Radar

vervelend schreef: Om kort te zijn moet mijn kind dus week 1 bij mij en week 2,3,4 bij hem.

Het is zijn kind ook.

En als het kind graag naar zijn/haar vader wil,laat het dan gaan.
Waarom dan aan de "regels" houden .

Wij hadden geen omgangsregeling voor onze(2) kinderen.Als ze naar hun vader wilde mochten ze gaan.
Dan belde ze hun vader en hij kwam ze halen.
Allimentatie betaalde hij niet, wilde ik niet.
Maar hij ging wel met de kinderen kleren kopen e.d.
De jongste was 2 de oudste 6.
Als ze ziek oid waren dan kwam hij gewoon,had daar geen probleem mee.
De kinderen zijn nu 22 en 26 maar toen ze op school zaten gingen we samen naar de ouderavonden en als er diploma uitreiking was gingen we ook samen.
Op de verjaardagen van de kinderen kwam hun vader ook met zijn nieuwe partner,ik ben inmiddels ook weer getrouwd en als er iets is(de oudste woont inmiddels samen)verjaardag oid gaan we met ons vieren naar onze dochter.

Ik werk zelfs bij mijn ex als hij het druk heeft.
Dan belt hij of ik kan bijspringen.

Ik heb mijn haatgevoelens (die heeft iedereen pas gescheiden) aan de kant gezet voor mijn kinderen.Het was per slot van rekening hun vader.
De kinderen hebben er niets mee geleden en hebben er geen trauma aan overgehouden,ze vinden het heel normaal dat hun vader en partner hier gewoon een bakkie komen doen.

Dus waarom de kinderen van hun vader weghouden,daar heb je niet alleen de vader mee,maar ook de kinderen.
De kinderen houden van hun vader,hou ze niet weg,laat ze gaan als ze dat willen.

En kinderen willen en kunnen niet kiezen voor moeder of vader.
Dat mag je niet van ze vragen

Natuurlijk is het zijn kind ook.

Begrijp ik. Maar om hier niet te diep op in te gaan is dan volgens jou de 4e vrijdag in januari de 21ste of de 28 ste. Daar gaat het mij om. Een convenant is er om na te leven.

Hij doet vreselijk moeilijk over allerlei dingen, waarom niet houden aan het convenant?

Ik heb nergens schuld aan. Maar het slachtoffer heeft het vaak moeilijker dan de dader. Als ik bv mijn kind naar de creche doe, neemt hij vrij en haalt het kind eigenhandig weer van de creche na een uur. Dat noemt DAS in het belang van het kind.

Ik dacht het niet sociaal op de creche bezig zijn is nog belangrijker i dag in de week.

vervelend schreef:Een omgangsregeling getroffen met mijn ex. 1x per 14 dagen vrij-17.00-zo.19.uur.

Staat in het convenant. !x per 4e vrijdag als hij vrij heeft van vrij 9.00uur-zo9.00 uur Ik heb daar als coulance aan toegevoegd (geen bevestiging overigens) 2 uurtjes in de week op een avond.

Wat schetst mijn verbazing: Hij schakelt de rechtsbijstand in, en die wil elke 4e vrijdag dat mijn dochter naar hem komt. Let wel volgens de jurist(DAS) is de 4e vrijdag 21 januari 2011, volgens mij 28 januari, maar zij blijft volhouden dat ik het verkeerd zie.

Om kort te zijn moet mijn kind dus week 1 bij mij en week 2,3,4 bij hem.

En zij zien de vrijdagmiddag als van 13.00 uur tot ZATERDAGOCHTEND 9.00 uur.


En maar blijven volhouden natuurlijk. Wie heeft hier een suggestie over

BVD Een moeder

Suggestie is: zie het convenant als een richtlijn, een hulp om afspraken/planningen wat soepeler te laten verlopen. Meer niet. Zodat jullie beiden je planning kunnen maken met en zonder kinderen. Maar maak er alsjeblieft geen gedoe en touwtrekkerij van hoe het op de minuut nauwkeurig geregeld is. Daar heeft niemand iets aan.

Waar het om gaat, dat zijn de kinderen. Kinderen zijn er bij gebaat als er soepel, plooibaar en ontspannen met een omgangsregeling om wordt gegaan. Geruzie om een uurtje meer of minder bij de een of de ander, daar worden ze heus niet beter van. Integendeel. Geruzie levert alleen maar verliezers op, en dat zijn met name opnieuw de kinderen. Die willen geen inzet zijn van eeuwige ruzies tussen ouders.

vervelend schreef:Natuurlijk is het zijn kind ook.

