[ archief ] Kan niet werken en geen wia maar ww

[marleensiebum]

Wie kan mij helpen. Ik ben 54 jaar zonder opleiding. Ben werkzaam geweest in de schoonmaak. Nu heb ik atrose in heupen knieen handen onderrug en armen. Ik heb hulp in de huishouding en aanpassingen in huis. Maar het uwv keurt mij niet af en ben nu mijn vaste baan kwijt en ben op de ww.Ikkan mij zelfsmet die artrose ziekmelden. Het maakt niet uit of ikniets meer kan. Ook mijn bezwaar is afgewezen. Wie heeft dit ook mee gemaakt. Ik weet nietmeer wat ikmoet doen.
Ik zou het liefst morgen aan het werk gaan maar helaas voor mij is er geen werk, gezien mijn beperkingen, leeftijd en opleiding.
Alleen hier zit het uwv niet mee. Altijd netjesje premie betalen en als je dan niet meer kunt werken geen wia.
Ik vind het schandalig wat er hier in dit land gebeurt
Wie weet raad

[antonh]

Gewoon ziek melden.
Een nieuwe keuring aanvragen en NOOIT of te NOOIT alleen naar de keuring gaan.
Het is gewoon een mensen keuring hoor, meer niet.
Maar die van het UWV zijn geen mensen.
Als een specialist zegt dat je atrose hebt ligt het aan de mate van hoe erg je het hebt.
Afgekeurd wordt je er echt niet om hoor!
Ze kijken naar wat je nog kunt en niet naar wat je niet kunt.
Hoeveel % heb je?
Tot 35% krijg je ook geen WAI uitkering hoor.
Hebben we te danken aan de varkenskop van een ex minister de Geus oftewel Zeug.
Maar niet gewoon alles accepteren, ga eventueel in hoger beroep via de Bestuursrechter, kost geloof ik € 35,--
Maar die uitspraak is wel definitief.
Ik heb het ook gedaan en gewonnen.

[dartboy]

Ik heb het zelf voor de tweede keer mee gemaakt eerst in 2006 werd ik goedgekeurdt ben toen voor mij zelf begonnen maar dat kon ik ook opdoeken omdat de polen voor 17,50 pu werken en ik moest min 30 euro bruto vragen want ik moet wel belasting betalen en zij niet uwv maakt reclame sals je zelfstandig bedrijf begint dan helpen ze je maar dan moet je invalide of gesstelijk gehandikapt zijn en dat weet ik 100% want ik zat in de advies commissie en 15 augustus 2008 ben ik weer geweest want van af 10 maart 2008 zat ik weer in de ziektewet onder tussen 7 hernia's gehad ik heb fybamalgie reuma ik kan nu niet meer veel lopen of bewegen maar zij komen met theoree tie's wat ik kan doen ?nou ik ga weer in bezwaar en als dat niet gaat dan maak ik er een rechtzaak van en ga ook een schade vergoeding eisen door hun ben ik nu zo dan maar goed na de vervelend in dit *** land

groetjes marco gouwswaard uit den helder

[tev]

Hallo,

Als je in de ww zit moet je je wel ziek melden. Dan krijg je een ziektewetuitkering. Het UWV zal dan ook wet Poortwachter moeten uitvoeren en je dus regelmatig door een arts laten keuren. Als je je niet ziek meld dan geef je aan dat je beschikbaar bent voor werk en heb je ook sollicitatie plicht.

Heel veel sterkte ermee want het is echt een hele vervelende situatie.

[luciel]

Beste marleensiebum,

Heb je al eens contact gehad met mee? Is voor jou gratis en die mensen die daar werken zijn onafhankelijk van allerlei instanties.
Misschien kunnen zij je vertellen wat je het kunt doen (evt. een herkeuring aanvragen?, 't is maar een ideetje?)
Mee kan je begeleiden vanaf de aanvraag tot en met de gesprekken die je zult hebben met (een andere) verzekeringsarts en arbeidsdeskundige.
Daarnaast kan je aan je huisarts en/of specialist vragen om een brief op te stellen over jouw gezondheid en hun oordeel qua werk in jouw situatie (niet meer kunnen werken vanwege de pijnklachten). Hoe meer informatie je meestuurt naar het UWV hoe beter ziji jouw situatie kunnen beoordelen. Over het algemeen nemen de verzekeringsarts en de arbeidsdeskundige het oordeel van de arts mee in hun onderzoek.

www.mee.nl

[marieke2407]

hoi marleen

nou je wordt nog wel afgekeurd,alleen je moetniet veel meer kunnen,
ik kan zelfs nog amper praten dus ja,en typen,,dit is nu het derde stukje wat ik schrijf en dan kan ik mijn armen weer 3 uur niet gebruiken..maar goed heb wel even mijn mening gezegd.
doe even wat luciel zegt..
ik ga zelf altijd allen naar een keuring,ik had het er pas laatst over met de arts daar en die zie,je kan hethet beste vragen heeft u er bezwaar tegen als er iemand bij is.
ik vind het heel rot voor je dat niet bent afgekeurd,je klachen zullen net iets te min geweest zijn..
maar ik moet wel zeggen ik llop er 11 jr en ik heb altijd aardige mensen gehad,misschien ook een beetje hoe je je zelf opsteld,alsje daar al heen gaat,met het idee,jijgaat me toch niet afkeuren...eikel..
je moet gewoon eerlik zijn,alles meenmen,medicatie,gegevens ,een brief maken wat je zo diet op een dag..enz enz..
en weer in beroep gaan met de rechtsbijstand?doet een collega vna mijn man ook en die heeft gewonnen.

veel sterkte..

[luciel]

Je mag altijd iemand meenemen naar een gesprek met het UWV, dat is een van de rechten die je hebt. Je kunt het van te voren aangeven als ze je bellen of je kunt komen, maar als je een brief krijgt, hoef je daar niet over te bellen. Je kunt dan gewoon komen met degene die je mee wilt nemen.

