebrek.

Voor de aansprakelijkheid van de verkopende partij omtrent de non-conformiteit is die periode ook van geen enkel belang.

In de koopovereenkomst staat 2 jaar garantie. Dus is ieder gebrek die na die periode optreedt niet non-conform de koopovereenkomst, behalve als de koper met het keiharde bewijs kan komen dat het probleem al tijdens de koop aanwezig was en dat het ten tijde van de koop niet kenbaar was of redelijkerwijs kenbaar had kunnen zijn.
Dat is precies volgens de Nederlandse wetgeving.

Hieronder een quote van een, naar mijn mening, uitstekende reactie van adSolvendum van afgelopen middag:

adSolvendum schreef:De fout die zo nu en dan gemaakt wordt is te veronderstellen dat het conformiteitsbeginsel is ontstaan uit de wens verkopers het vel over de oren te trekken. Dit is niet het geval, de bedoeling is consumenten te beschermen tegen verkopers, en meer nog producenten, die het niet zo nauw nemen met het leveren van datgene waar ze geld voor in ruil krijgen. De wetgever heeft geredeneerd dat de consument in die setting de zwakkere partij is, en een steuntje in de rug verdient, een steuntje wat voor de producent/verkoper een stok achter de deur kan zijn. Meer niet.

Met als aanvulling op de door mij vet gemaakte laatste twee zinnen uit deze quote: de redenatie van de wetgevers dat de consument in die setting (onze markteconomie) de zwakkere partij is volgt uit het feit dat de consument geen 'onderdeel' (schakel) van/in een bedrijfskolom is. http://nl.wikipedia.org/wiki/Bedrijfskolom.
Een schakel in een bedrijfskolom kan bij (garantie)problemen altijd nog twee kanten op 'actie' ondernemen. Naar boven toe, de leverancier en naar beneden toe, naar de afnemer. De consument kan enkel maar naar 'boven' toe in de betreffende bedrijfskolom reageren, actie ondernemen.

Dit maakt de consument per definitie tot de zwakste partij in het overeenkomstenrecht. Dat is een macro economisch gegeven. De consument is uiteindelijk, altijd de afnemer van elk (sub)product c.q. (half)fabricaat... Waarbij je niet moet vergeten dat elke ondernemer, dus ook een winkelier tevens een consument is.

Dit maakt de consument per definitie tot de zwakste partij in het overeenkomstenrecht.

Ben ik het zeker niet mee eens.

De reden is dat beide partijen een juridische overeenkomst hebben gesloten: de koopovereenkomst.
Beide partijen dienen zich daaraan te houden.

Zo simpel is het.

Wat is precies consumenten/garantie recht ? Zal het navragen bij de prof. volgende week.
Met een verwijzing naar dit forum.

Het mag algemeen bekend zijn dat niet iedereen, dus zowel ondernemers en consumenten, zich altijd daaraan 'houden'. Mijn punt is dat daardoor de consument extra bescherming (consumentenrecht) geniet aangezien deze de zwakste partij in dit geheel is.

Dat niet iedereen zich daaraan houden, ben ik het zeker met je eens.

Dat de consument beter beschermd wordt, ben ik het ook zeker met je eens.

Waar ik mij wel aan stoor, is het feit dat diverse consumentenorganisaties het altijd voor de consument opnemen, terwijl diezelfde consument op dat moment geen gelijk heeft.
Ook stoor ik mij dat die organisaties de boel anders voorstellen dan ze werkelijk zijn.
Dit omdat die organisaties het niet eens zijn met de fabrikanten en zeker niet eens zijn met de garantieperiodes.

Zij vinden de huidige regelgeving voor de consument veel te ingewikkeld (is ook zo) en dat het voor de consument niet overzichtelijk, duidelijk is wat men van een product mag en kan verwachten, en daardoor de regelgeving vereenvoudigen.

Als eerste punt willlen zij de periode waarin de consument geen kosten heeft (wat volgens de wetgeving gedurende de eerste 6 maanden is en in beginsel de garantieperiode, verruimen naar de gemiddelde levensduur/verwachte levensduur.
Zij vinden die garantieperiodes veel te kort.

Punt 2 is dat men de zaken willen vereenvoudigen, dus op die manier is die levensduurtabellen tot stand gekomen.
Nu is het voor de consument onoverzichtelijk, omdat de garantieperiodes, de kwaliteit, levensduur en verwachting per productgroep zo verschillen.
Men wilt dat terugbrengen naar één periode.

