Ik heb dankzij dit subforum in ieder geval geleerd dat je je klacht dient te baseren op "dwaling", de meest grondige aanpak (en dus niet op "misleiding" of andere softere gronden). Dank.
Zonder tegenbericht ga ik er van uit dat de voorbeeld-stuitingsbrief op consumentenclaim.nl de beste is (veel beter dan die van TrosRadar of Kooman bijvoorbeeld).
Verder adviseer ik iedereen die een schade van € 1.000 of minder heeft geleden om maar het verlies te nemen: dat scheelt een hoop ergernis en ellende.
De claim van consumentenclaim.nl klinkt aantrekkelijk (ook ik heb me daar ingeschreven), maar no cure no pay betekent wel dat 25% van de opbrengst moet worden afgestaan, maar wat ernstiger is: consumentenclaim komt voorlopig niet in actie:
- (commerciële!) offertes volgen pas na de uitwerkingen van de "regelingen" door de stichtingen en die komen er voorlopig niet of zelfs nooit (zie het wankelen van de Delta Lloyd regeling, de "prime mover")
- consumentenclaim wacht eerst gunstige jurisprudentie af om dan pas zelf in actie te komen
Eigen gang naar de rechter blijft een optie, maar ik begrijp dat dat 7 tot 10 jaar kan duren (t/m cassatie HR) en dat kosten dan opgelopen zijn tot € 100.000
Start met KiFiD-procedure dan de laagdrempelige 'poor man's solution'?
Met accent op gevallen uit periode 1995 - 2005 (=onderzoeksperiode AFM).
Dan zou het wel aardig zijn hier nog eens de KiFiD jurisprudentie op een rijtje te zetten, vooral die waaruit blijkt dat alleen een financieel expert de verborgen werking van woekerpolissen kon doorgronden.
En een kritische behandeling van de stelling uit Kooman dat verzekeraars in die periode 1995 - 2005 hun polissen en voorwaarden al juridisch hadden dichtgetimmerd.
Zo zal niemand kunnen ontkennen een polis met polisvoorwaarden te hebben ontvangen, waaruit kon worden afgeleid:
- dat er beleggingsrisico's werden gelopen
- dat er bepaalde kosten moesten worden betaald
- dat er bepaalde risico-premies moesten worden betaald.
Wel is evident dat zelfs grote verzekeraars zich nog jaren lang niet gehouden hebben aan de informatieplichten uit de RIAV 1994 en de Code Risico & Rendement 1998. Hoe zal onder die omstandigheden de toetsing van informatieplicht aanbieders - onderzoeksplicht consumenten uitpakken?
Zie ook voor algemene beschouwing
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dwaling
Eerste voorschotje op KiFiD-jurisprudentie:
Maar dat “de aldus samengevatte verplichting tot informatieverstrekking (omtrent de factoren die bepalend zullen zijn voor de hoogte van de uitkering, alsmede een zo precies mogelijke benadering van de te verwachten uitkering, met bijzondere eisen aan de daarbij gebruikte voorbeeldpercentages en voorbeeldkapitalen) ook zonder deze genoemde voorschriften zou gelden, aangezien de te betalen premie en andere kosten en het redelijkerwijs te verwachten van de uitkering bij een overeenkomst van een levensverzekering tot de essentiële prestaties behoren zodat de daarop betrekking hebbende voorwaarden, ook naar algemene maatstaven van het burgerlijk recht, behoren tot de bedingen die uitdrukkelijk en begrijpelijk geformuleerd dienen te zijn, en aan de potentiële wederpartij kenbaar gemaakt moeten worden op een zodanig tijdstip dat hij zich nog aan de overeenkomst kan onttrekken”
Bron: KiFiD Geschillencommissie (Uitspraak 2009-127/2009-128 i.c.m. Uitspraken 2009-69 en -70
https://www.kifid.nl/uploads//jurisprud ... 202009.pdf
Zie ook:
http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 05#p977005
Naschrift voor juwita:
Wellicht ook aardig voor de aan hypotheken gekoppelde beleggingsverzekeringen een balletje op te gooien over artikel 127 Boek 6 BW voor afwikkeling hypotheekrestschuld?
http://www.st-ab.nl/wetten/0058_Boek_6_ ... oek_BW.htm