Begrijp ik. Maar om hier niet te diep op in te gaan is dan volgens jou de 4e vrijdag in januari de 21ste of de 28 ste. Daar gaat het mij om. Een convenant is er om na te leven.

Hij doet vreselijk moeilijk over allerlei dingen, waarom niet houden aan het convenant?

Ik heb nergens schuld aan. Maar het slachtoffer heeft het vaak moeilijker dan de dader. Als ik bv mijn kind naar de creche doe, neemt hij vrij en haalt het kind eigenhandig weer van de creche na een uur. Dat noemt DAS in het belang van het kind.

Ik dacht het niet sociaal op de creche bezig zijn is nog belangrijker i dag in de week.

Nee de 4e vrijdag is 28 januari.
Maar waarom zo moeilijk doen?
Wat maakt dat nou uit 1vrijdag?
Ik begrijp dat je kind nog onder de 4 jaar is.
Had je niet even kunnen overleggen of je,jullie kind naar de creche bracht.
Dan voelt de vader zich niet buiten gesloten en had het waarschijnlijk geen probleem geweest.
Schuld of geen schuld doet niets terzake het gaat om het belang van jullie kind,waar jullie allebei evenveel van houden.

Mooi, wat witte angora schrijft,

Het convenant zou inderdaad een minimale regeling moeten zijn en meer een richtlijn om beide ouders te ondersteunen. Helaas zien bepaalde ouders het als een overeenkomst die niet mag worden geschonden. Ook niet in het voordeel van de kinderen.

Aan TFB wil ik het volgende kwijt.

Ik heb geen idee of je de scheiding al een beetje hebt kunnen verwerken, maar regel zoveel mogelijk zonder tussenkomst van rechter of advocaat. Voor je het weet zit je weer midden in een hoop ellende en word de omgang die je had alleen maar ellendiger. Dus mocht de mogelijkheid daar zijn, regel het met hem.

Het is zo makkelijk kletsen via een toetsenbord, maar ook ik maak het zelfde mee. En wat zou ik graag, wanneer er ook maar enig contact zou zijn, het zelf met haar bespreken. Onze dochters missen hun moeder dagelijks. Ook ik probeer dit op te lossen.

Maar als de ander niet wil, dan gebeurt er niets. Ik kan haar moeilijk op een stoel vastbinden. Wij hebben geen contact meer met elkaar. Jullie, voor zover ik begrijp wel. Maak daar dankbaar gebruik van.

Ik heb nergens schuld aan. Maar het slachtoffer heeft het vaak moeilijker dan de dader.

Dit zinnetje zegt heel veel. Niet inhoudelijk, maar over je insteek en de manier waarop je de vader van het kind tegemoet treedt.

Wat ik in mijn vorige bericht in feite al aangaf: hoe je ook over de vader denkt, laat je kind daar niet het slachtoffer van zijn. Is hij het er niet mee eens dat je dochter op een creche zit, terwijl hij tijd heeft om het kind op te vangen? Laat hem het kind dan opvangen. Niks mis mee. Integendeel. Als je wilt dat je dochter later een stabiele volwassene wordt, dan zul je haar een stabiele start moeten geven. Dat vind ze niet op een creche met allemaal wisselende leidsters; dat vind ze thuis, bij ouders die er altijd voor haar zijn. Die haar het gevoel geven dat ze haar steunen. Dat ze achter haar staan. Dat ze haar nooit in de steek zullen laten.

Creches zijn er in mijn opinie alleen voor als het niet anders kan.

Wat vind je belangrijker, dat je dochter gelukkig is en opgroeit tot een evenwichtige volwassene, of jouw 'rechten' ten opzichte van de vader? Het winnen van een strijd tussen jou en hem?

Is het inzetten van een kind om een voortdurende ruzie tussen ouders te beslechten niet ook een vorm van mishandeling en misbruik? En als het antwoord ja is, kun je dan werkelijk zeggen dat je nergens schuld aan hebt? Want dat zinnetje steekt, dat raakt mij werkelijk. Omdat mijn ex zogenaamd ook nergens schuld aan had. Terwijl wij allebei wisten dat de werkelijkheid anders was. Heel anders.

