Radar

Waarom gaat redelijkheid en billijkheid c.q. ongeschreven wet voor (dwingende) wetgeving c.q. geschreven wet?

alfatrion schreef:Waarom gaat redelijkheid en billijkheid c.q. ongeschreven wet voor (dwingende) wetgeving c.q. geschreven wet?

Omdat de consument ook een eigen verantwoordelijkheid heeft.

Het is namelijk onredelijk dat een koper een totaal ander product in gebruik neemt, waarvan duidelijk is dat die anders is dan wat de koper "gekocht" zou hebben.

Daarbij is het formaat dermate verschillend dat de koper toch van het verkeerde product gebruik is gaan maken.

Daar kan hij niet zomaar mee wegkomen.

Daarbij is het nog maar de vraag of het product non-conform is.

alfatrion schreef:Waarom gaat redelijkheid en billijkheid c.q. ongeschreven wet voor (dwingende) wetgeving c.q. geschreven wet?

Gaat niet voor, is onderworpen aan.

Dan kom je toch niet toe aan de redelijkheid en billijkheid? (Je moet eerst langs de onaanvaardbaarheid clausule.)

alfatrion schreef:Je legt de koper hier een onderzoeksplicht op waarvan art. 7:23 lid 1 derde volzin BW zegt dat deze niet aan een consument mag worden opgelegt.

Dat haal ik er niet uit.

Maar evengoed, valt het kwalificeren van de verwachting van het lezen van duidelijk zichtbare letters op een doos als 'onderzoeksplicht' wel als redelijk en billijk te beschouwen dan?

adSolvendum schreef:

alfatrion schreef:Je legt de koper hier een onderzoeksplicht op waarvan art. 7:23 lid 1 derde volzin BW zegt dat deze niet aan een consument mag worden opgelegt.

Dat haal ik er niet uit.

Maar evengoed, valt het kwalificeren van de verwachting van het lezen van duidelijk zichtbare letters op een doos als 'onderzoeksplicht' wel als redelijk en billijk te beschouwen dan?

Op de doos staat het wel degelijk.

Dan kan het nooit zo zijn dat de koper weet dat die een verkeerd product heeft gekregen (is zeer duidelijk), dat die het product toch in gebruik gaat nemen en na 3 dagen aan de verkopende partij gaat mededelen dat hij een verkeerd product heeft.

Artikel 17, lid 5:

De koper kan zich er niet op beroepen dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt wanneer hem dit ten tijde van het sluiten van de overeenkomst bekend was of redelijkerwijs bekend kon zijn.

Voor alle duidelijkheid:
Ik kom niet op voor de verkopende partij, mochten sommige dat denken.

Ik vind het persoonlijk niet juist dat de koper bewust een verkeerd product in gebruik heeft genomen en daar achteraf op terugkomen.

henk51 schreef:alfatrion en
adSolvendum

Waarom spreken jullie niet af in een cafe en ga daar verder met jullie hanen gedrag
Aan al dat gezwam heeft vragensteller niets wees eens volwassen

gr Henk

De TS heeft er zowiezo niets aan.

Ik denk dat het volgende gebeurd is:

TS heeft model A uitgezocht en familielid is naar de winkel gegaan met de aanwijzingen van de TS, en heeft in de winkel B gekocht.
Nu is de TS het daar niet mee eens en probeert de koop van het product B ongedaan gemaakt te krijgen of probeert het model B in te ruilen voor model A.

Zou de familielid inderdaad A gekocht hebben en B gekregen hebben, was dat bij het uitpakken van de notebook zeker opgevallen.
Het familielid heeft toch model B in gebruik genomen, en de TS is daarop terug gekomen.

