[ archief ] Ipad na 15 mnd kapot

[BBCS]

De coulance is een goodwill van de verkopende partij, je hebt er geen recht op!

Wat de verkoper "coulance" noemt, is in veel gevallen gewoon een recht van de consument-koper, ook na de garantieperiode van een jaar.
Maar goed, zoals al gesuggereerd is het beter jouw berichten te negeren, want je husselt op onnavolgbare wijze de wettelijke regels door elkaar, spreekt jezelf tegen in opeenvolgende postings en lijkt er slechts op uit verwarring te stichten.

Ik hutsel niets.

Jij wilt dat ik schrijf dat de consument het recht heeft op kosteloze reparatie of vervanging heeft gedurende de langer periode als het product buiten zijn schuld om kapot gaat. En dat krijg je van mij niet te lezen, omdat die regel niet volgens de wetgeving is, maar een mening van de diverse consumentenorganisaties.
En aan die mening ga jij rechten ontlenen.
Ga je diep schamen, zou ik zo zeggen.

Mij zwart maken, maar wel naar het geneuzel van die organisaties luisteren.

[BBCS]

Wat heeft topicstarter aan deze discussie? Helemaal niets. BBCS moet je negeren. Bekijk deze draad maar: meer dan de helft van de tekst is weer voor de zoveelste keer van hem afkomstig, inclusief het onnodig citeren van hele tekstblokken van de anderen. Zodat weer meer dan de helft van alle tekst van hem is en topicstarter denkt: laat maar, dit ga ik allemaal niet lezen. Zo gijzelt hij telkens elk onderwerp op dit forum dat over electronica-garantie gaat.

Je doet hem een enorm plezier door met hem in discussie te gaan of op enig andere wijze te reageren op zijn visie. Elk topic over electronica-garantie helpt hij op deze manier doeltreffend om zeep.

Ik moet hier steeds met bewijzen komen, omdat het anders niet geaccepteerd wordt!
En dan nog wordt het weggehoond!

In het verleden is het vaker gebeurd dat ik met keiharde bewijzen kwam, en dat werd totaal genegeerd en weggehoond!

Als mensen aangeven dat de winkelier verplicht is om minimaal 2 jaar garantie te geven, liegen ze en geef ik tegengas.

Ook in de zaken dat Radar aangeeft dat de diverse grote ketens op hun vingers zijn getikt omdat zij maar 1 jaar garantie verstrekte, terwijl de uitspraak totaal anders was.
Kaap ik dan de topics?
Nee, ik geef aan dat de diverse organisaties stelselmatig de zaken verdraaien, en dan wordt mij de mond gesnoerd! Bah!

Ik heb net een artikel geplaatst van wat precies onder de aard van de zaak verstaan wordt, en de degene die dat weg durft te honen!!!

[Frans75]

Mijn opmerking blijft gestaafd.

Simpeler gezegd: Als Apple als producent erop vertrouwde dat hun product een lange levensduur zou hebben, waarom dan al een vervanger ervoor produceren?

Deze bedrijfsvoering geeft al aan dat de producent geen lange levensduur voor dit product verwacht, waarom zou dit dan niet voor de consument gelden?

Een hoge prijs is niet per definitie een betere kwaliteit.
Zeker in de huidige tijd betaal je voornamelijk voor het logootje wat op het product staat, en niet voor het product zelf.

[ciske]

Ik moet hier verdomme steeds met bewijzen komen, omdat het anders niet geaccepteerd wordt

Dat hoef je niet hoor , tis aan TS wat die wel of niet geloofd het zijn altijd dezelfde die hier meteen iemand voor leugenaar uitmaken, sta er boven.

[alfatrion]

Aard van de zaak, daar kun je wel alles onder gooien.

Ik heb het niet over alles, maar alleen over dat het product de kwaliteit, prestaties en levensduur moet bieden als voor soortgelijke producten. Zie Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3, p. 5 en 99/44/EG.

Onder aard van de zaak valt sowieso: de aanschafprijs, de eigenschappen, uitspraken van fabrikant en verkoper, nieuw, tweedehands, kwaliteit enz.

De aanschafprijs en mededelingen van de (voor)verkopers vallen niet onder de aard van de zaak. De kwaliteit, prestaties en levensduur zijn eigenschappen welke ontleent worden aan de aard van de zaak.

Als Apple één jaar garantie geeft en de consumentenbond geeft aan vijf jaar garantie, dan hoef ik aan die uitspraak van de consumentenbond geen rekening mee te houden.

