| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
Zeur niet zo, ik run al 8 jaar een één-ouder huishouden met 2 kinderen (die nu dan ouder zijn) met een meer dan fulltime baan.maar als moeder heb je het dan wel heel zwaar
Precies, en voor het ophalen kun je prima boodschappen doen hoor.ophalen
ik realiseer me dat het inderdaad druk is, maar ik ben nog jong (vind ik zelf) dus ik ga er eigenlijk vanuit dat ik dat wel red. De kinderen kan ik ophalen vanuit werk, dus dat kan in een weg door, en voor de was heb ik een wasmachine.Nou, de kinderen misschien niet, maar als moeder heb je het dan wel heel zwaar. Het huishouden wordt echt niet voor je gedaan als je moe thuiskomt van een dag werken. De kinderen moeten opgehaald worden, zijn druk, willen aandacht en hebben ook honger. En de was, de boodschappen, het papierwerk enz enz.
)Het is sowieso velen malen beter dan niet financieel afhankelijk zijn en het slechte voorbeeld geven door niet te gaan werken. Als je ouder wordt en er langer uitblijft gaat aan een baan komen veel lastiger zijn en dat gaat verder alleen maar negatieve gevolgen hebben (verhuizen, weinig aan je kids te bieden als ze jong zijn, niets te bieden hebben als ze gaan studeren, minder pensioen, etc.).martine81 schreef:ik realiseer me dat het inderdaad druk is, maar ik ben nog jong (vind ik zelf) dus ik ga er eigenlijk vanuit dat ik dat wel red. De kinderen kan ik ophalen vanuit werk, dus dat kan in een weg door, en voor de was heb ik een wasmachine.Nou, de kinderen misschien niet, maar als moeder heb je het dan wel heel zwaar. Het huishouden wordt echt niet voor je gedaan als je moe thuiskomt van een dag werken. De kinderen moeten opgehaald worden, zijn druk, willen aandacht en hebben ook honger. En de was, de boodschappen, het papierwerk enz enz.
Misschien schat ik het even te positief in, maar ik denk echt dat dit wel gaat lukken, de kinderen gaan al naar school en toen ze baby waren was het ook superdruk (ik heb een tweeling en een kind dat maar 1 jaar ouder is) dus ik heb het toen ook gered met drie kinderen praktisch jonger dan 1 jaar en een man met en hele drukke baan.
Daarnaast van niks doen wordt je ook moe, en ik heb daarbij een heel fijn support-systeem van mijn eigen ouders en schoonouders (die elkaar bijna bevechten wie er op mag passen bij wijze van spreken) waarvan ik zeker weet dat ze me zullen helpen als het effe niet lukt.
Dus effe schouders eronder en goed plannen, en als het in het begin een beetje in de soep loopt gaan mijn kinderen echt niet dood als ik een keertje voor twee dagen kook en het de tweede dag weer opwarm. Ik moet hierin gewoon effe mijn draai vinden en na een tijdje komt er vast een werkbaar systeem uit.
nu weet ik het zeker, dit is een trolhidr schreef:Ja, je gaat toch niet met drie jonge kinderen werken? Je hebt recht op ANW en je krijgt ook geld van het pensioenfonds van de werkgever van je echtgenoot. En als dat niet genoeg is vult de bijstand e.e.a. aan. Zorg dan wel dat je niet teveel op de bank hebt staan.
Als je kinderen de deur uit zijn kun je nog altijd gaan werken als je daar zin in hebt. Nu jezelf in de stress werken help jezelf en niet en je kindjes zeker niet.
Sterkte verder en carpe diem
Ik vind de instelling van TS ook prima, ik waarschuw voor de gevolgen van overbelasting. Het is niet niks, de opgave waar TS voor staat. Ik wens haar verder alle succes. Ik kies alleen een andere weg. Mijn keuze toch?langste adem schreef:Laten we het erop houden dat niet iedereen zo'n instelling heeft als de TS, er zijn ook tegenpolen.
Inderdaad alleen kiest TS er ook voor in haar Eigen onderhoud te voorzien terwijl jij jouw keuze door anderen laat betalen.Mijn keuze toch?
Je zou een voorbeeld moeten nemen aan Martine. Zij doet alles wat jij weigert.hidr schreef:Ik vind de instelling van TS ook prima, ik waarschuw voor de gevolgen van overbelasting. Het is niet niks, de opgave waar TS voor staat. Ik wens haar verder alle succes. Ik kies alleen een andere weg. Mijn keuze toch?langste adem schreef:Laten we het erop houden dat niet iedereen zo'n instelling heeft als de TS, er zijn ook tegenpolen.
Aller eerst,weet niet hoelang het geleden is,maar nog sterkte met het verlies op zo,n jonge leeftijd,met kindjes,gecondoleerd....martine81 schreef:Dank jullie voor het reageren,
het zit als volgt: ik krijg anw, dat is netto rond de 920 euro, daarbij krijg ik nog nabestaande uitkering (dat is 50% van wat mijn man opgebouwd zou hebben als hij tot zijn 67 gewerkt zou hebben). Met die twee samen zou ik het net kunnen redden met het huis wat we hebben.
