Radar

Waar het hier om gaat is:

Er een termijn is afgesproken van ongeveer 4 weken.
Okay het kan gebeuren dat het uit loopt, maar dan moet het toch zeker binnen redelijke termijn opgelost zijn.
8 weken max en de verkopende partij had tussentijds al een leen toestel moeten aanbieden

8 weken max en de verkopende partij had tussentijds al een leen toestel moeten aanbieden

Meer dan een leentoestel uitlenen kan de winkelier niet doen.

Dit recht wordt aan de consument geven in het Burgerlijk Wetboek 7 artikel 24 en hier mag niet ten nadelen van de consument worden afgeweken. In de rechtzaak tussen HCC en Dell is dit nog eens bevestigd.

En gelukkig is er bijna geen enkele zaak die zich daar aan houdt aangezien de verplichtingen onredelijk zijn richting winkelier. En ook ALLEEN maar onredelijk richting winkelier.

Als winkelier hoef je geen leentoestel te hebben en als een klant er dan toch één wilt dan kan hij/zij dat ergens zien te regelen. Als de klant dan later met een bonnetje komt dan heeft deze gewoon pech. Zo is de praktijk, en gelukkig maar anders moesten we allemaal meebetalen aan dit soort onzin. Het komt dan immers terug in de prijs van de artikelen en dat raakt iedereen.

Quote:
ik heb ook eens voor iemand een toetsenbord moeten bestellen.
Later wilde ze het niet meer hebben, maar ze moest het afnemen.

ze moet helemaal niets of had je voorwaarden opgestled op papier want dan wordt het anders.

gr john

Nee?
De producten die speciaal besteld worden kan ik als winkelier niet terugsturen.

Wat je krijgt is dat als de consumenten zulke geintjes flikken, dat de winkelier eerst het complete bedrag vragen en als het compleet bedrag betaald is dan gaan ze pas bestellen.

Want je kunt dit arrogant noemen, maar als de consument leuk probeert te zijn om eerst de onderdelen te bestellen en daarna te annuleren, is de kans groot dat als de consument zulke dingen te vaak doen, dat de winkeliers het niet pikken!

Het moraal van het verhaal is dat de (lees een aantal) winkelier geen verantwoordelijkheid zou hoeven dragen voor de producten die hij levert. De consument moet maar opdraaien voor de kosten als de producten niet werken. Dat zou dan redelijk zijn.

De moraal van het verhaal is dat de winkelier en de klant aan hun woord gehouden moeten worden. Dus 1 jaar garantie bij koop is 1 jaar garantie, en geen 3. En 3 jaar garantie is 3 jaar en geen 1.

En wanneer de verkoper iets repareert en zegt dat het ongeveer zo en zo lang duurt, dat het dan niet erg is als het langer of korter duurt. En andersom moet het zo zijn dat wanneer de verkoper garandeert dat de reparatie op een bepaalde datum klaar is, dat het dan ook klaar moet zijn.

Gewoon een EERLIJKE en NORMALE omgang met elkaar. En niet dat er één kant alle kosten moet dragen omdat dat de andere kant beter uitkomt.

De winkelier zou een deugelijk product afleveren, maar achteraf blijkt dat hij zich niet aan zijn woord heeft gehouden. De kosten van een leen- of huurtoestel is het gevolg van het feit dat de winkelier zich niet aan zijn woord heeft gehouden. De winkelier houd de kostprijs van zijn producten laag, over de rug van de consument, en zo heeft hij een oogwaarscheinlijke betere concurrentie positie. Het weigeren om deze schade te vergoeden gebeurt dus enkel en alleen omdat dit de winkelier beter uitkomt.

In dit specefieke geval heeft de verkoper belooft het product in (ongeveer) 4 weken te repareren, maar het duurt in middels al 8 weken. Hoeveel langer moet het nog duren voor u het wel erg vind?

