Radar

OK, ik ben bijgekomen. Deze discussie ontspoort vooral omdat mensen het juridische spoor en het morele spoor niet uit elkaar (kunnen of willen) houden. Juridisch is het allemaal niet zo moeilijk.

- er is sprake van een consumentenkoop, dus van een verjaringstermijn van 2 jaar;
- de vordering is dus verjaard als er niet tijdig is gestuit;
- de stuitingsbrief is tijdig verstuurd naar het laatst bekende adres;
- TS woonde daar echter niet meer en heeft geen adreswijziging verzonden;
- TS kan vrijwel zeker niet gemotiveerd betwisten dat deze stuitingsbrief is aangekomen op het oude adres;
- de enige juridische vraag is dan nog of de stuitingsbrief werking heeft als die TS niet heeft bereikt. Art. 3:37 lid 3 BW zegt immers:

"Een tot een bepaalde persoon gerichte verklaring moet, om haar werking te hebben, die persoon hebben bereikt. Nochtans heeft ook een verklaring die hem tot wie zij was gericht, niet of niet tijdig heeft bereikt, haar werking, indien dit niet of niet tijdig bereiken het gevolg is van zijn eigen handeling, van de handeling van personen voor wie hij aansprakelijk is, of van andere omstandigheden die zijn persoon betreffen en rechtvaardigen dat hij het nadeel draagt."

Vaste rechtspraak is dat het niet ontvangen van de stuitingsbrief voor rekening van TS komt als zij geen adreswijziging heeft doorgegeven, terwijl dat wel in de algemene voorwaarden is opgenomen. Zo overweegt de rechtbank Den Haag in ECLI:NL:RBDHA6252 bijvoorbeeld:

3.4.
De rechtbank overweegt dat de omstandigheid dat [gedaagde] verhuisd is zonder een adreswijziging door te geven aan Mahuko waardoor hij sommatiebrieven niet heeft ontvangen, terwijl hij daartoe op grond van de algemene voorwaarden wel verplicht was, voor risico van [gedaagde] komt. Dit is vaste rechtspraak (vgl. onder meer ktr. Midden-Nederland 2 oktober 2013, ECLI:NL:RBMNE3888). Dat betekent dat in dit geval [gedaagde] geen beroep op verjaring toekomt. Hoist heeft met de verzending van de sommatiebrieven die in het geding gebracht zijn de verjaring telkenmale gestuit. Het beroep op verjaring wordt verworpen.

Kortom: als in de algemene voorwaarden van de onderliggende overeenkomst is opgenomen (en dat is in de praktijk heel vaak het geval) dat TS een adreswijziging moet doorgeven, dan is de verjaring van de vordering tijdig gestuit en moet er gewoon betaald worden. Is dat niet in de voorwaarden opgenomen, dan is de kans nog steeds groot dat het risico desondanks bij TS blijft liggen, maar dan is de uitkomst iets minder zeker.

Hiermee is de hele morele discussie gelijk overbodig, want er is vrijwel zeker uberhaupt nog geen sprake van verjaring.

duidelijk

dank Moneyman, dat juridische spoor doet mijn Morele spoor goed!

Misschien is de wet veranderd , probeer het nog een keer.

1 januari 2000 lever ik goederen aan klient . Door stommiteit vergeet ik een rekening te sturen . Tegen 1 Januari 2002 stuur ik de rekening , helaas klient beroept zich op verjaring van 2 jaar en heeft dus gelijk.

Echter ik stuur de rekening ,en klient ontvangt deze 31 December 2001 , dan is deze rekening niet vervallen en blijft deze 5 jaar van kracht. Stuiting .

Graag uw mening MM.

ElleFlowers schreef: ↑

25 jul 2019 06:26

Webcasso heeft blijkbaar per email gecorrespondeerd maar ook een brief gestuurd? Ik vind niet redelijk dat u een adreswijziging had moeten sturen en zeker niet als u heeft gevraagd naar openstaande vorderingen.

Verjaring kunt u dus wel beargumenteren....

