AAN EIGEN REGELGEVING VOORBIJ GAAN.
Geplaatst: 07 sep 2004 15:29
EIGEN REGELGEVING VOOR SPEK EN BONEN.
Op woensdag 8 september a.s. wordt in de Tweede Kamer overleg gepleegd met de Ministers van Financiën en Justitie inzake de eindrapportage van de Commissie Geschillen Aandelenlease. Voorafgaand aan het overleg, verscheen onlangs een 26 pagina's dikke kabinetsreactie Aandelenlease, waarbij inhoudelijk werd gereageerd op het eindrapport van de C.G.A.
Wie uit deze kabinetsreactie een overzichtelijk standpunt verwachtte - die mogelijk tot een echte redelijke oplossing had kunnen leiden - wordt zonder meer teleurgesteld bij het aandachtig doorlezen van de reactie. Een duidelijke oplossing, waarop iedereen hoopte, wordt met veel woorden onthouden.
Bij nader inzien van deze kabinetsreactie, krijgt men de indruk dat er twee kabinetten bestaan:
--Eén, die de relevante reglementering - van nu en in de toekomst - omschrijft, beschrijft en
uitlegt, maar kennelijk niet in staat is deze reglementering zelf toe te passen als een representatieve overheid.
--Eén, die alles van zich afschuift richting consument en het gerecht, maar wel als een
barmhartige buitenstaander de verantwoordelijkheid naar zich toe trekt, door een
goede toegang tot het rechtsbestel te garanderen m.b.t. een adequate en voortvarende
rechtsgang. (Van een sterke overheid onder deze omstandigheden, verwacht men méér dan
een geplaveide weg tot het rechtsbestel; dit lijkt veel op de weg van de minste weerstand:
een fooitje bestaande uit koperen euro muntjes.)
Echter zelf, eigen relevante reglementering toepassen, zoals een sterke overheid beaamt,(in het geval van de Amerikaanse ENRON) is er niet bij. Prompt wordt dan ook de vraag uitgelokt: zou men dan zelf niet betrokken zijn geweest, of was de kat op het spek gebonden? Dit is niet meer een kwestie van poldercultuur, van pappen en nathouden of onhelder formuleren. Toezicht houden komt nooit als manna uit de hemel vallen, het is voorwerp van ernstige overwegingen. Elke reductie op toezicht of toezichthouders klein houden, zodat bedrijven optimale winst kunnen genereren betekent vroeg of laat een ramp, óók voor de betrokken bedrijven én de overheid zelf!
In de conclusies van het kabinet werd opgemerkt; “dat voor het aanschaffen van een financieel product, de verantwoordelijkheid primair ligt bij de consument zelf en het is daarom in het kader van de aandelenlease problematiek niet aan de overheid om te compenseren bij geleden verliezen. Zou de overheid dit wel doen, dan zou dit betekenen dat alle belastingbetalers moeten mee betalen aan de negatieve gevolgen van de financiële producten, die een aantal van hen heeft aangeschaft.” (Is dit dan zo zonderling abnormaal, indien de overheid zelf aandelen op de markt uitbrengt met belastinggeld, dan is zij ook onderworpen aan talrijke risico’s, waarbij dan ook de belastingsbetalers de dupe zijn.)
Méér populistischer en éénzijdiger hoeft het ook niet te klinken, er zijn namelijk andere manieren waarop de belastingsbetaler lichter kan worden gemaakt, waarvan zij en dikwijls zelfs de Tweede Kamer, zich niet eens bewust zijn!
Het is geen geheim meer dat de KPN, een Staatsbedrijf, aan de rand van faillissement heeft gestaan. Minister Zalm, Bestuurslid van de KPN, een machtige man, zal een KPN faillissement nooit aanvaarden en is daarom tot alles in staat!
