Radar

alfatrion schreef:

I'll be back! schreef:Het product dient volgens de koopovereenkomst geleverd te zijn en de eigenschappen te bezitten welke de koper op grond van de koopovereenkomst had mogen verwachten, met daarbij de uitspraken van de fabrikant en winkelier.

alfatrion schreef:Jij beweer dat de verwachtingen die een koper van een product mag hebben enkel en alleen gebaseerd kunnen en mogen zijn op de uitspraken van verkopers.

I'll be back! schreef:Toch is dat niet hetzelfde.

Je laat na om concreet aan te geven waar het verschil hem in zit.

Zoals jij het zegt kijk je alleen naar de verkopende partij.
Maar de fabrikant telt ook mee.

De verwachting van een product is gebaseerd op uitspraken/mededelingen van de verkopende partij en zijn voorschakels (dus ook de fabrikant).
(artikel 7:17 en 7:18 BW)

Dan concludeer ik nu dat je je er op hoofdpunten in kunt vinden. Hieronder citeer ik het conformiteitsbeginsel en in het vet geef ik aan wat jij allemaal negeert.

art. 7:17 lid 2 BW schreef:Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

De eerste volzin bestaat uit een hoofdzin en een bijzin. In de bijzin noemt de wetgever de volgende twee bronnen: het product zelf en de mededelingen van de verkoper. Dat het hier gaat om een niet-limitatieve lijst van bronnen blijkt uit het woord mede. Daardoor staat het de rechter vrij om ook nog andere, niet vermelde bronnen te hanteren.

Volgens jou kon het product zelf geen bron zijn, omdat je dan alle producten van dezelfde groep op één grote hoop zou gooien. Toch staat het product expliciet genoemd in de wetgeving. Het komt er gewoon op neer dat jij alle bronnen behalve de mededelingen van de verkoper negeert, omdat deze jou niet goed uitkomen.

In de MvT consumptiegoederen 27908 staat o.a.:

Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar.

En dan nog met droge ogen beweren dat jij precies het zelfde aangeeft als de wetgever.

De eerste volzin bestaat uit een hoofdzin en een bijzin. In de bijzin noemt de wetgever de volgende twee bronnen: het product zelf en de mededelingen van de verkoper. Dat het hier gaat om een niet-limitatieve lijst van bronnen blijkt uit het woord mede. Daardoor staat het de rechter vrij om ook nog andere, niet vermelde bronnen te hanteren.

De aard van de zaak speelt zeker een rol, en wel of een zaak goedkoop, duur, nieuw of tweede hands was.
Vooral bij tweede hands producten speelt de aard van de zaak een veel grotere rol. Neem bijvoorbeeld tweede hands auto's.

De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen

Voor normaal gebruik is eigenlijk dat een product van dezelfde soort gewoonlijk voor dienen.
Het kan een heel lang verhaal zijn, maar eigenlijk dient het product volgens de aanwijzingen van de fabrikant en verkopende partij normaal te gebruiken te zijn, welke volgens het producten van dezelfde soort gewoonlijk voor dienen.
Het punt is juist dat kwaliteit en duurzaamheid tussen de producten van dezelfde soort nogal kunnen verschillen. Neem als voorbeeld een fiets. Op een fiets moet je kunnen fietsen, maar met een normale toerfiets is het lastig om op onverhard terrein te fietsen (waar een mountain-bike veel beter geschikt is).
Koop je een mountain-bike dan valt fietsen op onverhard terrein onder normaal gebruik. Daar moet die tegen kunnen.

