Radar

B17,
De klant is koning ? nee toch
De klant is gegijzeld, is gekneveld. De klant zit in de mangel.
De klant, en dat zijn er helaas velen, komt er na jaren achter dat hij is beduveld, beroofd, dat er helemaal niets klopt van al die mooie praatjes.

Maar dan? Wat kan hij doen? Niets, behalve dan braaf, elke maand zijn premie blijven betalen.
Het zou mooi zijn als je zo'n product redelijk zou kunnen afkopen. Dat de bank het nakijken had. Dan zou de klant weer koning zijn. Maar helaas. Afkopen zonder veel in te leveren is niet mogelijk.
Bij premievrij maken hou je aan het einde ook nauwelijks iets over.
Schikking van een van de Stichtingen levert pas aan het eind misschien nog iets op.

Kortom, de banken hebben het prima voor elkaar.

Advies van de plv. Procureur-Generaal (PG) aan de Hoge Raad in de Levob Hefboom zaak.

Het advies is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BH2811

Zoals ook in de andere 2 zaken (Dexia en Sprintplan) die bij de Hoge Raad lopen is de plv. PG ook in deze zaak van mening:

3.19 De vraag of de bank heeft voldaan aan de in de jurisprudentie aanvaarde verplichting zich op te hoogte te stellen van de inkomens- en vermogenspositie van de belegger, moet per geval worden beoordeeld. Gebleken is dat de banken, althans in het algemeen, aan deze verplichting niet hebben voldaan. De vraag is dan vervolgens welke gevolgen aan deze tekortkoming zijn verbonden. Daarop kom ik terug bij de bespreking van de verplichting tot het betalen van schadevergoeding. Daarbij teken ik nu reeds aan dat het enkele niet informeren naar het inkomen en vermogen op zichzelf niet tot aansprakelijkheid behoeft te leiden. Ingeval de inkomens- en vermogenstoets, indien uitgevoerd, tot de slotsom zou hebben geleid dat de belegger redelijkerwijs in staat is aan zijn verplichtingen te voldoen, dan kan worden geconcludeerd dat de tekortkoming niet leidt tot aansprakelijkheid. Dat lijkt ook reeds tot uitdrukking te komen in de formulering van deze verplichting, waar wordt gesproken van de verplichting om inlichtingen in te winnen over de inkomens- en vermogenspositie en om de daarop betrekking hebbende gegevens "zo nodig" met de belegger te bespreken en om te voorkomen dat de belegger een overeenkomst aangaat waarvan de mogelijke gevolgen niet in overeenstemming zijn met zijn financiële positie en zijn - uit die financiële positie blijkende - draagkracht te boven zouden gaan.

3.30 ……. De vraag welke schadeposten voor vergoeding door de bank in aanmerking komen hangt nauw samen met de strekking van de geschonden norm nu art. 6:98 - zoals gezegd - bepaalt dat voor vergoeding slechts in aanmerking komt schade die in zodanig verband staat met de gebeurtenis waarop de aansprakelijkheid van de schuldenaar berust, dat zij hem, mede gelet op de aard van de aansprakelijkheid en van de schade, als een gevolg van deze gebeurtenis kan worden toegerekend. De strekking van de bijzondere zorgplicht van de bank, is - zo volgt uit de jurisprudentie van uw Raad die ook in de jurisprudentie inzake effectenleasegeschillen tot uitgangspunt is genomen - bescherming van de particuliere cliënt tegen het gevaar van eigen lichtzinnigheid of gebrek aan inzicht.

3.31 ……… Met toepassing van art. 6:101 kan dan een deel van de betaalde leasetermijnen, rente en aflossingstermijnen, voor vergoeding in aanmerking komen. Tot eenzelfde resultaat komt men ingeval men aanneemt dat de bank - gelet op de inkomens- en vermogenspositie van de belegger - de overeenkomst niet had mogen sluiten.

De vraag of betaalde rente tot de schade behoort, wordt hierboven redelijk open beantwoord waardoor per individuele omstandigheden de rechters de vrijheid houden om hierover zelf een oordeel te vellen en er dus eigenlijk weinig verandert vergeleken met de huidige situatie.
In de specifieke situatie van de gedupeerde in deze zaak zegt de plv. PG over de door Levob ingediende klachten :

Middelonderdeel 3.3 keert zich tegen 's hofs oordeel dat ook de door verrichte rentebetalingen als aan de tekortkomingen van Levob toerekenbare schade kunnen worden toegewezen. Nu het hof aan zowel zijn oordeel dat Levob een op haar rustende waarschuwingsplicht heeft geschonden, als aan zijn oordeel dat Levob heeft nagelaten informatie in te winnen over de inkomens- en vermogenspositie van , uitsluitend het risico van een restschuld ten grondslag heeft gelegd en nu de normen die het hof heeft geformuleerd ook uitsluitend strekken tot bescherming tegen dat risico, is aldus het middelonderdeel onjuist althans onbegrijpelijk 's hofs oordeel dat het aangaan van de overeenkomsten Levob als een gevolg van haar tekortkoming kan worden toegerekend met als gevolg dat zij aan in beginsel als geleden schade dient te vergoeden de nadelige financiële gevolgen die voor hem gemoeid waren met het aangaan van de overeenkomsten.

