Radar

Ik heb eens (terecht! Ik had door een misverstand de nota's ongeopend weggegooid!) met de Inkasso Unie te maken gehad. Dat heeft meer dan anderhalve maand geduurd. Ik had geen idee waar het over ging, en in de brief stond ook niet vermeld wie er geld van mij wilde hebben, hoe veel of waar voor. Ik heb dus maar gebeld waar het over ging. Niemand die mij voldoende antwoord kon geven, alleen dat het om de ziektenkostenverzekeraar ging, waarvoor de kosten van mijn salaris ingehouden werden. Dit vergrootte het raadsel dus alleen maar. Verdere informatie konden ze wel geven, maar moest eerst opgevraagd worden bij de verzekeraar. Intussen zou de procedure stil komen te liggen en ik zou de info na ca. 2 weken krijgen. Al na een paar dagen een brief van de IU, ik blij, kon alles sneller geregeld worden. Niet dus, het was een nieuwe, strengere dreigbrief! Nog maar eens gebeld, ik werd gezien als vervelend, moest maar gewoon afwachten of ik bericht zou krijgen, of dat de procedure voortgezet zou worden bij mijn niet betalen vóór ik info had.
Toen weer een tijd niets gehoord, wel steeds zelf gebeld hoe het ermee stond. Steeds weer werd ik behandeld als een lastig iemand, die geen recht had op informatie. De verzekering zelf bellen had geen zin, die lieten toch alles via hun lopen en zouden niet met mij willen spreken. Toch die weg maar eens geprobeerd en daar (ook met enige moeite, maar wel dezelfde dag) kunnen achterhalen waar de betaling voor was. Pas toen wist ik dat het een terechte vordering was.
Uiteindelijk, ruim eenmaand na het eerste contact, werd mij gezegd dat de infobrief richting verzekering de deur uit was, met de datum waarop. Ik vroeg waarom dit zo lang had moeten duren, en kreeg als antwoord DAT DE FEESTDAGEN ERTUSSEN HADDEN GEZETEN!!!! Ja, intussen wel, maar dat mag geen verklaring heten als die brief al eind november de deur uit had gekund, in plaats van in januari. Als ze nog langer gewacht zouden hebben, had ook de bouwvakvakantie er nog tussen gezeten!

Ik had al telefonisch, via email en schriftelijk geklaagd over de gang van zaken, onder andere door een brief aan de directie, die telefonisch werd beantwoord door de leidinggevende van het callcenter, waar ik inmiddels al een paar keer ruzie mee had gehad vanwege de niet-informatie en de zeer onvriendelijke behandeling die ik kreeg. Juist dat ik de uitzondering in dit verhaal met naam genoemd, een compliment gaf, was voor haar reden om erg boos te zijn op mij. Op de andere klachten kreeg ik gewoon helemaal geen reactie, hooguit de mededeling dat er geantwoord zou worden NA betaling, die dus uitbleef omdat zij mij niet konden informeren.
Toen ik uiteindelijk, half januari (de verzekeraar reageerde blijkbaar heel snel toen daar eenmaal de brief binnen was) de gevraagde info had, heb ik betaald en daarna nog eens gebeld waar de beantwoording van mijn klacht bleef. DIE ZOU DUS NIET KOMEN, OMDAT HET DOSSIER DOOR MIJN BETALING GESLOTEN WAS!!!! Toen maar weer een brief aan de directie, ditmaal met duidelijk op de envelop de vermelding 'persoonlijk' en 'vertrouwelijk'. Dit hielp: ik kreeg een brief van de directeur, waarin hij meldde dat het niet zo had gemoeten, in een zeer herkenbare, ondiscrete Inkasso Unie-envelop. Een verklaring voor waarom het zo lang heeft geduurd, heb ik nooit gekregen.

Zolang ze hun werk goed doen, en met respect voor de mensen die hen ook met respect behandelen, heb ik geen bezwaar tegen incassobureaus, maar dit ging me wel te ver! En dan heb ik het dus over de benadering van iemand die duidelijk aangeeft niet weigerachtig te zijn voor betalen van een terechte vordering, maar daarvoor wel eerst bewijzen te willen zien, en over de lange tijd die zij daarvoor namen, waarvoor dus ook hun opdrachtgever moest boeten, doordat ik bij snelle informatie een maand eerder betaald zou hebben.