Een lagere prijs over de rug van de consument? Ik ben het ermee eens dat een lagere prijs op langere termijn niet goed is voor welke markt ook, maar service kost geld en met minder geld krijg je minder service. Zolang je krijgt waarvoor je betaalt is er niets aan de hand. Meer betalen en wel een leentoestel kan alleen als de winkel die service biedt.

En de winkelier moet geen deugdelijk apparaat leveren, maar de fabrikant moet dat doen.

Jij spreekt over het recht en ik ben van mening dat dat geen recht is, maar krom. Je hangt aan regels die voordeel bieden aan één kant van het verhaal, namelijk de koper. Zolang er geen balans is is het ook geen recht.

Je hangt aan regels die voordeel bieden aan één kant van het verhaal, namelijk de koper.

Van deze beschuldiging is niets waar. Bij het bepalen van de rechten en plichten van partij ga ik uit van het wettelijk kader, terwijl u de rechten van uw klanten bepaald door uit te gaan van uw idee van hoe het zou moeten zijn. Het probleem daarmee is dat de klant daar wel eens heel anders over kan denken en dan beklaagt u zich.

En de winkelier moet geen deugdelijk apparaat leveren, maar de fabrikant moet dat doen.

Dan moet de consument ook geen geld betalen aan de winkelier, maar aan de fabrikant. Alle gekheid op een stokje, u heeft feitelijk ongelijk. Dat de winkelier op zijn beurt een deugdelijk product moet ontvangen van de fabrikant doet niets af aan het feit dat de winkelier een deugdelijk product moet leveren aan de consument.

Zolang je krijgt waarvoor je betaalt is er niets aan de hand.

Het punt is dat je niet krijgt waar je voor betaald: een deugelijk product. De schade die daar het gevolg van is moet vergoed worden.

En het probleem is dat de schadevergoeding puur theoretisch is. Nagenoeg geen enkele winkelier houdt zich hieraan en ze zijn het ook niet van plan. Reden: Het kost bakken met geld - om nog maar niet te spreken over het misbruik wat er van gemaakt zal worden. De consument is duidelijk niet bereid om te betalen voor een dergelijke service, anders zou de sporadische winkelketen die dergelijke diensten wel levert aanmerkelijk beter lopen. Kortom: er staat iets in de wet waar óf totaal geen vraag naar is, óf de consument kijkt daadwerkelijk niet verder dan zijn/haar neus lang is.

Daarnaast legt de 'leentoestel'-verplichting een onredelijke last op de schouders van een winkelier. Niet alleen qua directe kosten, maar ook qua indirecte. Veel mensen gaan namelijk niet netjes om met apparatuur van een winkelier en zie de schade maar eens te verhalen als een leentoestel compleet rot terugkomt. Dat is trouwens ook de reden dat vele bedrijven zijn gestopt met het verstrekken van leenapparatuur. De kostenpost 'schade' liep de spuigaten uit.

Maar nogmaals: het is puur theoretisch. Wie een leentoestel wil, zal dat via de rechter moeten halen. Dit is dus een dode letter in de consumentenwetgeving.

Daarnaast legt de 'leentoestel'-verplichting een onredelijke last op de schouders van een winkelier. Niet alleen qua directe kosten, maar ook qua indirecte. Veel mensen gaan namelijk niet netjes om met apparatuur van een winkelier en zie de schade maar eens te verhalen als een leentoestel compleet rot terugkomt. Dat is trouwens ook de reden dat vele bedrijven zijn gestopt met het verstrekken van leenapparatuur. De kostenpost 'schade' liep de spuigaten uit.

Een leenmonitor is geen probleem, maar een leennotebook wel.

Ik heb die dingen niet op voorraad.
Daarnaast wordt heel vaak ingeruilde producten gerepareerd om als leentoestel te fungeren.

Een ander aspect is dat de klant alle eigen programma's geïnstalleerd wilt zien op de computer met ook alle eigen programma's!
Daar gaat dan ook weer veel tijd in zitten.