[marieke2407]

hoi luciel

nee je moet ook niet bellen,je kijk ter plekke wat voor vlees je in de kuip hebt als je geroepen wordt..doe ik zelf ook altijd...er zitten sorry dat ik zeg galbakken bij dat je al denkt..ja daar maak je dus geen enkele kans..
maar je kan daar had ik het dus met de arts over...ik zeg werkt dat nou in je voordeel of niet...
nou zegt ie er zijn artsen die voelen zich aangevallen! en kan het dus in je nadeel werken....
ik ga altijd alleen,al 11 jaar en ik hou mijn kop erbij zover het gaat..
en gooi alles op tafel ze willen toch alles hebben alstublieft..alles..
de laatste keer zegt ie...was in okt..en dat jaar daarvoor was ik ook geweest ik was afgekeurd maar ze had in de rapport wel dingen gezet waar ik het niet mee eens was,maar goed ik was afgekeurd...
ik dacht dit komt wel bij de volgende keer...dit jaar kreeg ik te horen dat allebei bij armen dus afgeschreven zijn..sorry nogmaals voor de fouten maar als ze moe worden dan gaat het fout, en dat ish eel snel.
dus ik netjes doorgegeven dat mijn situatie veranderd was en dat ik een keuring wilde...
nou ik 3 weken later op keuring...met alles ook brief van arst over die armen en alle documenten van de artsen opgevraagd..alles wat je maar kan bedenken..ze er mee om de oren slaan..
heeft u dat ja hoor hier...dat ja hoor hier...zo op een gegeven moment kwam ze er dus vorig jaar zelf niet mer uit..
maar goed deze keer dacht ik we gaan even de fouten recht zetten van 2007...okt 2008 herkeurd..
ik een hele brief geschreven al ver van te voren ..want met die armen
en wat ze niet had gemeld en wat ik had verteld en belangrijke was en er niet in stond...
3 a viertjes ook wat ik allemaal mankeerde niet meer kon wel kon...

en hij heeft keurig netjes alle fouten in het nw rapport gezet en ook de naam van de arts erbij gezet dat ze het fout had gedaan en dat ze dit had kunnen weten omdat er al verklaringen waren ihihihihi...
ik ben niet helemaal nuts..

toen vroeg ie iets en toen brak ik even,ik zeg ja ik ben 35 jr zou ook wel willen,stappen,kinderen krijgen,lekker mijn leven leiden van 35 maar het zit er niet in...ik kijk naar wat ik nog wel kan...nou dat vond ie heel dapper..huh...je zal wel moeten.
later stonden we op de gang,met mijn man hij zag dat mijn man er wel bij was maar wachte in de gang en we stonden nog wat te smoezen zeg maar met zijn 3 en..ik zeg en nu...moet ik nou volgend jaar weer...nee zegt ie jij gaat de bak in...niet meer beter...

ja het is zo tegenstrijdig...ik weet als je afgekeurd bent als ik dan zeg je oh het uwv geen problemen mee...
maar ik weet heus wel dat er gewoon dingen gebeuren die echt niet kennen...
ik zie het zelf bij bepaalde mensen ,net als wat ik zei die man die nu met rechtsbijstand er tegen in gaat en het ziet er naar uit dat hij gaat winnen!!!

je moet tegenwoordig allen nog met een rietjes kunnen drinken...nou ja zover ben ik zowat...
geweldig......
maar het is ook zo dat als je onterecht goedgekeurd wordt dat het uwv en klootzakken zijn en ****** van de eerste orde en ook mensen die een mening geven die er nog nooit wat mee te maken hebben gehad ,daar trek je je dan weer wat van aan...

ik zelf doe dat nooit,trek mijn eigen plan en ik zie wel...
het is gewoon vervelend ,ronduit...het is de regering die het zo heeft gemaakt....maar denk jij als meneer balkende...ziek wordt...goedgekeurd wordt..wat denk je zelf....hahahahahaha
laat me niet lachen...
sukkels weten het zo goed te vertellen..

dat ik nu afgekeurd bent,wil niet zeggen dat ik zeg het uwv is top!!! dus niet....
ik vind het zo rot voor de mensen die onterecht goedgekeurd worden..

en dan zie ik 3 huizen verderop,eentje die is ook jaren in de wao geweest,nu dan herkeurd fout! ertegen in nu ziektewet en hij wil weer de wao..nu komt het....hij legt wel zijn tuin,maakt aanbouwen,klust ZWART bij......en ik krijg het niet over mijn hart....om jullie snappen het wel..

gr marieke

[luciel]

Het is een recht dat je hebt om iemand mee te nemen. En een plicht van de arts om dat te accepteren.
Anders een klacht hierover indienen bij het UWV!

[marieke2407]

hoi luciel

ja dat heb je ook!
ik zelf ga altijd alleen ,wat ik al eens verteld heb.
ik ben gewoon iemand die zijn mannetje wel staat en me niet laat overdonderen...en ik onthou alles! tot op de komma!
maar ik vroeg het zomaar aan die man,omdat een kennis van mij moest.
en toen zei hij dat...maar je zal maar net een vent of vrouw hebben die niet goed gemutst is...snap je wat ik bedoel,het kunnen...nou je snapt me wel zijn!