7.10 Ook dit middelonderdeel moet worden beoordeeld tegen de achtergrond van de hiervoor onder 3 opgenomen inleidende beschouwing over de op de banken rustende bijzondere zorgplicht en in het bijzonder tegen de achtergrond van hetgeen in die beschouwing werd opgemerkt over de verplichting tot schadevergoeding bij tekortschieten in de nakoming van deze bijzondere zorgplicht en het vereiste van causaal verband. Gelet op het hier vooropgestelde, geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting 's hofs oordeel dat nu de verplichting waarin Levob is tekortgeschoten ertoe strekt te voorkomen dat een belegger als lichtvaardig of met ontoereikend inzicht een beleggingsovereenkomst sluit, het aangaan van de overeenkomsten Levob daarom als gevolg van haar tekortkoming kan worden toegerekend, zodat zij aan in beginsel als geleden schade dient te vergoeden de nadelige financiële gevolgen die voor hem gemoeid waren met het aangaan van de overeenkomsten en dat onder die schade niet alleen is begrepen de restschuld doch ook de door verrichte rentebetalingen.

Slotsom
7.13 De slotsom is dat het principale cassatieberoep faalt.

Alle klachten (grieven) in cassatie van Levob worden dus afgewezen als de Hoge Raad het advies van de plv.PG overneemt

Het gerechtshof heeft Levob veroordeeld tot betaling van 60 % van de schade.
De gedupeerde is van mening dat dit te weinig is:

Middelonderdeel 2: eigen schuld
8.6. Middelonderdeel 2 keert zich tegen de rechtsoverwegingen 4.20 en 4.21 waarin het hof tot de slotsom kwam dat grond is voor vermindering van de vergoedingsplicht van Levob op de voet van art. 6:101 BW, dat de vermindering van de vergoedingsplicht van Levob naar evenredigheid van de mate waarin de aan elk van beide partijen toe te rekenen omstandigheden zoals die in deze zaak zijn komen vast te staan, aldus behoort te worden bepaald dat geen verplichting bestaat tot vergoeding van 40% van het saldo van hetgeen aan Levob aan rente heeft betaald en aan dividend heeft ontvangen en dat ook van de restschuld 40% voor rekening van Levob blijft, zodat de aansprakelijkheid van Levob tot 60% van voormeld saldo en restschuld beperkt blijft, en dat voor een andere verdeling op grond van de billijkheid in het voorliggende geval geen grond is.

De plv. PG is van mening dat het oordeel van het Hof juist is en wijst de klachten van de gedupeerde af:

Slotsom
8.9 De slotsom is dat het incidentele cassatieberoep faalt.

Dat betekent dus dat de verdeling van 60% van de schade voor Levob overeind blijft als de Hoge Raad het advies overneemt.
Tevens betekent dit dat in deze zaak duidelijk de rente als schade wordt gezien en voor 60 % wordt toegewezen.
De Hoge Raad doet op 5 juni uitspraak in deze zaak.

Of Levob dan met een schikking gelijkend op de uitspraak van de Hoge Raad komt moeten we maar afwachten.
Tot op heden zijn veel door Levob aangeboden schikkingen onder de maat gebleken.
Als blijkt dat procederen de enige manier is om een uitspraak conform de Hoge Raad te krijgen dan kan de stichting PAL helpen met het zoeken naar de juiste advocaat c.q. het procederen op basis van No cure no pay.

Groeten,
Piet

Het siert Levob meer op haar schikkingen aan te passen voor wat nu gesteld is, en niet langer meer aanhouden, of zijn zij ook al de klantvriendelijkheid aan het mollen, en de klanten zoveel mogelijk in het harnas jagen. Holland Doc. liet wederom een opzienbarend programma zien hoe de houding van de verzekeringsmaatschappijen inelkaar steekt, u betaalt maar en het komt wel goed, dan wiij alles naar de kloten helpen daar kunnen wij met onze deskundigheid niets aandoen, Tranen schieten in de ogen bij zulk bijeengeraapte onzin


B17

De rechtbank Utrecht voelt zich blijkbaar gesterkt in hun uitspraken door het advies van de plv Procureur-Generaal van de Hoge raad.
Gisteren 18 februari, heeft de rechtbank Utrecht 5 uitspraken gedaan in Sprintplan, Levob Hefboom en Fortis Defam zaken.
De rechtbank zet hier m.i. een statement neer en zet de lijn voort die zij al langer voert in de aandelenlease zaken.
In alle zaken wordt rente als schade beschouwd.

In de Levob Hefboomzaak komt 70 % van de schade voor rekening van Levob.
De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BH3345

Al met al een duidelijke uitspraak en standpunten door de rechtbank Utrecht.
De volgende zet is aan het gerechtshof Amsterdam en hoe deze rechters over het advies van de plv PG van de Hoge Raad denken.

