helpendhandje schreef:Ben dat op zich absoluut met je eens maar in de praktijk, zeker op juridisch gebied, blijft daar geen spaan van over.
Dat is een schromelijke overdrijving. Er zijn genoeg zaken die op deze gronden worden gewonnen. Een voorbeeld hiervan is Otto die zich beriep op oneigenlijke dwaling, omdat ze niet bedoelt zou hebben om de TV's voor honderd euro te verkopen. Een voorbeeld op het gebied van dwaling kunnen we vinden tussen de koper, Van der Beek. en verkoper, Van Dartel. De overeenkomst betrof de verkoop van een huis. De verkoper had een dreigende dreigende vordering van de gemeente verzwegen. De verkoper vond dat de koper dit maar moest onderzoeken maar de koper won, omdat de verkoper zich niet kon verschonen van zijn meldingsplicht door te wijzen op de onderzoeksplicht van de koper.
helpendhandje schreef:Blijft nog het feit dat, als je ergens voor tekend, je ook jezelf vastbindt aan de voorwaarden van de gene wiens contract je hebt getekend. Je wordt als consument geacht de regels en voorwaarden van de leverancier te kennen en dat wordt gezien als je eigen verantwoording.
Onjuist, op het gebied van algemene voorwaarden geld er dwingende wetgeving die zegt dat algemene voorwaarden niet onredelijk bezwarend mogen zijn. Bovendien geld een informatieplicht voor de gebruiker van de algemene voorwaarden ten opzicht van de tegenpartij. De hoofdregel is dat wanneer algemene voorwaarden niet worden overhandigt voor of tijdens de koop deze vernietigd kunnen worden door de tegenpartij. Onlangs is er een wet door heen gekomen waardoor je, op enkele uitzonderingen, na een jaar altijd na een maand van een abonnement af kan. In de zwarte en grijze lijst kun je nog veel meer voorbeelden zien.
helpendhandje schreef:Blijft dus dat de consument zijn huiswerk moet doen alvorens klakkeloos een krabbel ergens onder te zetten en altijd eerst de voorwaarden van de betrokken partij dient te lezen alvorens te tekenen.
De annuleringskosten van 30% is dus een goed voorbeeld van zo'n voorwaarden die meestal vernietigd wordt door rechters. De verkoper mag niet meer vragen dan de som van winst derving plus een vergoeding voor de schade. En aangezien het de verkoper de partij is die dit stelt dat dit ligt op 30% zal het ook de verkoper zijn die met het bewijs over de brug moet komen. En dat lukt ze dus vaak niet.
helpendhandje schreef:Geeft de verkopende partij de voorwaarden niet op papier dan ben je wel een ezel als je toch tekent.
Daar ben ik niet gevoelig voor. Ik teken gerust een overeenkomst tot het kopen van een bank met daaronder een toepasbaarheidsverklaring van algemene voorwaarden die ik nooit ontvangen heb. Op het moment dat die algemene voorwaarden een geschil op leveren stap ik naar de rechter en vernietig ik de algemene voorwaarden op grond dat de verkoper niet aan zijn informatie plicht heeft voldaan. Dan vallen we dus terug op regelend recht.
Ik zal overigens ook niet schromen om me te beroepen op dwingende consumentenwetgeving.