Is er iemand die weet aan wat voor een regels deze gasten zich moeten houden.
Of zijn het nog steeds vrije vogels die mogen rekenen wat ze willen.
En de europeesche richtlijn niet hanteren om dat dat hier niet hoeft

Hoewel er hier mensen reageren die als makke schapen blind gewoon doen wat een incassobureau hen opdraagt, heb ik slecht nieuws voor hen. Onderstaande vragen en antwoorden daarop haal ik van internet af, dus zijn niet door mijzelf verzonnen.


· Mag een incassobureau naast de betaling van mijn schuld aan de schuldeiser ook de betaling van incassokosten, administratiekosten en dergelijke aanrekenen?
Een incassobureau mag geen vergoeding aan de consument vragen. De enige uitzondering zijn de vergoedingen die in de overeenkomst met de oorspronkelijke schuldeiser zijn opgenomen. Het incassobureau mag echter niet zelf kosten aanrekenen.




Ik lees weleens reacties van mensen: ''Ja, dat mag, een incassobureau mag vragen wat het wil, moet je maar op tijd betalen, dan heb je die kosten niet''. Uit bovenstaand antwoord mag blijken dat dit nonsens is. Met uitzonderingen bedoelt de wet: je bent als consument vantevoren op de hoogte, dat je bij te late betaling bijvoorbeeld 10 euro extra betaalt aan aanmaningskosten, en eventueel daarna nog eens 30 euro, als je aan die betalings-oproep geen gehoor geeft. Die bedragen zijn dan vantevoren bekend. Wanneer een incassobureau daarbovenop nog eens 50 of 100 euro ''administratiekosten'' of iets dergelijks, telt (ter dekking van de eigen bedrijfsvoering) dan is dat niet toegestaan.

Wanneer je betaalt aan een incassobureau, dan haalt dat immers haar kosten terug uit de oorspronkelijke hoofdsom. Zij hebben dan bijvoorbeeld een overeenkomst met de schuldeiser, dat die 85 procent van de uitstaande vordering krijgt, en met de overige 15% moet het incassobureau maar zien of men kostendekkend heeft gewerkt.


--------------------------------------------------------------------------------

· Welke bevoegdheden heeft een incassobureau?
De wet geeft aan de incassobureaus geen enkele bijzondere bevoegdheid. Zij kunnen dus geen beslag leggen, geen woning betreden zonder toestemming of andere maatregelen nemen om iemand tot betaling te dwingen.
De wet voorziet wel dat incassobureaus zich bij de overheid moeten laten inschrijven. Die inschrijving betekent nochtans niet dat zij één of andere wettelijke opdracht zouden hebben, of dat hun activiteiten de goedkeuring van de overheid zou genieten.



Kort samengevat: wanneer er geen verplichtingen zijn aangegaan, heeft een incassobureau zonder meer het nakijken. Ik beschouw ze althans nooit als rechthebbende partij.

Stel:
Je hebt een rekening die je moest betalen geheel over het hoofd gezien.

Het oorpronkelijke bedrag was bv 39.95 euro.
Ook met de herinneringen heb je niets gedaan.
Of je ze nou wel of niet gehad hebt.
Ze waren immers niet aangetekend verstuurd.
Dan krijg je een schrijven van een incasso buro.
Met het verzoek of je binnen 5 dagen een bedrag wilt overmaken van 106.95 euro.

Mag dit kan dit

Zit ik er naast .
Als ik denk ,het oorspronkelijke bedrag+ de wettelijke rente.
Over te maken.

Als je niet KAN betalen, had je de verplichting niet aan moeten gaan. Het ligt altijd aan "omstandigheden buiten mijn schuld" dat je niet kunt betalen,