ik zal nooit vergeten de allereerste keer toen mankeerde ik alleen nog wat aan de rug..wat een tijd was dat..er zijn 10 dingen echt!! bijgekomen in de jaren,,
maar goed ik word door die vrouw geroepen,ik laat altijd wel zien dat ik niet alleen ben...mijn man loopt mee met de spullen en gaat dan weer weg..om te dragen,terug draagd meestal de arts het voor en geeft het aan mijn man,in de loop der jaren ben ik heel wat keren geweest.
maar goed ik werd geroepen en ik kan niet stil zitten he..geen minuut door de rugpijn enz...
toen zegt ze..ja je hebt echt pijn he...ik ja nogal..ja zegt ze ik heb je even zitten observeren....ahhhhhh..zo dat ben ik nooit vergeten...en je wist je geen houding te geven op die stoel...is dat wat...onthou dat!!!
het is wat,...nou ja als je echt wat mankeerd...okee..maar het idee....dat ze je al lopen te bespieden..
nou ja de laatste keer ,is me gezegd dat ik niet meer opgeropen wordt.de arts werd al depri van mij...ook de arbeidsdeskundige die belde ...die zei nou meid....ik kan niks meer met je en dat zal in de toekomst ook niet zo zijn,je zal alleenmaar meer krijgen..ja bedankt

maar ik geef je gelijk,ik moet wel zeggen,dat ik nou ik ben heeeeel wat keren geweest....toch nooit problemen heb gehad,echt niet!!
ik weet ook niet hoe het komt...ik gooi alles op tafel,vragen ze daarom ja hoor hier,en dat en dat en zus en zo...alleskennen ze krijgen...
medicatie...
ik weet het ook niet...
en idd je hebt gewoon het recht om iemand mee te nemen...maar ja..ik zeg maar wat mij verteld is hoor....ieder voor zich//

groetjes marieke

[floortje1976]

zelf heb ik in 2005 een bedrijfsongeval gehad, heb omder stroom gestaan op een natte vloer, hier heb ik dystroffie aan overgehouden in mijn dominante hand/arm, pink staat al krom en nu gaan mijn andere vingers ook pols krijgt ook de neiging om naar binnen te groeien, hiervoor heb ik een aangepaste brace, ook heb ik een tens apparaat.
Ook heb ik Dystonie in mijn rug.
In het ziekenhuis ben ik uitbehandeld. kan nog een paar woordjes schrijven met een pen en type op de pc gaat ook moeilijker, lang zitten en staan kan ik ook niet meer, als ik me teveel in span zak ik door mijn benen.

Nu ben ik voor de 2de keer gekeurd voor de wia, maar volgens de arts mankeer ik niks en liegt mijn neuroloog in het ziekenhuis, terwijl ze alles zwart op wit hebben wat ik heb, ook ben ik 2 maart jl zomaar uit de ziektewet gehaald en hebben ze me weer in de ww gegooid, heb hiervoor een bezwaar ingediend bij het uwv.

Is tochniet normaal meer hier in dit land. ik ben zelf nu 33 jaar en heb 1 hele lieve prachtige dochter maar een 2de kindje is voor mij streng afgeraden, zo weer een klap in je gezicht. tuurlijk geniet ik nog van de dingen die ik nog wel kan doen,
maar mijn oude beroep oppakken (horeca) waar ik vanaf mijn 18de in werk is afgelopen, en moet me nu orienteren op iets anders.
Volgens het CWI/UWV kom ik niet meer regulier aan een baan en moet het van de wsw doen, maar waar kom je dan terecht. van het uwv moet ik wel 1x in de week blijven solliciteren.

wie heeft hier meer ervaringen mee.

floortje

[sash]

Hoi allemaal!

Trammelant-land dat UWV, tenminste ik heb de afgelopen jaren niks anders dan trammelant met die toko gehad.
De rapportage van de herkeuring rammelde aan alle kanten, klopte voor geen meter. Gelukkig had ik iemand meegenomen. Zij heeft alles goed onthouden; ik niet omdat ik te overstuur was.

Kort samengevat was de uitslag van het rapport: aan deze mevrouw is niets te zien = geen urenbeperking.

Vervolgens de arbeidsdeskundige: ik heb nog nooit zo'n lompe idioot meegemaakt. Ook tijdens dit gesprek iemand meegenomen. De vent had m'n dossier duidelijk niet bestudeerd, maar had binnen 10 seconden z'n oordeel klaar. Ik zat verdorie nog niet eens op de stoel. Na de uitslag kon ik geen woord meer uitbrengen, was volslagen overstuur.

Binnen 6 weken bezwaar aangetekend én gewonnen. Nu loopt er nog een rechtszaak, want met de uitslag van het bezwaar was ik het wederom niet eens.

Over de arbeidsdeskundig heb ik een klacht ingediend bij zijn beroepsorganisatie. Dit pas een jaar later gedaan, omdat ik daartoe gewoon niet eerder in staat was. De beroepsorganisatie heeft mijn klacht gegrond verklaard, het UWV echter niet........heel bijzonder. De arbeidsdeskundige heeft uiteindelijk een berisping gehad. Ik blij, hij niet
Met name de uitspraak: "Het gaat om de cijfers, de statistieken en niet om de mensen. Als u klachten heeft moet u in Den Haag zijn" schoot me in het verkeerde keelgat.

De herkeuring was in augustus 2005 (!), het bezwaar diende in april 2006, in augustus 2006 zijn de stukken naar de rechtbank gestuurd en toen was het wachten, wachten, wachten..........pas in december 2008 heb ik - in het kader van de rechtszaak - een oproep ontvangen voor een gesprek met een onafhankelijke psychiater.

Tot op heden - april 2009 - weet ik niet wanneer mijn rechtszaak behandeld zal worden. Ik vind het te gek voor woorden en onmenselijk om iemand zo lang te laten wachten.

Intussen zijn er ook zoveel idiote dingen gebeurd v.w.b. het UWV, zoals een idioot met het een IQ van een vistick die mijn WAO berekende o.b.v. van een totaal foute formule. Aangezien het een formele beslissing was, moest ik bezwaar aantekenen = advocaatkosten maken. Helaas krijg ik het volledige bedrag niet vergoed, omdat dit niet binnen het systeem van het UWV past. Zíj maken een fout door een incompetente medewerker, niet ik.

Maar goed, dit punt zal ik zeker tijdens de rechtszaak aandragen.

Naast de WAO een tijd ook WW gehad, dat medio vorig jaar geëindigd is. Heb me keurig aan de regels gehouden door 1x per week te solliciteren op alles wat los en vast zat. Het maakt het UWV niet uit waarop je solliciteert, áls je maar solliciteert.