Ook wil ik het volgende aanhalen:

Bij de kwaliteit en prestaties die het consumptiegoed moet bieden dient ingevolge onderdeel d. mede gelet te worden op de aard van het consumptiegoed. De aard van de zaak bepaalt bij toepassing van artikel 17 lid 2, eerste zin BW, mede datgene wat de koper op grond van de overeenkomst mag verwachten. Zie Parl. Gesch. Boek 7, p. 121, dat als omstandigheden noemt: nieuw of gebruikt, beschadigd of niet, merkartikel of artikel van onbekende herkomst. Ook hier noopt strikt genomen dit element van onderdeel d. niet tot aanpassing van artikel 17, maar om ieder misverstand hierover te voorkomen is dit element toch in de eerste zin van lid 2 expliciet genoemd.
Voorts is voor de kwaliteit en prestaties die het consumptiegoed moet bieden ingevolge onderdeel d. ook van belang wat de verkoper, de producent of diens vertegenwoordiger publiekelijk – met name in reclame of etikettering – over de bijzondere kenmerken daarvan heeft medegedeeld. Ingevolge artikel 17 lid 2, eerste zin, BW zijn de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan mede bepalend voor de vraag of de zaak de eigenschappen bezit – waaronder begrepen diens kwaliteit en prestaties – die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. In de nieuwe redactie van deze zin is dit expliciet tot uitdrukking gebracht. Artikel 18 BW ziet vervolgens toe op mededelingen van voorschakels en bewerkt voor de consumentenkoop een gelijkschakeling van de mededelingen van dezen met die van de verkoper. Artikel 18 bewerkstelligt derhalve hetzelfde als genoemd element van onderdeel d., behoudens dat artikel 18 de inperking kent dat de voorschakel die de mededeling deed ook zelf in de uitoefening van een beroep of bedrijf heeft gehandeld. Onderdeel d. spreekt in deze alleen over mededelingen van de producent, waarvan evenwel mag worden aangenomen dat deze handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf.

alfatrion schreef: In de MvT consumptiegoederen 27908 staat o.a.:

Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar.

En dan nog met droge ogen beweren dat jij precies het zelfde aangeeft als de wetgever.

Ik heb dat nooit ontkent en als je goed terug leest heb ik het ook aangegeven.

Nogmaals:
Volgens de Europese richtlijn is de verjaringstermijn van de verkopende partij begrenst tot de eerste twee jaar na aankoop.
De Nederlandse wetgeving heeft die aansprakelijkheid van de verkopende partij in geval van non-conformiteit ook overgenomen maar heeft dat niet tot twee jaar begrenst voor producten die een langere levensduur hebben dan twee jaar.
Dus in geval van non-conformiteit (als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is of niet de eigenschappen bezit welke het op grond van de koopovereenkomst had moeten bezitten, met daarbij de uitspraken van de verkopende partij en zijn voorverkopers) kan de koper ook na twee jaar aanspraak maken op de non-conformiteit voor producten die vaak een langere levensduur hebben dan twee jaar.
Die regel betekent dus niet dat je van een product uit mag gaan dat die een langere levensduur dient te bezitten dan twee jaar.

Het is gemakkelijk om de zin: "Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar.", apart te zetten en aangeven dat een product een langere levensduur dient te bezitten dan twee jaar. Echter slaat die regel op de aanspraak die de koper kan maken op non-conformiteit. Die regel is toegevoegd om te voorkomen dat een koper na twee jaar aanspraak op non-conformiteit kan maken voor product die een kortere levensduur hebben dan twee jaar.


Met andere woorden:
De betreffende artikel gaat niet over dat een product voor een langere periode probleemloos mee dient te gaan, maar dat een koper in geval van non-conformiteit na twee jaar nog steeds bij de verkopende partij kan aankloppen bij producten die een langere levensduur hebben dan twee jaar.
Voorbeeld:
Als bij een wasmachine na twee jaar blijkt dat die niet volgens de koopovereenkomst geleverd is of niet de eigenschappen bezit welke de machine op grond van de koopovereenkomst had moeten bezitten, kan de koper ook na twee jaar bij de verkopende partij aankloppen met een non-conformiteitsclaim.

Wat niet kan: dat de koper na twee jaar bij de verkopende partij aanklopt als de wasmachine kapot is gegaan en men aangeeft dat de levensduur van die machine langer dan twee jaar dient te zijn. Dat geeft de wetgeving niet aan.