Persoonlijk heb ik het vermoeden dat de familielid bewust de duurdere notebook B gekocht heeft, terwijl waarschijnlijk af is gesproken dat alleen model A gekocht had mogen worden. (komt vaker voor.)

adSolvendum schreef:

alfatrion schreef:Je legt de koper hier een onderzoeksplicht op waarvan art. 7:23 lid 1 derde volzin BW zegt dat deze niet aan een consument mag worden opgelegt.

Dat haal ik er niet uit.

Artikel 7:23 lid 1 eerste volzin schreef:De koper kan er geen beroep meer op doen dat hetgeen is afgeleverd niet aan de overeenkomst beantwoordt, indien hij de verkoper daarvan niet binnen bekwame tijd nadat hij dit heeft ontdekt of redelijkerwijs had behoren te ontdekken, kennis heeft gegeven.

De woorden "redelijkerwijs had behoren te ontdekken" impliceren een onderzoeksplicht. Als hoofdregel heeft een koper dus een onderzoeksplicht na de koop.

Artikel 7:23 lid 1 derde volzin schreef:Bij een consumentenkoop moet de kennisgeving binnen bekwame tijd na de ontdekking geschieden, waarbij een kennisgeving binnen een termijn van twee maanden na de ontdekking tijdig is.

De woorden "redelijkerwijs had behoren te ontdekken" of woorden van gelijke steking ontbreken hier. Wanneer je een consument bent gaat er derhalve niet om wanneer je het had kunnen ontdekken, maar wanneer je het daadwerkelijk had ontdekt. Dit wordt in de literatuur, parlementaire geschiedenis en jurisprudentie bevestigd.

Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3, p. 24 schreef:In de tweede plaats is het moment van ontdekking het startpunt van deze termijn en niet eventueel het moment waarop de koper de afwijking redelijkerwijs had behoren te ontdekken. Dit betekent dat de richtlijn het niet toestaat dat bij een consumentenkoop op de koper een onderzoeksplicht rust in die zin dat hij de hem afgeleverde zaak op haar
conformiteit dient te onderzoeken. In de derde zin die aan artikel 23 lid 1 wordt toegevoegd, wordt daarom tot uitdrukking gebracht dat de koper bij een consumentenkoop de kennisgeving binnen bekwame tijd na ontdekking dient te verrichten, doch dat hem daarvoor een termijn van twee maanden na ontdekking wordt gegund. Dit betekent dat afhankelijk van de omstandigheden de koper ook een langere termijn dan twee maanden na de ontdekking tot zijn beschikking kan hebben. Bij de koop van bepaalde zaken kan immers een langere termijn dan twee maanden acceptabel zijn.

adSolvendum schreef:Maar evengoed, valt het kwalificeren van de verwachting van het lezen van duidelijk zichtbare letters op een doos als 'onderzoeksplicht' wel als redelijk en billijk te beschouwen dan?

Wellicht, maar nu in specifieke dwingende wetgeving is vast gelegd dat de consument geen onderzoeksplicht na de koop heeft, zal een rechter daar niet aan toe komen.

Artikel 17, lid 5 schreef:De koper kan zich er niet op beroepen dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt wanneer hem dit ten tijde van het sluiten van de overeenkomst bekend was of redelijkerwijs bekend kon zijn.

Partijen sluiten een koopovereenkomst waarbij de verkoper zaak A levert en de koper in ruil daarvoor een geld in prijs zal betalen. Nu het een genuszaak betreft kan de koper ten tijde dat de overeenkomst gesloten werd niet redelijkerwijs bekend zijn of het niet aan de overeenkomst beantwoord.

Dit lid is eerder van toepassing bij de levering van een specieszaak, zoals bijvoorbeeld de Mona Lisa of een tweedehandse auto.

BBCS schreef:Dan kan het nooit zo zijn dat de koper weet dat die een verkeerd product heeft gekregen (is zeer duidelijk), dat die het product toch in gebruik gaat nemen en na 3 dagen aan de verkopende partij gaat mededelen dat hij een verkeerd product heeft.