@ Dilbert

Praktijkvoorbeeld: een leerkracht is in 2004 particulier verzekerd voor ziektekosten. (niet op grond van inkomen maar op grond van regelgeving). Via de WG wordt een tegemoetkoming ziektekosten gegeven.De leerkracht is langdurig ziek en in augustus 2004 wordt zijn dienstverband beëindigd (dit is tot in hoger beroep uitgezocht en was toegestaan); de leerkracht wordt "ziek uit dienst" gemeld en zit in een WAO procedure. Eind oktober 2004 komt UWV, na lang aandringen, over de brug met een voorschot van 800 euro per maand. De leerkracht is maandelijks aan ziektekosten 430 euro verschuldigd, en aan huur 450 euro, en heeft eind oktober "dus" een schuld bij de ziektekostenverzekeraar van 3x430 euro en een schuld bij de woningbouwvereniging van 3x450 euro.
De huur (en een aantal andere vaste lasten) worden betaald, de ziektekostenverzekeraar echter niet, pogingen om de polis naar ziekenfonds om te zetten stranden met de mededeling dat het volledige contractjaar moet worden uitgediend en dat er, zo lang er geen uitkering is vastgesteld, ook geen recht op ziekenfondsverzekering bestaat.
Bijkomend gevolg is dat de (zieke) leerkracht uiteindelijk ook niet meer naar de huisarts of apotheek kan omdat de rekeningen niet worden vergoed (vanwege de betalingsachterstand bij de ziektekostenverzekeraar). De rekeningen van huisarts en apotheek worden uiteindelijk doorgestuurd aan een incassobureau die uiteraard ook zijn kosten vergoed wil zien.
Mogelijkheden om via UWV een tegemoetkoming in de ziektekosten te krijgen zijn er niet zo lang er geen uitkering is vastgesteld.

Is hier, beste Dilbert, sprake van het "aangaan van een verplichting waar men niet aan kan voldoen" of is hier eerder sprake van een hoogst ongelukkige situatie?

Is hier, beste Dilbert, sprake van het "aangaan van een verplichting waar men niet aan kan voldoen" of is hier eerder sprake van een hoogst ongelukkige situatie?

gezien al mijn vorige antwoorden denk je toch niet dat ik iets anders ga zeggen dan antwoord 1.

Ja, zo zijn de regels van het spel en zo moet het gespeeld worden. Er bestaat geen uitzondering op de regel om uitzonderingen op de regel mogelijk te maken. Wat dat betreft is Dilbert net een incasso bureau, hij WIL het niet begrijpen! Goed lezen en goed luisteren is een kunst die hij niet machtig is!

Vr. Gr. Hans.

Wat dat betreft is Dilbert net een incasso bureau, hij WIL het niet begrijpen! Goed lezen en goed luisteren is een kunst die hij niet machtig is!

Dilbert luistert wel, hij geeft alleen niet het antwoord dat jij wilt horen, en dat is heel wat anders. Hij denkt gewoon realistisch en komt niet met allerlei uitvluchten om ergens onderuit te komen.

Waarbij wel aangetekend dient te worden dat niet alles een uitvlucht is. En er zijn dus echt wel situaties denkbaar, waarbij je als door een incassobureau benaderd persoon dus echt geen schuld treft.

Martin, hoe zou jij reageren? Een volstrekt onbekende (misschien wel een bekende) vult jouw gegevens in op een opdrachtbon, al of niet via internet.

Jij krijgt na een week een pakket met een rekening.

Jij bent er zeker van dat je niets hebt besteld, en weet dus niets van die opdrachtbon af.

Wat doe je met het pakket?


Ik zal je zeggen wat je in dat geval met het pakket mag doen: je hoeft het niet terug te sturen, je mag de gestuurde artikelen zelfs gewoon gebruiken als waren ze door jou besteld. Een incassobureau zal je te zijner tijd benaderen, maar je hoeft niets te doen.

Je mag het pakket gewoon houden. Mensen die dit niet weten, sturen het terug, of zwichten voor de steeds brutaler wordende brieven van het incassobureau.

Ingevolge een Europese richtlijn is de manier van handelen (waarbij ik even de door een ander ingevulde opdrachtbon buiten beschouwing laat), waarbij iemand ongevraagd spullen toegezonden krijgt, met het verzoek deze te betalen, bij wet verboden.

In Nederland is dit verbod omgezet in artikel 7 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek.

De rol van een incassobureau in dit soort gevallen, is zonder uitzondering een heel kwalijke te noemen. Ze weten heel goed dat het gros van de mensen haar rechten niet kent, en veel mensen betalen dan ook de gepeperde rekening, terwijl ze daar helemaal niet toe verplicht zijn.

Heb je het in je om dat soort dreigementen te trotseren (al of niet met de mededeling aan het incassobureau dat je niet van zins bent te betalen voor iets wat je niet besteld hebt), dan laten die bureaus je vanzelf met rust. Van een gerechtelijke procedure die ze je in het vooruitzicht stellen, is dan plotseling geen sprake meer.

helemaal mee eens, sluit ik mij bij aan. Als je niets besteld hebt, hoef je ook niks te betalen, zo eenvoudig is dat. Laat hun maar aantonen dat je wat bestelt hebt, desnoods via IP-adressen van computers als het een internetaanvraag betreft, als ik onterecht rekeningen krijg dan kunnen ze op hun kop gaan staan, ze krijgen geen cent.