Zoals je kunt zien, is jouw standpunt in strijd met het staande recht en geldende jurisprudentie.

gosewijn schreef: ↑

12 aug 2019 12:03

Misschien is de wet veranderd , probeer het nog een keer.

1 januari 2000 lever ik goederen aan klient . Door stommiteit vergeet ik een rekening te sturen . Tegen 1 Januari 2002 stuur ik de rekening , helaas klient beroept zich op verjaring van 2 jaar en heeft dus gelijk.

Echter ik stuur de rekening ,en klient ontvangt deze 31 December 2001 , dan is deze rekening niet vervallen en blijft deze 5 jaar van kracht. Stuiting .

Graag uw mening MM.

De wet is niet veranderd. Een dag vóór het verstrijken van de termijn ben je op tijd, een dag ná het verstrijken van de termijn ben je te laat. Wat is daar niet duidelijk aan? Of begrijp ik je vraag niet?

16again schreef: ↑

25 jul 2019 14:08

juliomariner schreef: ↑

25 jul 2019 14:01

ook van een goede wet kan misbruik worden gemaakt en daar wordt hier wel tot aangezet.

Dit lijkt me eerder gebruik dan misbruik van een wet.
Zie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Misbruik_van_recht

Inderdaad. Verjaring is expliciet en duidelijk geregeld. Daarop een beroep doen is gewoon gebruik en zeker geen misbruik. De verkoper heeft rechten, die hij prima kan afdwingen. Maar wel binnen de grenzen van de wet, en de redelijkheid en billijkheid brengen met zich mee dat een koper/ consument na een bepaalde termijn geen rekening meer hoeft te houden met vorderingen. Rechtszekerheid heet dat. En zo onredelijk is dat niet, want de verkoper heeft op zijn beurt ook heel veel rechten. Als die zijn werk goed doet, wordt hij ook niet afgestraft met een oninbare vordering dankzij verjaring.

juliomariner schreef: ↑

25 jul 2019 13:55

ElleFlowers schreef: ↑

25 jul 2019 13:49

Het staat in de wet. Dat is geen kunstgreep of trucje.

Dit antwoord geeft al genoeg aan welke de mentaliteit van de Nederlander naar toe gaat. In zo'n samenleving wil ik niet leven. Mensen die op deze manier met hun schulden willen omgaan moeten zich de ogen uit de kop schamen.

Ik wil juist wél in zo'n samenleving leven: dat is namelijk één van de waarborgen van een rechtsstaat. Beide partijen krijgen rechten én plichten, en die zijn heel aardig in evenwicht.

fonsflons schreef: ↑

25 jul 2019 22:07

Ach, die andere partij is ook alleen maar een hardwerkende ondernemer met een gezin toch?

Ja, zo klinkt het heel zielig. Maar het heeft niets te maken met de werkelijkheid. Als die hardwerkende ondernemer met een gezin (geen idee waar die vandaan komt, maar in ieder geval niet uit de OP) gewoon zijn werk doet, heeft die niets te vrezen van verjaring. Hij heeft zelfs twee of vijf jaar de tijd... meer dan genoeg om een factuurtje of herinnering te sturen, lijkt mij.

MM , daar ging het over , echter een van de leden haalde het wetboek erbij en veegde het van tafel . op 31 december is de verjarings termijn 5 jaar ,toch.

gosewijn schreef: ↑

12 aug 2019 12:21

MM , daar ging het over , echter een van de leden haalde het wetboek erbij en veegde het van tafel . op 31 december is de verjarings termijn 5 jaar ,toch.

Nee. Welke verjaringstermijn van toepassing is, hangt niet af van een datum maar van het type vordering. Heel kort door de bocht: standaard verjaren vorderingen na vijf jaar, tenzij er sprake is van een consumentenkoop (dan is er sprake van twee jaar). Er zijn nog wel andere termijnen (zowel korter als langer), maar die zijn veel zeldzamer.

Wij begrijpen elkaar niet denk ik . Ik heb de rekening ( consumentenkoop) binnen 2 jaar verstuurd ,dan blijft deze 5 jaar geldig.

Nee, dat is onjuist.