Groeten,
Piet

De rechtbank Utrecht heeft op 25 februari 2009 vonnis gewezen in een Levob Hefboom zaak.
Levob vond het waarschijnlijk niet de moeite waard om op deze zaak te reageren waarna Levob bij verstek veroordeeld is en alles terug moet betalen.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BH4063

Groeten,
Piet

Op 15 april 2009 heeft de rechtbank Utrecht locatie Amersfoort, een uitspraak gedaan in een Levob Hefboom zaak.
De rechtbank blijft vasthouden aan de eerdere voorbeelduitspraken met een gemiddelde verdeling van de schade van 60/40.
60 % van de schade (inleg plus restschuld minus ontvangen dividend) voor rekening van de bank en 40 % voor rekening van de gedupeerde.
Ook in deze zaak kwam de rechtbank tot deze uitspraak.
Opmerkelijk is dat deze uitspraak is gedaan door mr. Van dijk.
Deze rechter is van het Team effectenlease van de rechtbank Amsterdam en is een van de leading rechters in de Dexia zaken en doet nu uitspraak in deze Levob Hefboom zaak in Amersfoort.
Ook opmerkelijk is dat er sowieso uitspraak is gedaan omdat de Hoge Raad op 5 juni a.s. uitspraak doet in 3 aandelenlease zaken waaronder een Levob hefboom zaak en de rechtbank Amsterdam (waar deze rechter deel van uit maakt) heeft besloten alle rechtszaken stil te leggen tot aan de uitspraak door de Hoge Raad.
Rechter van Dijk heeft in deze zaak de lijn gevolgd van de rechtbank Utrecht die wél doorgaat met uitspraken en niet wacht tot uitspraken door de Hoge Raad

De uitspraak is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/uit ... 042009.htm

Groeten,
Piet

Geachte deelnemers van dit forum,

Graag attendeer ik u op het afgelopen maand door de Hoge Raad gewezen arrest inzake Dexia, Levob en Aegon, waarin de Hoge Raad kort samengevat heeft geoordeeld dat Dexia, Levob en Aegon toerekenbaar zijn tekort geschoten in de op hen rustende zorgplicht. Van belang is dat deze (schending van de) zorgplicht niet afhankelijk is van de specificieke omstandigheden van de individuele particuliere afnemers!

Wel geldt dat de Hoge Raad van oordeel is dat er bij de beleggers zelf sprake is van eigen schuld, op grond waarvan niet de gehele schade behoeft te worden vergoed maar slechts een deel ervan. Welk percentage voor vergoeding in aanmerking komt is afhankelijk van de indivuele omstandigheden van het geval, waaronder de draagkracht van de belegger ten tijde van het aangaan van de overeenkomst. In veel gevallen kwam dit tot nu toe neer op een vergoeding van 60 tot 70% van de schade (inleg, restschuld en aflossing).

Kortom, het arrest biedt voor alle gedupeerde beleggers een goed perspectief om zelfs buiten rechte en zo nodig in rechte een groot deel van hun schade vergoed te krijgen.

Indien er behoefte bestaat aan vrijblijvend en kosteloos advies kunt u ons bereiken op onderstaand adres:

Janse Advocaten
Mr. F.A .Janse
Postbus 271
3770 AG Berneveld
Lid LSA, ASP, Keurmerk Letselschade

Met vriendelijke groet,

mr. F.A. Janse
specialist letselschade en verzekeringsrecht

PS: hierbij de link naar bovengenoemd arrest inzake Dexia, Levob en Aegon:

http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BH2811

met vriendelijke groet,

mr. F.A. Janse
specialist letselschade en verzekeringsrecht

Janse Advocaten
Mr. F.A. Janse
Postbus 271
3770 AG Barneveld
T 0342 - 425642
F 0342 - 408042
I www.janse-advocaten.nl
Lid LSA, ASP, Keurmerk Letselschade

Mr. Janse,
Ik wil niet z**ken, maar volgens mij is reclame op dit forum uit den boze. De strekking van het bericht is op dit forum (met uitgesproken ''deskundigen'') al lang bekend.

Nieuw boetestelsel voor financiële sector

DEN HAAG (AFN) - Vanaf zaterdag is een nieuw boetestelsel voor de financiële sector van kracht. Onder meer banken, verzekeraars, pensioenfondsen en accountants kunnen voor de zwaarste overtredingen boetes tot maximaal 8 miljoen euro krijgen. Het maximum was tot nog toe 480.000 euro.

Het nieuwe stelsel geeft toezichthouders als De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten de bevoegdheid om hoge boetes op te leggen bij bijvoorbeeld handel met voorkennis, het misleiden van de consument of overkreditering. Voor een eerste ernstige overtreding is de boete 4 miljoen euro, maar die kan voor recidivisten oplopen tot 8 miljoen.

Binnen de nieuwe wetgeving kunnen ook bestuurders of feitelijk leidinggevenden persoonlijk beboet worden. Het ministerie van Financiën hoopt dat met de invoering van de nieuwe wetgeving financiële instellingen meer dan voorheen erop letten dat ze voldoen aan de regels.

