Re: landmark: schrijf je nooit in op intro-avond
Geplaatst: 20 jun 2010 16:52
Wat fijn om weer eens iets over het Landmark forum te horen.
Ik heb het Forum gedaan in 2005 en daarna nog diverse trainingen tot 2009.
Ik begrijp al dat wantrouwen maar al te goed. Ik had het ook voordat ik ging deelnemen. Ten eerst ging ik al helemaal niet zoveel geld uitgeven voor mezelf en hield het voor mijn man verborgen. Ik had me al ingeschreven voordat ik een intro bijwoonde en toen ik daarbij was had ik zo'n spijt van mijn inschrijving want wat ik zag was onmogelijk. Allemaal blije, opgeluchtte, energieke en open mensen. Dit was naar mijn idee een groot toneelstuk die ze opvoerden voor alle mensen in de zaal die nog niet ingeschreven waren. Maar ja ik had mijn inschrijfgeld al betaald en zuinig als ik was/ben ging ik het toch maar doen.
Gelukkig maar want mei 2005 is een keerpunt in mijn leven geworden. Nu ik dit opschrijf krijg ik weer tranen van ontroering en dankbaarheid in mijn ogen.
Degene die mij geintroduceerd heeft, mijn schoonzus, ben ik dan ook nog steeds zeer dankbaar dat zij de moed heeft opgebracht mij naar deze, zeer kritisch bekeken educatie, te brengen. Mijn leven is niet meer zwaar. Ik had alles wat een mens nodig heeft. Een man, 2 heerlijke gezonde jongens, een mooi koophuis, een goede baan en toch was ik niet blij. Ik was 's winters zelfs neerslachtig tot depressief. Na het Forum, waar je leert anders te kijken naar jezelf, waar je gaat kijken naar wie je aan het zijn bent in je leven en in alle situaties die je maar wilt ben ik nooit meer neerslachtig geweest. Ik geniet voluit. Het zijn dus niet de omstandigheden waardoor je niet 'blij' bent maar de manier waarop je naar je leven kijkt en erover denkt.
Als patronen zijn doorbroken, ontluiken er nieuwe werelden.
Ik leef nu dus na zo veel jaar nog steeds met precies dezelfde omstandigheden in een compleet nieuwe wereld. Een wereld van liefde, kracht, integriteit en genieten.
Ik heb het Forum gedaan in 2005 en daarna nog diverse trainingen tot 2009.
Ik begrijp al dat wantrouwen maar al te goed. Ik had het ook voordat ik ging deelnemen. Ten eerst ging ik al helemaal niet zoveel geld uitgeven voor mezelf en hield het voor mijn man verborgen. Ik had me al ingeschreven voordat ik een intro bijwoonde en toen ik daarbij was had ik zo'n spijt van mijn inschrijving want wat ik zag was onmogelijk. Allemaal blije, opgeluchtte, energieke en open mensen. Dit was naar mijn idee een groot toneelstuk die ze opvoerden voor alle mensen in de zaal die nog niet ingeschreven waren. Maar ja ik had mijn inschrijfgeld al betaald en zuinig als ik was/ben ging ik het toch maar doen.
Gelukkig maar want mei 2005 is een keerpunt in mijn leven geworden. Nu ik dit opschrijf krijg ik weer tranen van ontroering en dankbaarheid in mijn ogen.
Degene die mij geintroduceerd heeft, mijn schoonzus, ben ik dan ook nog steeds zeer dankbaar dat zij de moed heeft opgebracht mij naar deze, zeer kritisch bekeken educatie, te brengen. Mijn leven is niet meer zwaar. Ik had alles wat een mens nodig heeft. Een man, 2 heerlijke gezonde jongens, een mooi koophuis, een goede baan en toch was ik niet blij. Ik was 's winters zelfs neerslachtig tot depressief. Na het Forum, waar je leert anders te kijken naar jezelf, waar je gaat kijken naar wie je aan het zijn bent in je leven en in alle situaties die je maar wilt ben ik nooit meer neerslachtig geweest. Ik geniet voluit. Het zijn dus niet de omstandigheden waardoor je niet 'blij' bent maar de manier waarop je naar je leven kijkt en erover denkt.
Als patronen zijn doorbroken, ontluiken er nieuwe werelden.
Ik leef nu dus na zo veel jaar nog steeds met precies dezelfde omstandigheden in een compleet nieuwe wereld. Een wereld van liefde, kracht, integriteit en genieten.