Ik kan inmiddels wel een boek schrijven over mijn ervaringen met het UWV (en misschien doe ik dat ook nog wel) maar kan iedereen adviseren:

1. neem altijd iemand mee naar een gesprek
2. reageer altijd schriftelijk op correspondentie, rapportages waar je het niet mee eens bent.
3. dien een bezwaarschrift in als je het niet eens bent met de uitslag van de keuring. Bij een rechts- en wetswinkel of een WAO beraad kunnen ze je absoluut verder helpen, ook als je inkomen laag is.
4. ben je het niet eens met de uitslag van het bezwaar, start een rechtszaak.

Uiteraard moet je voor het bovenstaande wel goede argumenten hebben, zoals rapportages van specialisten, artsen, etc. De verzekeringsarts kan dit dan wel negeren, maar dat mag gewoon niet. Laat je niet uit het veld slaan, ga door maar hou er rekening mee dat het een kwestie van lange adem is.............

Vorig jaar heb ik me ziekgemeld wegens toegenomen klachten. Op gesprek en dit werd doodleuk weggewapperd. Hoppa, weer de WW in. Mij advocaat had me hier al voor gewaarschuwd. Ik had een bezwaar in kunnen dienen, maar dat had dan naast de rechtszaak gelopen. Beetje onzinnig en bovendien is dit uitermate slecht voor mijn geestelijke gezondheid.

Al met al heeft het hele 'gedoe' mij absoluut niet goed gedaan. Ben eerder achteruit dan vooruit gegaan door zoveel onrechtvaardigheid én het ontzettend lange wachten. Ik vind dat het UWV een aantal jaar van mijn leven heeft afgepakt en mijn klachten (depressies) zijn toegekomen.

Ik hoop echter dat ik nu binnen niet al te lange tijd een punt kan zetten achter dit ellende-verhaal, verder kan gaan met mijn leven. Als ik staat was geweest om te werken, had ik dit allang gedaan uiteraard.

Iedereen heel veel succes met alles enne: hou vol!

[floortje1976]

zelf hebben wij ook een bezwaar ingediend tegen de uitslag dat ik de ww weer in moest, die vent (sorry dat ik zo neerzet) heeft de fml lijst van anderhalf jaar geleden gebruikt en geen nieuwe gemaakt, had zelf ook iemand mee genomen doe ik altijd, ik weet dat ik altijd dicht klap door hun.

In medio mei hebben we een rechtzaak bij het UWV in Leiden zelf. ben heel benieuwd ook mijn advocaatweet niet waar ze mee bezig zijn daar, oke je ziet niet veel aan de buitenkant wat ik heb alleen dat mijn pink krom is gegroeid en dat de rest van mijn vingers ook de neiging krijgen omdat te doen, en dat ik een brace om heb en een tens apparaat bij me heb, en dat ik niet lang kan zitten vanwege de dystonie in mijn rug. maar als je in me lijf kijkt dat zie je wat ik heb.

Vecht al vanaf april 2005 en heb vaak de moed op willen geven omdat ik er eigenlijk geen energie meer voor heb, maar heb een lieve man die me op de been houdt en zegt komop meis laat je niet door hun uit het veld slaan, we gaan er alles aandoen, ook mijn advocaat steunt me erg veel maar ook mijn vrienden die ik nu nog heb, heb er aardig wat kwijd geraakt omdat ik gewoon bepaalde dingen niet meer kan doen, maar weet wel wie me echte vrienden zijn.

heel fijn weekend

floortje

[sash]

Ach ja Floortje, niet zelf gekozen dat je niet meer kunt functioneren zoals je wilt. Dát is op zich al een hele klus om te accepteren! Vervolgens zijn er 'vrienden' die er of niet mee om kunnen gaan of er genoeg van hebben. Als het te lang duurt, vallen ze weg, blijven ze weg.

En vervolgens krijg je het UWV over je heen. 't Is vechten, vechten, accepteren, elke keer weer uithuilen en opnieuw beginnen. Ik ben soms zó moe van alles, alle verliezen dat ik denk: "Laat maar". Maar elke keer weer zit er deepdown een krachtbron die me weer op de benen zet.

Net als jij ben ik veel vrienden verloren; dus maar een nieuw adresboekje aangeschaft en de beruchte verjaardagskalender de deur uit gedaan. De mensen die ik nu om me heen heb zijn helemaal oké en daar ben ik dan ook erg zuinig op.

Met heel veel vallen en opstaan heb ik een soort van acceptatie bereikt van mijn beperkingen. Een soort van.......want het blijft moeilijk, elke dag weer. Ach, je zult het wel herkennen.

Jij hebt lichamelijke beperkingen als ik het goed begrijp, ik heb geestelijke beperkingen. M'n hersens werken nog prima, maar zijn heel snel overprikkeld en in al die jaren heb ik intussen een soort chronische depressie ontwikkeld.

Er is dus geen snars aan de buitenkant te zien, maar op die buitenkant wordt je wel beoordeeld. Ooit zeiden 'vrienden' tegen mij: "Ga werken, ga uit die slachtofferrol, je moet een schop onder je kont krijgen". Je begrijpt het al: exit 'vrienden'.

Ik zou niets liever willen dan werken. Heb voor m'n breakdown een goede en erg leuke baan gehad, had een aantal hobby's, vrienden om mee op stap te gaan, etc. Een goed gevuld sociaal leven. Daar is niets meer van over.

Ik heb ooit eens tegen iemand van het UWV gezegd: "Denk je nou écht dat ik willens en wetens gekozen heb voor een carrière in de WAO?" Zat ie een beetje suf te kijken......ha, ha. Ze kunnen of willen niet begrijpen dat het helemaal niet leuk is om in de WAO te zitten en je bovendien ook nog eens 24 uur per dag met jezelf opgescheept zit. Je kan nooit even uit jezelf stappen.

Door ziek zijn kom je er aan alle kanten bekaaid vanaf, ook financieel. Van het salaris dat ik ooit had, is geen snars meer over. En ook dat is bepaald niet grappig.