© 1996-2009 Uitgeversmaatschappij De Telegraaf B.V., Amsterdam. Alle rechten voorbehouden

Op 5 augustus 2009 is er door de rechtbank Assen een uitspraak gedaan in een Levob Hefboom zaak.
Dit is de eerste uitspraak sinds de uitspraak door de Hoge Raad op 5 juni 2009 over een Levob Hefboom contract.
De door Levob geëiste betaling van de restschuld is afgewezen, maar de inleg krijgen de gedupeerden niet terug. Dit was trouwens ook niet geëist door de gedupeerde
De rechtbank heeft rekening gehouden met eerdere Levob uitspraken o.a. die door de Hoge Raad.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BJ6315

Groeten,
Piet

In het vonnis zijn o.a. de volgende interessante passages opgenomen:

Ten overvloede zij hierbij vermeld dat er sprake is geweest van misleiding als er wel een brochure en of iets dergelijks is verstrekt en als dit dezelfde inhoud heeft als hetgeen aan de rechtbank is overgelegd in de zaak die tot voormeld vonnis van de rechtbank heeft geleid (met name de werving voor het product door de tussenpersoon)

en

Uit die aktes blijkt wel voldoende dat een geldlening werd aangegaan…….. maar niet dat er sprake was van een belegging van die lening in een risicovol product waarbij de risico’s door de Bank volledig bij [gedaagde] werden gelegd. Zonder toelichtende brochure of andere informatiedragers was dit niet te doorgronden, daarvoor is het samenstel van bepalingen in de aktes, het taalgebruik en de gehanteerde constructies (‘economisch eigendom’, inschakeling van een toegelaten effectenhandelaar, bewaring bij een stichting) eenvoudigweg te ingewikkeld voor de gemiddelde oplettende consument die er op mag vertrouwen dat tussenpersonen van de Bank hem of haar volledig en in begrijpelijke taal informeren.

Het element misleiding en de ingewikkeldheid van de leaseconstructie komen hier duidelijk aan bod. De kwalificatie misleiding is in feite ook van toepassing op de "feestproducten"van Legio Lease/Dexia. Het Feestplan (looptijd 10jr.) en de WinstVerDrieDubbelaar konden natuurlijk nooit de fiscale aftrekbaarheid van de leasetermijnen, zoals vermeld in de brochures, waarmaken. Eind 1996 werd al gesproken over plannen tot de beperking van de fiscale aftrekbaarheid. De aftrekbaarheid is per 1jan97, 1jan99 en 1jan2001 resp. beperkt en beëindigd.
De brochures van Dexia gingen t/m 1998 nog uit van volledige aftrekbaarheid van de leastermijnen; kortom de consument werd op het verkeerde been gezet en dus misleid, nog afgezien van het verzwijgen van de risico's.
In 1999 kwam Legio Lease met advertenties en brochures waarin gesteld werd dat er een creatief, eigentijds, innoverend antwoord kwam op het nieuwe belastingplan 2001 met als kenmerk een hoog rendement. Het betekende in feite het verder ontwikkelen van de zeer risicovolle optie-constructies waarvan het vakjargon en de consequenties voor de consument niet toegankelijk waren; de call-opties werden als een soort zekerheid/garantie gepresenteerd terwijl het in werkelijkheid een valkuil was.
Toppunt was wel de WinstVer10Dubbelaar (het feestelijk jubileumplan i.v.m. het 10-jarig bestaan van Legio Lease) bestemd voor de "gewaardeerde Legio Lease klant"(recht op 10% inlegrestitutie en 10% bonus). De optie-constructies en de daarvoor te betalen premies zijn nooit inzichtelijk geweest voor de consument.
De verliezen van dit laatste product stapelden zich op wat o.a. bleek uit de jaaropgaven t.b.v. de belastingdienst (negatieve waarde van de optie).
De gehanteerde terminologie in de brochures kan dan ook niet als reclame-overdrijving worden aangemerkt omdat het karakter van de producten niet duidelijk was en volledig voorbijging aan de risico's die b.v. verdrievoudiging van de aan te gane verplichtingen met zich meebrachten. Bovendien zijn de fiscale voordelen (aangemerkt als "solide en creatief") als gevolg van de gewijzigde regelgeving (producten zijn verkocht als "fiscaal optimaal") en de persoonlijke omstandigheden van de consument (die Dexia niet kende) nooit volledig gerealiseerd. Dit laatste is in individuele gevallen simpel aan te tonen.
Een feest is het leasegebeuren zeker geweest; maar dan wel een "feest van de misleiding".
Het is tot slot belangrijk om de elementen van misleiding onder de aandacht van de rechtspraak te blijven brengen.

