[ archief ] Werken moet... maar liever niet. Wat is uw verhaal?

[Mucha]

[Bericht verwijderd door de Moderator in overleg met de gebruiker.]

[16again]

Uitkeringen zijn bedoeld voor mensen die niet KUNNEN werken.

Besef je, dat zolang Arthur2000 werkt, een ander niet kan werken op de huidige verdringingsmarkt?

[witte angora]

Uitkeringen zijn bedoeld voor mensen die niet KUNNEN werken.

Besef je, dat zolang Arthur2000 werkt, een ander niet kan werken op de huidige verdringingsmarkt?

Eigenlijk brengt Arthur een groot offer als hij besluit te stoppen met werken, als je het zo bekijkt.

[arthur2000]

Ben eens gaan spieken na de zondag. Dag des Heeren, dus niet echt internetdag en ik moet zeggen, de reacties raken me toch. Hetgeen voor een geoefend en gepokt en gemazeld forummer als ik toch wat zegt. Immers, ik heb in diverse soorten debatten meer beledigingen geincasseerd dan menig van u, dat mag ik zeggen. Niet erg, zoek het zelf ook weleens op

Eigenlijk heb ik deze draad geplaatst omdat ik er na 5 jaar callcenter & daarvoor veel halve/hele uitzendbaantjes & manusje van al taken een beetje doorheen zit. Heb in de beginjaren 12 uur per dag kunnen werken, van twee uur 's middags tot twee uur 's nachts ploegen! Maar dat leverde op! Nu wil ik mezelf alvast voorbereiden op de maatschappelijke pijnigingen als ik kom uit te vallen. De harde kritiek en de rechtsen die mij dan als parasiet gaan framen. En ik moet zeggen: uiteraard is het niet ''egal'' maar echt raken doet het mij niet. Ik moet mij voor mijzelf kunnen verantwoorden (en voor Hem, maar dat is off-topic hier!). En daarbij beschuldigt mij geweten mij vreemd genoeg niet.
Misschien ook een soort masoisme. Over de 40 altijd gewerkt nooit talent kunnen ontwikkelen omdat ik die nu eenmaal niet heb en de sociale vaardigheden ontbeer. Nogmaals, ik beklaag me niet. Maar bereid me voor op uitval en ik weet dat de maatschappij van nu heel anders is dan die van 20 jaar geleden. Wil me een beetje voorbereiden. Zelftest of ik de kritiek aankan.

Ik begrijp volledig dat voor kerngezonde mensen met talenten en voorspoed en wellicht een functie waar het geld vanzelf komt ik overkom als een ''lui en ongemotiveerd'' persoon. Dat is niet erg. Vanuit hun universum ben ik dat ook.
@nibt
Sorry maar ik ben niet geboren met leidinggevende en directieve talenten. Als er een pauze rooster moet worden samengesteld heb ik geen idee, geen flauw idee, hoe dat moet met bezetting enz. Ook het schuiven mbt. bezetting, abracadabra. Dan ben ik dom, helaas. En anderen die dat wel kunnen hebben dan ook een belangrijker lees fijnere positie in het team. Is niet erg maar maakt wel het werk zwaarder omdat het mij niet makkelijk afgaat.

Verrassend zijn toch de enkelingen die het begrijpen. Ik weet dat ik niet alleen ben, ik zie mensen om mij heen verpieteren maar het is een taboe.
Ik noem:
Stel vroeger: mijn buurman. Hij zei: mijn vrouw hoeft niet te werken. Ze is nu over de 60 nooit gewerkt en heeft een wereldleven gehad met een prachtvent!
Nu: stel op mijn werk. Vrouw moet zelf helemaal alleen maar een rot rotbaantje zien te vinden zonder enige enige steun van haar vriend die het wel best vind. Ik zie aan haar af dat ze het helemaal niet leuk vindt. Maar we hebben wel internet. Die meid wil gewoon ook thuiszitten en lekker kindjes broeden. Maar dat ''mag'' niet. En zo zie ik er meer. Hoogvliet zit er vol mee. Vrouwen met gezicht als een oorwurm. Dat is erg. Was het vroegah echt zoveel slechter?

Boven de 40 wordt het moeilijk om weer aan de slag te komen.
Ik weet nog niet hoe ik het ga invullen.
Feit is wel. Als je er geen zin meer in hebt krijg je vroeg of laat vanzelf ontslag.
Daar bereid ik me op voor en is deze draad een deel van.