Daarnaast heb ik geluiden gehoord van winkeliers die wel leencomputers uitleende.
De klanten hadden toen de harde schijf omgewisseld. De goede eruit en een defecte terug.


Veel consumenten klagen nu wel dat zij nergens een leentoestel meekrijgen, maar veel consumenten hebben er zo'n zooitje van gemaakt dat de winkelier wel uitkijkt om een leentoestel uit te geven!

Laten we eerlijk zijn:
Als de consumenten netjes met de leentoestellen omgingen, dan waren er nu veel winkeliers die gewoon leentoestellen aanbieden.

Doordat de consumenten er vette misbruik van gingen maken hebben de winkeliers het uitlenen van leentoestellen gestaakt.
En nu beginnen de consumenten te klagen dat zij nergens een leentoestel kunnen krijgen!

Over het recht van een leentoestel:
Je hebt er géén recht op en als de winkelier het je verstrekt is dit een extra dienst. Dus dat onzinverhaal dat de consument de kosten van een huurtoestel bij de winkelier kunt declareren, komt niet van de wetgevers maar van een consumentenorganisatie.

De winkeliers accepteren dit niet.

Veel mensen gaan namelijk niet netjes om met apparatuur van een winkelier en zie de schade maar eens te verhalen als een leentoestel compleet rot terugkomt.

Er is niets op tegen om tweede handse product te gebruiken en om borg te rekenen. Voor 40 euro koop je al een 2e handse p3 en een monitor 15 inc koop je voor 30 euro. Allebei met 12 maanden garantie.

Wie een leentoestel wil, zal dat via de rechter moeten halen. Dit is dus een dode letter in de consumentenwetgeving.

Winkeliers overtreden op veel meer punten de consumenten wetgeving. Bijvoorbeeld niet thuis geven als het product na 3 weken defect raakt. Voor een product van een paar tientjes ga je immers niet zo snel naar de rechter. Maar naar de rechter gaan hoeft voor consumenten niet duur te zijn. Wanneer het geschil om een klein bedrag kun je vaak een kort geding houden en dan kan je het zonder advokaat af. Consumentenwetgeving is heel duidelijk waardoor een beetje handige consument dat prima kan doen. De kosten van de rechtzaak zelf zijn voor de winkelier jij gelijk krijgt.

Hier naast is sinds kort de consumentenautoriteit. Zij gaan achter de grote winkeliers aan die zich niet aan de wet houden. Voor het komende jaar richt men zich op de reisbrance en internet winkels. De annuleer kosten die sommige webwinkels hanteren is na volgend jaar verleden tijd bij de grote winkels. Wie weet word volgend jaar misschien grote winkeliers zoals MM aangepakt omdat ze geen leentoestel aanbieden.

Dus dat onzinverhaal dat de consument de kosten van een huurtoestel bij de winkelier kunt declareren

Ik heb het wetsartikel genoemd dus het is geen onzin verhaal.

Er is ook een praktisch verhaal van dit.
Hoeveel leentoestellen moet een winkelier hebben?
Wanneer moet een winkelier een leentoestel uitgeven?

Als ik als winkelier notebooks verkoop, moet ik dan 20 leentoestellen nemen, omdat de kans bestaat dat men erom vraagt?

En wanneer geef je een leentoestel weg?
Zelf ben ik van mening wanneer het een langere tijd duurt.
Dus voor thuisgebruik kan men heus wel een dag of 2 zonder computer.
Voor zakelijk gebruik is het een ander verhaal.

Ik verkoop bijvoorbeeld 4 beamers per jaar.
Dus moet ik dan gelijk een beamer aanschaffen voor het geval dat een beamer het begeeft?

Voor de grote concerns zijn zulke investeringen geen probleem, echter voor de kleinere zaken wel.

Een duurdere winkels met eigen snelle werkplaats heeft nog steeds uitleen apparaten, maar die worden wel telkens gekontroleerd!