Het is tot slot belangrijk om de elementen van misleiding onder de aandacht van de rechtspraak te blijven brengen

Misleiding bij de Dexiazaken?
Vergeet het maar.
Om het aantal processen binnen de perken te houden hebben de rechters
zich beperkt tot het honoreren van het niet nakomen van de zorgplicht.
Alle andere overtredingen van Dexia worden naar de prullemand verwezen.
En om de resterende gedupeerden van zich af te houden en in de armen van Dexia te kunnen drijven heeft de Hoge Raad in hoger beroep de zorgplicht
weliswaar gegrond verklaard maar behoorlijk afgezwakt.
Die is volgens haar alleen geschonden als de afnemer slecht bij kas zat.
Wanneer iemand geen financiele problemen heeft mag hem volgens de HR
blijkbaar wel met valse beloftes van alles aangesmeerd worden.
En zo komt Dexia er ook in de slotfase weeer goed van af, om van de tussenpersonen maar niet te spreken.
De lange adem van Dexia, haar vertragingstactiek en het nooit toegeven wordt beloond.
En de afnemer is de dupe.
Ondanks dat hij in zijn recht stond.
Ondanks dat hij zich misleid voelde.
Opgelicht, voorgelogen en bedrogen.
Door Den Haag in de steek gelaten en door de Rechtbank afgescheept.
De politiek en de rechterlijke macht zagen het niet zitten om een half miljoen
gedupeerden het gelijk te geven waar zij recht op hadden.
En zo hebben ze bereikt dat er nu nog slechts een handjevol gedupeerden
naar de rechtbank durfde te stappen.
Het is onderhand meer een principekwestie geworden dan een redelijke hoop op een rechtvaardige uitspraak.
De rechter die durft te zeggen dat de Dexia-gedupeerde is misleid zonder hem te korten vanwege de "billijkheid" moet nog geboren worden.
Hetzelfde geldt trouwens voor de advocaat die bv. de gewenste vernietiging van het contract voor elkaar krijgt.
Over 2 maanden weten we hoe Amsterdam de uitspraken van de Hoge Raad interpreteert.
OD.

Opmerkelijk is de verwijzing op de Dexialease-side naar het nieuwsbericht van de Consumentenbond van 8 juni j.l. (de Consumentenbond is in feite mede verantwoordelijk voor de wettelijke vaststelling van de Duisbergregeling). Het nieuwsbericht handelt over de uitspraak van de HR van 5 juni. De bond stelt hierin o.a. "dat betrokken consumenten alleen in aanmerking komen voor een hogere vergoeding als zij gedurende het traject niet aan de betalingsver-plichtingen konden voldoen". Dit is onjuist omdat bij de Levob Hefboomzaak n.l. duidelijk staat dat onderzoek moest worden gedaan naar de bestedingsruimte die de afnemer destijds, dus bij aanvang contract, had (punt 4.7.13 vonnis) in relatie tot leasetermijnen en/of mogellijke (maximale) restschuld (punt 4.7.9. van het vonnis). M.a.w. het gaat hier om een toets op basis van het maximaal mogelijke verlies (prognoseberekening van het totale risico). Dit is heel iets anders dan "tijdens de rit niet meer aan de betalingsverplichtingen kunnen voldoen". Ik begrijp nu ook waarom Dexia verwijst naar deze (foutieve) uitleg van het arrest van 5 juni; dit zou n.l. tot heel weinig terugbetalingen leiden!!. Het is (helaas voor Dexia) niet wat er in het vonnis staat. Dit geldt ook voor het Dexia-vonnis van de HR
De laatste passage van het nieuwsbericht van de Consumentenbond kan ik de Forum-bezoekers ook aanbevelen; (doorprocederen was volgens de Consumentenbond maar voor een kleine groep gedupeerden beter geweest; dit zou echter wel jarenlang kunnen duren en veel kosten met zich meebrengen). Prettig te lezen dat een bond, waar ik nog steeds lid van ben en die ik destijds niet heb gemachtigd met mijn stem om de Duisenbergregeling verbindend te verklaren, zo goed naar de belangen van de gewone consument kijkt.

De zorgplicht licht bij de aanvang van een of meerdere contracten daar is door geen enkele leasebank opgelet, tevens is niet of liever gezegd nooit gevraagd of er buffers waren als het eventueel verkeerd zou gaan.

Echter geen verkoper heeft de bewoording van verlies in de mond willen nemen aangezien er dan ook niet zoveel was verkocht.

Met alle soorten van verdraaiingen willen de leasebanken de gedupeerden afschilderen als ............................, terwijl wij een spiegel zullen voorhouden

Op 10 maart heeft de rechtbank Utrecht een uitspraak gedaan in een Levob Hefboom zaak.
De dubieuze uitspraken door de Hoge Raad op 5 juni 2009 en het gerechtshof Amsterdam van 1 december 2009 drukken een zware stempel op de uitspraken door de onderliggende rechtbanken.
Ook de rechtbank Utrecht conformeert zich aan de uitspraken van rechter Cortenraad van het Hof Amsterdam.
Deze man heeft door zijn zeer dubieuze en vooringenomen uitspraken volledig het vertrouwen in de rechtspraak beschaamd.
Gevolg is dat vele gedupeerden hier het slachtoffer van zijn geworden of zullen worden.