In juni 2000 scoorde KNP nog 46 op de beurs, tegen de tijd dat de Winstverdriedubbelaar werd aangeboden in december 2000, noteerde KPN amper 14, maar deze fondsen werden zonder enige scrupule aangeboden als: “betrouwbaar en solide”. In oktober en november 2001 bood de minister verregaande hulp aan KPN voorzitter Ad Scheepbouwer! Uit de dossiers over de aandelenemissie van KPN in de herfst van 2001 blijkt dat Minister Zalm van Financiën en Premier Kok het niet nodig vonden om de Kamer vooraf te informeren over een toezegging om niet alleen 1,7 miljard dollar te investeren om het belang van de staat in KPN op 34% te houden, maar ook nog eens 750 miljoen euro te investeren om het belang te vergroten naar 41%. En dit alles met centen van de belastingbetalers. Zij hadden wel informatie plicht, onder meer omdat de Staat een Gouden Aandeel in KPN heeft!
Nu het echter gaat om forse kapitalen, verwacht men van diegenen, die het hebben over belastingscenten consequente reacties. Maar zij zwegen in alle talen! Kennelijk wanneer het gaat om forse kapitalen, zwijgt men, en wanneer het gaat om “kwartjes en dubbeltjes” is men er als de kippen bij met een scherpe populistische tong, want dat spreekt het volk aan.
Terecht zou men zich kunnen afvragen: Ligt primair de verantwoordelijkheid bij de consument, wanneer het gaat om omstandigheden (zwendel) die ver buiten hen liggen?
Hoe kan de consument bij voorbaat weten, dat de aangeboden fondsen als “solide en betrouwbaar”, nagenoeg failliet zijn? Hoe kan de consument weten, dat er een “hausse product” aangeboden wordt tijdens “baisse omstandigheden”, hetgeen reeds bij voorbaat impliceert: uitsluitend “restschulden als resultaat”? Zelfs een oplettende rechter, die als “edelachtbare”en daarom als boven gemiddelde lezer beschouwd kan worden, stapte over dit onopvallende mijnenveld heen, zonder enige onheil te bespeuren, laat staan de gewone man in de straat! Is dit niet een taak die de staats waakhonden toekomt? En indien zij in slaap gevallen zijn, voor wie is dan het gevolg, hetgeen niet te overzien is? Of zijn deze waakhonden bewust buiten spel gezet, opdat de bedrijven ongecontroleerd optimale winsten kunnen genereren? Overigens, wat zijn de maatregelen, die de overheid gaat nemen om te voorkomen, dat opnieuw dergelijk praktijken - zoals een hausse product verkopen tijdens een baisse periode, die uitsluitend schulden veroorzaken - gaan plaatsvinden?
De overheid stelt vast bijzonder terughoudend te zijn met voorstellen om producten die op de markt komen te verbieden. Maar naast goede en complexe producten, zijn er ook onopvallende verborgen en gesluierde entourages en omstandigheden, die de consument kunnen misleiden: met name een hausse product verkopen onder baisse omstandigheden, die dan uitsluitend reeds bij voorbaat schulden veroorzaakt!
In het slechtste geval, indien de overheid de gedupeerden had tegemoet moeten komen in deze crisis, hetzij door nagenoeg failliete fondsen op de markt te laten brengen, hetzij door onvoldoende toezicht, hetgeen thans geleid heeft tot deze ellende, had de overheid niet noodzakelijkerwijs een beroep moeten doen op de belastingscenten. In september 2003 verkocht Zalm aan het Amerikaanse Citigroup Global Markets voor 300 miljoen KPN aandelen. Met dit bedrag, om in de zakelijke sfeer te blijven, zou de overheid een groot gedeelte van het gezichtsverlies hebben kunnen afdekken en het volk nu recht in de ogen kunnen kijken, wat nu niet het geval is: de sluip en kruipwegen zijn té talrijk en dit siert de overheid geenszins.