De PC is te persoonlijk, maar die moet je dan op hun pc jou gegevens laten verwerken, dus mail kijken online en niet ophalen, ook kun je niets zomaar downloaden, of installeren.

Notebooks zijn gewoon te kwetsbaar voor uitlenen, maar de in de winkel beschikbare tijdens reparatie, en ze rekenen er niets voor.

Ze geven alleen een uitleen wasmachine als je meerdere dagen voor reparatie nodig hebt, of veel wasgoed, zoals een kinderopvang.

Er is daar ook geen garantie dat er werkelijk een apparaat beschikbaar is, en vaak is de TV klein en makkelijk te vervoeren.

Ze weigeren sommige merken of type's te verkopen wegens teveel reparatie's.

Deze firma verkoopt geen Indesit apparaten meer, en bij sommige andere alleen nog zonder aanvullende garantie!

De standaard garantie is daar op alles 3 jaar zonder bijbetalen, maar elders is het meestal goedkoper, dit mag en kan ook nog!

De PC is te persoonlijk, maar die moet je dan op hun pc jou gegevens laten verwerken, dus mail kijken online en niet ophalen, ook kun je niets zomaar downloaden, of installeren.

Consumenten kunnen rustig een paar dagen zonder computer.

En als het niet anders kan, dan zet ik er wel een computer neer, maar dan moeten ze zelf hun gegevens erop zetten en de programma's die ze nodig hebben.
Dit is echter bij mij nog nooit voorgekomen.

Ik heb het wetsartikel genoemd dus het is geen onzin verhaal.

En dit is dé uitspraak waar het mis gaat. Volgens jou is iets 100% in orde, wanneer het in de wet staat. Daar valt niet aan te tornen bij jou.

Dat is leuk en aardig, maar wat als de wet niet eerlijk is? En dat zijn ze per definitie al niet 100%, aangezien elk geval anders is. Zolang een wet absoluut is zal hij nooit verder werken dan het gemiddelde geval. Maar hoe zit het dan met een nieuwe wet? De oude moet dan fout zijn geweest.

De wet hangt op dit moment heel erg naar de consument toe. Dat is wel te begrijpen, aangezien er redelijk wat consumenten bedonderd werden, maar eerlijk is het niet. We kunnen het zo gek niet bedenken of jij weet een regel op te noemen waarin de consument het gelijk aan zijn kant heeft en óf zijn contract mag ontbinden, óf deze een schadevergoeding krijgt. En die regels kunnen allemaal nog zo leuk bestaan, maar eerlijk is het absoluut niet.

Hier naast is sinds kort de consumentenautoriteit. Zij gaan achter de grote winkeliers aan die zich niet aan de wet houden.

Waar is de winkelierautoriteit die winkeliers tegen frauderende klanten beschermt? Ken je Vrouwe Justitia? In jouw geval hoef ze de weegschaal niet meer vast te houden omdat die toch alle gewicht aan één kant heeft zitten.

Winkeliers overtreden op veel meer punten de consumenten wetgeving.

Consumenten doen dat net zo hard. Oh mijn MP3 speler valt... Ik zeg gewoon dat hij zo uit de verpakking kwam...

Voor een product van een paar tientjes ga je immers niet zo snel naar de rechter.

Dat mag ik toch hopen ja!!! Weet je wat het IEDEREEN aan belastinggeld kost als elke ontevreden klant voor dat soort idioterie naar een rechter zou stappen? De kosten zijn niet alleen voor de winkelier als je wint, maar ik en de rest van Nederland betalen er ook nog eens aan mee. Dat is wel eerlijk?

De annuleer kosten die sommige webwinkels hanteren is na volgend jaar verleden tijd bij de grote winkels.

Als ik een pc laat samenstellen, en wanneer ze alles besteld hebben en de nodige tijd ermee bezig zijn geweest, dan mag ik gratis en voor niets annuleren zodat zij met de ellende blijven zitten? Leuk als dat een wet is, maar ik veeg daar de vloer mee aan.