I'll be back! schreef:

Alfa schreef:Het product zelf en de mededelingen van de verkopers zijn in ieder gevallen bronnen. Dus geef jij een andere uitleg dan de wetgever.

Het product zelf kan niet, omdat je dan alle producten van dezelfde groep op één grote hoop gooit, en dat kan niet.

I'll be back! schreef:Op een fiets moet je kunnen fietsen, maar met een normale toerfiets is het lastig om op onverhard terrein te fietsen (waar een mountain-bike veel beter geschikt is).
Koop je een mountain-bike dan valt fietsen op onverhard terrein onder normaal gebruik. Daar moet die tegen kunnen.

Eerst beweer je dat het product zelf nooit een bron kan zijn voor wat de koper mag verwachten, en nu beweer je dat de koper van een mountainbike mag verwachten dat hij hiermee op onverhard terrein kan fietsen, omdat het een mountainbike is. Volgens mij heb je door dat dit met elkaar botst en heb je de tekst daarom in zijn geheel verwijderd.

I'll be back! schreef:Ik heb dat nooit ontkent en als je goed terug leest heb ik het ook aangegeven.

Het gaat hier ook om een omissie.

alfatrion schreef:

I'll be back! schreef:

Alfa schreef:Het product zelf en de mededelingen van de verkopers zijn in ieder gevallen bronnen. Dus geef jij een andere uitleg dan de wetgever.

Het product zelf kan niet, omdat je dan alle producten van dezelfde groep op één grote hoop gooit, en dat kan niet.

I'll be back! schreef:Op een fiets moet je kunnen fietsen, maar met een normale toerfiets is het lastig om op onverhard terrein te fietsen (waar een mountain-bike veel beter geschikt is).
Koop je een mountain-bike dan valt fietsen op onverhard terrein onder normaal gebruik. Daar moet die tegen kunnen.

Eerst beweer je dat het product zelf nooit een bron kan zijn voor wat de koper mag verwachten, en nu beweer je dat de koper van een mountainbike mag verwachten dat hij hiermee op onverhard terrein kan fietsen, omdat het een mountainbike is. Volgens mij heb je door dat dit met elkaar botst en heb je de tekst daarom in zijn geheel verwijderd.

Zeker heb ik dat niet verwijderd.
Dat je op een mountain-bike op een onverhard weg moet kunnen fietsen zegt alleen waarvoor het product gebruikt moet kunnen worden, maar zegt totaal niets over de kwaliteit, betrouwbaarheid en duurzaamheid.
Net zoals je met een accu boormachine moet kunnen boren en schroeven. Dat valt onder normaal gebruik.

alfatrion schreef:

I'll be back! schreef:Ik heb dat nooit ontkent en als je goed terug leest heb ik het ook aangegeven.

Het gaat hier ook om een omissie.

Zeker niet.

Jij wilt een kant op gaan die niet kan: van een bepaald product mag je van bepaalde eigenschappen uit kunnen gaan, ongeacht uitspraken en mededelingen van fabrikanten en detaillisten, uitgaand van meningen en uitspraken van consumentenorganisaties.
Die organisaties vertalen de wetsregels zo dat zij de regels van aansprakelijkheid van verkopende partijen in geval van non-conformiteit omzetten in dat een product gedurende een bepaalde periode probleemloos mee dienen te gaan.

De consumentenbond doet dat ook. Zij geven heel duidelijk aan dat een notebook vijf jaar probleemloos mee dient te gaan en als de notebook binnen die periode kapot gaat dat de consument kosteloze reparatie of vervanging kan eisen.
Daar kan de consument geen rechten aan ontlenen.

Als Miele aan zou geven dat hun wasmachine vijftien jaar probleemloos mee dient te gaan, kan niet worden gezegd als een Bauknecht na vijf jaar kapot gaat dat de verkopende partij kosteloze reparatie of vervanging moet uitvoeren omdat Miele aangeeft dat hun wasmachine vijftien jaar probleemloos mee dient te gaan.

