Radar

Ik wil opmerken dat de redelijkheid en billijkheid niet genoemd wordt in het wetsartikel als bron voor de onrechtmatigheid van de verrijking.

Dit staat er letterlijk in lid BW6-212-1 :

Hij die ongerechtvaardigd is verrijkt ten koste van een ander, is verplicht, voor zover dit redelijk is, diens schade te vergoeden tot het bedrag van zijn verrijking.

Ik heb gesteld dat dit wetsartikel is gefundeerd op redelijkeid en billijkheid. Dit haal ik uit bovengenoemde lid 1. Volgens mij is dit moeilijk anders te lezen dan dat ik heb gesteld. (in tegenstelling tot het woord redelijk wat wel degelijk in de wetstekst voorkomt, ontbreekt elke verwijzing naar een koopovereenkomst of wettelijke titel).

Begrijp ik je goed dat je meent dat de onbillijkheid niet vast hoeft staan, maar dat het voldoende is dat de mogelijkheid bestaat dat de verrijking onbillijk zou kunnen zijn?

Nee, de onbillijkheid van de verrijking dient vast te staan, maar ook niet meer dan dat. Er hoeft geen contractuele relatie of overeenkomst aan deze verrijking ten grondslag te liggen.

Zou je willen aangeven waarom het wel billijk is dat de energiemaatschappij geld ontvangt waar geen prestatie tegen ontstaat, terwijl je het onredelijk acht als de burger energie ontvangt waar geen prestatie tegen over staat?

Ik vind het ook niet billijk , als een energiemaatschappij geld ontvangt terwijl daar geen prestatie tegenover staat. Ik heb dat ook nergens gesteld.

Overigens is het voorbeeld van de energie niet zozeer mijn persoonlijk opvatting alswel een voorbeeld om aan te geven hoe deze ongerechtvaardigde verrrijking in de jurisprudentie toch in het "nadeel" van de "koper" kan uitvallen ook als de "koper" weinig tot niets te verwijten valt, en er niet eens contractuele relatie bestaat.

Leo The Emperor schreef:

Ik wil opmerken dat de redelijkheid en billijkheid niet genoemd wordt in het wetsartikel als bron voor de onrechtmatigheid van de verrijking.

Dit staat er letterlijk in lid BW6-212-1 :

Hij die ongerechtvaardigd is verrijkt ten koste van een ander, is verplicht, voor zover dit redelijk is, diens schade te vergoeden tot het bedrag van zijn verrijking.

Ik heb gesteld dat dit wetsartikel is gefundeerd op redelijkeid en billijkheid. Dit haal ik uit bovengenoemde lid 1. Volgens mij is dit moeilijk anders te lezen dan dat ik heb gesteld. (in tegenstelling tot het woord redelijk wat wel degelijk in de wetstekst voorkomt, ontbreekt elke verwijzing naar een koopovereenkomst of wettelijke titel).

Er staat dat de persoon die ongerechtvaardigd is verrijkt de schade moet vergoeden voor zover dit redelijk is. Dus, nadat is vast komen te staan dat de verrijking ongerechtvaardigd is, moet er nog gekeken worden of welk bedrag redelijk is om te vergoeden.

Leo The Emperor schreef:

Zou je willen aangeven waarom het wel billijk is dat de energiemaatschappij geld ontvangt waar geen prestatie tegen ontstaat, terwijl je het onredelijk acht als de burger energie ontvangt waar geen prestatie tegen over staat?

Ik vind het ook niet billijk , als een energiemaatschappij geld ontvangt terwijl daar geen prestatie tegenover staat. Ik heb dat ook nergens gesteld.

Het geen waar ik op reageerde heb je verwijderd. Je schreef dat wanneer de koper twee energiecontacten heeft er geen sprake zou zijn van ongerechtvaardigde verrijking. In een dergelijk geval is ontvangt een van de twee energiemaatschappijen een geldelijke vergoeding zonder dat zij een tegenprestatie leveren. Ik vraag jou om dit te verklaren gezien je hebt aangegeven dat wanneer een verrijking ongerechtvaardigd is indien deze onbillijk is. Ik vraag je omdat er tegenstrijdigheid in je verhaal zit, wat er mogelijk er op zou kunnen wijzen dat je de leer van ongerechtvaardigde verrijking niet volledig begrijpt.

BBCS,

Jij doet aan kruisbestuiving met wetsartikels om op het door jou gewenste resultaat te komen, maar dat werk niet zo.

Art. 3:84 jo 5:3 BW heeft betrekking op het (defecte) onderdeel dat verkocht is, dus waar de verkoper geld voor heeft ontvangen. In het aanbod stond de te verkopen zaak gespecificeerd en daarmee is zeker aan de eis van voldoende bepaaldheid voldaan.

Art. 5:14 BW heeft betrekking op het (nieuwe) onderdeel dat geplaatst wordt door de verkoper in de uitvoering van zijn wettelijke verplichtingen.

BBCS schreef:De wetgeving bepaald dat bij verwisseling naar de titel gekeken te worden (dus naar de overeenkomst).

Nee, dat hebt jij verzonnen. Nergens in art. 5:14 BW wordt "de titel" genoemd.

Leo The Emperor schreef:Het artikel in het zesde boek (BW 6-212) betreffende ongerechtvaardigde verrijking gaat niet uit van een geldige titel of eigendomsrecht, maar is gefundeerd op redelijkheid en billijkheid.