[sjohie]

Gelukkig weten diverse instanties wél hoe je dat in moet vullen, namelijk actief meewerkend aan re-integratie, al omscholend en solliciterend, en pas als allerlaatste met een uitkering thuis zitten. (waarbij inkomsten binnen het gezin daar nog weer een forse hap uit nemen) Da's het vervelende van zo'n uitkering, jij hebt niks te willen, en je dagelijks leven ligt dan in de handen van iemand bij het UWV, waar dat nu een werkgever is. Moet je maar willen..

[moederslink]

@Arthur ik ben onder de indruk van uw openhartigheid , uw verhaal.
De maatschappij anno nu kent amper begrip laat staan genade....
toch zijn er mensen zoals u , die het ook moeten zien te klaren ,
het enige is nog dat ik u veel sterkte en wijsheid toewens.
Een mens mag en moet dicht bij zichzelf blijven. We zijn nu eenmaal , zoals ik al eerder zei , niet allemaal gelijk.
Om in uw gedachtewereld mee te spreken : Onze Lieve Heer kent zn Eigen kostgangers.
Good luck!

[arthur2000]

@moederslink
Dank voor uw positieve woorden!
@sjohie
Valt wel mee. Sprak nog een ex-collega, nu alweer een jaartje in de ww. Ervaring is relaxed, 1 solli per week, af en toe een workshop volgen, 1* per 3 maanden casemanagergesprek.
Omscholing zeker njet. Geen budget voor vanuit overheid en ga het zelf zeker niet betalen. Kinderen moeten eten, dat is belangrijk. Pappie kan geen ''personal development'' doen. Reintegratie is gewoon spelletje meespelen.
Zeker, in de bijstand wordt het lastiger. Work first arbeidsplicht enzo. Maar ik heb nog een jaar ww en na mij de zondvloed. Zo ga je denken ten laatste.

Heb er 10 jaar geleden in gezeten. Als je je redelijk opstelt is daar weinig aan de hand!
En nu bedtijd. Moet er morgen weer vroeg uit, werken.

[langste adem]

Ik begrijp uit het verhaal dat je er dus helemaal doorheen zit na 20 jaar werken, en het liefst maar gewoon de rest van je leven een uitkering krijgt. En bijstand is dan misschien geen vetpot , maar als je heel zuinig kan leven ben je verder wel vrij in je doen en laten .

Maar inderdaad teer je dan op de zakken van een ander. Juist de mensen die misbruik maken van zulke vangnetten zorgen ervoor dat de mensen die het echt nodig hebben het nog moeilijker krijgen. Het is niet meer zo als vroeger dat je makkelijk afgekeurd wordt en vervolgens een levenslange uitkering krijgt.

Maar afgezien daarvan, werken is ook beter voor je eigenwaarde.
Je bent dus nog maar boven de 40 ! Maak nog wat van je leven. Dat baantje wat je nu hebt gaat hem dus niet worden voor jou. Ga heel hard bedenken naar wat je echt wil en kan. Laat de moed niet hangen omdat je bepaalde capaciteiten niet zou hebben of te oud zou zijn. Richt je op waar je wel goed in bent en ga daarin werk zoeken en ga er dan voor de volle 100% voor. Begin desnoods iets voor jezelf. Werk wat je meer aanspreekt geeft echt veel meer voldoening. Ook al verdient het misschien niet zo goed.

Dan heb je ook geen gezeik met uitkeringsinstanties en dan kun je daarna altijd nog een staatslotje kopen in de hoop dat je een grote prijs wint en nooit meer hoeft te werken.

[sjohie]

@moederslink
Dank voor uw positieve woorden!
@sjohie
Valt wel mee. Sprak nog een ex-collega, nu alweer een jaartje in de ww. Ervaring is relaxed, 1 solli per week, af en toe een workshop volgen, 1* per 3 maanden casemanagergesprek.
Omscholing zeker njet. Geen budget voor vanuit overheid en ga het zelf zeker niet betalen. Kinderen moeten eten, dat is belangrijk. Pappie kan geen ''personal development'' doen. Reintegratie is gewoon spelletje meespelen.
Zeker, in de bijstand wordt het lastiger. Work first arbeidsplicht enzo. Maar ik heb nog een jaar ww en na mij de zondvloed. Zo ga je denken ten laatste.

Heb er 10 jaar geleden in gezeten. Als je je redelijk opstelt is daar weinig aan de hand!
En nu bedtijd. Moet er morgen weer vroeg uit, werken.

Ik doelde meer op wat er ná de WW komt..