Het is echt niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen.

Maar je moet wel weten dat hij mij al 2 jaar had bedrogen met een ander.

Komt dat ten goede aan het kind?? Nee toch. Ik denk alleen maar aan ons kind, maar als hij bij die ander is, die ook gescheiden is en al een kind heeft, wordt ons kind dermate verpest in die 2 dagen dat ikzelf 3 dagen nodig heb om haar weer in het gareel te krijgen. (Dus niet vloeken, slaan, e.d.)

Een vader die er in het huwelijk niet voor het kind is en allerlei andere dingen belangrijk vindt is dat de juiste insteek.

En nu moet hij zonodig mijn (Onze) dochter op een vreemde manier opeisen en de rechtsbijstand NB er bij betrekken.

Als hij niet ons had besodemieterd dan had hij altijd bij zijn dochter kunnen zijn.

Ik hou mij aan het convenant, daar zat hij met zijn volle verstand bij.

Ook ik ben van mening dat als er nog contact is tussen beide om dit met elkaar te bespreken.

Tevens vind ik ook niet dat je kunt spreken van een schuldvraag, ieder van jullie heeft een aandeel in het gebeuren. Hoe en op welke manier dan ook!

Jammer genoeg is het voor mensen heel erg moeilijk om "zaken" en "privé" gescheiden te houden. Het gaat hier om kinderen.
Volgens mij ben je als ouder(s) toen er nog wel sprake was van onder één dak leven ook niet altijd op één lijn geweest in de opvoeding naar de kinderen toe.
Ieder is anders, je eigen mening en wat voor de één het echt is is het voor het ander juist niet.
Laat je niet meeslepen in emoties, het is zoals het is, denk om je kinderen.

als hij bij die ander is, die ook gescheiden is en al een kind heeft, wordt ons kind dermate verpest in die 2 dagen dat ikzelf 3 dagen nodig heb om haar weer in het gareel te krijgen. (Dus niet vloeken, slaan, e.d.)

Weet je, vervelend, je had het in een eerder bericht over de 'noodzaak' om een kind op een creche te zetten om sociale vaardigheden aan te leren. Nu blijkt dat er bij je ex een ander kind rondloopt! Het lijkt me dat er bij je ex dan toch ook leermogelijkheden zijn, iets dat je in eerste instantie niet aangaf. En denk je nu echt dat je kind op die creche niet leert vloeken en schelden? Misschien heeft ze het juist dáár wel geleerd!

Ik krijg toch een beetje het gevoel dat je jouw eigen belang (ik heb gelijk, ik wil winnen, ik, ik, ik) hoger stelt dan het belang van het kind. En om die reden met argumenten komt die niet echt ter zake doen, en soms helemaal geen argument zijn, gezien bovenstaand voorbeeld.

Over de rest van de inhoud van je posts heb ik verder geen mening. Ik heb geen idee wat je verder allemaal wel of niet volledig en naar waarheid vertelt hebt, en dit forum is ook niet bedoeld om slechts één kant van het verhaal van een scheiding uit en te na te bespreken, of op een of andere manier hierin scheidsrechter te spelen.

Het enige wat ik je wil mee geven is wat ik, en anderen, al eerder geschreven hebben: zie het convenant als een richtlijn die bedoeld is om je eigen afspraken in te plannen, maar stop met het vechten om iedere minuut omgang of wat dan ook. Dit gaat ten koste van het kind, en dat zal toch niet je bedoeling zijn, mag ik aan nemen.

Even ter verduidelijking: Hij vloekt, dat jongetje vloekt, die griet vloekt en op de
creche wordt voor zover ik weet niet gevloekt.

Hij praat juist in zijn belang dus een pure narcist waar niet mee samen valt te leven.

Onze dochter staat voorop en daar moet hij meer rekening mee houden.

Maar ja hoe kom je door een stuk beton heen.

Tijdens het huwelijk vonden beide partijen dat er niet mocht worden gescholden door de kinderen.
Hoewel partner A hier minder moeilijkheden mee had (hij versprak zich nog wel eens in het verkeer) is partner B wat dat betreft heilig.

Partner B vraagt de scheiding aan, want partner A blijkt toch in vele opzichten te verschillen in opvattingen wat betreft opvoeden en verantwoordelijkheden.

Partner B gaat ervan uit dat het na de scheiding dus beter zal gaan. Want nu kan deze partner zijn eigen regels voeren en verantwoordelijkheden nemen.