Ongerechtvaardigd wil zeggen dat er voor de verrijking een rechtsgrond mist. In dat geval is de verrijkte verplicht om de schade te vergoeden, maar niet meer dan dat redelijk is. Dat betekent dat hij niet meer hoeft te betalen dat het bedrag waarmee hij ongerechtvaardigd verrijkt is.

De situatie in de aangehaalde jurisprudentie is onvergelijkbaar.

De ontvanger van energie heeft geen recht daarop vanuit de wet noch vanuit de niet bestaande overeenkomst. Dit vonnis pas in het Nederlandse rechtstelsel omdat het aansluit op de onverontschuldigde betaling. Immers, de ontvanger heeft iets verbruikt dat hij eigenlijk aan de ander terug zou moeten geven.

De koper van een non-conform goed heeft recht op herstel vanuit de wet. En een vonnis tot ongerechtvaardigde verrijking zou niet aansluiten op de ongerechtvaardigde betaling. Immers, de koper heeft recht op kosteloos herstelling.

Het geen waar ik op reageerde heb je verwijderd. Je schreef dat wanneer de koper twee energiecontacten heeft er geen sprake zou zijn van ongerechtvaardigde verrijking. In een dergelijk geval is ontvangt een van de twee energiemaatschappijen een geldelijke vergoeding zonder dat zij een tegenprestatie leveren. Ik vraag jou om dit te verklaren gezien je hebt aangegeven dat wanneer een verrijking ongerechtvaardigd is indien deze onbillijk is. Ik vraag je omdat er tegenstrijdigheid in je verhaal zit, wat er mogelijk er op zou kunnen wijzen dat je de leer van ongerechtvaardigde verrijking niet volledig begrijpt.

Deze zin is helemaal niet verwijderd, en staat nog steeds in mijn posting.
In een aantal gevallen is de particulier zijn oorspronkelijke energiecontract ook blijven betalen, en wordt daarnaast aangesproken door deze energie-cowboys, die eveneens geleverd zouden hebben. In dat geval is er natuurlijk van ongerechtvaardigde verrijking geen sprake en wordt een aanspraak van de cowboys op BW6-212 ook altijd (terecht) door de kantonrechter afgewezen. Dit betekent dat er ook niet betaald is zonder tegenprestatie.
Ik heb alleen als verduidelijking willen aangeven dat deze situatie ook in de bestaande jurisprudentie voorkomt.

Ongerechtvaardigd wil zeggen dat er voor de verrijking een rechtsgrond mist. In dat geval is de verrijkte verplicht om de schade te vergoeden, maar niet meer dan dat redelijk is. Dat betekent dat hij niet meer hoeft te betalen dat het bedrag waarmee hij ongerechtvaardigd verrijkt is.

Nee, Ongerechtvaardigd wil alleen maar zeggen dat er geen rechtvaardiging voor deze verrijking is te vinden. Dat betekent dat het hier over redelijkheid en billijkheid gaat. Dat is in dit geval van toepassing :

De afspraak is immers : 1 werkend product volgens de overeengekomen specificatie.
Uiteindelijk is de situatie : 1 werkende product volgens de overeengekomen specificatie + 1 (defect) onderdeel.

Er is geen rechtvaardiging dat dit defecte onderdeel de koper ten goede komt
a. Het is niet volgens afspraak of bedoeling van beide partijen ---> verrijking
b. Er is niet voor betaald of een tegenprestatie geleverd door de koper ---> ongerechtvaardigd.
Dit is toch echt 1+1 =2 logica.

Natuurlijk is in veel gevallen de waarde van het defecte onderdeel 0 euro en is het een verder een zinloze discussie.

Heeft echter het defecte onderdeel wel een reeele waarde dan is de koper met deze waarde ongerechtvaardigd verrrijkt en dient hij hiervoor de verkoper te compenseren. Dat kan door het defecte onderdeel alsnog af te geven of door de reeele waarde hiervan te vergoeden

(de reden dat ik het voorbeeld van de energie-cowboys heb aangehaald is juist om te laten zien dat ongerechtvaardigde verrijking hier door de kantonrechter uitsluitend wordt bepaald aan de hand van de redelijkheid en billijkheid en juist niet aan de hand van enig contract of overeenkomst (rehtsgrond))

Leo The Emperor schreef:Nee, Ongerechtvaardigd wil alleen maar zeggen dat er geen rechtvaardiging voor deze verrijking is te vinden. Dat betekent dat het hier over redelijkheid en billijkheid gaat. Dat is in dit geval van toepassing :

De afspraak is immers : 1 werkend product volgens de overeengekomen specificatie.
Uiteindelijk is de situatie : 1 werkende product volgens de overeengekomen specificatie + 1 (defect) onderdeel.

Er is geen rechtvaardiging dat dit defecte onderdeel de koper ten goede komt
a. Het is niet volgens afspraak of bedoeling van beide partijen ---> verrijking
b. Er is niet voor betaald of een tegenprestatie geleverd door de koper ---> ongerechtvaardigd.
Dit is toch echt 1+1 =2 logica.

Een koper die na anderhalf jaar vervanging eist, wordt door deze vervanging ook verrijkt. Als de verkoper de een conforme product had geleverd, dan had dit geresulteerd in dat de koper anderhalf jaar eerder een nieuw product had moeten kopen. --> verrijking.