Dat kan heel goed. Je neemt het product mee naar huis, gebruikt het, wacht drie dagen, schrijft een brief met die strekking en stuurt die naar de winkelier.

@henk51
Gelukkig weet u wel waardevolle bijdragen te plaatsen.

@Alfatrion
Deze uitleg biedt een koper de mogelijkheid alles wat op het zaak zelf en de verpakking hiervan staat aangegeven te negeren. Dit zal wel niet de bedoeling van de wetgever zijn geweest. Gelukkig hebben we daar dan toch weer de redelijkheid en billijkheid, waar ook het door u aan gerefereerd artikel is onderworpen, het staat er zelfs in.
Die redelijkheid en billijkheid gebiedt dat een koper niet hoeft te onderzoeken of een afgeleverde zaak conform is. Diezelfde redelijkheid en billijkheid gebiedt m.i. echter ook dat wanneer op de verpakking van de zaak staat vermeld dat deze niet conform is, de koper navenant handelt, en de zaak niet in gebruik neemt als ware deze conform.

Ook dwingende wetgeving is soms niet redelijk en billijk, het beginsel waar alle rechtspraak aan behoort te voldoen.

Uit het door u geciteerde document:

pagina 10 schreef:Artikel 7:23 lid 1 BW vereist dat de koper de verkoper binnen bekwame tijd
nadat hij de de non-conformiteit heeft ontdekt of redelijkerwijs had
behoren te ontdekken, kennis geeft. Of ingevolge dit artikel de koper de
verkoper tijdig in kennis heeft gesteld, hangt af van tal van omstandigheden,
zoals de aard van het gekochte, de deskundigheid, de onderlinge
verhouding en de juridische kennis van beiden.

Kennelijk was koper deskundig genoeg om de afwijkende afmetingen van het scherm te herkennen. Om een mededeling die daartoe strekt op de verpakking te herkennen is geen deskundigheid vereist.

pagina 18 schreef:Titel 7.1 BW kent niet de expliciete
regel dat de koper zich niet op non-conformiteit kan beroepen wanneer de
koper bekend was of redelijkerwijs bekend kon zijn met het gebrek. Niettemin
kan in die situatie niet gezegd worden dat de koper die gemiste
eigenschappen mocht verwachten. Het redelijkerwijs bekend kunnen zijn
legt op de koper geen onderzoeksplicht, maar voorkomt dat de koper zich
er op beroept dat hem het gebrek onbekend was terwijl het gebrek hem
vrijwel onmogelijk kon zijn ontgaan.

Dat het scherm 17" ipv. 15" was kon de koper, alvorens de verpakking te openen, althans alvorens de verpakking weg te gooien, vrijwel onmogelijk zijn ontgaan.

Anders gezegd, de verwachting dat iemand eventjes kijkt wat er uitgepakt wordt, valt niet te scharen onder een onderzoeksplicht, doch onder redelijkheid en billijkheid.
Het eerdere voorbeeld van de blauwe en rode auto naar ik meen, van iemand die een blauwe auto besteld, en een rode voorgeschoteld krijgt bij het ophalen, mag toch wel verwacht worden dat hij meteen reclameert bij de verkoper, ipv. de overduidelijk non-conforme auto mee te nemen en na een poosje weer terug te brengen, al roepend 'ik heb geen onderzoeksplicht'.

De Amerikanen zeggen niet voor niets : "Two Lawyers, three opinions"

adSolvendum schreef:Ook dwingende wetgeving is soms niet redelijk en billijk, het beginsel waar alle rechtspraak aan behoort te voldoen.

Wetgeving kan niet aan de kant gezet worden omdat deze niet redelijk of billijk zou zijn. Dat kan pas wanneer het onaanvaardbaar is. Dat is een strenge eis. Ik acht het aanvaardbaar omdat de verkoper dit dit eenvoudig kan voorkomen door zelf te controleren of hij wel levert wat hij belooft heeft.

adSolvendum schreef:Kennelijk was koper deskundig genoeg om de afwijkende afmetingen van het scherm te herkennen. Om een mededeling die daartoe strekt op de verpakking te herkennen is geen deskundigheid vereist.