Een ander voorbeeld:
Bij plasmaschermen geven de fabrikanten aan dat het plasma paneel een levensduur heeft van 15.000 uur. Daarmee geven de fabrikanten niet aan dat het paneel minimaal 15.000 uur probleemloos mee dient te gaan, maar dat na 15.000 uur de lichtopbrengst met 50% is afgenomen.
Dat is bij beamers ook het geval. Als de fabrikant aangeeft dat de levensduur van de lamp 2.000 uur is, wilt dat niet zeggen dat de lamp minimaal 2.000 branduren moet kunnen maken, maar dat na 2.000 uur de lichtopbrengst met 50% is afgenomen. Dan kan een consumentenorganisatie wel aangeven dat die lamp minimaal 2.000 uur probleemloos mee dient te gaan, maar de uitspraken van de consumentenorganisatie valt niet onder een eerdere verkoper van het product. Dus zijn de meningen en uitspraken van die organisatie niet van toepassing.

Een consumentenorganisatie kan wel aan de bel trekken als in geval van die lamp de lichtopbrengst na 1.000 uur met 50% is afgenomen.

I'll be back! schreef:Jij wilt een kant op gaan die niet kan: van een bepaald product mag je van bepaalde eigenschappen uit kunnen gaan, ongeacht uitspraken en mededelingen van fabrikanten en detaillisten, uitgaand van meningen en uitspraken van consumentenorganisaties.

Nee, dat maak jij er van.

Het gaat hier om communicerende vaten. Zo mag je van een product verwachten dat de eigenschappen heeft als producten van het zelfde soort. En je mag van een product verwachten dat het de eigenschappen heeft de verkoper heeft toegezegd. Wanneer deze twee met elkaar botsen, dan zijn de mededelingen leid, maar die moeten de koper natuurlijk wel hebben bereikt. Zo mag je bijvoorbeeld van een computer mag je verwachten dat deze zes mee gaan omdat dit gebruikelijk is onder alle computers (eventueel kun je dat nog onderverdelen in enkele categorieën), maar als de mededeling dat deze computer slechts twee jaar meegaat de koper bereikt, dan mag de koper niet verwachten dat deze computer toch zes jaar meegaat.

Jij bent continue alles de grond in te boren als het niet van de verkoper afkomt, maar je moest wel toegeven dat je van een auto mocht verwachten dat deze geschikt was voor het Nederlandse wegennet. Het beste middel om de toekomst te voorspellen is de geschiedenis. En de geschiedenis leert ons, dat je dit waarschijnlijk de volgende keer weer zult verzwijgen.

alfatrion schreef:Zo mag je bijvoorbeeld van een computer mag je verwachten dat deze zes mee gaan omdat dit gebruikelijk is onder alle computers (eventueel kun je dat nog onderverdelen in enkele categorieën), maar als de mededeling dat deze computer slechts twee jaar meegaat de koper bereikt, dan mag de koper niet verwachten dat deze computer toch zes jaar meegaat.

Je haalt twee zaken door elkaar.
Ten eerste is de technische levensduur voor computers zes tot tien jaar. Maar dat wilt nog niet zeggen dat het de periode is waarin geen problemen te verwachten zijn. Ook is dat niet de periode waarin de verkopende partij garant dient te staan voor de goede werking. Daar is de garantieperiode voor.

Ik kan nog wel een test van een geschillencommissie herinneren: men testte tien monitoren waarbij geen defecte pixels op waren getreden. Men oordeelde dus dat je als consument geen defecte pixels hoeft te verwachten. Een belachelijke test en een belachelijke uitspraak.

Kan een winkelier jou als koper de keiharde garantie geven dat gedurende de zes jaar de harde schijf niet kapot zal gaan? Kan die winkelier je als koper garanderen dat de computer in zes jaar niet kapot zal gaan?
Het antwoord is neen! Dat kan hij niet.
Daarnaast gaan zeer veel computers gedurende de eerste drie jaar kapot. Dus dat een computer zes jaar probleemloos mee dient te gaan is ronduit belachelijk!