Voor dat anderhalf jaar langer gebruik heeft de koper geen tegenprestatie geleverd, maar daarmee is dit nog niet ongerechtvaardigd. De verkoper is namelijk de aansprakelijke partij voor non-conformiteit. Dat betekent dat hij alleen de gevolgen zal moeten dragen. --> gerechtvaardigd.

Ik zie tussen een defect onderdeel in eigendom houden of anderhalf jaar later geen wezenlijk verschil voor wat betreft ongerechtvaardigde verrijking.

Je zou de afspraak ook kunnen zien als 1 werkend product + 1 (defect) onderdeel in het geval dat de koper herstel eist bij non-conformiteit. De overeenkomst heeft niet alleen de afgesproken rechtsgevolgen, maar ook de rechtsgevolgen die uit de wet, de gewoonte of de eisen van redelijkheid en billijkheid voortvloeien. Dat het defecte onderdeel eigendom is van de koper is een gevolg dat uit de wet voortvloeit. Dat de verkoper het product moet herstellen bij non-conformiteit is eveneens een gevolg dat uit de wet voortvloeit.

Voor dat anderhalf jaar langer gebruik heeft de koper geen tegenprestatie geleverd, maar daarmee is dit nog niet ongerechtvaardigd. De verkoper is namelijk de aansprakelijke partij voor non-conformiteit. Dat betekent dat hij alleen de gevolgen zal moeten dragen. --> gerechtvaardigd.

Er lopen nu 2 verschillende zaken door elkaar:
1. De waarde en verrijking van de koper door bezit van het defecte onderdeel wat uit het product is verwijderd.
2. Eventuele verrijking doordat het product zelf met het nieuwe onderdeel een langere (technische) levensduur zou bezitten.

De discussie ging tot nu toe alleen over item 1, en ik zie niet wat een argumentatie voor item 2 kan bijdragen in de discussie over item 1.

Bij item 2 kan er ook sprake zijn van een verrrijking. Daarom wordt ook soms door kantonrechter een nieuw-voor-oud correctie toegepast of een bepaalde gebruiksvergoeding toegekent aan de verkoper.

Het is dus zeker niet zo dat hier altijd sprake is van een gerechtvaardigde verrijking. Leidmotief bij deze uitspraken liijkt meer te zijn in hoeverre en voor hoelang de koper het ongestoorde genot van het product heeft kunnen genieten. Verkopers die het proces traineren en nodeloos rekken komen van de koude kermis thuis en krijgen geen verbruiksvergoeding toegekend.
Tevens geldt dat als het product regelmatig mankementen vertoont ook wordt geoordeeld dat er geen ongestoord gebruiksgenot is genoten, en dat geen vergoeding verschuldigd is.

Enfin, hiervan zijn vele uitspraken te vinden, maar dit is een totaal andere discussie, dan waar het hier over gaat.

Leo The Emperor schreef:

Voor dat anderhalf jaar langer gebruik heeft de koper geen tegenprestatie geleverd, maar daarmee is dit nog niet ongerechtvaardigd. De verkoper is namelijk de aansprakelijke partij voor non-conformiteit. Dat betekent dat hij alleen de gevolgen zal moeten dragen. --> gerechtvaardigd.

Er lopen nu 2 verschillende zaken door elkaar:
1. De waarde en verrijking van de koper door bezit van het defecte onderdeel wat uit het product is verwijderd.
2. Eventuele verrijking doordat het product zelf met het nieuwe onderdeel een langere (technische) levensduur zou bezitten.

De discussie ging tot nu toe alleen over item 1, en ik zie niet wat een argumentatie voor item 2 kan bijdragen in de discussie over item 1.

Ik heb het ook steeds over item 1.

Echter zijn diverse mensen blijkbaar van mening dat als de koper een defecte onderdeel heeft en die door de verkopende partij wordt vervangen dat de koper niet verrijkt wordt door het defecte onderdeel op te eisen, omdat die eigenlijk niets meer heeft aan het defecte onderdeel.

De wetgeving spreekt helemaal niet over of het deelbestanddeel defect is of niet welke uit de hoofdzaak wordt genomen.

Leo The Emperor schreef:Er lopen nu 2 verschillende zaken door elkaar:
1. De waarde en verrijking van de koper door bezit van het defecte onderdeel wat uit het product is verwijderd.
2. Eventuele verrijking doordat het product zelf met het nieuwe onderdeel een langere (technische) levensduur zou bezitten.

De discussie ging tot nu toe alleen over item 1, en ik zie niet wat een argumentatie voor item 2 kan bijdragen in de discussie over item 1.

Dezelfde argumenten die in situatie 2 aangegeven waarom er een eventuele verrijking gerechtvaardigd zijn toepasbaar op situatie 1, omdat beiden situatie erg dicht bij elkaar zitten. In het Quelle arrest hebben de rechter aangegeven dat een eventuele verrijking door het gebruik van het non-conform goed niet ongerechtvaardigd is omdat de verkoper daar aansprakelijk voor is. Daar stond een oven centraal, die door de koper anderhalf jaar lang gebruikt was.