Indien de rekening wel terecht is maar mensen zich gewoon aan hun verplichtingen onttrekken, dan ligt het natuurlijk heel anders. Dan moet je gewoon betalen en niet zeuren.

Een kennis van mij neemt regelmatig onbetaald verlof. Met zijn werkgever is het zo afgesproken dat als hij bijvoorbeeld een maand onbetaald verlof neemt, hij niet gewoon 1 maand niet betaald krijgt, maar het over bijvoorbeeld 3 maanden verspreid wordt.

Dat gaat al een aantal jaar goed en nu opeens hebben ze problemen met percentages. Hierdoor heeft hij nu al 2 maanden geen salaris gekregen. En dat terwijl zijn vaste lasten wel gewoon doorlopen. Hij komt dus in de problemen met betalingen. Ook hier dus buiten zijn schuld.

En zo zijn er tientallen smoezen te bedenken waar om het fout gaat. Het ligt nooit aan jezelf, altijd aan een ander. Ineens gaat alles fout en ineens kunnen mensen niet meer betalen.

En jij gelooft dat?

Er zullen er genoeg zijn die smoezen gebruiken, maar er zijn er genoeg die er niets aan kunnen doen. Maar blijkbaar wil jij dat niet inzien.

Mijn vriend zit er helaas zelf middenin, omdat zijn ex jarenlang niets betaald heeft. En omdat ze in gemeenschap van goederen getrouwd waren moet hij toch voor de helft opdraaien. En dat accepteert hij ook gewoon, dat is niet anders, hoe rot het ook is. Maar ze kunnen natuurlijk niet van hem verwachten dat hij even iedere maand 1500 euro betaalt.

Ook dit is dus buiten zijn schuld om en zo zijn er helaas veel meer. Als je dat nou toch eens kon inzien, ipv direkt het slechtste van een mens te denken.

Hoe vervelend sommige Dilbert ook vinden, hij heeft wel gelijk.
Buiten je schuld om kan gebeuren, maar de levernacier heeft wel goederen/diensten geleverd en dient ook zijn rekeningen te betalen.
Met eventuele inkomsten waar jij nog op wachtheeft hij niets te maken.

Ik zeg toch ook niet dat dat niet zo is? Maar dit soort dingen kunnen dus wel buiten de schuld van iemand gebeuren.

Het is wat anders als iemand lukraak van alles bestelt en het gewoon vertikt om te betalen. Als jij elke herinnering e.d. negeert omdat het je niet interesseert. Het is ook wat anders als je iets bestelt terwijl je helemaal het geld er niet voor hebt. En die zijn er genoeg. Met die mensen heb ik totaal geen medelijden. Bij hun is het echt hun eigen schuld.

Maar er zijn er genoeg waarbij het niet hun eigen schuld is. Kijk maar eens naar die schrijnende verhalen van mensen die van het UWV al maanden op hun geld zitten te wachten. Dan is het niet hun eigen schuld. Niet iedereen heeft een spaarrekening waar een paar duizend euro's op staan.

Maarschalk,

Waar ik een onderscheid maak, is er nog iets aan de hand.

Een leverancier heeft wel goederen geleverd. OK, kan gebeuren. Maar wil dat ook zeggen, dat ik die goederen dan altijd terug moet sturen of betalen? Dat ligt er maar net aan, op welke basis die goederen zijn geleverd.

Het is al geruime tijd zo, dat er in het Burgerlijk Wetboek staat, dat goederen waar niet om wordt gevraagd, gewoon niet betaald hoeven te worden. Die regels zijn nota bene nog niet eens zo lang geleden aangescherpt, ter bescherming van de consument. Ongevraagd toegezonden goederen mogen om niet behouden worden, tenzij de leverancier kan aantonen dat de ontvanger de bestelling heeft gedaan. Het staat in iets andere bewoordingen in het Burgerlijk Wetboek, maar hier komt het op neer.

Wat ik aangeef: in principe moeten spullen die je zelf besteld hebt, gewoon betaald worden. Of teruggestuurd. Een van de twee, En dat is wat Dilbert bedoelt. Een leverancier is doorgaans te goeder trouw, die voert een bestelling uit.