Als soortgelijke producten (nieuw, A-merk) vijf jaar meegaan, dan mag de koper verwachten dat het specifieke product dat hij gekocht heeft ook vijf jaar meegaat. Dat de verkoper/fabrikant slechts één jaar handelsgarantie heeft geboden veranderd daar niets aan. En dus kan de koper vijf jaar lang een beroep doen op de wettelijke garantie.

[BBCS]

Als soortgelijke producten (nieuw, A-merk) vijf jaar meegaan, dan mag de koper verwachten dat het specifieke product dat hij gekocht heeft ook vijf jaar meegaat. Dat de verkoper/fabrikant slechts één jaar handelsgarantie heeft geboden veranderd daar niets aan. En dus kan de koper vijf jaar lang een beroep doen op de wettelijke garantie.

Jij haalt weer de technische levensduur erbij.

Als iemand een product heeft en dat die al tien jaar meegaat, wilt dus niet zeggen dat de verkopende partij aansprakelijk is voor als een product binnen die tien jaar kapot gaat.

De technische levensduur is die periode waarin een product inclusief reparaties meegaat. Na het einde van die periode heeft reparatie geen zin meer. Het product is dan "op".

Wat wel opvalt: weer haal jij die periode van 5 jaar aan, en dat is net de mening van de consumentenbond.

[alfatrion]

Als iemand een product heeft en dat die al tien jaar meegaat, wilt dus niet zeggen dat de verkopende partij aansprakelijk is voor als een product binnen die tien jaar kapot gaat.

Als de groep gebruikers van soortgelijke producten gemiddeld tien jaar met een product doen, dan is de verkoper aansprakelijk wanneer een eerder defect raakt en de oorzaak hiervan bij het product ligt.

De technische levensduur is die periode waarin een product inclusief reparaties meegaat. Na het einde van die periode heeft reparatie geen zin meer. Het product is dan "op".

De technische levensverwachting is een eigenschap van een product die uit de aard van de zaak volgt, en maakt derhalve onderdeel uit van de koopovereenkomst.

[BBCS]

Als iemand een product heeft en dat die al tien jaar meegaat, wilt dus niet zeggen dat de verkopende partij aansprakelijk is voor als een product binnen die tien jaar kapot gaat.

Als de groep gebruikers van soortgelijke producten gemiddeld tien jaar met een product doen, dan is de verkoper aansprakelijk wanneer een eerder defect raakt en de oorzaak hiervan bij het product ligt.

De technische levensduur is die periode waarin een product inclusief reparaties meegaat. Na het einde van die periode heeft reparatie geen zin meer. Het product is dan "op".

De technische levensverwachting is een eigenschap van een product die uit de aard van de zaak volgt, en maakt derhalve onderdeel uit van de koopovereenkomst.

Ik kan jouw uitspraken niet plaatsen met de uitspraken:

a. de aard van de zaak (nieuw of gebruikt. merkartikel of artikel van onbe¬kende herkomst, beschadigd of uiterlijk onbeschadigd).;
b. de hoogte van de prijs;
c. het soort winkel waarin de zaak is gekocht (luxewinkeI, dump, rommel ... markt);
d. de personen van koper en verkoper (deskundig of ondeskundig);
e. de omstandigheden waaronder de koop plaatsvond (bijv. uitverkoop, verkoop van 'winkeldochters') die, mede gelet op de hoogte van de prijs, kunnen maken dat de koper een groter risico aanvaardt dan normaal
f. de mededelingen die de verkoper, (of een eventuele voorschakel, nr. 341) over de zaak heeft gedaan. Zie voor gedane mededelingen nader nr. 338-340.

[crazyme]

Niemand anders dan de maker zelf kan een realistische levensduur verwachting geven.

[prijk]

Niemand anders dan de maker zelf kan een realistische levensduur verwachting geven.

Dat is niet waar. Het gaat om een geobjectiveerde verwachting. Wat mag de consument voor een bepaalde prijs van een bepaald product verwachten? Als soortgelijke producten van ongeveer dezelfde prijs en kwaliteit circa 4 jaar meegaan en de verkoper heeft verder geen mededelingen gedaan omtrent de levensduur, dan mag je er als consument van uitgaan dat de levensduur in de orde van de vier jaar ligt.

[crazyme]

Dus IK maak iets, en JIJ bepaalt hoelang het mee moet gaan ?

Dat is toch in de basis hartstikke krom ?

[BBCS]

Niemand anders dan de maker zelf kan een realistische levensduur verwachting geven.