Je hebt groot gelijk dat je doorvecht, voor jezelf, je eigen rechten opkomt. Maar elke keer weer moet je ergens de kracht vandaan halen. 't Is eigenlijk te belachelijk, te stuitend voor woorden dat het UWV mensen zo behandelt. Schoften zijn het, hufters en wat al niet meer.

Ik hoop écht dat je wat bereikt met je bezwaar tegen de WW. Zo niet, start een rechtszaak. Dan pas wordt jouw zaak door onafhankelijke mensen behandeld. Binnen het UWV gebeurt dat absoluut niet. Ze houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd. Tenminste: dat is mijn ervaring.

Ik heb in december een gesprek gehad met een onafhankelijk psychiater, nota bene in het Radboud te Nijmegen. Drie uur lang (!) heb ik met die man gepraat en eindelijk werd er eens écht naar mij geluisterd. Bovendien werd er niet alleen over de laatste jaren gepraat, maar getracht een beeld te krijgen van mijn hele leven (dat nogal rommelig is geweest). Eindelijk een soort erkenning. Na afloop was ik total-loss, maar wel tevreden.

Nu zit ik dus te wachten op een oproep voor mijn rechtszaak. Geen idee wanneer deze plaatsvindt. Maar ach.......ik wacht al zo lang, dit kan er ook nog wel bij.

Hou je haaks meid en vecht door, haal ergens je recht. Van wat ik zo lees over jou, is het te belachelijk voor woorden dat je in de WW zit. Na einde WW is het bijstand, als je daar überhaupt voor in aanmerking komt. Grrrr, ik word woest van zoveel onrechtvaardigheid.

Ik begrijp niet dat NL, de regering deze gang van zaken accepteert! Het is bekend bij hen, maar ze doen er niks mee........fijn land.

[floortje1976]

hoi sahs.

nee ik heb er niet voor gekozen, om zo te functioneren. accepteren ach ja op sommige dingen wel en andere nog niet. ( dat we geen tweede kindje meer kunnen krijgen).

de vrienden die ik nu nog heb ben ik ook heel zuinig op, en vind het top dat ik die nog heb.

ik herken het heel goed ja, en dat ik hert moeilijkste vind ik.

Ja ik heb lichamelijke beperkingen, heb ik 2005 een bedrijfs ongeval gehad, heb onder stroom gestaan en heb nu dystroffie/ dystonie. maar ik kan ook zo thuis om de kleinste dingen huilen en boos worden. en dat weet het uwv ook.

Ja en dat vind ik het ergste dat je op de buitenkant word beoordeeld oke mijn pink staat krom en de rest van mijn vinger hebben ook de neiging omdat te gaan doen, en ik heb verkrampingen in mijn rug, maar is niet genoeg.

Ik wil ook graag werken, want dit is niks voor mij, maar het lukt niet hoe graag ik ook wil.

Nee als je zoiets tegen het uwv zegt, intereseert het ze niks, ze moeten zoveel mensen aan het werk zien te krijgen dat is alles wat hun voor ogen hebben.

Mijn salaris is ook niet meer at het was, en in de bijstand kom ik niet want mijn man verdient op 20 juli loopt mijn ww af en daarna krijg ik niks meer van het uwv.

Als het bij het uwv niks oplost van het bezwaar gaan we een rechtzaak starten dat wel, laat een onafhankelijk iemand er ook maar naar kijken want het hele uwv speelt zeker onder 1 hoedje.

Een soort erkenning doet je zeker goed, en kan heel geod begrijpen dat je daarna helemaal op was.

Ik hoop dat je snel een oproep krijgt voor je rechtzaak en dat het goed voor je uitpakt want dit put iedereen uit, ook je familie.

Ik blijf door vechten laat me eigen niet uit het veld slaan, hoe zwaar het ook is met veel tegenslagen, tuurlijk denk ik nog vaak ik stop ermee ., ja en dan juichen hun en dat wil ik niet.

Zo stop er weer mee wil nog veel meer neerzetten maar hier heb ik al lang overgedaan.

fijn weekend verder

[San3]

gHoi,

Ik kan me helemaal vinden in wat ik hier lees....Ik vind dat ik als een crimineel wordt behandeld! Sterker nog een crimineel wordt nog beter behandeld!!!
Sash ik sluit me bij je aan, ik zit er nml ook aan te denken om het uwv aan te klagen omdat dit gedoe jaren van mijn leven kost...ik zit in dezelfde situatie, mijn klachten verergeren alleen maar...heb een whiplash maar door dit gedoe krijg ik er diverse klachten erbij. Ze nemen me gewoon helemaal niet serieus...dat doet me zo'n verdriet terwijl het al zo moeilijk is om chronisch ziek te zijn.Heb wel een advocaat in de arm genomen en vecht het aan, maar heb heel weinig energie, en de energie die ik heb, gaat daar aan op waardoor ik amper mijn leven kan leiden. Ik ben inmiddels bijna 42, had ook wel een gezin gewild en kids...Ik voel me net alsof ik met mijn rug tegen de muur sta! Ongelooflijk dat dit gebeurt in een land zoals nederland, en het gaat uiteindelijk alleen maar om geld! Dat het zo oneerlijk is en onrechtvaardig dat doet een mens zoveel verdriet.
Ik wens jullie allemaal sterkte!

San

[sash]

Hoi San!

Eigenlijk is het te triest voor woorden dat je mijn verhaal begrijpt....... Zowel bij jou, als bij Floortje is er aan de buitenkant weinig te zien maar er is wel degelijk wat aan de hand. Hoe moet je die mongolen dat in vredesnaam duidelijk maken?! Ze wíllen het gewoon niet zien, ondanks achterliggende informatie van logen, peuten, specialisten. Zijn dat nou artsen die de beruchte eed van Hypocrates hebben afgelegd en alles in het werk moeten stellen om mensen te 'genezen'? De UWV-artsen zijn ziekmakend, niks meer, niks minder.

En ze kunnen ook nog eens doodleuk hun gang gaan, niemand die ingrijpt. Shame on NL!!!