Dat doet er niets af aan het feit dat het hier een consumentenkoop betreft en daarom de eerste zin van het eerste lid van art 23 van het zevende burgerlijk wetboek niet van toepassing is.

adSolvendum schreef:

pagina 18 schreef:Titel 7.1 BW kent niet de expliciete
regel dat de koper zich niet op non-conformiteit kan beroepen wanneer de
koper bekend was of redelijkerwijs bekend kon zijn met het gebrek. Niettemin
kan in die situatie niet gezegd worden dat de koper die gemiste
eigenschappen mocht verwachten. Het redelijkerwijs bekend kunnen zijn
legt op de koper geen onderzoeksplicht, maar voorkomt dat de koper zich
er op beroept dat hem het gebrek onbekend was terwijl het gebrek hem
vrijwel onmogelijk kon zijn ontgaan.

Dat het scherm 17" ipv. 15" was kon de koper, alvorens de verpakking te openen, althans alvorens de verpakking weg te gooien, vrijwel onmogelijk zijn ontgaan.

Stel: een consument besteld bij een webwinkel een 15" laptop. De winkel stuurt echter een 17" laptop. Deze laptop is non-conform geleverd. Het kon de koper niet redelijkerwijs bekend zijn dat de verkoper een 17" scherm zou leveren. Het openen van de doos veranderd niets aan deze feiten. Immers, de geschiedenis is onveranderlijk.

Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3, p. 24 schreef:

Waarschijnlijk hebben ze hier ook een heel jaar over vergaderd

Ik ga hier toch mee met adSolvendum. Alfa, je trek het iets te abstract door naar mijn idee. En ja da's mijn persoonlijke mening...

En wat heerlijk toch hoe die post van de TS weer is verwaterd in een onderlinge discussie

En wat heerlijk toch hoe die post van de TS weer is verwaterd in een onderlinge discussie

Diens laptop is inmiddels al uit de garantie

alfatrion schreef:Stel: een consument besteld bij een webwinkel een 15" laptop. De winkel stuurt echter een 17" laptop.

Stel die consument bestelt een rode en krijgt een blauwe. De kleur staat op de doos duidelijk aangegeven. Laatstelijk op het moment dat de doos wordt geopend mag van die consument wel verwacht worden dat deze het niet overeenstemmen opmerkt. Het uit de doos halen, in gebruik nemen, en de doos weggooien zal hiertoe niet meer bijdragen.
Dit:

Het redelijkerwijs bekend kunnen zijn
legt op de koper geen onderzoeksplicht, maar voorkomt dat de koper zich
er op beroept dat hem het gebrek onbekend was terwijl het gebrek hem
vrijwel onmogelijk kon zijn ontgaan.

biedt m.i. voldoende houvast dit te motiveren. U vertaald dit naar het onmogelijk kunnen weten door de koper dat de verkoper de verkeerde zaak zou afleveren. Dan gaat u voorbij aan dit:

Of de zaak aan de overeenkomst beantwoordt moet worden beoordeeld
naar het moment van aflevering. Zie Parl. Gesch. Boek 7, p. 118.

alfatrion schreef:Dat doet er niets af aan het feit dat het hier een consumentenkoop betreft en daarom de eerste zin van het eerste lid van art 23 van het zevende burgerlijk wetboek niet van toepassing is.