Dat is niet waar. Het gaat om een geobjectiveerde verwachting. Wat mag de consument voor een bepaalde prijs van een bepaald product verwachten? Als soortgelijke producten van ongeveer dezelfde prijs en kwaliteit circa 4 jaar meegaan en de verkoper heeft verder geen mededelingen gedaan omtrent de levensduur, dan mag je er als consument van uitgaan dat de levensduur in de orde van de vier jaar ligt.

De meeste fabrikanten geven wel een garantieperiode op.

Ik heb hier een computer staan van meer dan 16 jaar oud, dus mag ik er vanuit gaan dat een computer probleemloos 16 jaar meegaat en de verkopende partij aansprakelijk stellen als een computer binnen 16 jaar kapot gaat?

Trouwens, de meeste producten gaan binnen 2 jaar wel kapot, dus om te zeggen dat je van een computer uit mag gaan dat die 5 jaar probleemloos mee zal gaan, is niet echt realistisch.

[BBCS]

Niemand anders dan de maker zelf kan een realistische levensduur verwachting geven.

Dat is niet waar. Het gaat om een geobjectiveerde verwachting. Wat mag de consument voor een bepaalde prijs van een bepaald product verwachten? Als soortgelijke producten van ongeveer dezelfde prijs en kwaliteit circa 4 jaar meegaan en de verkoper heeft verder geen mededelingen gedaan omtrent de levensduur, dan mag je er als consument van uitgaan dat de levensduur in de orde van de vier jaar ligt.

Je vergeet één belangrijk iets: de gebruiksintensiteit en gebruiksfrequentie worden vaak niet meegenomen.

[prijk]

Welnee, dat bepaal ik helemaal niet. De algehele markt voor een bepaald product bepaalt dat. Als je een tablet-pc voor 400 euro in de markt zet, wek je bepaalde verwachtingen bij de consument omtrent de kwaliteit. Dit in combinatie met het imago van het merk, de gevoerde reclame etcetera. Kortom een geobjectiveerde verwachting. De wet is erop gericht om de consument bescherming te bieden. Centraal staat de vraag wat een gemiddelde, niet deskundige consument van een bepaald product met een bepaald "kwaliteitsprofiel" en een bepaalde prijs mag verwachten. De wetgever vindt dat de consument in die verwachting niet teleurgesteld mag worden en op grond daarvan in principe recht heeft op reparatie bij voortijdig kapotgaan (uitgaande van normaal gebruik).

[prijk]

De meeste fabrikanten geven wel een garantieperiode op.

Ik heb hier een computer staan van meer dan 16 jaar oud, dus mag ik er vanuit gaan dat een computer probleemloos 16 jaar meegaat en de verkopende partij aansprakelijk stellen als een computer binnen 16 jaar kapot gaat?

Nee, natuurlijk niet. Waar baseer je deze absurde stelling op? Dat een computer 16 jaar mee kan gaan, wil nog helemaal niet zeggen dat hij ook 16 jaar móet meegaan. Dat is nu juist die geobjectiveerde verwachting van de levensduur.

[BBCS]

Centraal staat de vraag wat een gemiddelde, niet deskundige consument van een bepaald product met een bepaald "kwaliteitsprofiel" en een bepaalde prijs mag verwachten.

Nu komt het: de fabrikanten en winkelieren zeggen A, de consumentenorganisaties zeggen B.
Wie heeft er gelijk?
En waarop is de verwachting van de consument gebaseerd: op A of op B?

Als de consumentenorganisaties blijven roeptoeteren dat de consument van een computer mag uitgaan dat die 5 jaar probleemloos mee zal gaan, zal uiteindelijk de verwachting van de consument ook zo zijn. Maar is die verwachting reëel?
Zijn die verwachtingen niet veel te hoog?
De wetgever gaat uit van de uitspraken van de verkopende partij en zijn voorverkopers. Uit die uitspraken komt een bepaalde verwachting. En daar kan wel naar getoetst worden, niet op grond van de meningen van de consumentenorganisaties.

De fabrikanten geven een garantieperiode van 1 jaar en de consumentenorganisaties roeptoeteren 5 jaar.
Dan wordt wel de fabrikant op de vingers getikt, maar niet die consumentenorganisaties. En dat klopt niet.

[prijk]

Als ik als consument aan een verkoper vraag hoe lang een iPad of een wasmachine meegaan, hoop ik toch niet als antwoord te krijgen dat het heel goed mogelijk is dat ik ze na anderhalf jaar als waardeloos in de kliko kan werpen, zonder enig recht op reparatievergoeding...
Zo'n winkel hoeft niet op mijn klandizie te rekenen!

[alfatrion]

Ik kan jouw uitspraken niet plaatsen met de uitspraken:

Zo op zich zelf is dat een niets zeggende opsomming. Daarbij heb ik je verwezen naar: Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3, p. 5 en 99/44/EG. Die heb je volgens mij nog wel ergens liggen.