Er is té veel onopvallend aan dit Kabinet voorbij gegaan, waarbij nu alléén maar de bereidwilligheid om tot waarborgen van een goede toegang tot het rechtsbestel en een adequate en voortvarend rechtsgang, absoluut té matig en onvoldoende is, gemeten naar de omstandigheden, waarbij een Bank de vloer schoonveegde met het volk!
Neem bv. het BKR. Een genadig schot in het achterhoofd. Dat men uitgeperst wordt en voor het gerecht gesleept is meer dan erg, maar dat terwijl de zaak nog betwist wordt bij de rechter, om zelfs een persoonlijke noodlening aan te gaan om te redden wat er te redden valt, afpakken, is een slaafse vernedering naar eigen goedvinden, een eigen vonnis vellen buiten het gerecht om! Dit systeem houdt zonder meer in: beknechting en het onderwerpen van het volk aan het bedrijfsleven en afpersers, die dan eigen rechtertje mag spelen! BKR behoort gekoppeld te zijn aan een gerechtelijke uitspraak om misbruik daarvan te voorkomen.
Het kabinet constateert, dat “evenwel niet alleen de afnemers van aandelenlease producten de enige consumenten zijn van financiële producten, die nadelige effecten van de koersdalingen op de beurs hebben ondervonden. Ook consumenten die zich rechtstreeks met eigen geld of via andersoortige beleggingsproducten op de effectenmarkt begaven, hebben door de beursontwikkeling na medio 2000 forse financiële tegenvallers moeten incasseren”.
Wil de overheid hiermee aangeven de aanvang van de ENRON neven effecten? Zonder één woord te willen reppen over het POLDERMODEL, wil de overheid hiermee aangeven, omdat de Staats waakhonden sliepen en daarbij samen met de druk van de TOP-managers op de accountancy, zeg maar de controle was weggevallen, dat geknoei in de boekhoudingen voor gunstige koersen zorgden met als gevolg tenslotte zeepbellen effect. Hierbij verdampten bedrijven zoals KPN-Qwest en mensen als NINA Brink deden in één keer met een geschatte beurswaarde van haar internet bedrijf, oude reuzen als ABN-AMRO verbleken? Wil de overheid thans publiekelijk toegeven, dat door langdurige gebroddel in de boekhoudingen tenslotte de beurzen in elkaar zakten en dat iedereen tot op heden toe tegenvallers moeten incasseren? Deze oprechte houding, indien het zo bedoeld, ligt niet ver van de waarheid!
Er doen wilde geruchten de ronde, dat de Ministers van Financiën en Justitie garant zouden staan voor de aankopen van de aandelen door Dexia. Een zeer bedenkelijke zaak. Aan de ene kant spreken de zelfde twee Ministers over garantie van de toegang tot het rechtsbestel m.b.t. een adequate en voortvarende rechtsgang en van de andere gaan dezelfde twee Ministers zich bezighouden met inmenging in het gerechtelijk onderzoek betreffende aankoop van de aandelen door tegenpartij, en zelfs garant ervoor willen instaan!! Lijkt wel veel op partijdigheid en belangenverstrengeling: een puur schandaal en wij maar geloven in een mogelijke schikking door de overheid, hetgeen neerkomt op; dat Zalm zichzelf gaat veroordelen tot een schikking. Zulke oplossing behoort zeker tot de mogelijkheden, maar toch niet bij deze “Zalm”. Voor Bruneel: “had Oosting nooit bemiddeld en het hele rapport is en non-event”.
Tenslotte een pikante opmerking: NINA Brink had onder de triomfantelijke omstandigheden van haar World Online, Victor Halberstadt, Hoogleraar in Leiden, Kroonlid van de SER, en Adviseur van ons Koningshuis gevraagd om President-Commissaris te worden van World Online: want het zou dan "zeer fantastisch en leuk zijn"!
Halberstadt bedankte voor de eer, hij was al commissaris bij de KPN.