Dit is een onjuiste opvatting. Een consumentenkoop is altijd een koop, een koop niet altijd een consumentenkoop. De regels voor een koop die niet expliciet als consumentenkoop wordt aangemerkt doch de consumentenkoop niet uitsluiten, gelden ook voor de consumentenkoop.
In 7:23 lid 1 BW geeft de derde volzin enkel betekenis aan de 'bekwame tijd' waarbinnen door de koper moet worden gereageerd wanneer het een consumentenkoop betreft.
Het doel van het citaat was aan te tonen dat de deskundigheid van de koper kennelijk een factor is. Dat deze factor aanwezig is in casu is evident. Dat hiermee de twee maanden in casu niet kan worden verkort ook, wat ook irrelevant is (drie dagen). Het demonstreert enkel het reeds eerder gestelde, kennelijk was de koper in staat een 15" scherm van een 17" scherm te onderscheiden. Dat de koper dit pas na twee maanden hoeft te melden bij de verkoper, houdt niet in dat dit een vrijbrief is verder met het gekochte te doen wat men wil.

Nogmaals, de koop is een benoemde overeenkomst. De regeltjes voor een benoemde overeenkomst vullen die van de onbenoemde overeenkomst aan, en overrulen deze op punten. Hoe de koper om moet gaan met een gekochte zaak terwijl deze inmiddels weet dat deze niet conform is, wordt niet beschreven bij de regeltjes voor de koopovereenkomst. Hiervoor zijn we dus aangewezen op boek 6. De verkoper heeft een prestatie verricht. Deze prestatie voldeed niet aan de overeenkomst. De koper kan verlangen dat de juiste prestatie alsnog wordt verricht. Tot zover loopt het allemaal wel synchroon met boek 7. De incorrecte prestatie dient echter teruggedraaid te worden. Uitgangspunt hierbij is dat de situatie na terugdraaien naar alle redelijkheid en billijkheid gelijk dient te zijn aan de situatie voor dat de prestatie werd verricht, restitutio in integrum. Dit komt tot uitdrukking in de verbintenis tot ongedaanmaking van de prestatie. Vanaf het moment dat koper weet of redelijkerwijs zou moeten weten dat de verkeerde laptop terug moet is deze gehouden aan 6:27 BW:

Hij die een individueel bepaalde zaak moet afleveren, is verplicht tot de aflevering voor deze zaak zorg te dragen op de wijze waarop een zorgvuldig schuldenaar dit in de gegeven omstandigheden zou doen.

Uitgaande van de laptop in de onjuiste kleur is dit moment laatstelijk het openen van de doos. De oorspronkelijke verbintenis van de verkoper strekte tot het leveren van de bestelde laptop, hierbij hoort de verpakking, de zaak in de winkel ontdoen van de verpakking en zo meegeven zal wel niet gebruikelijk zijn in het normale verkeer. De prestatie waarmee de verkoper aan de verbintenis heeft proberen te voldoen moet ongedaan gemaakt worden wanneer koper herstel van deze prestatie eist. Hier hoort de doos bij. Het niet teruggeven van de doos is een tekortkoming in de nakoming van de verbintenis, schade hierdoor ontstaan komt ex. 6:74 lid 1 BW in beginsel in aanmerking voor vergoeding:

Iedere tekortkoming in de nakoming van een verbintenis verplicht de schuldenaar de schade die de schuldeiser daardoor lijdt te vergoeden, tenzij de tekortkoming de schuldenaar niet kan worden toegerekend.

Het valt of staat niet met de vraag of de doos terug moet. De doos moet in beginsel terug. Het valt of staat met de vraag of teruggave van de doos nog wel verwacht kan worden, i.e. is dit redelijk en billijk. Is de non-conformiteit evident bij aflevering, dan dient die vraag m.i. met ja beantwoord te worden.
Blijkt na 3 maanden dat er een lettertje in de type aanduiding anders is, en er een laptop met AMD ipv INTEL is geleverd, zonder dat dit uit de verpakking of het uiterlijk bleek, en komt koper hierachter door een benchmark te draaien, nee, dan mag het voorhanden zijn van de doos niet meer verwacht worden, het niet teruggeven van de doos is een tekortkoming in de ongedaanmakingsverbintenis welke de schuldenaar (koper) niet toegerekend kan worden.