1. Een rechtsgevolg uit een koopovereenkomst is dat de koper een goed krijgt.
2. Een rechtsgevolg uit een koopovereenkomst waarbij de koper een non-conform goed krijgt, is dat de verkoper deze kosteloos moet herstellen indien de koper dat verlangt.
3. Een rechtsgevolg uit een koopovereenkomst waarbij de koper een non-conform goed krijgt en een bestanddeel wordt vervangen, omdat de verkoper er voor kiest om op die manier te voldoen aan de eis van de koper om het product kosteloos te herstellen, is dat het oude bestanddeel eigendom blijft van de eigenaar van de hoofdzaak.
4. Wanneer een van de partijen verrijkt wordt door iets dat een rechtsgevolg is van een overeenkomst dan levert dat geen ongerechtvaardigde verrijking op, behoudens bijzondere situaties.

Op 18 december schreef ik het volgende:

alfatrion schreef:Voor een rechter zal moeten bewezen worden dat er daadwerkelijk spraken is van ongerechtvaardigde verrijking. Daar mag niet lichtvaardig mee worden omgesprongen. Het volgende zal moeten worden bewezen:

• De koper verrijkt is
• De verkoper verarmd is
• Er een direct of indirect oorzakelijk verband tussen die de verrijking en verarming bestaat
• De verrijking ongerechtvaardigd is. Hiervan is in ieder geval spraken bij een toerekenbare onzorgvuldigheid of als dit uit de wet volgt. Ongerechtvaardigde verrijking moet worden afgewezen wanneer een rechtshandeling de grondslag hiertoe vormt of als het als sanctie uit de wet volgt.
• De hoogte van de verrijking en de hoogte van de schade.

Als een rechtsgevolg voor een verrijking zou zorgen dan zou dit toch ongerechtvaardigd kunnen zijn, mits de verrijkte zich toerekenbaar onzorgvuldig heeft gedragen.

4.Wanneer een van de partijen verrijkt wordt door iets dat een rechtsgevolg is van een overeenkomst dan levert dat geen ongerechtvaardigde verrijking op, behoudens bijzondere situaties.

Als een rechtsgevolg voor een verrijking zou zorgen dan zou dit toch ongerechtvaardigd kunnen zijn, mits de verrijkte zich toerekenbaar onzorgvuldig heeft gedragen.

Deze 2 stellingen bestrijd ik met 1 argument.

De verrijkte hoeft zich helemaal niet onzorgvuldig te gedragen, noch dient er een bijzondere situatie aan de orde te zijn. Het enige wat van belang is dat de verrijking onredelijk en/of onbillijk is.

Het betreffende wetsartikel vermeld namelijk in het geheel niet dat producten verkregen op een rechtmatige titel uitgezonderd zijn van de ongerechtvaardige verrrijking. Het vermeld uitsluitend dat als het redelijk is, dat dan de verrrijkte de veramde dient te compenseren.

Daarvoor, maar nu begin ik herhalingen te vallen, had ik ook het voorbeeld van de energielevering toegevoegd. Er bestaat in dat geval geen enkele rechtsgevolg op basis waarvan de verkoper geleverd heeft en toch wordt het gekwalifieerd als ongerechtvaardigde verrrijking van de "koper". Zoals eerder gesteld brengen deze uitspraken me mede tot de stelling dat een rechtsgrond/titel/rechtsgevolg niet de bepalende factor is voor ongerechtvaardigde verrrijking.

Leo The Emperor schreef:

4.Wanneer een van de partijen verrijkt wordt door iets dat een rechtsgevolg is van een overeenkomst dan levert dat geen ongerechtvaardigde verrijking op, behoudens bijzondere situaties.

Als een rechtsgevolg voor een verrijking zou zorgen dan zou dit toch ongerechtvaardigd kunnen zijn, mits de verrijkte zich toerekenbaar onzorgvuldig heeft gedragen.

Deze 2 stellingen bestrijd ik met 1 argument.

De verrijkte hoeft zich helemaal niet onzorgvuldig te gedragen, noch dient er een bijzondere situatie aan de orde te zijn. Het enige wat van belang is dat de verrijking onredelijk en/of onbillijk is.

Het betreffende wetsartikel vermeld namelijk in het geheel niet dat producten verkregen op een rechtmatige titel uitgezonderd zijn van de ongerechtvaardige verrrijking. Het vermeld uitsluitend dat als het redelijk is, dat dan de verrrijkte de veramde dient te compenseren.

Jij bent van mening dat ongerechtvaardigd = onredelijk. Echter nergens is uit gebleken dat dit zo is of, wanneer dit wel zo is, wanneer er een verrijking plaats vind als gevolg van een rechtsgevolg van een overeenkomst deze onredelijk is.

Ik citeer het Quelle arrest.

Quelle schreef:In augustus 2002 heeft Quelle Brüning een fornuis voor privégebruik geleverd. Begin 2004 stelde Brüning vast dat het toestel een gebrek vertoonde. (...)

40 Met betrekking tot de stelling van de Duitse regering dat de omstandigheid dat de consument in geval van vervanging van een niet-conform goed een nieuw goed ontvangt zonder een financiële vergoeding te moeten betalen, een ongerechtvaardigde verrijking oplevert, dient eraan te worden herinnerd dat volgens artikel 3, lid 1, van de richtlijn de verkoper jegens de consument aansprakelijk is voor elk gebrek aan overeenstemming dat bestaat bij de aflevering van het goed.