Ik weet via via dat verzekeringsartsen quota moeten halen; zoveel mensen per jaar uit de WAO. En jippie, dat staat zo leuk in de jaarverslagen. Goed gedaan jochie, schouderklopje links, schouderklopje rechts.
Mocht er een welwillende UWV arts zijn die je wel serieus neemt, dan kan hij door zijn baas teruggefloten worden.

Dit is, vermoed ik, het geval geweest bij mijn arts. Het gesprek verliep redelijk goed, al was ik ontzettend overstuur. Hij had alle informatie die ik hem had toegestuurd - en dat was veel - ook écht doorgenomen. Toen kwam de rapportage.......totaal geen goed verslag van het gesprek, vol met tegenstrijdigheden. Ik heb dus het vermoeden dat hij van hogerhand opdracht heeft gekregen om mij 'uit de WAO' te schrijven met zijn rapportage. Kan haast niet anders, want het was een rommelrapportage. Zelfs een brief van de psycholoog maakte totaal geen indruk. Tsja......wat moet je dan nog?!

Ik ken een nabij geval van iemand die al jaren aan de drank was, 80-100% afgekeurd. Dan ging het even goed, dan ging het weer flink mis. Kliniek in, kliniek uit. Een heel triest verhaal.

Die persoon komt voor een herkeuringsgesprek. Arts had zich niet goed voorbereid, heeft naderhand geen info opgevraagd bij diverse behandelcentra terwijl die persoon een dossier van hier tot Sint Juttemis had opgebouwd.

Volgende stap: arbeidsdeskundige die doodleuk zegt "U bent voor 100% goedgekeurd, u kunt weer 32 uur aan het werk". Mijn bek viel werkelijk op straat. Gelukkig heb ik die persoon ervan kunnen overtuigen een advocaat in de arm te nemen. Maar in eerste instantie was dat niet het plan, vanwege lamgeslagenheid.

Tot een bezwaarschrift is het niet gekomen, omdat deze persoon door alle stress een dikke, vette terugval kreeg. Maandenlang achtereen zich lamdrinken, écht knock-out, van de ene naar de andere instelling, niks hielp.
Uiteindelijk belandde deze persoon in het ziekenhuis op de PAAZ. Daar hebben ze deze persoon tenauwernood kunnen redden. Het is kantje boord geweest. Nog 1 of 2 dagen drank en het was einde oefening geweest.

Het UWV speelt dus écht letterlijk met levens..........

Maar ach, dat heb je zelf ook al ervaren. Achter de woorden die getypt worden, gaat zo onnoemelijk veel leed schuil dat eigenlijk met geen pen te beschrijven is.

Ik ben zelf zo vaak van de sokken geweest door zoveel onrecht en elke keer moet ik mezelf weer verdedigen ondanks rapportages van psycholoog en psychiater. Die lezen ze dan voor het gemak dan maar niet.

We worden met onze kloten voor het blok gezet als er een beslissing valt en waar moet je dan nog de energie vandaan halen op je te verdedigen? Die is er eigenlijk niet, maar je móet wel.

Een gezond mens heeft zeg maar 10 liter brandstof en verdeelt dat over de dag, laadt 's nachts de boel weer op en kan de volgende dag weer met 10 liter aan de slag.

Ik, wij, jij hebben misschien maar 3 liter en daar moeten we het mee doen. Door onze beperkingen, klachten, ziekte, hoe je het ook maar noemen wilt, hebben echter niet elke dag 3 liter. Vaak is het zelfs minder door slechte nachten, door stress, onbegrip, weet ik veel wat.

En met dat beetje energie - waar je niet eens een 'normaal' leven mee kunt leiden - wordt ook nog eens verwacht dat je wat over hebt om aan je herstel te werken én het UWV gezeik weg te kauwen.

Dát gaat dus niet. In feite teer je alleen maar verder in. Ik heb tijden gehad dat ik te moe was om m'n tanden te poetsen, koffie te zetten, boodschappen te doen, eten te koken.
Voor een gezond mens gaat dit nergens over. Voor iemand met gebrek aan energie, kunnen deze simpele dingen al zó energievretend zijn dat er voor de rest van de dag niets overblijft. En al helemaal geen sociaal leven.

Nou, dan kan je toch niet spreken van een leuk leven, toch?! Niemand die hier willens en wetens voor kiest. De kwaliteit van leven is simpelweg bedonderd, maar je mot het er mee doen.

Maar het UWV is werkelijk stokdoof voor dit verhaal, want er is uiterlijk niks aan me te zien. Tsja.......moet ik dan 'depri-doos' op m'n voorhoofd laten tatoëren? Of me als een onverzorgde superslons gedragen? Ik heb deep down ergens ook nog m'n trots, gelukkig wel.

Woest, woest, woest kan ik worden op het UWV. Ze hebben jaren van mijn leven afgepakt, jaren die ik nooit meer terug krijg. Bovendien is mijn gezondheid doodleuk verslechterd, maar ja....ga dát maar eens aantonen.......dat is een hele, hele lange weg. Het zou wel kunnen met als argument 'gederfde levensvreugde'. Maar wie o wie (advocaat) durft hier z'n handen aan te branden? Bovendien: in je uppie maak je geen schijn van kans tegen zo'n organisatie. Don Quichote die tegen de windmolens vecht.

Ik heb besloten om mijn energie niet in zo'n proces tegen het UWV te steken. Ik wacht de rechtszaak af, hoop dat recht geschiedt en daarmee basta. Zou na de rechtszaak nog naar de Hoge Raad kunnen als ik het niet eens ben met de uitslag, maar ook dat doe ik niet.

Ik wil dit boek kunnen sluiten, de boel eindelijk een plek geven en dat zal moeilijk zijn met zoveel onvrede (ik heb ooit zelfs een boksbal gekocht om op te meppen, omdat ik niet uit de voeten kon met mijn woede).