Nu zou je denken: zorg dat je van dat huis afkomt en ga goedkoper wonen, maar ik wil niet dat mijn kinderen ook nog hun huis kwijt raken, en ik wil liever zelf ook niet weg, ik voel me fijn in dat huis. Het is een koophuis en omdat wij wel een goede orv hadden is er een groot deel van het huis nu afbetaald. De bank is bereid de maandlasten van het huis flink te verlagen omdat er simpelweg veel minder hypotheek nu opstaat, waardoor ik op papier het huis kan betalen, en er dus niet uit hoef als ik dat niet wil. Maar heeft dat nog niet gedaan, en daar komt eigenlijk de financiele krapte vandaan, alles start heel moeilijk op, het was niet zo dat ik meteen dat nabestaande pensioen en die anw kreeg, dat duurde echt een hele tijd, en daar is al het spaargeld min of meer een beetje opgegaan.
Omdat dit een koophuis is en omdat ik dus al anw krijg kan ik dus niet zomaar de bijstand in, en eigenlijk wil ik dat ook niet, om drie redenen: 1. ik wil dit huis dus niet uit, de kinderen hebben hier vriendjes, mijn ouders en schoonouders wonen in de buurt, en ik wil eigenlijk gewoon rust en niet verhuizen. 2. als ik in de bijstand zit dan moet ik elk werk aannemen, de baan die mij nu is aangeboden vind ik leuk, heeft handige tijden ivm de kinderen en kan 24 uur en ben ik ook voor opgeleid. 3. ik ben 34 jaar, wat moet ik dan in de bijstand gaan doen? ik ben gezond en wil iets van mijn leven maken en niet (en dat kost even nog wat moeite) gewoon bij de pakken neer gaan zitten.
Daarnaast, over 13 jaar is mijn jongste 18, dan vervalt mijn recht op anw, je kunt natuurlijk zeggen: dat zie je dan wel. Maar ik wil toch graag een beetje toekomst visie en als ik over 13 jaar pas ga werken dan heb ik in de tussentijd helemaal niets opgebouwd, wie zegt dat ik er dan nog tussenkom?
De sector waar de baan in zit is de zorg, dus ik hoop dat ze willen betalen, als dat niet zo is kan ik het geld overigens wel lenen van mijn schoonouders maar dat doe ik liever niet.
Inderdaad.bprosman schreef:TOPWIJF !!! (Excusez le mot
Ach, welnee. Je hebt toch niet een hele dag nodig om het huishouden te doen? Hoogstens als je niks anders te doen hebt kan je op zo'n manier je dag vullen. Maar als je gewoon een baan hebt wordt je vanzelf makkelijker met het huishouden en de eisen op dat gebied.hidr schreef:Nou, de kinderen misschien niet, maar als moeder heb je het dan wel heel zwaar. Het huishouden wordt echt niet voor je gedaan als je moe thuiskomt van een dag werken. De kinderen moeten opgehaald worden, zijn druk, willen aandacht en hebben ook honger. En de was, de boodschappen, het papierwerk enz enz.Julie4444 schreef:Absoluut zullen ze er geen last van hebben:
Maar dat is ieder zijn keuze. Ik kies ervoor om overdag het huishouden te doen, dan kan ik 's-avonds een beetje ontspannen en energie opdoen voor de volgende dag.
Het is je eigen keuze prima. Wil je dan ook nooit maar nooit meer zeuren dat je geld tekort komt: het is tenslotte je eigen keuze.hidr schreef:Ik vind de instelling van TS ook prima, ik waarschuw voor de gevolgen van overbelasting. Het is niet niks, de opgave waar TS voor staat. Ik wens haar verder alle succes. Ik kies alleen een andere weg. Mijn keuze toch?langste adem schreef:Laten we het erop houden dat niet iedereen zo'n instelling heeft als de TS, er zijn ook tegenpolen.
Martine is duidelijk uit het goede hout gesneden. Ze laat zien hoe het wél moet. Zie je wel, ook anno 2015 zijn moeders nog prima in staat om zónder auto door het leven te gaan. Maar goed, is ook een keuze zeker?martine81 schreef:Je vroeg om je op de hoogte te houden: ga ik doen, het goede nieuws is dat ik net de auto verkocht heb en dus nu weer financiele ruimte heb om totdat ik ga beginnen met werken (dat is na de zomervakantie). Een auto heb ik op dit moment niet nodig (woon in de stad, kinderen lopen met mij naar school, en waar ik ga werken is prima op de fiets te doen, en er is ook nog altijd ov, in noodgevallen kan ik altijd auto van mijn ouders of schoonouders lenen). Ik was sowieso gewend alles op de fiets te doen, want mijn man had de auto altijd mee naar werk. Dus een echt gemis is het niet.