Ik denk dat een rechter uitstekend in staat is een redelijke en billijke overweging te maken welke qua wet hout snijdt in een dergelijke zaak. Ik zou TS zeer zeker afraden genoegdoening in rechte te zoeken.

Die auto is een mooi voorbeeld:

De koper heeft een rode auto gekocht, maar bij aflevering krijgt die koper een blauwe.
Dan is het logisch dat de koper zich gelijk meldt bij de verkopende partij.
Dan is er dus spraken van non-conformiteit.

Maar...
Als de koper toch die blauwe auto accepteert en er volop gebruik van gaat maken, en na een tijdje zich meldt bij de verkopende partij, dan ben ik van mening dat alleen aanspraak maken op de non-conformiteit geen spraken meer is.

Het is inderdaad zo dat als iemand een 15 inch laptop koopt en een 17 inch geleverd krijgt, dat het verschil gelijk op moet vallen.
Dat kan gewoon niet anders.

Mijn punt:

Als bij aflevering gelijk duidelijk is dat het product niet conform is maar dat de koper wel gelijk volop van het product gebruikt gaat maken, is het onredelijk dat die koper dan gewoon aanspraak kan maken op de non-conformiteit.
Het punt is wel dat ondanks dat de koper wist dat het product non-conform is, er wel gebruik van is gaan maken en akkoord is gegaan met het product.

Aangezien het verschil in product zo groot is, kan niet zomaar gezegd worden dat de koper bij het uitpakken van de notebook het niet kon zien dat het niet om een 15 inch notebook ging.

Mijn visie is dat doordat de koper toch tegen beter weten in volop van die 17 inch notebook gebruik is gaan maken, dat de claim op de non-conformiteit daarmee vervallen is.
Hij wist het, en is ervan gebruik gaan maken, en heeft daardoor het verkeerde product geaccepteerd.

Mijn visie is dat doordat de koper toch tegen beter weten in volop van die 17 inch notebook gebruik is gaan maken, dat de claim op de non-conformiteit daarmee vervallen is.
Hij wist het, en is ervan gebruik gaan maken, en heeft daardoor het verkeerde product geaccepteerd.

Eindelijk iemand met een gezond verstand

adSolvendum schreef:Dit:

Het redelijkerwijs bekend kunnen zijn
legt op de koper geen onderzoeksplicht, maar voorkomt dat de koper zich
er op beroept dat hem het gebrek onbekend was terwijl het gebrek hem
vrijwel onmogelijk kon zijn ontgaan.

biedt m.i. voldoende houvast dit te motiveren. U vertaald dit naar het onmogelijk kunnen weten door de koper dat de verkoper de verkeerde zaak zou afleveren. Dan gaat u voorbij aan dit:

Of de zaak aan de overeenkomst beantwoordt moet worden beoordeeld
naar het moment van aflevering. Zie Parl. Gesch. Boek 7, p. 118.

Welke verplichting de verkoper heeft moeten we bepalen aan de hand van de overeenkomst. Of de verkoper zich gehouden heeft moeten bepalen op het moment dat de verkoper geleverd heeft.

In de koop overeenkomst staat "te leveren een rode laptop". De koop betref een rode laptop. Het moment van aflevering is op het moment dat de laptop wordt afgeleverd bij de koper.

Je kunt stellen dat de verkoper met de levering van een blauwe laptop nog helemaal niet geleverd heeft. In dat geval zijn alle wetsartikels uit titel 7.1 BW niet van toepassing. In dat geval moeten we het doen met de regels uit boek 6. De koper moet een ingebrekenstelling sturen en de verkoper moet alsnog een rode laptop leveren. Het openen van de doos veranderd daar niets aan.