Uitzonderingen daarop zijn firma's als Provea (zogezegd, in al haar verschijningsvormen). Die sturen vaak spullen, ook al geef je duidelijk aan er niet van gediend te zijn, of ze zeggen er niet bij dat je je aan een club verbindt, vaak zeggen ze zelfs dat je geen verplichtingen aan gaat, hetgeen toch echt gelogen is.

In een land als Belgie is een dergelijke manier van zakendoen al geruime tijd (ik heb gelezen sinds 1971) bij wet verboden, maar er zijn nog altijd firma's die zich daar niet aan houden, en die wet willens en wetens aan hun laars lappen. Ik weet niet hoe dit in Nederland geregeld is, maar het zou eens tijd worden dat dit hier ook eens strikt geregeld gaat worden. Zou een hoop ellende schelen.

Wanneer een bestelling via internet of via een bon eerst nagetrokken wordt, alvorens de firma tot levering overgaat, kan een heleboel ellende worden voorkomen. Wanneer een bestelling dus door de klant bevestigd wordt, en de levering volgt daarna pas, dan heeft de leverancier wat mij betreft alle rechten, ook Provea.

Maar dat laatste is ze kennelijk te lastig, te omslachtig. En waarschijnlijk te duur.

Ik maak dus duidelijk onderscheid tussen zendingen die lukraak plaatsvinden (een gratis kennismakingspakket), gevolgd door zendingen die wel betaald moeten worden, en zendingen die door de ontvanger weldegelijk zelf besteld zijn.

In het eerste geval kan er een bon bij de kennismakingszending zitten, waarin staat: u moet binnen (bijvoorbeeld) een week aangetekend opzeggen, anders gaan wij ervan uit dat u prijs stelt op vervolgzendingen. Nou, dit valt onder negatieve optie. Je bent in dat geval helemaal niet verplicht om aangetekend op te zeggen, je hoeft echt helemaal niets te doen.

Wat Bailey zegt: in de tweede alinea staat: wanneer jezelf lukraak bestelt en vertikt om te betalen. Dat is inderdaad iets anders, dan is de leverantie aan jouzelf toe te schrijven. En dan zul je moeten betalen, dan wel de spullen terugsturen. Om niet houden is er dan niet bij.

Een kennis van mij neemt regelmatig onbetaald verlof. Met zijn werkgever is het zo afgesproken dat als hij bijvoorbeeld een maand onbetaald verlof neemt, hij niet gewoon 1 maand niet betaald krijgt, maar het over bijvoorbeeld 3 maanden verspreid wordt.

Dat gaat al een aantal jaar goed en nu opeens hebben ze problemen met percentages. Hierdoor heeft hij nu al 2 maanden geen salaris gekregen. En dat terwijl zijn vaste lasten wel gewoon doorlopen. Hij komt dus in de problemen met betalingen. Ook hier dus buiten zijn schuld.

Een kennis van me had dat ook. En die wist met de bank te regelen dat er voor deze ene keer een uitzondering werd gemaakt op zijn kredietlimiet. Toen het salaris uiteindelijk binnenkwam is dat weer rechtgezet. En anders valt er vaak wel met crediteuren te praten, mits je een goed verhaal hebt, en je ze ervan overtuigt dat ze hun geld uiteindelijk wel krijgen. En anders betaal je alleen de schuldeisers die vervelend doen of dreigen.

En zo zijn er tientallen smoezen te bedenken waar om het fout gaat. Het ligt nooit aan jezelf, altijd aan een ander. Ineens gaat alles fout en ineens kunnen mensen niet meer betalen.

En jij gelooft dat?

Waarom zou dat NIET kunnen?

Tegenwoordig komt een dergelijke constructie vaker voor dan jij denkt.

Weleens gehoord van ''sabbatical year''? Dat is natuurlijk niet regelmatig onbetaald vrij nemen, maar het gebeurt wel in toenemende mate, dat mensen dit doen.

Jij zegt nu waarschijnlijk: daar kun je dan met de vaste lasten op inspelen, maar uiteraard kun je een deel voorzien, maar je kan onmogelijk alles voorzien.

Wat ik zeggen wil, Dilbert: niet ALLES is een smoes om ergens onder uit te komen. Het kan ook best echt misgaan.

Wat ik zeggen wil, Dilbert: niet ALLES is een smoes om ergens onder uit te komen. Het kan ook best echt misgaan.

En aan wie is het dan te wijten dat het fout gaat? Precies, dat bedoel ik dus......