[kweenie]

Omscholing zeker njet. Geen budget voor vanuit overheid en ga het zelf zeker niet betalen. Kinderen moeten eten, dat is belangrijk. Pappie kan geen ''personal development'' doen. Reintegratie is gewoon spelletje meespelen

Omscholing hoef je ook niet altijd zelf te betalen. Zeker in branches waarin een tekort aan personeel is, kun je vaak op kosten van de (nieuwe) werkgever (of de brancheorganisatie) een opleiding doen. Als je tenminste wel de intentie hebt om daar te blijven. Dus niet meteen denken dat er niets mogelijk is en dat je op een dood spoor zit.

Dat je bij jezelf onderkent dat je niet op de goede plek zit, is een eerste, grote, stap. Het besef dat er na deze baan ook andere mogelijkheden zijn, en erachter komen welke weg je in wil slaan, zijn enkele van de volgende stappen. Niet alleen omdat werken 'moet', maar vooral ook omdat je daarmee, en met de kennis van welke richting je in je leven op wil, je leven ook kunt verrijken.

[sjohie]

Ik begrijp uit het verhaal dat je er dus helemaal doorheen zit na 20 jaar werken, en het liefst maar gewoon de rest van je leven een uitkering krijgt.

Ik vermoed niet dat het probleem zit in werken dan wel de laatste 20 jaar werken.
Het probleem zit hem erin, en wordt versterkt door het huidige werk van TS, dat er steeds meer en onredelijke targets opgelegd worden.
De callcenter wereld is één van de minste om in te werken. Veel incompetente managers welke vanaf onder en boven geschopt worden.
Het lukt je een tijdje om je eigen koers te varen op een callcenter, maar vroeg of laat wordt je ontslagen als je niet aan de targets voldoet. En dan heb ik het niet over grove overschrijdingen van de targets, maar een seconde gesprekstijd teveel kan voldoende zijn voor een manager om je het leven zuur te maken.

In de situatie van TS zou ik zoveel mogelijk mijn eigen ding doen en laten ze TS maar ontslaan. TS heeft genoeg WW rechten om tot rust te komen en opzoek te gaan naar passend werk. Ik geloof namelijk best dat TS wil werken, maar niet met targets.

Dan lijkt me iets als ZZPer een goed idee, bij elk bedrijf in loondienst zijn er harde, danwel softe, targets die je moet halen.

[GJvdZ]

Er is een fors verschil tussen basisinkomen en huidige uitkering:
Bij basisinkomen zijn alle extra inkomsten zijn.....extra inkomsten. Dat zou juist stimulans moeten zijn voor (bij)baantjes.

Dat is nog maar de vraag. Als je met 3 of 4 volwassenen in 1 huis gaat wonen komt er genoeg geld binnen als je al die basisinkomens bij elkaar optelt. Mensen die daar genoeg aan hebben (en dat zijn er ongetwijfeld heel veel) gaan echt niet extra werken in zo'n situatie.

[arthur2000]

Toch wel goede ideeen gelezen zo!

Mij lijkt een goed plan om mijn huidige baan ''uit te melken'' dus nog zo lang mogelijk tegen minimale inspanning in dienst blijven. Leuk meegenomen is dat met een beetje geluk 2015 ook als ''arbeidsverleden'' mee kan tellen (zo'n 50 werkdagen dus zeg 2 maanden en nog wat). Laten we zeggen in het gunstigste geval medio maart ontslag. Komen ook weer de mooie dagen.
En dan.... ww-rechten!

Eigenlijk vind ik dat als je tegen zo'n laag minimumloon 40 uur per week werkt terwijl een ander hetzelfde of meer krijgt in de uitkering je recht hebt op om de paar jaar een ''sabbatical''. En reken maar dat ik dan mijn zuurbetaalde ww-rechten ''opsoupeer''. Met andere woorden, zomer 2015, here I come! Lazing in a sunny afternoon! Wat fake-solli's en je wordt wel met rust gelaten.

in 2016 ga ik dan misschien eens weer werken. Beetje arbeidsverleden, minimumloontje en dan weer ww-rechten.
Zo blijf ik mooi uit de bijstand.
Want die is niet leuk meer!

[arthur2000]

Wie heeft het over bijstand?
Als er bijstand komt ga ik wel weer aan het werk

[moederslink]

Toch wel goede ideeen gelezen zo!

Mij lijkt een goed plan om mijn huidige baan ''uit te melken'' dus nog zo lang mogelijk tegen minimale inspanning in dienst blijven. Leuk meegenomen is dat met een beetje geluk 2015 ook als ''arbeidsverleden'' mee kan tellen (zo'n 50 werkdagen dus zeg 2 maanden en nog wat). Laten we zeggen in het gunstigste geval medio maart ontslag. Komen ook weer de mooie dagen.
En dan.... ww-rechten!