Deze partner vergeet echter dat de kinderen niet gaan scheiden van partner A, dus deze leren nu twee regels. Bij partner A mag dit wel, maar bij B dus niet. De scheiding is dus alles behalve ideaal, want er staat verwarring voor het kind.

In plaats van respect te hebben voor elkaars bijdrage in de opvoeding, gaan de partners elkaar afvallen en word er een muur gebouwd. In die muur een doorgeef luik voor het kind.

Het doet er niet toe dat beide ouders andere regels hebben. Zolang beide ouders elkaar respecteren en communiceren. Iets wat ze tijdens het huwelijk waarschijnlijk ook niet deden, want anders was er geen sprake van scheiden.

Juist na het huwelijk word er verwacht dat beide partners in verband met hun kroost elkaar respecteren en communiceren. Iets waar niemand rekening mee houd. Want daarom wilde je nou juist niet meer samen zijn.

Het valt mij op dat er niets wordt gezegd over het vreemdgaan en al 2 jaar bedrogen worden.

Slachtoffer versus dader. Heeft de dader dan net zoveel rechten??

M.i. niet. Hij had ook niet voor vreemdgaan kunnen kiezen, dan had hij zijn kind

pardon(ons) kind altijd bij zich kunnen hebben.

Het huwelijk is uitsluitend hierop stuk gelopen. Zelfs de mediator en psychollog begrijpen hem niet.

Nogmaals, het is niet zozeer de reden waarom wie welke niet meer wilde.

Het gaat erom of je het aan de kant kan zetten.
Dat jouw reden om te gaan scheiden in dergelijk geval gerechtvaardigd is neemt niet weg dat het leven na de scheiding van hem ophield.

Wat had je verwacht van een scheiding? Het is niets anders dan de andere partner uit je huis zetten. Maar verder blijven de verplichtingen naar elkaar gelijk hoor.
En vooral wanneer er een kind tussen zit is het draadje nog lang niet door.

Scheiden is in mijn ogen niets anders dan de voordeur niet langer delen. Verder is er geen enkel voordeel te behalen (onder normale omstandigheden).
De verwachtingen van een scheiding zijn vaak te hoog. Want iedereen verlangt van de rechter dat deze de meningsverschillen wel zal uitzoeken.

Nou, dan kom je dus van een koude kermis thuis. Er is dus maar één oplossing. Respect en Communiceren. En als ik het zo lees, is dat iets waar jij nog niet aan toe bent. Maakt niet uit hoor, maar je zal het toch moeten proberen. Het schrijven dat zelfs de mediator het niet met hem eens was helpt niks. Leuk voor de mediator, heeft die ook iets te vertellen als hij thuis komt. Maar jij koopt er niets voor.

Probeer, hoe moeilijk het ook is te communiceren. En als het moet, stel je kwetsbaar op. Het kan wel twee jaar duren voor het muntje aan de andere kant valt. En soms duurt het eeuwig. Het fijne is dan dat vaak de kinderen respect hebben voor jouw houding. En dat dwingt dan meestal respect af bij de andere partij.

Wees tolerant.

Oja, nog iets. Vreemdgaan is geen strafbaar feit. Zoals andere al schreven, scheiden is niet anders dan het doorknippen van een boterbriefje. Wat betreft de slachtoffers van een scheiding? Dat zijn geen van beide partners maar hun kinderen. Dat zou nu juist jouw insteek moeten zijn, hoe moeilijk dat ook is. Want hij gaat nu niet meer vreemd, want er is geen relatie meer. Dat wilde je bereiken met jou scheiding en dat heb je dus bereikt.

Toch?

Slachtoffer versus dader. Heeft de dader dan net zoveel rechten??

Als het om een omgangsregeling met een kind gaat: JA.

Sterker nog: heeft het kind rechten? Ja, het kind heeft recht op omgang met beide ouders, zonder geruzie of wat dan ook, met een fatsoenlijke regeling.

Je zegt dat je het belang van het kind voorop stelt, maar eigenlijk doe dat juist niet. Door jezelf meer 'rechten' toe te kennen dan de vader, ontneem je eigenlijk je dochter een deel van haar rechten, namelijk haar recht op omgang met haar vader.

op de
creche wordt voor zover ik weet niet gevloekt.