En dat is dus de kern van het probleem.

BBCS schreef:Dat de consument beter beschermd wordt, ben ik het ook zeker met je eens.

Maar ben je het met mij ook eens dat de consument het 'verdient' om beschermd te worden. Dat de consument momenteel bij wet al beschermd wordt mag duidelijk zijn.

Punt 2 is dat men de zaken willen vereenvoudigen, dus op die manier is die levensduurtabellen tot stand gekomen.
Nu is het voor de consument onoverzichtelijk, omdat de garantieperiodes, de kwaliteit, levensduur en verwachting per productgroep zo verschillen.
Men wilt dat terugbrengen naar één periode.

Daar geloof ik niks van. Heb je een link?

De feiten zijn dat de accu's van laptops altijd een korte levensduur hebben gehad ten opzichte van de laptops zelf en dat het gebruik van deze technologieën wijd verspreid is. Hieruit volgt dat het algemeen bekend is dat accu's een relatief korte levensduur hebben.

Of dit een feit van algemene bekendheid is bij laptop kopers weet ik niet, ik vermoed dat het dit wel geacht wordt te zijn, simpelweg omdat het een feit betreft. De koper mag immers verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen. Een levensduur van een accu welke de levensduur van de laptop evenaard, waarbij die laatste kennelijk ergens tussen de 3 en 5 jaar beslaat, moet op grond van feiten dus betwijfeld worden. Of die feiten bekend zijn bij de koper doet niet ter zake, vrij vertaald stelt de wet immers dat de koper( typefout verwijderd LtE ) geen eigenschappen mag verwachten waarvan hij de afwezigheid had kunnen weten.

Dit zou betekenen dat de eigenschappen van een laptop algemeen bekend dienen te zijn bij de kopers, omdat het feiten betreffen. Waar heb je dan nog de consumentenwet en goede verkopers voor nodig ?

Is het dan ook een feit van algemene bekendheid dat een harde schijf elk moment kan crashen?
Is het dan ook een feit van algemene bekendheid dat een LCD scherm een aantal dode pixels mag bevatten?
Is het dan ook een feit van algemene bekendheid dat de ventilatiesleuven van een laptop niet afgedekt mogen worden door kleding ?

Enfin, waarin in de discussie tot nu toe de bescherming van de consument voorop heeft gestaan, en de verkoper degene is geweest die de consument heeft moeten voorlichten (= bekend maken met ) de eigenschappen die een product heeft, en de consument die een groot aantal eigenschappen van een product niet eens behoefde te betwijfelen, wordt nu een volledig omgekeerde stelling gehanteerd.

De consument moet maar weten, of behoren te weten dat de accu van de laptop (en andere apparaten) normaalgesproken elke 2 jaar vervangen moet worden en niemand hoeft hem/haar daar vooraf op te wijzen, want het is een algemeen bekende eigenschap. Een niet functionerende accu is ook niet te beoordelen als een klein of nietszeggende mankement, maar zorgt ervoor dat het apparaat niet normaal gebruikt kan worden

Waar in USA consumenten erop worden gewezen dat er geen levende wezens mogen worden gedroogd in een magnetron, en waar wordt gewaarschuwd dat het aanzetten van de cruise-control niet betekent dat de cabine verlaten mag worden om even koffie te zetten, daar weet iedereen in NL dat een accu minder dan de helft van de levensduur heeft van het bijbehorende apparaat.

Een consument die naar de rechter gaat omdat zijn harde schrijft defect is gegaan waardoor zijn gegeven verloren zijn gegaan geeft ik heel weinig kans op het winnen van de rechtzaak. Dit ongeacht of de verkoper hem daarop heeft gewezen.

De meeste LCD schermen hebben geen dode pixels, dus hierbij acht ik het wel relevant of de verkoper de koper op de mogelijkheid daarvan heeft gewezen.

Bij de ventalatiesleuven hangt het van de situatie af.

Leo The Emperor schreef:Dit zou betekenen dat de eigenschappen van een laptop algemeen bekend dienen te zijn bij de kopers, omdat het feiten betreffen. Waar heb je dan nog de consumentenwet en goede verkopers voor nodig ?

Voor op gesteld dat de consumenten wet niet bestaat. De conformiteitseis is vast gelegd in artikel 7:17 BW.