41 Ingeval de verkoper een niet-conform goed levert, voert hij de verbintenis die hij bij de verkoopovereenkomst is aangegaan, niet correct uit en moet hij dus opkomen voor de gevolgen van de slechte uitvoering van die verbintenis. Dat de consument, die de verkoopprijs heeft betaald en zijn contractuele verbintenis dus correct heeft uitgevoerd, een nieuw goed ontvangt ter vervanging van het niet-conforme goed, levert geen ongerechtvaardigde verrijking op. Hij ontvangt slechts met vertraging een goed dat in overeenstemming is met de bepalingen van de overeenkomst, een goed dat hij van meet af aan had moeten ontvangen.

Verkoper aansprakelijk, verkoper moet gevolgen dragen, consument wordt rechtmatig verrijkt.

Leo The Emperor schreef:Daarvoor, maar nu begin ik herhalingen te vallen, had ik ook het voorbeeld van de energielevering toegevoegd. Er bestaat in dat geval geen enkele rechtsgevolg op basis waarvan de verkoper geleverd heeft en toch wordt het gekwalifieerd als ongerechtvaardigde verrrijking van de "koper". Zoals eerder gesteld brengen deze uitspraken me mede tot de stelling dat een rechtsgrond/titel/rechtsgevolg niet de bepalende factor is voor ongerechtvaardigde verrrijking.

Je hebt ook aangegeven dat wanneer de koper twee energiecontracten had, dat dit niet tot onverontschuldigde verrijking leid maar gewoon dubbel moest betalen. Jij hebt eveneens aangegeven dat jij dit onredelijk vond.

Ik heb gewezen op de verschillen. Ik heb gewezen dat in dit gevallen geen rechtsgrond bestond voor het nuttige van het goed en dat, aansluiting zoekende bij de overige wetgever, de koper die energie anders zou moeten terug geven op basis van onverschuldigd betaald. In deze situatie wel een rechtsgrond bestaat.

Als je met vonnissen komt die verklaart kunnen worden aan de hand van het geen ik op 18 december heb geschreven dan ben je niet bezig met onderbouwen dat dit onjuist zou zijn. Ik heb in mijn stukje van 18 december gebaseerd op onder andere de volgende arresten: Quint/Te Poel, Vermobo/Van Rijswijk, Van der Tuuk Adriani/Batelaan en het Quelle arrest. Maar wat hierover in de literatuur was te vinden.

Ik citeer het Quelle arrest.

Ahum, je vergeet dat bij het Quelle arrest de verkopende partij kosteloos het fornuis verving en waarbij de koper niet over de defecte fornuis beschikt.

Komt ook nog bij dat bij het Quelle arrest er om ging dat de verkopende partij geen gebruikskosten in rekening mag brengen als het product kosteloos wordt vervangen.

Quelle schreef:
In augustus 2002 heeft Quelle Brüning een fornuis voor privégebruik geleverd. Begin 2004 stelde Brüning vast dat het toestel een gebrek vertoonde. (...)

40 Met betrekking tot de stelling van de Duitse regering dat de omstandigheid dat de consument in geval van vervanging van een niet-conform goed een nieuw goed ontvangt zonder een financiële vergoeding te moeten betalen, een ongerechtvaardigde verrijking oplevert, dient eraan te worden herinnerd dat volgens artikel 3, lid 1, van de richtlijn de verkoper jegens de consument aansprakelijk is voor elk gebrek aan overeenstemming dat bestaat bij de aflevering van het goed.

41 Ingeval de verkoper een niet-conform goed levert, voert hij de verbintenis die hij bij de verkoopovereenkomst is aangegaan, niet correct uit en moet hij dus opkomen voor de gevolgen van de slechte uitvoering van die verbintenis. Dat de consument, die de verkoopprijs heeft betaald en zijn contractuele verbintenis dus correct heeft uitgevoerd, een nieuw goed ontvangt ter vervanging van het niet-conforme goed, levert geen ongerechtvaardigde verrijking op. Hij ontvangt slechts met vertraging een goed dat in overeenstemming is met de bepalingen van de overeenkomst, een goed dat hij van meet af aan had moeten ontvangen.

Jij legt die regel verkeerd uit.

Het gaat daarbij niet om dat de koper het non-conform product in bezit en eigendom mag behouden, maar dat het verwisselen van het non-conform product met een conform product geen verrijking optreedt, omdat de koper voor de conform product betaald heeft.
Al heeft de koper wel een x tijd van die non-conform product gebruik heeft kunnen maken en dat de periodes niet opnieuw aanvangen, is er geen sprake van een verrijking aan de kant van de koper.
Dat is wat het Quelle arrest bedoeld.

Jij bent van mening dat ongerechtvaardigd = onredelijk.

Dit klopt, als er een beroep wordt gedaan op BW6-212

Echter nergens is uit gebleken dat dit zo is of, wanneer dit wel zo is, wanneer er een verrijking plaats vind als gevolg van een rechtsgevolg van een overeenkomst deze onredelijk is.

Dit eerste klopt niet, want het blijkt, zoals eerder gesteld, direct uit de tekst van het betreffende wetsartikel. Verder stel ik ook nergens dat een verrijking door een rechtsgevolg per definitie ongerechtvaardigd is, ik stel dat het aanwezig zijn van een rechtsgrondslag of titel niet de bepalende factor voor dit wetsartikel is.

Ik citeer het Quelle arrest.

Dit betreft echt een andere zaak. In een vorige posting heb ik reeds gemeld dat er nu 2 zaken door elkaar gaan lopen.
Het ontgaat me wat deze zaak te maken heeft met de vraag of het extra onderdeel wat na de reparatie bij de koper achterblijft, door de koper gecompenseerd dient te worden.
Ten overvloede, De volgende overweging uit jouw citaat van het Quelle arrest:

Hij ontvangt slechts met vertraging een goed dat in overeenstemming is met de bepalingen van de overeenkomst, een goed dat hij van meet af aan had moeten ontvangen.