Inmiddels ben ik 47 jaar en de laatste 10 jaar van mijn leven zijn ronduit slecht geweest. Het was alleen overleven, niks meer, niks minder. Van leven kwam niets terecht.

Ik heb besloten dat de aankomende - minstens - 30 jaar beter moeten. Heb mijn huis te koop gezet (moest ook wel vanwege de financiën) en ga elders mijn heil zoeken.

En als ik ooit een bak geld win, is het UWV de 1e die ik eruit donder. Heb ik tenminste mijn onafhankelijkheid terug.

In mijn hoofd borrelt wel iets om e.e.a. op papier te zetten om deze onmenselijk misstanden - je wordt nog erger dan een crimineel behandeld - aan de kaak te stellen.

Ik heb een contact bij de organisatie Last van de Overheid en bij de Nationale Ombudsman himself. Dat 1e contact is zeker geïnteresseerd in een mogelijk boek en de debiel in de NL regering die uiteindelijk verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen van het UWV, krijgt zéker een exemplaar.

Of het zoden aan de dijk zet? Geen idee, maar dan heb ik wel m'n ding gedaan.

Zoals je ziet, kan ik aardig goed van me af schrijven met als resultaat: lange epistels. Een boek o.i.d. moet dus mogelijk zijn. En wellicht helpt het anderen die nog midden in de ellende zitten.

Ik zou ze allemaal willen omarmen en helpen, maar dat gaat niet lukken. Strenger keuren? Prima, maar dan wel rechtvaardig én menselijk. Dit beleid heeft niets maar dan ook niets met menselijkheid te maken.

Ik ga nog maar eens een poging doen om te slapen, want....je raadt het al: ik lijd aan slapeloosheid. Gelukkig raak ik er niet meer van in paniek na honderden nachten, maar lastig blijft het wel.

Succes met alles en hartelijke groet,
Sash

[San3]

Oh oh wat herken ik een hoop in wat je schrijft... Te triest voor woorden eigenlijk!
Ik heb wel besloten om middels een advocaat via een stichting om het uwv aan te klagen. Gister een heel gesprek gehad en wat er hier gebeurt heeft alles met mensonterend te maken en ik word niet serieus genomen als mens. Daar ga ik wel een klacht over indienen! Ik voel me met mijn rug tegen de muur staan, maar het over mijn kant laten gaan ho maar, dat doe ik dus echt niet. Inmiddels heb ik vernomen dat ze uit de politiek ook geinteresseerd zijn over de wanpraktijken van het uwv, dus daar wordt ook aan gewerkt.
Bij mij is de recht op privacy geschonden en mijn bestaan als mens wordt geheel ontkracht. Je rechten als mens worden enorm geschonden. Als niemand opstaat om er wat aan te doen, dan gebeurt er nooit wat! Ik ga het niet zelf doen, maar een advocaat....
Ik moest wel lachen toen je schreef over die eed, want ik zeg dit nml al een hele tijd. Hoe kunnen artsen die een eed hebben afgelegd zo handelen
Dat van die 3 liter brandstof herken ik ook, beschamend he dat ze dit juist ons dan aandoen. Iemand uit mijn omgeving zegt altijd, als je nooit kiespijn hebt gehad dan weet je nooit hoe dit voelt...dat vind ik een goeie! Die lui bij het uwv die doen maar wat, maar weten totaal niet wat het is om ziek te zijn! En zij moeten ons dan maar keuren etc

En met dat beetje energie - waar je niet eens een 'normaal' leven mee kunt leiden - wordt ook nog eens verwacht dat je wat over hebt om aan je herstel te werken én het UWV gezeik weg te kauwen.

"Dát gaat dus niet. In feite teer je alleen maar verder in. Ik heb tijden gehad dat ik te moe was om m'n tanden te poetsen, koffie te zetten, boodschappen te doen, eten te koken.
Voor een gezond mens gaat dit nergens over. Voor iemand met gebrek aan energie, kunnen deze simpele dingen al zó energievretend zijn dat er voor de rest van de dag niets overblijft. En al helemaal geen sociaal leven. '
Hoe herkenbaar is dit ook weer....

Ook je opmerking als je veel geld wint....tja dat zeg ik ook altijd....je wilt vluchten hier vanaf komen, maar je kan niet ....kortom je rug tegen de muur.

Ik krijg zo een tel van mijn advocaat, ook weer opnieuw weer het verhaal vertellen....ik ben er zo moe van! Ik ben alleen maar aan het regelen en doen, leven ho maar!
Volgens mij is dat wat ze willen, zodat je overstag gaat. Alleen iemand die ziek is, doe je zoveel leed en verdriet aan, want die wil wel overstag, maar kan het niet! De regering moet zich schamen om zo met hun medemens om te gaan!
En maar met geld blijven strooien bij dingen die onzinnig zijn en niet worden aangepakt. Te erg eigenlijk allemaal!

Ik hoop dat je wat geslapen hebt Sash. Laat je niet kisten he meid!

Groetjes San

[sash]

Hoi San!

Ik vind het ontzettend dapper van je dat je de boel gaat aanvechten via een stichting, ook al zullen de gesprekken met de advocaat vermoeiend zijn.

Met welke stichting ben je in zee gegaan? In je uppie red het never nooit niet tegen die debielen daar in Den Haag, maar via zo'n stichting......wie weet.

En je hebt gelijk: niet geschoten is altijd mis. Dit principe huldig ik, maar ik ben na al die jaren de boel gewoon zat eerlijk gezegd. Ik zou best een zaak kunnen hebben o.b.v. 'gederfde levensvreugde'; lees m'n dagboeken en word zelf plaatsvervangend gek van die idioterie, onmenselijkheid.

Naast al het gezeik met het UWV, heb ik privé ook nogal wat voor de kiezen gehad. Dubbelop dus. Zodra ik m'n kop ietsjes boven het maaiveld uitstak, hoppa er weer af óf door het UWV óf door privé omstandigheden. Lekker motiverend, not dus.