5.5. De rechtbank stelt voorop dat de Hoge Raad in zijn arrest van 5 juni 2009 (LJN BH2811) heeft geoordeeld dat – kort gezegd – op Levob als professioneel dienstverlener jegens een particuliere afnemer van de effectenleaseovereenkomst een bijzondere zorgplicht rust die ertoe strekt de afnemer te beschermen tegen de gevaren van eigen lichtvaardigheid of gebrek aan inzicht.

Waarschuwingsplicht

5.6. Levob is in de waarschuwingsplicht voor het restschuldrisico tekortgeschoten.

Onderzoeksplicht

5.7. Levob is eveneens tekortgeschoten in de in 5.5 genoemde onderzoeksplicht.

Maar wat heeft de gedupeerde hier in het algemeen aan?

5.14. De Hoge Raad heeft in zijn arresten van 5 juni 2009 (LJN BH2811 en LJN BH2815) als uitgangspunt genomen dat de schade mede het gevolg is van aan de afnemer toe te rekenen omstandigheden, nu uit de overeenkomst voldoende kenbaar was dat werd belegd met geleend gelegd, dat de overeenkomst voorzag in een geldlening, dat over die lening rente moest worden betaald en dat het geleende geld moest worden terugbetaald, ongeacht de waarde van de effecten op het tijdstip van de verkoop daarvan. Daarbij valt ook in aanmerking te nemen dat van de afnemer mag worden verwacht dat hij alvorens de overeenkomst aan te gaan, zich redelijke inspanningen getroost om deze begrijpen. Dit betekent dat een deel van de door [eisers c.s.] geleden schade als door hemzelf veroorzaakt voor zijn eigen rekening moet blijven.

En op die eigen schuld staat wel een heel zware straf.

5.19. Naar aanleiding van de arresten van de Hoge Raad van 5 juni 2009 heeft het gerechtshof Amsterdam in zijn arresten van 1 december 2009 (LJN BK4978, LJN BK4981, LJN BK4982 en LJN BK4983) een beoordelingskader gegeven ter beantwoording van de vraag in welk geval een deel van de betaalde rente voor rekening van de afnemer blijft. De rechtbank zal, mede ten behoeve van de rechtseenheid, van de door het hof gegeven maatstaf en berekeningswijze uitgaan.

In Dexia zaken zijn al veel gedupeerden zwaar het schip ingegaan door de sterk gewijzigde normen die dankzij Cortenraad worden gehanteerd. In plaats van geld terug te krijgen moet er nu geld betaald worden.
Gelukkig is de situatie voor de gedupeerden in deze zaak iets anders en komt de rechtbank tot een uitspraak van 60 % voor rekening van Levob en 40 % voor rekening van de gedupeerde.

5.23. Bovenstaande berekening leidt tot de conclusie dat de overeenkomsten naar redelijke verwachting een onaanvaardbare zware financiële last op [eisers c.s.] legden. Bij deze berekening is uitgegaan van het maandinkomen, de hypotheeklasten en het vermogen die ter comparitie zijn vastgesteld. Ook indien zou worden uitgegaan van de nadien door partijen bij akte genoemde bedragen, zou tot dezelfde uitkomst zijn gekomen. Levob dient derhalve – naar volgt uit het onder 5.17 overwogene – 60% van de door [eisers c.s.] betaalde rente te vergoeden. Van omstandigheden die tot een andere verdeling nopen is niet gebleken. Dit betekent dat de vordering in conventie toewijsbaar is tot een bedrag van EUR 12.900,16 (60% van EUR 21.500,26).

5.24. Uit overweging 5.18 volgt dat Levob 60% van de onbetaald gebleven restschuld voor haar rekening dient te nemen. De vordering in reconventie ligt derhalve tot een bedrag van EUR 7.712,93 (40% van EUR 19.282,33) voor toewijzing gereed.

En ook de belachelijke wettelijke rente berekening van Cortenraad wordt klakkeloos overgenomen door de rechter.

De wettelijke rente over de hoofdsom in conventie is derhalve toewijsbaar, zij het niet op de wijze zoals gevorderd. Het verzuim treedt eerst in wanneer een opeisbare verbintenis tot schadevergoeding is ontstaan. Dit is het geval wanneer vast staat dat de afnemer schade heeft geleden als gevolg van de niet-nakoming door Levob van haar zorgplicht, derhalve op het moment van beëindiging van de overeenkomsten.

Voor deze mensen is de schade nog wel te overzien.
De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BL7131

Groeten,
Piet

Op 30 juni 2010 heeft de rechtbank Utrecht uitsprak gedaan in een Levob Hefboom zaak.
Er worden regelmatig gunstige uitspraken gedaan maar deze worden helaas niet gepubliceerd.
Levob zelf doet alsof er geen uitspraken zijn en eist de volledige restschuld op bij gedupeerden wiens contract is afgelopen.
Trap hier niet in en verwijs naar de uitspraken die zijn gedaan en die ook in dit vonnis worden genoemd.
In deze zaak werden de gedupeerden bijgestaan door mr. Joost Papeveld van Silver advocaten.

