Geen woning
Geplaatst: 20 nov 2014 02:27
Ik schrijf dit even voor mijn zusje.
De situatie is al volgt. Halverwege 2012 vertelde mijn zusje doodleuk dat ze waarschijnlijk uit haar woning zou worden gezet, ze nam het wel erg luchtig tot zich en leek zich weinig zorgen te maken. Ik vroeg hoeveel huurachterstand ze dan wel niet had, een maand of twee zei ze.
Maar aangezien wij toevallig dezelfde woningcorporatie hadden, vond ik dat een vreemd antwoord. Ik ken mijn woningcorporatie als zeer schappelijk en uitstekende organisatie. Die gaan je heus niet uit het huis plaatsen als je twee maanden huur achterstand zou hebben. Ik vroeg door en toen kwam de aap uit de mouw. Ze had wel zeven maanden achterstand. Ja dat is een ander verhaal.
Ze werd er inderdaad uitgezet, en onze vader streek zijn hand over zijn hart en zei, kom maar bij mij zolang je de achterstand terug moet betalen en je nog geen woning hebt. Dat was een ware opluchting voor ons allemaal, en vooral voor haar. Ze beloofde beterschap en ging er alles aan doen om de achterstand weg te werken, en dat heeft ze inderdaad gedaan.
Wel heeft mijn vader een belangrijk iets verteld toen zij terug kwam. Namelijk dat hij halverwege 2014 zijn huidige huurwoning zou opzeggen, omdat hij en zijn vriendin een huis gaan kopen. En administratief gezien kan je geen huis kopen en een huur huis hebben. En hij zou ook in een andere gemeente gaan wonen, dus hij laat zich ook uitschrijven. Hij vertelde ook duidelijk dat dit zijn laatste kans was met zijn vriendin om überhaupt een huis te kunnen kopen, en die grepen ze met beide handen aan, ik gaf ze helemaal gelijk.
Ieder half jaar wat verstreek maakte mijn vader duidelijk aan mijn zusje, ga nou alvast zoeken naar geschikte woonruimte, want het is zo halverwege 2014. Ja dat doe ik al. Maar aangezien zij op een soort van zwarte lijst staat als wanbetaler, komt ze niet in aanmerking voor een huurwoning. Mijn vader gaf haar in juni 2014 een soort van uitstel. Speciaal om haar nog een paar maanden de tijd te geven stelde hij het kopen nog even uit. Hij hield de huidige woning nog maximaal een half jaar aan.
Dat half jaar is nu bijna verstreken, en mijn vader heeft alles al ingepakt en het hele huis is bijna leeg. Mijn vader gaf aan dat hij nu echt alles moet opzeggen, want hij kan straks niet meer kopen (vanwege zijn leeftijd word het alsmaar moeilijker). Mijn zusje doet nu net alsof het allemaal de schuld van mijn vader is, en vind dat hij haar niet zomaar op straat kan zetten. Ik ben het daar niet mee eens, er is alles gedaan om haar te helpen. Ze mocht twee jaar lang kosteloos bij mijn vader inwonen om haar financiën op orde te krijgen, maar wel met de belofte dat ze in die twee jaar een vervangende woonruimte zou zoeken.
Het was zelfs zo erg dat de Belastingdienst erachter kwam, en dat mijn vader de huursubsidie met terugwerkende kracht moest terug betalen, omdat ze zelf te veel verdiende. Ook daar heeft hij nooit een punt van gemaakt, en het keurig betaald en geen cent van haar gevraagd. Een dikke pluim voor hem. Maar nu zitten we met het probleem dat ze nergens een woning kan krijgen.
Kan ze geen urgentie verklaring krijgen? Mag de woningcorporatie haar zomaar dakloos laten?
De situatie is al volgt. Halverwege 2012 vertelde mijn zusje doodleuk dat ze waarschijnlijk uit haar woning zou worden gezet, ze nam het wel erg luchtig tot zich en leek zich weinig zorgen te maken. Ik vroeg hoeveel huurachterstand ze dan wel niet had, een maand of twee zei ze.
Maar aangezien wij toevallig dezelfde woningcorporatie hadden, vond ik dat een vreemd antwoord. Ik ken mijn woningcorporatie als zeer schappelijk en uitstekende organisatie. Die gaan je heus niet uit het huis plaatsen als je twee maanden huur achterstand zou hebben. Ik vroeg door en toen kwam de aap uit de mouw. Ze had wel zeven maanden achterstand. Ja dat is een ander verhaal.
Ze werd er inderdaad uitgezet, en onze vader streek zijn hand over zijn hart en zei, kom maar bij mij zolang je de achterstand terug moet betalen en je nog geen woning hebt. Dat was een ware opluchting voor ons allemaal, en vooral voor haar. Ze beloofde beterschap en ging er alles aan doen om de achterstand weg te werken, en dat heeft ze inderdaad gedaan.
Wel heeft mijn vader een belangrijk iets verteld toen zij terug kwam. Namelijk dat hij halverwege 2014 zijn huidige huurwoning zou opzeggen, omdat hij en zijn vriendin een huis gaan kopen. En administratief gezien kan je geen huis kopen en een huur huis hebben. En hij zou ook in een andere gemeente gaan wonen, dus hij laat zich ook uitschrijven. Hij vertelde ook duidelijk dat dit zijn laatste kans was met zijn vriendin om überhaupt een huis te kunnen kopen, en die grepen ze met beide handen aan, ik gaf ze helemaal gelijk.
Ieder half jaar wat verstreek maakte mijn vader duidelijk aan mijn zusje, ga nou alvast zoeken naar geschikte woonruimte, want het is zo halverwege 2014. Ja dat doe ik al. Maar aangezien zij op een soort van zwarte lijst staat als wanbetaler, komt ze niet in aanmerking voor een huurwoning. Mijn vader gaf haar in juni 2014 een soort van uitstel. Speciaal om haar nog een paar maanden de tijd te geven stelde hij het kopen nog even uit. Hij hield de huidige woning nog maximaal een half jaar aan.
Dat half jaar is nu bijna verstreken, en mijn vader heeft alles al ingepakt en het hele huis is bijna leeg. Mijn vader gaf aan dat hij nu echt alles moet opzeggen, want hij kan straks niet meer kopen (vanwege zijn leeftijd word het alsmaar moeilijker). Mijn zusje doet nu net alsof het allemaal de schuld van mijn vader is, en vind dat hij haar niet zomaar op straat kan zetten. Ik ben het daar niet mee eens, er is alles gedaan om haar te helpen. Ze mocht twee jaar lang kosteloos bij mijn vader inwonen om haar financiën op orde te krijgen, maar wel met de belofte dat ze in die twee jaar een vervangende woonruimte zou zoeken.
Het was zelfs zo erg dat de Belastingdienst erachter kwam, en dat mijn vader de huursubsidie met terugwerkende kracht moest terug betalen, omdat ze zelf te veel verdiende. Ook daar heeft hij nooit een punt van gemaakt, en het keurig betaald en geen cent van haar gevraagd. Een dikke pluim voor hem. Maar nu zitten we met het probleem dat ze nergens een woning kan krijgen.
Kan ze geen urgentie verklaring krijgen? Mag de woningcorporatie haar zomaar dakloos laten?