Moneyman schreef: ↑

12 aug 2019 10:58

Vaste rechtspraak is dat het niet ontvangen van de stuitingsbrief voor rekening van TS komt als zij geen adreswijziging heeft doorgegeven, terwijl dat wel in de algemene voorwaarden is opgenomen.

Een doorgeefplicht kan je m.i. ook baseren op de redelijkheid en billijkheid van artikel 6:248 BW.

gosewijn schreef: ↑

12 aug 2019 12:41

Wij begrijpen elkaar niet denk ik . Ik heb de rekening ( consumentenkoop) binnen 2 jaar verstuurd ,dan blijft deze 5 jaar geldig.

Dat klopt niet. De vordering verjaart na 2 jaar en is na stuiting weer twee jaar invorderbaar.

alfatrion schreef: ↑

12 aug 2019 13:30

Moneyman schreef: ↑

12 aug 2019 10:58

Vaste rechtspraak is dat het niet ontvangen van de stuitingsbrief voor rekening van TS komt als zij geen adreswijziging heeft doorgegeven, terwijl dat wel in de algemene voorwaarden is opgenomen.

Een doorgeefplicht kan je m.i. ook baseren op de redelijkheid en billijkheid van artikel 6:248 BW.

Eens. In de praktijk kom je er gelukkig niet zomaar mee weg als je geen adreswijziging doorstuurt en daardoor geen stuitingsbrief ontvangt.

Misschien blijkt het juridische tóch iets meer moraal te bevatten dan sommigen hadden ingeschat

Die 2 jaar snap ik dus niet. Ik lees toch steeds hier op het forum ,dat een inkassoburo een brief stuurt dat de vordering 5 jaar blijft staan.
Maar misschien haal ik verschillende dingen door elkaar

gosewijn schreef: ↑

12 aug 2019 15:39

Die 2 jaar snap ik dus niet. Ik lees toch steeds hier op het forum ,dat een inkassoburo een brief stuurt dat de vordering 5 jaar blijft staan. Maar misschien haal ik verschillende dingen door elkaar

Dat denk ik. Die vijf jaar is alleen van kracht als er géén sprake is van een consumentenkoop.

Als je gewoon het onderstaande onthoudt, zit je goed

Moneyman schreef: ↑

12 aug 2019 12:28

Welke verjaringstermijn van toepassing is, hangt niet af van een datum maar van het type vordering. Heel kort door de bocht: standaard verjaren vorderingen na vijf jaar, tenzij er sprake is van een consumentenkoop (dan is er sprake van twee jaar). Er zijn nog wel andere termijnen (zowel korter als langer), maar die zijn veel zeldzamer.

Okee .

uit nieuw schierigheid , Is een telefoon abbo met telefoon- 50 % korting- een consumenten koop ?

gosewijn schreef: ↑

12 aug 2019 16:05

Okee . uit nieuw schierigheid , Is een telefoon abbo met telefoon- 50 % korting- een consumenten koop ?

Dat is gelijk een leuk voorbeeld. Het antwoord is: dat hangt ervan af. De definitie van consumentenkoop is te vinden in art. 7:5 lid 1 BW:

In deze titel wordt verstaan onder consumentenkoop: de koop met betrekking tot een roerende zaak die wordt gesloten door een verkoper die handelt in het kader van zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit en een koper, natuurlijk persoon, die handelt voor doeleinden buiten zijn bedrijfs- of beroepsactiviteit.

Nu jouw voorbeeld. Is dit een zakelijke overeenkomst, dan is er uberhaupt geen sprake van een consumentenkoop. Is het een prive-aanschaf in een gewone winkel (of via internet), dan is het deels wel en deels niet een consumentenkoop. De aanschaf van de telefoon zelf is een consumentenkoop (want een telefoon is een roerende zaak), het abonnement is echter een dienst (geen roerende zaak) en daarom geen consumentenkoop.

Er is dus in jouw voorbeeld sprake van twee verjaringstermijnen: twee jaar als het gaat om de telefoon, en vijf jaar als het gaat om vorderingen die voortvloeien uit het abonnement.

Dat is duidelijk!

Helder MM.