Voor wat betreft de restschuld zegt de rechtbank:

5.17. Ten aanzien van de restschuld heeft als uitgangspunt te gelden dat, overeenkomstig het arrest van de Hoge Raad van 5 juni 2009 (LJNBH2811), steeds 60% voor rekening van Levob blijft, ongeacht het antwoord op de vraag of nakoming door Levob van haar onderzoeksplicht al of niet zou hebben uitgewezen dat de inkomens- en vermogenspositie van de afnemer naar redelijke verwachting toereikend was de rente te voldoen. Nu de schade bestaande uit de restschuld mede het gevolg is van de omstandigheid dat de afnemer de overeenkomst is aangegaan terwijl hij hetzij wist dat hij belegde met geleend geld en dat het geleende bedrag moest worden terugbetaald, ongeacht de waarde van de effecten op het tijdstip van verkoop daarvan, hetzij had verzuimd zich tevoren redelijke inspanningen te getroosten teneinde zijn uit de overeenkomst volgende verplichting tot terugbetaling te begrijpen, dient 40% van de restschuld voor zijn rekening te blijven.

Over de inleg:

5.18. Naar aanleiding van de arresten van de Hoge Raad van 5 juni 2009 heeft het gerechtshof Amsterdam in zijn arresten van 1 december 2009 (LJN BK4978, UN BK4981, LJN BK4982 en LJN BK4983) een beoordelingskader gegeven ter beantwoording van de vraag in welk geval een deel van de betaalde rente voor rekening van de afnemer blijft. De rechtbank zal, mede ten behoeve van de rechtseenheid, van de door het hof gegeven maatstaf en berekeningswijze uitgaan.

5.22. Bovenstaande berekening leidt tot de conclusie dat de overeenkomsten naar redelijke verwachting een onaanvaardbare zware financiële last op [X] legden. Bij deze berekening is uitgegaan van het maandinkomen en de hypotheeklasten ten tijde van het aangaan van de overeenkomsten. Het betoog van Levob dat voor elk van de door [X] afgesloten overeenkomsten afzonderlijk berekend moet worden of het aangaan daarvan hem ontraden had moeten worden, wordt verworpen. Hetzelfde geldt voor het betoog van [X] dat de gelijktijdig met de onderhavige overeenkomsten dan wel (kort) nadien aangegane hypothecaire geldlening moeten worden meegewogen. De rechtbank sluit (ook op deze punten) aan bij de arresten van het hof Amsterdam van 1 december 2009.

Levob dient derhalve - naar volgt uit het onder 5.17 overwogene - 60% van de door [X] betaalde rente te vergoeden. Van omstandigheden die tot een andere verdeling nopen is niet gebleken. Dit betekent dat de vordering in conventie toewijsbaar is tot een bedrag van EUR 18.955,08 (60% van EUR 31.591,81).

6.3. veroordeelt Levob in de proceskosten, aan de zijde van [X] tot op heden begroot op EUR 3.365,98.

Laat je dus niet overbluffen door Levob als je de eindafrekening krijgt.
Je ziet wat een rechtszaak kan opleveren.
Hier de link naar de uitspraak:
http://www.platformaandelenlease.nl/uit ... 062010.htm

Groeten,
Piet

Op 7 juli 20120 heeft de rechtbank Utrecht weer en uitspraak gedaan in een Levob Hefboomzaak.
De rechtbank volgt de uitspraak door de Hoge Raad van juni 2009

5.20. Indien onderzoek door Levob daarentegen zou hebben uitgewezen dat de inkomens- en vermogenspositie van de afnemer naar redelijke verwachting niet toereikend was om de financiële verplichtingen uit de overeenkomst te voldoen, had het, in het kader van haar zorgplicht, op de weg van Levob gelegen het aangaan van de overeenkomst aan de afnemer te ontraden. In dat geval zal een deel van de betaalde rente voor vergoeding in aanmerking komen. In evenredigheid met de mate waarin de aan Levob en de aan de afnemer toe te rekenen omstandigheden tot het ontstaan van de zojuist bedoelde schade hebben bijgedragen, zal de vergoedingsplicht van Levob ter zake de betaalde rente daarom in beginsel – overeenkomstig het arrest van de Hoge Raad van 5 juni 2009 ( LJN BH2811) – worden verminderd tot 60%.

5.21. Ten aanzien van de restschuld heeft als uitgangspunt te gelden dat, overeenkomstig het arrest van de Hoge Raad van 5 juni 2009 ( LJN BH2811), steeds 60% voor rekening van Levob blijft, ongeacht het antwoord op de vraag of nakoming door Levob van haar onderzoeksplicht al of niet zou hebben uitgewezen dat de inkomens- en vermogenspositie van de afnemer naar redelijke verwachting toereikend was de rente te voldoen.