Wat mensen allemaal kunnen weten en verzwijgen moet het toch een speciaal zintuig zijn; kort daarop verdampte World Online van Nina Brink met man én muis.
Op woensdag 8 september a.s. wordt in de Tweede Kamer overleg gepleegd met de Ministers van Financiën en Justitie inzake de eindrapportage van de Commissie Geschillen Aandelenlease. Voorafgaand aan het overleg, verscheen onlangs een 26 pagina's dikke kabinetsreactie Aandelenlease, waarbij inhoudelijk werd gereageerd op het eindrapport van de C.G.A.
Wie uit deze kabinetsreactie een overzichtelijk standpunt verwachtte - die mogelijk tot een echte redelijke oplossing had kunnen leiden - wordt zonder meer teleurgesteld bij het aandachtig doorlezen van de reactie. Een duidelijke oplossing, waarop iedereen hoopte, wordt met veel woorden onthouden.
Bij nader inzien van deze kabinetsreactie, krijgt men de indruk dat er twee kabinetten bestaan:
--Eén, die de relevante reglementering - van nu en in de toekomst - omschrijft, beschrijft en
uitlegt, maar kennelijk niet in staat is deze reglementering zelf toe te passen als een representatieve overheid.
--Eén, die alles van zich afschuift richting consument en het gerecht, maar wel als een
barmhartige buitenstaander de verantwoordelijkheid naar zich toe trekt, door een
goede toegang tot het rechtsbestel te garanderen m.b.t. een adequate en voortvarende
rechtsgang. (Van een sterke overheid onder deze omstandigheden, verwacht men méér dan
een geplaveide weg tot het rechtsbestel; dit lijkt veel op de weg van de minste weerstand:
een fooitje bestaande uit koperen euro muntjes.)
Echter zelf, eigen relevante reglementering toepassen, zoals een sterke overheid beaamt,(in het geval van de Amerikaanse ENRON) is er niet bij. Prompt wordt dan ook de vraag uitgelokt: zou men dan zelf niet betrokken zijn geweest, of was de kat op het spek gebonden? Dit is niet meer een kwestie van poldercultuur, van pappen en nathouden of onhelder formuleren. Toezicht houden komt nooit als manna uit de hemel vallen, het is voorwerp van ernstige overwegingen. Elke reductie op toezicht of toezichthouders klein houden, zodat bedrijven optimale winst kunnen genereren betekent vroeg of laat een ramp, óók voor de betrokken bedrijven én de overheid zelf!
In de conclusies van het kabinet werd opgemerkt; “dat voor het aanschaffen van een financieel product, de verantwoordelijkheid primair ligt bij de consument zelf en het is daarom in het kader van de aandelenlease problematiek niet aan de overheid om te compenseren bij geleden verliezen. Zou de overheid dit wel doen, dan zou dit betekenen dat alle belastingbetalers moeten mee betalen aan de negatieve gevolgen van de financiële producten, die een aantal van hen heeft aangeschaft.” (Is dit dan zo zonderling abnormaal, indien de overheid zelf aandelen op de markt uitbrengt met belastinggeld, dan is zij ook onderworpen aan talrijke risico’s, waarbij dan ook de belastingsbetalers de dupe zijn.)
Méér populistischer en éénzijdiger hoeft het ook niet te klinken, er zijn namelijk andere manieren waarop de belastingsbetaler lichter kan worden gemaakt, waarvan zij en dikwijls zelfs de Tweede Kamer, zich niet eens bewust zijn!
Het is geen geheim meer dat de KPN, een Staatsbedrijf, aan de rand van faillissement heeft gestaan. Minister Zalm, Bestuurslid van de KPN, een machtige man, zal een KPN faillissement nooit aanvaarden en is daarom tot alles in staat!