Deze motivering kan ook niet worden overgezet op het onderwerp van de discussie in dit topic. Het ontvangen van een extra onderdeel is immers helemaal niet in overeenstemming met de bepalingen van de overeenkomst.
Daarmee wordt voldoende aangetoond dat het Quelle arrest in deze discussie niet van toepassing is.

Je hebt ook aangegeven dat wanneer de koper twee energiecontracten had, dat dit niet tot onverontschuldigde verrijking leid maar gewoon dubbel moest betalen. Jij hebt eveneens aangegeven dat jij dit onredelijk vond.

Dat heb je niet goed begrepen, (of ik heb het niet duidelijk verteld).

Ik heb de situatie geschetst waarbij een particulier telefonisch wordt benaderd door een van de energie-cowboys, en er op onduidelijke gronden daarna door deze heren cowboys energie wordt geleverd. In een aantal gevallen is door de de rechter geoordeeld dat er geen geldig contract tussen de particulier en de energie-cowboy tot stand is gekomen.
Nu zijn er 2 varianten mogelijk :
a. De particulier is overgeschreven naar de de nieuwe leverancier en heeft ook geen betalingen meer verricht aan de oorspronkelijke energieleverancier. In dat geval is er sprake van ongerechtvaardigde verrijking en dient de partiulier alsnog de kostprijs van de energie aan de energie-cowboy te voldoen, alhoewel er geen geldig contract of rechtsgrond is.
b. De particulier is zijn betalingen aan de oorspronkelijke leverancier blijven uitvoeren, en heeft dus al voor de geleverde energie betaald. In dat geval is er van ongerechtvaardige verrijking natuurlijk geen sprake en zijn de vorderingen van de energie-cowboys afgewezen. (Het zou immers apert onredelijk zijn als de particulier deze bedragen dubbel moest betalen omdat er geen prestatie van de Energie-Cowboy tegenover staat )

Leo The Emperor schreef: Het ontvangen van een extra onderdeel is immers helemaal niet in overeenstemming met de bepalingen van de overeenkomst.
Daarmee wordt voldoende aangetoond dat het Quelle arrest in deze discussie niet van toepassing is.

Helemaal correct.

BBCS,

Een product heeft een levensverwachting van 10 jaar. Dat betekent als je een product koopt op 1 januari 2000 dat je mag verwachten dat deze op 1 januari 2010 versleten is. Als je na anderhalf jaar een nieuwe product krijg mag je verwachten dat deze 1 juli 2012 versleten is. Het is dan toch niet zo moeilijk om hier een verrijking van de koper in te zien?

Leo,

Je valt in herhaling. Je schrijf opnieuw dat uit art. 6:212 BW letterlijk zou staan dat onrechtvaardig = onredelijk. Ik heb eerder gemotiveerd aangegeven dat dit niet zo is. Hier ben je verder niet meer op in gegaan. Het heeft daarom geen zin voor mij op hier nog een keer op in te gaan.

Je schrijf opnieuw dat het ontvangen van een extra onderdeel niet in overeenstemming met de bepalingen van de overeenkomst. Ik heb geregeerd door te verwijzen naar art. 6:248 BW. Dat negeer je nu.

Leo The Emperor schreef:Ten overvloede, De volgende overweging uit jouw citaat van het Quelle arrest:

Hij ontvangt slechts met vertraging een goed dat in overeenstemming is met de bepalingen van de overeenkomst, een goed dat hij van meet af aan had moeten ontvangen.

Deze motivering kan ook niet worden overgezet op het onderwerp van de discussie in dit topic.

Kun je eens toelichten waarom het volgens jou redelijk is dat de koper van het fornuis verrijkt wordt met anderhalf jaar gebruik van een fornuis? Is het gratis gebruik van een fornuis voor anderhalf jaar lang wel in overeenstemming met de bepalingen van de overeenkomst?

Je valt in herhaling. Je schrijf opnieuw dat uit art. 6:212 BW letterlijk zou staan dat onrechtvaardig = onredelijk. Ik heb eerder gemotiveerd aangegeven dat dit niet zo is. Hier ben je verder niet meer op in gegaan. Het heeft daarom geen zin voor mij op hier nog een keer op in te gaan

Dat staat er toch echt gewoon, en ik heb zelfs nog een voorbeeld aangedragen waaruit blijkt dat dit door rechters ook op die wijze wordt geinterpreteerd.

Je hebt niks gemotiveerd. Je hebt alleen gesteld dat een rechtsgrond een gerechtvaardigde grond voor verrijking oplevert, dit is echt onvoldoende omdat er in het artikel wel duidelijk over redelijkheid wordt gesproken en niet over de consequenties van het hebben van een rechtsgrond.

Dit punt is voor mij teneinde. Je kan blijven beweren dat het gras blauw is, maar, je dient toch echt eerst je gekleurde bril af te zetten voordat verder schrijven voor dit onderdeel zinvol is.