Wie weet word volgend jaar misschien grote winkeliers zoals MM aangepakt omdat ze geen leentoestel aanbieden.

Als ik iets zou verkopen en ik zeg er DUIDELIJK bij dat ik geen leentoestel heb en dat mijn produkt slechts 5 dagen mee gaat, dan heeft de klant TOTAAL GEEN recht om te vragen om een leentoestel/koopontbinding wanneer het zijne na 5 dagen stuk is. Hij WEET wat de dienst is, hij kent de voorwaarden, en daar gaat hij mee akkoord. Als het later niet bevalt dan kan de wet nog zoveel zeggen, maar gelijk heeft hij niet.

Ik ben vóór eerlijke behandelingen over en weer en de wet doet daar niet aan mee. Dan maar geen wet. Als je ziet wat je kosten zijn als je je aan alle regels moet houden, die puur restrictief zijn voor de winkeliers en alle vrijheid bieden aan de consument, dan kan dat werboek en authoriteit er beter mee stoppen.

Quote:
De annuleer kosten die sommige webwinkels hanteren is na volgend jaar verleden tijd bij de grote winkels.

Als ik een pc laat samenstellen, en wanneer ze alles besteld hebben en de nodige tijd ermee bezig zijn geweest, dan mag ik gratis en voor niets annuleren zodat zij met de ellende blijven zitten? Leuk als dat een wet is, maar ik veeg daar de vloer mee aan.

Als een klant bij mij een computer besteld, dan worden door de beide partijen de orderbevestiging getekend.

Met dit contract gaat de klant accoord met de levering.
Dus als dit contract getekend is, kan de klant de order niet meer annuleren en is hij verplicht om dit af te nemen.
Dit heb ik gedaan om te voorkomen dat de hufters onder de klanten zulke geintjes gaan uithalen!
Het is ook een document waarbij precies beschreven staat wat de klant besteld heeft en dat ik dit als winkelier leveren moet.

Dus met het tekenen van de orderbevestiging betekent het ook voor de klant dat hij niet meer kan annuleren.
Heb ik de betreffende producten nog niet besteld dan heeft de klant bij eventuele annulering geluk, anders moet hij gewoon afnemen.

Bij speciale bestellingen (denk aan toetsenborden e.d. voor notebooks) dan is besteld=verplichte afname.
Want zulke bestelllingen worden dan rechtstreeks bij de fabrikanten gedaan en ik kan als winkelier zulke zaken ook niet terugsturen.

Hoeveel leentoestellen moet een winkelier hebben?

Zoveel dat u voldoende heeft om in de vraag te voor zien. Een of twee zou in uw geval voldoende zijn.

Wanneer moet een winkelier een leentoestel uitgeven?

Wanneer een consument daarom vraagt.

En wanneer geef je een leentoestel weg?
Zelf ben ik van mening wanneer het een langere tijd duurt.
Dus voor thuisgebruik kan men heus wel een dag of 2 zonder computer.
Voor zakelijk gebruik is het een ander verhaal.

De crux zit hem er nu net in dat er bij zakelijk gebruik van de wetten mag worden af geweken. In uw algemene voorwaarden mag u zetten dat de zakelijke gebruiker er zelf voor moet zorgen. Dit kan mogelijk onredelijk bezwarend zijn voor een (hele) kleine ondernemer.

Ik verkoop bijvoorbeeld 4 beamers per jaar. Dus moet ik dan gelijk een beamer aanschaffen voor het geval dat een beamer het begeeft?

Nee huren mag ook. U zou eventueel ook met andere winkels een aantal leen apparaten kunnen delen.

Voor de grote concerns zijn zulke investeringen geen probleem, echter voor de kleinere zaken wel.

De kleine winkels kunnen zich zelf organizeren.

En dat is hoe het volgens de wet moet en zo gaat het in de praktijk gelukkig niet. Geen enkele winkelier gaat zelf iets huren om het uit te lenen. Dat is gewoon onzinnig.