In juni 2000 scoorde KNP nog 46 op de beurs, tegen de tijd dat de Winstverdriedubbelaar werd aangeboden in december 2000, noteerde KPN amper 14, maar deze fondsen werden zonder enige scrupule aangeboden als: “betrouwbaar en solide”. In oktober en november 2001 bood de minister verregaande hulp aan KPN voorzitter Ad Scheepbouwer! Uit de dossiers over de aandelenemissie van KPN in de herfst van 2001 blijkt dat Minister Zalm van Financiën en Premier Kok het niet nodig vonden om de Kamer vooraf te informeren over een toezegging om niet alleen 1,7 miljard dollar te investeren om het belang van de staat in KPN op 34% te houden, maar ook nog eens 750 miljoen euro te investeren om het belang te vergroten naar 41%. En dit alles met centen van de belastingbetalers. Zij hadden wel informatie plicht, onder meer omdat de Staat een Gouden Aandeel in KPN heeft!
Nu het echter gaat om forse kapitalen, verwacht men van diegenen, die het hebben over belastingscenten consequente reacties. Maar zij zwegen in alle talen! Kennelijk wanneer het gaat om forse kapitalen, zwijgt men, en wanneer het gaat om “kwartjes en dubbeltjes” is men er als de kippen bij met een scherpe populistische tong, want dat spreekt het volk aan.
Terecht zou men zich kunnen afvragen: Ligt primair de verantwoordelijkheid bij de consument, wanneer het gaat om omstandigheden (zwendel) die ver buiten hen liggen?
Hoe kan de consument bij voorbaat weten, dat de aangeboden fondsen als “solide en betrouwbaar”, nagenoeg failliet zijn? Hoe kan de consument weten, dat er een “hausse product” aangeboden wordt tijdens “baisse omstandigheden”, hetgeen reeds bij voorbaat impliceert: uitsluitend “restschulden als resultaat”? Zelfs een oplettende rechter, die als “edelachtbare”en daarom als boven gemiddelde lezer beschouwd kan worden, stapte over dit onopvallende mijnenveld heen, zonder enige onheil te bespeuren, laat staan de gewone man in de straat! Is dit niet een taak die de staats waakhonden toekomt? En indien zij in slaap gevallen zijn, voor wie is dan het gevolg, hetgeen niet te overzien is? Of zijn deze waakhonden bewust buiten spel gezet, opdat de bedrijven ongecontroleerd optimale winsten kunnen genereren? Overigens, wat zijn de maatregelen, die de overheid gaat nemen om te voorkomen, dat opnieuw dergelijk praktijken - zoals een hausse product verkopen tijdens een baisse periode, die uitsluitend schulden veroorzaken - gaan plaatsvinden?
De overheid stelt vast bijzonder terughoudend te zijn met voorstellen om producten die op de markt komen te verbieden. Maar naast goede en complexe producten, zijn er ook onopvallende verborgen en gesluierde entourages en omstandigheden, die de consument kunnen misleiden: met name een hausse product verkopen onder baisse omstandigheden, die dan uitsluitend reeds bij voorbaat schulden veroorzaakt!
In het slechtste geval, indien de overheid de gedupeerden had tegemoet moeten komen in deze crisis, hetzij door nagenoeg failliete fondsen op de markt te laten brengen, hetzij door onvoldoende toezicht, hetgeen thans geleid heeft tot deze ellende, had de overheid niet noodzakelijkerwijs een beroep moeten doen op de belastingscenten. In september 2003 verkocht Zalm aan het Amerikaanse Citigroup Global Markets voor 300 miljoen KPN aandelen. Met dit bedrag, om in de zakelijke sfeer te blijven, zou de overheid een groot gedeelte van het gezichtsverlies hebben kunnen afdekken en het volk nu recht in de ogen kunnen kijken, wat nu niet het geval is: de sluip en kruipwegen zijn té talrijk en dit siert de overheid geenszins.
Er is té veel onopvallend aan dit Kabinet voorbij gegaan, waarbij nu alléén maar de bereidwilligheid om tot waarborgen van een goede toegang tot het rechtsbestel en een adequate en voortvarend rechtsgang, absoluut té matig en onvoldoende is, gemeten naar de omstandigheden, waarbij een Bank de vloer schoonveegde met het volk!