Dit komt er op neer dat de koper niet alleen mag verwachten dat het product die eigenschappen heeft welke de verkoper heeft toegezegd, kennelijk eigen zijn aan het product en nodig zijn voor normaal gebruik, maar ook die passen bij de geest van de overeenkomst, naar de letter of de geest volgen uit de wet, uit gewoonte of uit de eisen van redelijkheid en billijkheid voortvloeien.

Geen van deze elementen ondersteunt de opvatting dat de koper zou mogen verwachten dat accu's zes jaar meegaan. De verkoper heeft dat niet toegezegd, het is niet eigen aan het product, ook niet nodig voor normaal gebruik, het past niet bij de geest van de overeenkomst, volgt niet uit de wet, gewoonte of de eisen van redelijkheid en billijkheid.

Leo The Emperor schreef:Enfin, waarin in de discussie tot nu toe de bescherming van de consument voorop heeft gestaan, en de verkoper degene is geweest die de consument heeft moeten voorlichten (= bekend maken met ) de eigenschappen die een product heeft, en de consument die een groot aantal eigenschappen van een product niet eens behoefde te betwijfelen, wordt nu een volledig omgekeerde stelling gehanteerd.

Nee, we beoordelen steeds aan de hand van de conformiteitseis of een product bepaalde eigenschappen moet bezitten. Bij een bepaalde product krijgen bepaalde onderdelen van de conformiteitseis meer aandacht vanwege welke argumenten aangedragen worden.

Leo The Emperor schreef:Een niet functionerende accu is ook niet te beoordelen als een klein of nietszeggende mankement, maar zorgt ervoor dat het apparaat niet normaal gebruikt kan worden.

Maar dat is ook jouw criterium waarvoor geen ondersteuning te vinden is in de wet of de jurisprudentie. Je gaf wel aan dat je er bij mee wast dat mr. Visser deze opvatting volgde, maar ik heb het hem niet horen zeggen.

Deze twee stellingen zijn net zo onhoudbaar net als BBCS opvatting dat de consument op grond van de Nederlandse wet alleen gedurende de eerste zes maanden recht heeft op kosteloos herstel.

Leo The Emperor schreef:

Een niet functionerende accu is ook niet te beoordelen als een klein of nietszeggende mankement, maar zorgt ervoor dat het apparaat niet normaal gebruikt kan worden.


Maar dat is ook jouw criterium waarvoor geen ondersteuning te vinden is in de wet of de jurisprudentie. Je gaf wel aan dat je er bij mee wast dat mr. Visser deze opvatting volgde, maar ik heb het hem niet horen zeggen.

Mr. Visser zijn advies (verbeterd LtE) ging over het dak van een cabrio, hetgeen iets anders is dan een accu van een laptop. Ik ben het eens met zijn advies inzake de cabrio , maar zie geen parallel met deze accu

Ik weet niet zeker of je niet wilt beweren dat een niet functionerende accu van een laptop dan wel degelijk een klein of nietszeggend mankement is , en de laptop wel normaal gebruikt kan worden?
Indien zo lijkt me dat incorrect. Een laptop is een mobiel apparaat waarbij een functionerende accu een vereiste is.

Leo The Emperor schreef:Mr. Visser zijn uitspraak ging over het dak van een cabrio, hetgeen iets anders is dan een accu van een laptop. Ik ben het eens met zijn uitspraak inzake de cabrio , maar zie geen parallel met deze accu

Dit is misleidend. Mr. Visser heeft nu juist geen uitspraak gedaan maar een advies gegeven. Daarbij heeft hij geen motivatie gegeven. Dus hoewel jij het met dit advies eens bent, is er een goede kans dat jullie daarvoor een andere motivatie hebben.

Leo The Emperor schreef:Ik weet niet zeker of je niet wilt beweren dat een niet functionerende accu van een laptop dan wel degelijk een klein of nietszeggend mankement is , en de laptop wel normaal gebruikt kan worden?

Een laptop welke geleverd wordt met een accu met een levensverwachting van twee jaar heeft alle eigenschappen die nodig zijn voor normaal gebruik. Deze kan meegenomen worden en er kan opgewerkt worden zonder een stroombron te hebben. Dat de accu na twee jaar niet meer voldoet en vervangen moet worden doet hier niets aan af, aangezien dit een gegeven is dat volgt uit de aard van de zaak.