Echter, wanneer je stelt dat de verkoper geleverd heeft door de blauwe laptop op de stoep van het huis van de koper af te leveren, is die levering non-conform ongeacht of de koper de doos open maakt. Een blauwe laptop blijft een blauwe laptop wanneer je de doos open maakt. En de afspraak was een rode laptop.

adSolvendum schreef:De regels voor een koop die niet expliciet als consumentenkoop wordt aangemerkt doch de consumentenkoop niet uitsluiten, gelden ook voor de consumentenkoop.

Laat ik anders stellen: de koper blijft een consument en artikel 7:23 lid 1 derde volzin BW bepaald dat hij geen onderzoeksplicht na de koop heeft. Een verplichting om voor het openen eerst te lezen wat er op de doos staat is een onderzoeksplicht na de koop. Ook een deskundige consument heeft geen onderzoeksplicht na de koop. Indien de verkoper wilt dat de termijn van twee maanden ingaat op het moment van aflevering, zal hij moeten bewijzen dat deze deskundige consument op dat moment ook daadwerkelijk heeft gelezen wat er in de doos stand.

adSolvendum schreef:Dat de koper dit pas na twee maanden hoeft te melden bij de verkoper, houdt niet in dat dit een vrijbrief is verder met het gekochte te doen wat men wil.

Dat heb ik ook niet gesteld.

adSolvendum schreef:Hoe de koper om moet gaan met een gekochte zaak terwijl deze inmiddels weet dat deze niet conform is, wordt niet beschreven bij de regeltjes voor de koopovereenkomst.

Artikel 7:10 BW.

adSolvendum schreef:De incorrecte prestatie dient echter teruggedraaid te worden. Uitgangspunt hierbij is dat de situatie na terugdraaien naar alle redelijkheid en billijkheid gelijk dient te zijn aan de situatie voor dat de prestatie werd verricht, restitutio in integrum. Dit komt tot uitdrukking in de verbintenis tot ongedaanmaking van de prestatie.

Eens. Een blauwe laptop is non-conform dus die mag je niet gaan gebruiken. Wanneer je dat toch doet moet je de schade vergoeden.

adSolvendum schreef:Vanaf het moment dat koper weet of redelijkerwijs zou moeten weten dat de verkeerde laptop terug moet is deze gehouden aan 6:27 BW:

Je geef je de consument weer een onderzoeksplicht na de koop. Die verplichting heeft hij niet!

adSolvendum schreef:Is de non-conformiteit evident bij aflevering, dan dient die vraag m.i. met ja beantwoord te worden.

Heb ik vanaf het begin aangegeven dat de koper een schadevergoeding moet betalen voor de doos, dus hier zijn we het over eens.

alfatrion schreef: In de koop overeenkomst staat "te leveren een rode laptop". De koop betref een rode laptop. Het moment van aflevering is op het moment dat de laptop wordt afgeleverd bij de koper.

En als de levering bestaat uit een blauwe laptop en de koper gaat volop van die blauwe laptop, dan is het onredelijk om te zeggen dat de koper nog een claim op non-conformiteit kan doen omdat het geen rode laptop is.

Jij gaat die koper beschermen, en ik ben het daar absoluut niet mee eens.

Ik vind het onredelijk tegenover de verkopende partij dat die koper gewoon van de blauwe laptop gebruik van gaat maken en dat die daarna een claim kan doen op de non-conformiteit.

Als de afspraak was dat die laptop een bluetooth voorziening dient te hebben en na 2 maanden gebruik blijkt dat er geen bluetooth op de laptop zit, kan de koper gewoon terug naar de verkopende partij.

Het punt nu is juist dat de koper VOOR DE KOOP op de hoogte was van de non-conformiteit en toch gebruik van het product gaat maken. In mijn ogen gaat de koper dan wel akkoord met het product, en is daardoor het product ondanks dat het niet conform de koopovereenkomst is, toch conform geworden.

En dat bedoelt de wetgever ook met artikel 17, lid 5.