Neem bv. het BKR. Een genadig schot in het achterhoofd. Dat men uitgeperst wordt en voor het gerecht gesleept is meer dan erg, maar dat terwijl de zaak nog betwist wordt bij de rechter, om zelfs een persoonlijke noodlening aan te gaan om te redden wat er te redden valt, afpakken, is een slaafse vernedering naar eigen goedvinden, een eigen vonnis vellen buiten het gerecht om! Dit systeem houdt zonder meer in: beknechting en het onderwerpen van het volk aan het bedrijfsleven en afpersers, die dan eigen rechtertje mag spelen! BKR behoort gekoppeld te zijn aan een gerechtelijke uitspraak om misbruik daarvan te voorkomen.
Het kabinet constateert, dat “evenwel niet alleen de afnemers van aandelenlease producten de enige consumenten zijn van financiële producten, die nadelige effecten van de koersdalingen op de beurs hebben ondervonden. Ook consumenten die zich rechtstreeks met eigen geld of via andersoortige beleggingsproducten op de effectenmarkt begaven, hebben door de beursontwikkeling na medio 2000 forse financiële tegenvallers moeten incasseren”.
Wil de overheid hiermee aangeven de aanvang van de ENRON neven effecten? Zonder één woord te willen reppen over het POLDERMODEL, wil de overheid hiermee aangeven, omdat de Staats waakhonden sliepen en daarbij samen met de druk van de TOP-managers op de accountancy, zeg maar de controle was weggevallen, dat geknoei in de boekhoudingen voor gunstige koersen zorgden met als gevolg tenslotte zeepbellen effect. Hierbij verdampten bedrijven zoals KPN-Qwest en mensen als NINA Brink deden in één keer met een geschatte beurswaarde van haar internet bedrijf, oude reuzen als ABN-AMRO verbleken? Wil de overheid thans publiekelijk toegeven, dat door langdurige gebroddel in de boekhoudingen tenslotte de beurzen in elkaar zakten en dat iedereen tot op heden toe tegenvallers moeten incasseren? Deze oprechte houding, indien het zo bedoeld, ligt niet ver van de waarheid!
Er doen wilde geruchten de ronde, dat de Ministers van Financiën en Justitie garant zouden staan voor de aankopen van de aandelen door Dexia. Een zeer bedenkelijke zaak. Aan de ene kant spreken de zelfde twee Ministers over garantie van de toegang tot het rechtsbestel m.b.t. een adequate en voortvarende rechtsgang en van de andere gaan dezelfde twee Ministers zich bezighouden met inmenging in het gerechtelijk onderzoek betreffende aankoop van de aandelen door tegenpartij, en zelfs garant ervoor willen instaan!! Lijkt wel veel op partijdigheid en belangenverstrengeling: een puur schandaal en wij maar geloven in een mogelijke schikking door de overheid, hetgeen neerkomt op; dat Zalm zichzelf gaat veroordelen tot een schikking. Zulke oplossing behoort zeker tot de mogelijkheden, maar toch niet bij deze “Zalm”. Voor Bruneel: “had Oosting nooit bemiddeld en het hele rapport is en non-event”.
Tenslotte een pikante opmerking: NINA Brink had onder de triomfantelijke omstandigheden van haar World Online, Victor Halberstadt, Hoogleraar in Leiden, Kroonlid van de SER, en Adviseur van ons Koningshuis gevraagd om President-Commissaris te worden van World Online: want het zou dan "zeer fantastisch en leuk zijn"!
Halberstadt bedankte voor de eer, hij was al commissaris bij de KPN.
Wat mensen allemaal kunnen weten en verzwijgen moet het toch een speciaal zintuig zijn; kort daarop verdampte World Online van Nina Brink met man én muis.