Wanneer een laptop wordt geleverd met een niet functionerende accu dan heeft de laptop uiteraard niet de eigenschappen die nodig zijn voor normaal gebruik.

Leo The Emperor schreef:Is het dan ook een feit van algemene bekendheid dat een harde schijf elk moment kan crashen?
Is het dan ook een feit van algemene bekendheid dat een LCD scherm een aantal dode pixels mag bevatten?
Is het dan ook een feit van algemene bekendheid dat de ventilatiesleuven van een laptop niet afgedekt mogen worden door kleding ?

Ja, weet ik niet, ik heb er ruim een miljoen, zal er niet snel eentje missen, ja.

U neemt hier een verkeerde afslag in uw redenatie.
Waar het een gegeven is dat een accu bij normaal gebruik zeg even een 1000 keer opgeladen en ontladen kan worden, waarna prestatie vermindering zal gaan optreden, is het optreden van een crash van een harde schijf niet te voorspellen bij normaal gebruik.
Ofwel, het uiteindelijk defect raken van de accu is bij normaal gebruik te verwachten en onontkoombaar binnen de normale levensduur van de laptop, het defect raken van de harde schijf echter niet.
De enkele dode pixel zal het normaal gebruik van de laptop niet in de weg staan, en is dus geen grond voor non-conformiteit.
Dat ventilatiesleuven niet afgedekt mogen worden mag men toch wel als kennis bij de gebruiker aanwezig veronderstellen. De ventilatiesleuven zullen wel niet voor niets door de fabrikant zijn aangebracht, van afdekken mag men dus verwachten dat er iets gaat gebeuren wat de fabrikant beoogde te voorkomen.

De parallel met het Amerikaanse recht, tsja, in Nederland gaan we uit van de redelijkheid en billijkheid. En het is nu eenmaal niet redelijk en billijk van een accu een langere levensduur te verwachten dan fysiek mogelijk. Daarom spreekt het conformiteitsbeginsel dan ook over het niet behoeven betwijfelen van eigenschappen. Een accu welke langer mee gaat dan fysiek mogelijk behoeft wel degelijk twijfel, ook al is dit gegeven niet bekend bij de koper en vindt de twijfel niet plaats. Het kan natuurlijk niet zo zijn wanneer een koper wars is van een gegeven wat in de realiteit een feit is dat hiermee het recht aan de kant van de koper komt. Dan weten waarschijnlijk alle kopers nooit iets, en moet de verkoper ook limitatief het bestaan en / of ontbreken van eigenschappen vermelden welke reeds verscholen liggen in de aard van de zaak, wat normaal gebruik is, en wat een koper mag verwachten (op grond van de verkeersopvattingen). Dit maakt van elke verkoper de schietschijf zoals BBCS nu veronderstelt, wat echter niet zo is.

U geeft het zelf al een beetje aan in uw uitspraak, waar Amerikanen kennelijk altijd, of i.i.g. vaak, kunnen betogen 'wist ik niet', gaat die vlieger hier niet op.
Redlijkheid en billijkheid gaat immers twee kanten op.

Er wordt nu niet plotsklaps het tegenovergestelde betoogd van wat in andere discussies betoogd is. Integendeel, het gaat steeds over hetzelfde.

(op grond van de verkeersopvattingen)

Is zo vaag.

Laat ik het zo stellen:

Als de diverse consumentenorganisaties maar vaak genoeg zeggen dat een mobiele telefoon tegen regen moet kunnen of dat een computer 5 jaar probleemloos mee moet gaan, dan nemen de consumenten dat over.

Dan is inderdaad de opvatting van de consument dat een mobiele telefoon tegen regen moet kunnen en dat een computer 5 jaar probleemloos mee moet gaan.

En dat is dus de kern van het gedonder: de consument heeft dan een veel te hoge verwachting van een product.

WillemV schreef:

adSolvendum schreef:De wetgever heeft geredeneerd dat de consument in die setting de zwakkere partij is, en een steuntje in de rug verdient, een steuntje wat voor de producent/verkoper een stok achter de deur kan zijn. Meer niet.

Met als aanvulling op de zinnen uit deze quote: de redenatie van de wetgevers dat de consument in die setting (onze markteconomie) de zwakkere partij is volgt uit het feit dat de consument geen 'onderdeel' (schakel) van/in een bedrijfskolom is.