Je schrijf opnieuw dat het ontvangen van een extra onderdeel niet in overeenstemming met de bepalingen van de overeenkomst. Ik heb geregeerd door te verwijzen naar art. 6:248 BW. Dat negeer je nu.

ik heb daar inderdaad niet op gereageerd omdat dit geen argumentatie opleverd, maar zal dit nu wel even doen :
1. Volgt het achterblijven van een extra onderdeel bij de koper uit de aard van de overeenkomst? : nee. (De overeenkomst beschrijft namelijk alleen levering van het product, extra onderdelen zijn niet in de koopovereenkomst opgenomen)
2. volgt het achteblijven van een extra onderdeel bij de koper uit de gewoonte? : nee (ik zou niet weten dat dit een algemeen geaccepeteerd gewoonte is)
3. volgt het achterblijven van een extra onderdeel bij de koper uit de eisen van redelijkheid en billijkheid? : nee (integendeel zelf, de koper levert hiervoor immers geen enkele tegenprestatie)
Kortom, nee, nee en nog eens nee waardoor dus BW 6:248 geen rechtvaardigingsgrond oplevert

Kun je eens toelichten waarom het volgens jou redelijk is dat de koper van het fornuis verrijkt wordt met anderhalf jaar gebruik van een fornuis? Is het gratis gebruik van een fornuis voor anderhalf jaar lang wel in overeenstemming met de bepalingen van de overeenkomst?

Dit ga ik niet toelichten, want zoals eerder gesteld is dit een compleet andere zaak en komt het de duidelijkheid niet ten goede om dit in een enkel topic verwarren, met het onderwerp van een achtergebleven extra onderdeel.

Ik meen dat ik toch echt afdoende heb beargumenteerd dat het Quelle arrest hier niet van toepassing is.

Leo,

art. 6:212 lid 1 BW schreef:Hij die ongerechtvaardigd is verrijkt ten koste van een ander, is verplicht, voor zover dit redelijk is, diens schade te vergoeden tot het bedrag van zijn verrijking.

Hier staat niet ongerechtvaardigd = redelijk, maar dat niet altijd de (volledige) schade vergoed hoeft te worden. Zou het kunnen dat je een beetje slordig leest?

Leo The Emperor schreef:(...) ik heb zelfs nog een voorbeeld aangedragen waaruit blijkt dat dit door rechters ook op die wijze wordt geinterpreteerd.

Ik heb nog geen vonnis gezien. Je hebt slechts gesteld dat er zonder een geldig leveringscontract er toch ongerechtvaardigde verrijking is opgetreden. Maar ook niet meer dan dat.

Maar een tegenvoorbeeld waaruit blijkt dat rechter het anders geïnterpreteerd wordt genegeerd. (En dat tegenvoorbeeld lijkt mij juist beter aan te sluiten op de situatie die hier centraal staat dan het energiecontract dat niet afgesloten was.) Een uitleg die alleen op van toepassing is op een deel van de vonnissen is per definitie onjuist.

Leo The Emperor schreef:ik heb daar inderdaad niet op gereageerd omdat dit geen argumentatie opleverd, maar zal dit nu wel even doen :
1. Volgt het achterblijven van een extra onderdeel bij de koper uit de aard van de overeenkomst? : nee. (De overeenkomst beschrijft namelijk alleen levering van het product, extra onderdelen zijn niet in de koopovereenkomst opgenomen)
2. volgt het achteblijven van een extra onderdeel bij de koper uit de gewoonte? : nee (ik zou niet weten dat dit een algemeen geaccepeteerd gewoonte is)
3. volgt het achterblijven van een extra onderdeel bij de koper uit de eisen van redelijkheid en billijkheid? : nee (integendeel zelf, de koper levert hiervoor immers geen enkele tegenprestatie)
Kortom, nee, nee en nog eens nee waardoor dus BW 6:248 geen rechtvaardigingsgrond oplevert

Laat je nu net de gene waar ik op doelde zijn vergeten:

Artikel 248 lid 1 BW schreef:Een overeenkomst heeft niet alleen de door partijen overeengekomen rechtsgevolgen, maar ook die welke, naar de aard van de overeenkomst, uit de wet, de gewoonte of de eisen van redelijkheid en billijkheid voortvloeien.

Aansprakelijkheid voor schade - Mr. E.F.D. Engelhard, Prof. mr. G.E. van Maanen schreef:Wat betekent 'ongerechtvaardigd'?

Aan de aansprakelijkheid wegens verrijking ligt een oordeel ten grondslag omtrend de -juridisch en maatschappelijke- ontoelaatbaarheid daarvan: slechts de ongerechtvaardigde verrijking is immers verhaalbaar. Wezenlijk is, dat er waarde wordt genoten zonder dat het systeem van recht dit legitimeert (Nieskens-Isphording 1991, p. 67). Daarmee is nog niet gezegd wanneer een vermogensvoordeel niet gerechtvaardigd is. Volgens Schoordijk ligt het antwoord op de vraag of een verrijking gegrond was, besloten in het rechtssysteem. Door het aftasten van de betrokken rechtsregels wordt van geval tot geval over de toelaatbaarheid van de vordering geconcludeerd. Het ontbreken van een geldige en legitimerende oorzaak voor de verrijking vormt het primaire criterium voor de ongerechtvaardigdheid ervan.