Larie. Niet alleen dat: op creches gebeuren wel meer dingen die ouders niet weten. Kijk naar die zedenzaak in Amsterdam. 'Voor zover ik weet' geeft aan dat je je er bewust van bent dat je niet weet wat er gebeurt (en dan wordt het toch echt tijd om je neus daar wat vaker te laten zien), of je wilt het niet weten, of je wilt het niet toegeven omdat je op het ogenblik vooral je ex als boeman probeert af te schilderen.

En dan nog, wat versta je onder vloeken? Gezien je overige schrijfsels denk ik dat het nog wel eens mee zou kunnen vallen.

Zelfs de mediator en psychollog begrijpen hem niet.

Met name een mediator trekt geen partij, en een psycholoog doet geen mededelingen over zijn patiënten, en zeker niet aan exen. Deze opmerking laat ik dus maar voor wat het is.

En een psycholoog waar je met elkaar zit??

Die dan tegen hem zegt dat de psycholoog mij wel snapt maar hem niet.

En wat dat vloeken betreft: Mij zijn de waarden van mijn ouders bijgebracht om zoiets niet te doen waarvoor ik hen nog steeds dankbaar ben.

Het is net zoiets als: Ach er wordt gevloekt en getiert en geslagen etc misschien wel gestolen ja dat is nu eenmaal zo. Dat gebeurt overal. En laat ik daar nu net een bloedhekel aan hebben. Ik voed haar op in de normale normen en waarden met fouten dat dan weer wel.

Hij doet er geen ruk aan maar om te treiteren het tegendeel.

Een kind ,hoe klein/jong ook, voelt feilloos de stemming tussen pa en ma aan.
Ieder kind reageert daar anders op.
De 1 wordt baldadig ,de ander wordt weer onzindelijk,die gaat slaan ,bijten of vloeken.
Kinderen die niet meer willen slapen.

Ze voelen aan dat jij boos,verdrietig, gekwetst bent.
Dit is hun manier om het te verwerken.
Daarom is het van belang dat je, je gevoelens even aan de kant zet voor jullie kind.
Probeer tot een goede omgangsregeling (en niet van die heeft een uur meer dan ik) te komen. En als er iets is, wat dan ook ,overleg met elkaar, hoe moeilijk dat het is.

Dat heeft even tijd nodig om het soepel te laten verlopen.
Dit is voor alle partijen het beste.

En een psycholoog waar je met elkaar zit??

Dan is het nog maar zeer de vraag in welke context die opmerking geplaatst is. Ging het om de hele persoon van je ex, een losse opmerking die niet duidelijk was, of één enkele vreemde gedachtenkronkel?

Met zo'n zinnetje: 'de psycholoog begrijpt hem niet' zeg je helemaal niks, in feite. Grappig overigens dat je niet op mijn reactie ten aanzien van de mediator in gaat.

Die mediator snapt hem dus ook niet.

Raar eigenlijk dat je niet op de normen en waarden reageert.

Hij heeft beloftes verbroken. In de kerk wat hij toen heeft beloofd en bij de doop zou hij zijn kind (ons) in de christelijke waarden opvoeden.

Ik ben mij ervan bewust dat er enkelen nu afhaken want dat heeft er dan w.s. niets mee te maken.

Raar eigenlijk dat je niet op de normen en waarden reageert.

Omdat je geen concreet antwoord op mijn vraag gaf.

En dan nog, wat versta je onder vloeken? Gezien je overige schrijfsels denk ik dat het nog wel eens mee zou kunnen vallen.

Wat je voornamelijk doet is dingen neerzetten die voor meerdere uitleg vatbaar zijn.

vervelend schreef:
Hij heeft beloftes verbroken. In de kerk wat hij toen heeft beloofd en bij de doop zou hij zijn kind (ons) in de christelijke waarden opvoeden.

En geeft dat jou het recht om over een ander te oordelen?
B.v zijn nieuwe vriendin en haar kind?
Ik dacht dat je een vraag stelde over de omgangsregeling die moeilijk op gang kwam.
Als ik zo tussen de regels doorlees, heb ik het vermoeden dat jij eigenlijk helemaal niet wil ,dat jullie kind bij je ex komt.
Omdat zijn vriendin niet gelovig is.Maar dat wil niet zeggen dat ze een slechte moeder is.
En omdat jij gelovig bent opgevoed,wil niet zeggen dat je een goede moeder bent.