Dit maakt de consument per definitie tot de zwakste partij in het overeenkomstenrecht. Dat is een macro economisch gegeven. De consument is uiteindelijk, altijd de afnemer van elk (sub)product c.q. (half)fabricaat... Waarbij je niet moet vergeten dat elke ondernemer, dus ook een winkelier tevens een consument is

Ik heb het onderstreept!
En onderschrijf het; de winkelier is de consument van de fabrikant.

adSolvendum schreef:Ja, weet ik niet, ik heb er ruim een miljoen, zal er niet snel eentje missen, ja.

Geloof me dat valt op. Zeker wanneer deze pixel niet aan de rand ligt. Consumenten zijn hier massaal niet van gediend. Naar aanleiding hiervan zijn sommige fabrikanten van hun schreden terug getrokken om producten in garantie pas te ruilen vanaf een aantal dode pixels. Daarnaast heeft de geschillencommissie computers geoordeeld dat een LCD scherm een conformiteitsgebrek heeft wanneer deze met dode pixel wordt geleverd.

http://blog.iusmentis.com/2008/10/15/ho ... cd-scherm/

adSolvendum schreef:De enkele dode pixel zal het normaal gebruik van de laptop niet in de weg staan, en is dus geen grond voor non-conformiteit.

Maar bij een zitbank zullen we het ook niet accepteren, wanneer deze met een vlekje wordt afgeleverd. Terwijl dat vlekje normaal gebruik niet in de weg zal staan.

Voor wat betreft de discussie over de levensduur van computers is het goed om te weten dat het Duitse computerblad C't hier onderzoek naar heeft gedaan en hun resultaten waren dat nieuwe computers gemiddeld zes jaar meegaan en tweedehandse drie jaar. Onderzoek onder fabrikanten van laptops spreekt dat niet tegen, in tegen stelling ondersteund dit. En uit onderzoek van Google blijkt dat harde schrijven gemiddeld acht jaar meegaan.

Jolijn schreef:En onderschrijf het; de winkelier is de consument van de fabrikant.

Een consument is een natuurlijk persoon, die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf.

De consument staat onderaan de voedselketen.

Wat geleerd over dode pixels, mijn dank.
Ik vraag mij af of de rechtspraak onderscheid zal maken tussen een lcd-scherm welk wordt afgeleverd met een dode pixel, wat zoals u aangeeft kennelijk non-conformiteit inhoudt, en een lcd-scherm waarvan een pixel na verloop van tijd jammerlijk komt te overlijden, waarbij de naburige pixels ten gevolge van stankoverlast na enkele weken ook nog eens hun kleurenspectrum beperken tot groentinten. Met andere woorden, bij de aanschaf van een nieuw produkt mag de koper verwachten dat dit produkt volledig functioneert, dus alle weet ik veel hoeveel pixels. Hierin ga ik volledig mee, plus dat het voorop staat, en zowel buiten kijf als vanzelfsprekend is. Maar mag de consument ook verwachten dat al deze pixels blijven functioneren? Ik was namelijk in de veronderstelling dat een dergelijke situatie werd bedoeld, een pixel die na een tijd stopt met functioneren.


@BBCS
Voor wat nuttige informatie aangaande verkeersopvattingen lees dit eens.

alfatrion schreef:

Jolijn schreef:En onderschrijf het; de winkelier is de consument van de fabrikant.

Een consument is een natuurlijk persoon, die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf.

Ja.
Het ging mij niet zozeer om het juiste gebruik van begrippen, maar om het idee van positie in het geheel van koop en verkoop.
Als de verkoper het idee heeft dat hij altijd aan het kortste eind trekt in een 'garantie or not garantiezaak' met de koper, kan hij als 'consument' zich beklagen bij de fabrikant; en bevindt zich dan in een soortgelijke positie als de koper.

@jolijn,

Ja.
Het ging mij niet zozeer om het juiste gebruik van begrippen, maar om het idee van positie in het geheel van koop en verkoop.
Als de verkoper het idee heeft dat hij altijd aan het kortste eind trekt in een 'garantie or not garantiezaak' met de koper, kan hij als 'consument' zich beklagen bij de fabrikant; en bevindt zich dan in een soortgelijke positie als de koper.

Dit heet regeresrecht, is een dwingend recht waar de verkoper zich op kan beroepen. Staat omschreven in het BW 7