Onaanvaardbaar zware financiële last

Voorts wordt ook het betoog van Levob dat voor elk van de door [eisers c.s.] afgesloten overeenkomsten afzonderlijk berekend moet worden of het aangaan daarvan hem ontraden had moeten worden, verworpen. De rechtbank sluit ook op dit punt aan bij de arresten van het hof Amsterdam van 1 december 2009.
Levob dient derhalve – naar volgt uit het onder 5.20 overwogene – 60% van de door [eisers c.s.] betaalde rente te vergoeden. Van omstandigheden die tot een andere verdeling nopen is niet gebleken. Dit betekent, mede gelet op het onder 5.14 overwogene, dat de vordering toewijsbaar is tot een bedrag van EUR 3.692,49 (60% van EUR 6.154,15).

De uitspraak is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/uit ... 072010.htm

Dus trap niet in de misleidende praatjes van Levob dat je gewoon je restschuld moet betalen.
De uitspraken geven duidelijk anders aan.

Groeten,
Piet

Weer een duidelijke en goede uitspraak over het Levob Hefboom Effect.
Levob trekt zich nog steeds niets aan van de uitspraak door de Hoge Raad van vorig jaar juni waarin 60 % van de schade door Levob moet worden vergoed.
Hiermee werd de uitspraak door de rechtbank Utrecht en het gerechtshof Amsterdam in deze zaak bevestigd.
Levob negeert deze uitspraak en eist gewoon van alle Hefboom Effect gedupeerden betaling van de volledige restschuld.
Dat de rechters hier anders over denken blijkt b.v. uit de uitspraak van 13 oktober door de rechtbank Utrecht locatie Amersfoort.

Waarschuwingsplicht

5.5 Levob is in de waarschuwingsplicht voor het restschuldrisïco tekortgeschoten

.

Onderzoeksplicht

5.6 Levob is eveneens tekortgeschoten in de in 5,4 genoemde onderzoeksplicht. Er heeft slechts een summiere ïnkomenstoets plaatsgevonden, terwijl in het geheel niet is geïnformeerd naar de vermogenspositie van [X] c.s.

5.7 Het bovenstaande leidt tot de conclusie dat Levob haar zorgplicht heeft verzaakt. Hetgeen door [X] c.s. overigens is aangevoerd ten aanzien van de gestelde schending van de zorgplicht behoeft, gelet op het voorgaande, geen bespreking. De schending van de zorgplicht wordt gekwalificeerd als een onrechtmatige daad. De hierop gebaseerde gevorderde verklaring voor recht is dan ook toewijsbaar.

5.21 Uit overweging 5.15 volgt dat Levob in beginsel 60% van de onbetaald gebleven restschuld voor haar rekening dient te nemen. In de omstandigheid dat [X] c.s. 4 kinderen hebben en over een zeer laag inkomen beschikten, reden waarom Levob het sluiten van de overeenkomst had behoren te ontraden» ziet de kantonrechter aanleiding af te wijken van het uitgangspunt dat 60% van de restschuld voor rekening van Levob moet blijven. De kantonrechter acht gelet op alle omstandigheden van dit geval billijk dat Levob 80% van de restschuld voor haar rekening neemt.

Duidelijke taal dus en er wordt zelfs 80 % van de schade als vergoeding toegekend.
De advocaat van de gedupeerden was mr. Hans Hoeksma uit Enschede.
De uitspraak is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/uit ... 102010.htm

Groeten,
Piet

En dan hebben we uitspraken van de Hoge Raad in 2009 die duidelijkheid moeten geven in de aandelenlease affaire (waar de gedupeerden niet blij van worden), dan hebben we de uitspraken van het gerechtshof Amsterdam eind 2009 (waar de gedupeerden al helemaal niet blij van worden), en dan komt de rechtbank Den Haag met een eigenzinnige uitspraak doe kant nog wal raakt en aangeeft dat onze rechtspraak, van de Hoge Raad tot en met de gewone rechter, het spoor volledig bijster is.
De rechtbank Den Haag trekt zich niets aan van de uitspraken van de Hoge Raad of welk gerechtshof of rechtbank ook en is van mening dat als je de maandtermijnen van het contract had kunnen betalen er helemaal geen sprake is van welke rechtsovertreding dan ook wat kan leiden tot enige schadevergoeding voor je betaalde inleg.
Dit is een gunstig uitgangspunt voor alle dieven, oplichters en fraudeurs.
Als je slachtoffer het had kunnen lijden dan moet hij niet klagen, ondanks wat het slachtoffer is aangedaan.
Dat het slachtoffer belazerd en opgelicht is doet hier niets toe.
Het gaat hier om een Levob Hefboom zaak waar de Hoge Raad heel duidelijk over was: 60 % van de schade voor rekening van Levob, maar de rechtbank Den Haag denkt hier heel anders over en veroordeeld de gedupeerde tot betaling van alles wat Levob eist.
Levob heeft in de eindafrekening wel een korting verwerkt van 2/3 van de restschuld, maar dan nog is de gedupeerde zijn inleg kwijt en moet 1/3 van de restschuld bijbetalen zonder dat de rechtbank kijkt naar het argument van onaanvaardbaar zware financiele last.
Hoe gek moet het nog in Nederland worden met een dergelijke rechtspraak?

De uitspraak is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/uit ... 012011.htm

Groeten,
Piet