Indien er wel sprake is van een geldige en legitimerende oorzaak is de verrijking derhalve niet ongerechtvaardigd. Een veel voorkomende oorzaak - de rechtshandeling - ziet meestal op een contract tussen begunstigde en verarmde dan wel een derde. Maar ook eenzijdige rechthandelingen (laatste wilsbeschikking) zijn denkbaar als - gerechtvaardigde - oorzaak van een verrijking. Om te achterhalen of er sprake is van een - opeen wilsbesluit berustende - rechtvaardiging voor de eventuele vermogensaanwas, wordt gekeken naar de algemene regeling van de rechtshandelingen in het Burgerlijk Wetboek. Indien de vermogensaanwas van de begunstigde aanvankelijk gerechtvaardigd wordt door een daaraan ten grondslag liggende rechtsbetrekking met de verarmde contractant, wordt de rechtspositie van de laatste bepaald door de regels over totstandkoming, uitleg, aanvullende en derogerende regels van het contractenrecht. Zo is het legitimerend dat begunstigde mocht menen dat dat zijn contractant met de vermogensverschuiving heeft ingestemd (art. 3:35 BW). Deze rechtvaardiging ontbreekt dan weer bij nietigheid van een eerdere rechtshandeling (bijvoorbeeld art. 3:40 BW). Ook valt deze door vernietiging namens de verarmde, bijvoorbeeld wegens een onvoorziene omstandigheid (art. 6:258 BW) of een wilsgebrek (art. 3:44 BW). In deze gevallen voorziet de wet zelf in een specifieke oplossing. Een dergelijke lex specialis zal derhalve - in ieder geval de facto - voorrang hebben, zie Mon. Nieuw BV B-52 (Schrage). nr. 106-117
Het feit dat een wettelijke bepaling aan de vermogensverschuiving ten grondslag lag, zegt op zichzelf nog weinig. De natrekkingsregel (art. 5:3, 5:14, 5:20 BW) kan bijvoorbeeld een dergelijke vermogensverschuiving tot gevolg hebben. De 'blinde' werking van het goederenrecht zegt evenwel niets over de gerechtvaardigdheid van de daarvoor bewerkstelligde vermogensaanwas. Gevraagd wordt immers een oorzaak ter rechtvaardiging van het vermogensvoordeel. Het feit dat de wet een verschuiving van vermogensbestanddelen teweegbrengt is op zichzelf niet toereikend; de rechtvaardigheid moet in geheel van de betrokken rechtsregels kunnen worden ingebred. (Van Maanen 2001. p. 31 e.v.)

Teskt en Commentaar - J.H. Nieuwenhuis C.J.J.M. Stolker W.L. Valk & M.H. Wissink schreef:d) Ongerechtvaardigd. Een verrijking is ongerechtvaardigd indien daarvoor geen redelijke grond aanwezig is. De nadere uitwerking van dit criterium wordt aan de rechtspraak overgelaten. Rechtvaardiging in rechtshandeling. Niet ongerechtvaardigd is een verrijking die haar grondslag vindt in een rechtshandeling (bijvoorbeeld koop tegen zeek lage prijs); hier rechtvaardigt de gegeven toestemming de verrijking. Deze rechtvaardiging bestaat in beginsel ook wanneer iemand onder de marktwaarde een zaak koop die in het verleden op kosten van een derde is verbeterd; de derde zal jegens de koper geen aanspraak hebben uit art. 6:212, tenzij zich bijzondere omstandigheden voordoen (HR 30 september 2005, LJN AR7928, NJ 2007, 154; Koker/Cornelius). Rechtvaardiging in de wet. Ook de wet kan een bepaalde verrijking rechtvaardigen, zoals in art. 3:120 (vruchten komen toe aan bezitter te goede trouw) of art. 5:6 (verkrijging voor vinder). Een vordering uit art. 6:212 is dan uitgesloten. Niet-rechtvaardigde wetsartikels Maar er zijn ook wetsbepalingen die een verrijking toebrengen zonder deze te rechtvaardigingen, en die derhalve niet aan een vordering uit ongerechtvaardigde verrijking in de weg staan (met name ordeningsregels zoals die der natrekking, art. 5:14; zie voor een illustratie aant. 7h (Indien een verrijking door de wet wordt toegebracht, zal derhalve steeds de strekking van het bewuste voorschrift dienen te worden onderzocht: als de wet de verrijking niet rechtvaardigt, behoort een vordering uit ongerechtvaardigde verrijking nog tot de mogelijkheden (TM, Parl. Gesch. 6. P. 829/30 en HR 15 maart 2002, NJ 2004m 126; Daams/Straat).

De rechtvaardiging voor het eigendomsoverdracht van het nieuwe onderdeel is te vinden in art. 7:21 lid 2 BW.

Artikel 21
1 Beantwoordt het afgeleverde niet aan de overeenkomst, dan kan de koper eisen:

a aflevering van het ontbrekende;

b herstel van de afgeleverde zaak, mits de verkoper hieraan redelijkerwijs kan voldoen;

c vervanging van de afgeleverde zaak, tenzij de afwijking van het overeengekomene te gering is om dit te rechtvaardigen, dan wel de zaak na het tijdstip dat de koper redelijkerwijze met ongedaanmaking rekening moet houden, teniet of achteruit is gegaan doordat hij niet als een zorgvuldig schuldenaar voor het behoud ervan heeft gezorgd.

2 De kosten van nakoming van de in lid 1 bedoelde verplichtingen kunnen niet aan de koper in rekening worden gebracht.

Ik kan die echt niet plaatsen:

De rechtvaardiging voor het eigendomsoverdracht van het nieuwe onderdeel is te vinden in art. 7:21 lid 2 BW.