Technisch gaat een computer inderdaad zes tot tien jaar mee. Economisch is het een totaal ander verhaal.
Hoe dan ook, dat een computer een technische levensduur van zes tot tien jaar heeft, wilt niet zeggen dat gedurende die periode de verkopende partij aansprakelijk is als de computer buiten de schuld om van de consument kapot gaat.

Dat riedeltje van je kent iedereen hier zo langzamerhand wel.

@@@

Hoewel ook Consuwijzer zegt dat je na afloop van de garantieperiode van 2 jaar nog "garantie" hebt, kan ik me voorstellen dat dat bijvoorbeeld in alle redelijkheid nog 1 jaar zou moeten zijn. Daarna vind ik een bijdrage van de koper naar rato alleszins redelijk. Maatschappelijk gezien is het onverantwoordelijk, dat produkten gemiddeld minder dan 3 jaar meegaan (zoals blijkbaar een aantal Philips produkten). Op een dergelijke produktie zou dan ook een zware sanctie moeten staan. Dat laat onverlet, dat de consument naar de letter meer rechten heeft in Nederland, maar dat laat ook onverlet dat er nog zoiets is als het principe van "redelijkheid en billijkheid". Ook de professionele verkoper heeft recht op een plakje kaas op zijn boterham.

Met collegiale groet, Maxiem.

De Nederlandse wetgeving hanteert van oudsher een flexibele termijn vanuit de gedachte dat de verkoper moet leveren wat hij belooft heeft. Wat de koper mag verwachten moet objectief gebaseerd worden. Zo kan drie jaar heel redelijk lijken, maar in werkelijkheid onredelijk zijn om dat producten van zelfde soort bijvoorbeeld gemiddeld zes jaar meegaan.

Ik zie niet in waarom het redelijk zou zijn als de koper naar ratio aan de vervanging zou moeten mee betalen. Dat komt tenslotte toch neer op gedwongen winkelnering. Partijen horen het risico van niet correcte nakomen zelf te dragen.

De verkoper heeft pas recht op een vergoeding van de koper wanneer aan de eisen van ongerechtvaardigde verrijking is voldaan en het in de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is om deze niet te geven. Hieraan wordt niet voldaan indien de koper een bepaalde periode het ondeugdelijk product heeft kunnen gebruiken. Het gaat hier dus om een zeer strenge eis waaraan maar zelden wordt voldaan.

Als de koper tekort schiet in zijn betalingsverplichting dan krijgt hij daarvoor de rekening in de vorm van incassokosten, dus waarom zou de verkoper dan vrij uit moeten gaan?

De professionele verkoper zou over voldoende deskundigheid moeten bezitten om er voor te zorgen dat een dusdanige marge hanteert dat hij nog een plakje kaas op zijn boterham kan doen. Een recht hiertoe zie ik niet.

Overigens zie ik niet in waarom het maatschappelijk onverantwoord zou zijn dat producten gemiddeld gezien niet een bepaalde leeftijd zouden halen. Dat is gewoon marktwerking.

alfatrion schreef:Dat riedeltje van je kent iedereen hier zo langzamerhand wel.

Waarom doe je er niets mee?

Nee, jij gaat weer naar een artikel uit een computerblad verwijzen.

alfatrion schreef:De Nederlandse wetgeving hanteert van oudsher een flexibele termijn vanuit de gedachte dat de verkoper moet leveren wat hij belooft heeft. Wat de koper mag verwachten moet objectief gebaseerd worden. Zo kan drie jaar heel redelijk lijken, maar in werkelijkheid onredelijk zijn om dat producten van zelfde soort bijvoorbeeld gemiddeld zes jaar meegaan.