Die privé omstandigheden waren nou niet bepaald van het niveau: "Ach jee, m'n goudvis is dood" maar vele malen erger. De draagkracht was al minimaal en elke klap is er dan 1 teveel. "Aan herstel werken?", wat is dat? Kwam nicht im Frage, 't was alleen maar overleven en dat jarenlang.

Momenteel is er zowaar redelijk wat rust in de hut, maar daar word ik dan ook weer argwanend van........niet zo raar na al die jaren. Ik probeer dan ook maar te genieten van de goeie momenten, zoals vandaag: prachtig weer, helemaal mijn ding. Rommel lekker wat in de tuin, geniet van mijn katjes die uitermate lui zijn en zich maximaal onthaasten.
Dáár kunnen wij als mens nog veel van leren! Wat een leven hebben die beesten, om jaloers op te worden.

Een maand of wat terug is bij mij - middels bloedonderzoek - vastgesteld dat ik een of ander mal, erfelijk gen heb dat bepaalde medicatie versneld afbreekt. Waaronder dus de antidepressiva die ik slik.

Ik snapte er al die jaren werkelijk geen snars van waarom antidepressiva in eerste instantie wel leek te werken en na een tijdje niet meer. Knalde dan 'gewoon' in de volgende depressie terwijl ik - volgens mij - goed oppaste wat ik wel en niet deed.

Momenteel slik ik Efexor (3e soort) en eigenlijk gaat dat ook niet goed samen met dat gen, maar ik kan het niet meer aan om af te bouwen en op iets nieuws over te gaan. Kan de moed niet meer opbrengen. Gelukkig begrijpt mijn psychiater dat en wordt de Efexor nu stapsgewijs verhoogd. Maar eens kijken wat dat oplevert, maar het blijft een wiebelig bestaan.

Elke dag is het 's ochtends peilen hoe de zaken ervoor staan, en afhankelijk daarvan kan ik mijn dag indelen, bepalen wat ik wel of niet kan/moet doen.

Ga ik over m'n grenzen, dan ben ik de volgende dag of de dagen erna de ***, afgeknapt. Met een beetje pech komt dit fenomeen jouw eveneens bekend voor.

Ik zou al die idioten van artsen minimaal een maand een totaal gebrek aan energie, of pijn, of een depressie, of alles toewensen!!!! Es kijken wat ze dan nog te piepen hebben. Schoften zijn het. Ik snap niet hoe ze hun eigen gedrag kunnen verantwoorden naar zichzelf toe. Ik zou enorm met mezelf in de knoop komen te zitten.

Je moet haast niet normaal zijn om als UWV arts te functioneren en die niet-normale guppen moeten dan beoordelen of jij wel 'normaal' bent...........Dit werk staat op deze manier heel, heel ver van de eed die ze ooit afgelegd hebben. Grappig dat je ook dat herkende. Een half woord is genoeg en soms is dat wel heel erg prettig.

Nogmaals: ik ben benieuwd via welke stichting je stappen gaat ondernemen. Wie weet draai ik nog bij . Maar eerst wil ik die domme rechtszaak achter de rug hebben waar ik al ruim 2,5 bijna 3 jaar op zit te wachten.

Ook jij: als het lukt, geniet van het mooie weer.

Groetsels,
Sash

[sash]

Er is eindelijk een soort van uitzicht v.w.b. het hele herkeuringsgedoe UWV. A.s. maandag 31 augustus dient mijn advocaat zijn (mijn) verweer in tegen de rapportage van de 2 Radboud psychen. Dat gesprek heeft in december 2008 plaatsgevonden, de rapportage heb ik in mei jl. ontvangen.

Twee goed opgeleide, gestudeerde heren met wie ik 3 uur lang heb gepraat. Zij hebben aantekeningen gemaakt en daarnaast beschikten ze over het volledige UWV dossier.
Ik heb van mijn leven nog nooit zo'n slecht verslag gelezen en geloof me: ik heb er - vanwege mijn werk - al heel wat gelezen én zelf gemaakt.

Mijn advocaat verzocht me om commentaar. Ik heb pagina 1 t/m 6 voorzien van een reactie. De rest (7 t/m 11) kon ik niet meer opbrengen, omdat ik flipte van zoveel manipulatie, suggestieve opmerkingen en tussen de regels door beschuldigingen.

Gelukkig is mijn advocaat niet gehinderd door mijn emoties en behoudt zijn professionele helikopterblik. De eindconclusie van die 2 psychen was volgens hem niet al te slecht, in mijn voordeel. Ik toch weer wat opgelucht. Er zijn een aantal functies opgenoemd die ik mogelijk zou kunnen vervullen, maar de 'experts' (zijnde artsen) waren even vergeten (?) dat ik medicatie met een gele sticker slik en wat de consequenties daarvan zijn. De mogelijke functie "Chauffeur bijzonder vervoer" kan dus zó de prullenbak in.

Het hele traject vanaf de herkeuring medio augustus 2005 tot aan nu, heeft me heel veel verdriet, tranen en pijn opgeleverd. Toch ben ik heel erg blij dat ik ondanks alles doorgezet heb.

Ik zou iedereen dan ook willen adviseren: niet opgeven, doorzetten en zelf vooral heel erg kritisch blijven. Met een goede advocaat moet je volgens mij dan een heel eind komen.

Het UWV gokt er gewoon op dat mensen de puf niet kunnen opbrengen om het gevecht aan te gaan. Kunnen zij weer vrolijk melden in hun statistieken dat het aantal WAO-ers gedaald is. Ja, maar vraag niet hoe. Op mensonterende wijze dus, maar dat staat vast niet vermeld in een voetnoot in die statistieken.

Mijn advocaat wees me er overigens op dat ik me ook nog toegenomen arbeidsongeschikt kon melden. Had ik geen weet van, maar heb dit wel gedaan mede omdat ik van medicijnen ga wisselen.

Tot zover mijn stand van zaken.

Iedereen heel veel succes en sterkte gewenst enne: niet opgeven!!!

Groetjes,
Sash