Eigenlijk vind ik dat als je tegen zo'n laag minimumloon 40 uur per week werkt terwijl een ander hetzelfde of meer krijgt in de uitkering je recht hebt op om de paar jaar een ''sabbatical''. En reken maar dat ik dan mijn zuurbetaalde ww-rechten ''opsoupeer''. Met andere woorden, zomer 2015, here I come! Lazing in a sunny afternoon! Wat fake-solli's en je wordt wel met rust gelaten.

in 2016 ga ik dan misschien eens weer werken. Beetje arbeidsverleden, minimumloontje en dan weer ww-rechten.
Zo blijf ik mooi uit de bijstand.
Want die is niet leuk meer!

@arthur 2000, advies , drijf het nu niet verder op de spits , want het is voor een heleboel forumgebruikers niet te pruimen en raak je de sympathie van de jouw goedgezinden mogelijk ook nog toch weer kwijt.

[arthur2000]

Nou, mijn doel is niet zozeer de sympathie van goedgezinden.
Maar inderdaad, het standpunt van prem en kuklos is bekend en dan krijg je herhaling van zetten.
Eigenlijk staat mijn bedoeling in de titel: ook andermans verhaal horen.
Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige met deze opvatting ben. Mag ik een beetje genieten van het leven en niet alleen werken voor ik weet niet wat en daarna belasting betalen en sterven?

Wie mij niet te pruimen vindt heeft pech.
Niemand heeft de plicht deze draad te volgen.

Eigenlijk hoop ik op een reactie van een gelijkgezinde die zijn/haar verhaal verteld.
Gewoon eerlijk rand blank rauw: huppeta, ik werk omdat het moet zodra het kan nok ik.

[moederslink]

@arthur, je bent ook zeker de enige niet met dit standpunt , en daarom was ik ook onder de indruk van jouw taboedoorbrekend verhaal.
Je kunt niet zeggen dat degenen die jou niet pruimen pech hebben , je gooit het op een openbaar forum en kunt uiteenlopende reacties dus verwachten , ook de heel negatieve en kritische.
Dan kun je deze forumgebruikers niet ad kant gooien zo van : pech voor jullie , ik doe toch wat ik wil doen.
Zelf hoop ik altijd iets op te steken ve discussie , en mogelijk zelfs daardoor mijn mening moeten gaan herzien , ( tenzij ik 100 % gelijk heb dan wil ik dat gelijk ook hebben!)
Ik had de indruk dat een aantal forumgebruikers zich in a way best wel konden vinden in jouw verhaal trouwens.
En wat je zegt : je krijgt nu een herhaling van zetten.

[53078]

Volgens mij denkt zeker half werkend Nederland op deze manier. In mijn ogen is daar niks mis mee. Ook niet als ze lekker genieten van hun uitkering. Ze hebben er immers voor gewerkt. Laat ze. Het gezin heeft voorrang en in hun "vakantie" kunnen ze leuk de kids meehelpen op school en hele andere dingen in het leven ontdekken. Is ook belangrijk.
Dat gezeur van de werkende mens... Waar komt dat vandaan? Beetje meer respect en aandacht voor elkaar is niet verkeerd hoor. Krijg je een betere maatschappij van.
Vroeger stopte er nog een voorbijganger als je met een kapotte auto langs de weg stond. Tegenwoordig krijg je het verwijt dat je dan maar geen brakke bak had moeten kopen...
Dapper topic, Arthur2000. Jammer dat de wereld zoveel zeikerds kent.

[stfwlk]

Fijn dat je niet wil werken. Iedereen wil wel een jaartje vakantie, je zal dus best wat bijval krijgen.

Niet zo fijn dat je het systeem misbruikt. De werkloosheid is niet bedoeld als jaartje betaalde vakantie. De werkloosheid is er sociale drama's te vermijden, tegenslagen op te vangen. Jouw misbruik zorgt er mee voor dat dit systeem zal worden afgebouwd en dat mensen die het écht nodig hebben er niet of minder van zullen kunnen genieten. Benieuwd wat Je-zus daar van vindt.

[arthur2000]

Dank u , beste 53078!

Met de huidige werkloosheid en verdringing is er niets mis met werk ''delen''.
Waarom moet de ander altijd werkloos zijn en ik altijd werken. Het is ook mogelijk dat die dan een periode in de ww zit en ik werk en later zit ik in de ww. Is toch veel gezonder.
Zo wisselen arbeid en sabbatical elkaar af.

Maar...
volgens mij begrijpen wij elkaar maar sommige anderen zullen dit nooit begrijpen.

By the way, voel je niet bezwaard om ook jouw verhaal te vertellen!