Dus omdat een computer een technische levensduur bezit van zes jaar, dient de verkopende partij gedurende die periode kosteloze reparatie of vervanging uit te voeren?
Met alle respect, maar de wetgeving kent niet een dergelijke regel.

Zou de situatie zijn dat er in die periode maar een hele kleine uitval zou zijn, kan ik me nog iets bij voorstellen dat men aangeeft dat een computer gemakkelijk zes jaar zonder problemen en defecten mee zal gaan. Echter is de realiteit anders. Heel veel computers gaan gedurende de eerste drie jaar kapot. Dan kun jij niet met droge ogen keihard beweren dat een computer zes jaar probleemloos mee dient te gaan. En de technische levensduur is die periode waarin een computer MAXIMAAL INCLUSIEF REPARATIES meegaat!

I'll be back! schreef:

alfatrion schreef:Dat riedeltje van je kent iedereen hier zo langzamerhand wel.

Waarom doe je er niets mee?

Nee, jij gaat weer naar een artikel uit een computerblad verwijzen.

Waarom doe jij er niks mee? Je hoort van iedereen dat het steeds hetzelfde riedeltje is.

ciske schreef:

I'll be back! schreef:

alfatrion schreef:Dat riedeltje van je kent iedereen hier zo langzamerhand wel.

Waarom doe je er niets mee?

Nee, jij gaat weer naar een artikel uit een computerblad verwijzen.

Waarom doe jij er niks mee? Je hoort van iedereen dat het steeds hetzelfde riedeltje is.

Klopt, maar ik laat mij de mond niet snoeren door mensen die denken dat zij recht op garantie hebben gedurende de technische levensduur, en niet door de mensen die denken dat met "wettelijke garantie" de garantieperiode wordt bedoelt welke de verkopende partij verplicht is om te verstrekken.

Klopt, maar ik laat mij de mond niet snoeren door mensen die denken dat zij recht op garantie hebben gedurende de technische levensduur, en niet door de mensen die denken dat met "wettelijke garantie" de garantieperiode wordt bedoelt welke de verkopende partij verplicht is om te verstrekken.

bbcs, ik dacht dat trosradar jouw de mond had gesnoerd met een permaban. jij komt terug en het is weer het zelfde liedje onder een andere nick.

Klopt, maar ik laat mij de mond niet snoeren door mensen die denken dat zij recht op garantie hebben gedurende de technische levensduur, en niet door de mensen die denken dat met "wettelijke garantie" de garantieperiode wordt bedoelt welke de verkopende partij verplicht is om te verstrekken

Tuurlijk jij hebt gelijk, geloof je hetzelf? Je loopt echt met een pl++t he?

puma73 schreef:

Klopt, maar ik laat mij de mond niet snoeren door mensen die denken dat zij recht op garantie hebben gedurende de technische levensduur, en niet door de mensen die denken dat met "wettelijke garantie" de garantieperiode wordt bedoelt welke de verkopende partij verplicht is om te verstrekken.

bbcs, ik dacht dat trosradar jouw de mond had gesnoerd met een permaban. jij komt terug en het is weer het zelfde liedje onder een andere nick.

Hmm, spuit 11 komt ook weer eens tegen de schenen schoppen.
Ik had je al gemist.
Welkom terug.

puma73 schreef:

Klopt, maar ik laat mij de mond niet snoeren door mensen die denken dat zij recht op garantie hebben gedurende de technische levensduur, en niet door de mensen die denken dat met "wettelijke garantie" de garantieperiode wordt bedoelt welke de verkopende partij verplicht is om te verstrekken.

bbcs, ik dacht dat trosradar jouw de mond had gesnoerd met een permaban. jij komt terug en het is weer het zelfde liedje onder een andere nick.

Het is toch bekend dat die iedere keer terugkomt, doen vliegen ook , die blijven ook plakken

Is het nu zo moeilijk om te zeggen dat I'llbeback gewoon gelijk heeft en feitelijk als eerste het begrip non-conformiteit noemt en degelijk uitlegt t.ov. "garantie'. ?