Niemand anders dan de maker zelf kan een realistische levensduur verwachting geven.

Dit is onjuist om twee redenen.

1. In de eerste eerste mag de koper die verwachting hebben van de levensduur als die normaal is voor soort gelijke producten. De producten van B en C bepalen dus wat de koper mag verwachten van product A. Maar de stelling impliceert dat A niet een realistische levensduurverwachting kan geven voor de producten B en C.

2. Dezelfde testen die de maker kan uitvoeren, kunnen anderen ook uitvoeren. Daarnaast is er gewoon de praktijk ervaringen. Van TV's weten we bijvoorbeeld dat deze acht tot tien jaar meegaan. Wanneer iemand anders een TV maakt moet deze er voor zorgen dat de TV beantwoord aan die verwachting.

Dus IK maak iets, en JIJ bepaalt hoelang het mee moet gaan ?

Dat is toch in de basis hartstikke krom ?

De maker van een product moet er voor zorgen dat zijn product beantwoord aan globale verwachtingen. Zo we verwachten dat over een vloer voor de huiskamer geschikt voor kinderen om met hun speelgoed op te spelen, met schoenen over te lopen en met stoelen te schuiven, zonder dat dit tot schade leid.

Ik heb hier een computer staan van meer dan 16 jaar oud, dus mag ik er vanuit gaan dat een computer probleemloos 16 jaar meegaat en de verkopende partij aansprakelijk stellen als een computer binnen 16 jaar kapot gaat?

Je trekt het nu in het belachelijke. Dat er in Nederland één rokende vrouw is die honderd is geworden, wil niet zeggen dat roken gezond is. De groep rokers laten toch zien dat rokers toch echt een jaar of acht eerder doodgaan dan niet-rokers. Zo moet je dit ook doen met de levensduur van computers. Kijk naar allemaal d.w.z. neem een a-selectieve steekproef met een betrouwbaarheid van 90% en een foutmarge van 10%.

Trouwens, de meeste producten gaan binnen 2 jaar wel kapot, dus om te zeggen dat je van een computer uit mag gaan dat die 5 jaar probleemloos mee zal gaan, is niet echt realistisch.

Uit onderzoek is gebleken dat computer gemiddeld na 6 jaar kapot gaat.

Nu komt het: de fabrikanten en winkelieren zeggen A, de consumentenorganisaties zeggen B.
Wie heeft er gelijk?

Dat hangt er van af. Als B een uitgebreid onderzoek heeft gehouden en A een natte vinger in de lucht hebben gehouden, dan hebben B gelijk.

De wetgever gaat uit van de uitspraken van de verkopende partij en zijn voorverkopers.

Dit is een verdraaiing van de werkelijkheid. De wetgever geeft de mededelingen van deze partijen als één bron van wat een consument mag verwachten, maar zeker niet de enigste. In het lijstje van Asser komt naast de uitspraken van deze partijen, de aard van de zaak, de prijs, het soort winkel, de personen van koper en verkoper en de omstandigheden waaronder de koop plaats. Door uit dat lijstje vijf punten weg te strepen geef je niet een goed beeld van de werkelijkheid weer.

[BBCS]

Als ik als consument aan een verkoper vraag hoe lang een iPad of een wasmachine meegaan, hoop ik toch niet als antwoord te krijgen dat het heel goed mogelijk is dat ik ze na anderhalf jaar als waardeloos in de kliko kan werpen, zonder enig recht op reparatievergoeding...
Zo'n winkel hoeft niet op mijn klandizie te rekenen!

Toch is het niet anders.
Als die dat wel doet, geeft hij de keiharde garantie dat die iPad gedurende de periode die hij zegt niet kapot zal gaan. Dat is echt dwaas, omdat die winkelier dat nooit of te nimmer kan garanderen.

Jij bepaalt niet hoelang dat het product probleemloos mee gaat, dat bepaalt de fabrikant.
En het is aan jou als koper om te beslissen welk product je koopt.

De wetgeving is gebaseerd op de overeenkomst die tussen de koper en verkoper is afgesloten, met daarbij de uitspraken van de winkelier en fabrikant. Daarbij is ook zeer belangrijk wat de koper voor de koop aan de verkopende partij heeft medegedeeld wat hij voor verwachting en eisen aan het product stelt. Gaan beide partijen akkoord, dan zitten beide partijen daar aan vast.
Dat is geheel volgens de wetgeving en de wetgeving is daarop ook gebaseerd.

[seconds-out]