[ archief ] normale eigenschappen van een product. wat is dat?

[seagoing racer2]

Het lijkt erop dat het kenmerkende verschil tussen BBCS en onder andere mijn stelling is :

BBCS : Fabrikant bepaalt de levensduur. (Levensduur is de garantie )
SG2 : Levensduur wordt bepaalt in het maatschappelijk verkeer. (Levensduur wordt bepaalt door wat soortgelijke apparaten in de praktijk aan levensduur vertonen)

Nu als we de vraag zo nauw maken is het antwoord simpel.
Fabrikanten bepalen niet de levensduur, en het statement van BBCS is onwaar.

Er zijn tal van geerechtelijke uitspraken te vinden waarbij verkopers/fabricanten worden veroordeeld om een tegemoetkoming te doen hoewel de zelf bepaalde garantieperiode ruimschoots verstreken is.

[bussiness]

Toch heeft BBCS wel gelijk.

Niet de consumenten organisaties of de consument bepalen de levensduur die men mag verwachten maar de fabrikant zelf.
De fabrikant moet van rechtswege uit garanderen dat een product een bepaalde levensduur moet kunnen halen met normaal gebruik.

Dit wil niet zeggen dat het niet kapot kan gaan, dat kan immers altijd gebeuren.
Dat consumenten organisaties dat helaas in hun eigen straatje passen ten allen tijde is helaas in dit land meer schering dan inslag.

Zelfde met computers economische levensduur is gemiddeld 2 jaar, dat wil niet zeggen dat ie geen 5 jaar mee kan gaan, maar 2 jaar staat de fabrikant garant dat het product zeker blijft werken, maar nogmaals er kan altijd wat kapot gaan.

Ik heb 1 klant die kreeg het binnen een week voor elkaar om zijn pc door te laten branden, helaas is een pc in een zo stoffige ruimte zetten in een kast zonder ventilatie echt niet gedekt ook al denkt Radar dat wel.

Er zijn tal van geerechtelijke uitspraken te vinden waarbij verkopers/fabricanten worden veroordeeld om een tegemoetkoming te doen hoewel de zelf bepaalde garantieperiode ruimschoots verstreken is.

Ja en wil dat dan zeggen dat de consument altijd gelijk zal krijgen, dat is nu hetzelfde de ene overvaller krijgt een taakstraf de andere 6 jaar, precies hetzelfde delict maar beiden een andere rechter.

Je hoort alleen de zaken die men wint, maar niet de zaken die men verliest en dat zijn er vele malen meer.

Hoe denk jij dat een fabrikant de levensduur bepaald das geen natte vinger werk, daar gaan onderzoeken etc aan vooraf en word gekeken wat er gemiddeld gebeurd in het dagelijkse leven met een apparaat.

Dus kortom gezegd leest alleen bbcs wat de wet wel degelijk voorschrijft, een paar anderen lezen compleet alleen wat men zelf wil lezen en draait het zo naar zichzelf toe.

Als we TR mogen geloven heeft bv ziggo ook 10000 klachten per maand, vergeten er alleen bij te zeggen dat dat het totale aantal telefoontjes is wat men krijgt, dus dat is storing, bestellingen, naamswijzigingen etc etc.
Dat is mensen misleiden.

[seagoing racer2]

Niet de consumenten organisaties of de consument bepalen de levensduur die men mag verwachten maar de fabrikant zelf.
De fabrikant moet van rechtswege uit garanderen dat een product een bepaalde levensduur moet kunnen halen met normaal gebruik.

ik heb nergens gesteld dat consumentenorganisaties de levensduur bepalen. Het is echter eveneens incorrect om te stellen dat de fabrikanten dit kunnen bepalen.
Net zoals de consumentenorganisaties zijn ze partij en zullen dus een voor hun gunstige periode voorstellen.

De rechter kijkt naar de levensduur die in het maatschappelijk verkeer optreedt. Dat wil zeggen kijken naar wat er in de praktijk gebruikelijk is.
Daarop wordt dan de uitspraak gebaseerd.
Nogmaals het is geen wiskunde, maar een toets naar redelijkheid en billijkheid

[alfatrion]

Niet de consumenten organisaties of de consument bepalen de levensduur die men mag verwachten maar de fabrikant zelf.

Nee, seagoing racer2 heeft gelijk. Hij schreef niet dat de consumenten organisaties of de consument de levensduur bepalen wat consumenten mogen verwachten, maar dat dit afhankelijk van de prestaties van soort gelijke producten. BBCS, heeft de Europese richtlijn al geciteerd waar dit expliciet in staat. Dat is toch echt iets heel iets anders dan de consument, de verkoper of de fabrikant bepaald.

De fabrikant moet van rechtswege uit garanderen dat een product een bepaalde levensduur moet kunnen halen met normaal gebruik.

Dat is niet waar.

Zelfde met computers economische levensduur is gemiddeld 2 jaar, dat wil niet zeggen dat ie geen 5 jaar mee kan gaan, maar 2 jaar staat de fabrikant garant dat het product zeker blijft werken, maar nogmaals er kan altijd wat kapot gaan.

Dit ook onwaar. Uit onderzoek van het Duitse C't magazine is gebleken dat de gemiddelde levensduur zo'n zes jaar is. BBCS doet dit vaak af als bepalen, maar in werkelijkheid is het onderzoeken en bewijs leveren. Dat is toch echt een recht van iedere partij.

Hoe denk jij dat een fabrikant de levensduur bepaald das geen natte vinger werk, daar gaan onderzoeken etc aan vooraf en word gekeken wat er gemiddeld gebeurd in het dagelijkse leven met een apparaat.

Kun je dan ook dat onderzoek laten zien waaruit volgt dat de gemiddelde PC gemiddeld twee jaar meegaat? Vast niet.

Dus kortom gezegd leest alleen bbcs wat de wet wel degelijk voorschrijft, een paar anderen lezen compleet alleen wat men zelf wil lezen en draait het zo naar zichzelf toe.

Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten.

De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Onderdeel c. spreekt over het geschikt zijn voor het gebruik waartoe goederen van dezelfde soort gewoonlijk dienen. Onderdeel d. bepaalt dat goederen de kwaliteit en prestaties moeten bieden die voor goederen van dezelfde soort normaal zijn en die de consument redelijkerwijs mag verwachten. De goederen moeten derhalve geschikt zijn voor het (normaal) gebruik en die kwaliteit en prestaties bieden die voor goederen van dezelfde soort normaal zijn. Dit alles valt onder het ruime begrip «eigenschappen» in artikel 17 lid 2 BW, waarmee geduid wordt op alle kwalitatieve discrepanties tussen de overeenkomst en de zaak. Zie Asser-Schut-Hijma, nr. 334.
Bij de kwaliteit en prestaties die het consumptiegoed moet bieden dient ingevolge onderdeel d. mede gelet te worden op de aard van het consumptiegoed. De aard van de zaak bepaalt bij toepassing van artikel 17 lid 2, eerste zin BW, mede datgene wat de koper op grond van de overeenkomst mag verwachten. Zie Parl. Gesch. Boek 7, p. 121, dat als omstandigheden noemt: nieuw of gebruikt, beschadigd of niet, merkartikel of artikel van onbekende herkomst. Ook hier noopt strikt genomen dit element van onderdeel d. niet tot aanpassing van artikel 17, maar om ieder misverstand hierover te voorkomen is dit element toch in de eerste zin van lid 2 expliciet genoemd. (Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3, pp. 5)

1. De verkoper is verplicht aan de consument goederen af te leveren die met de koopovereenkomst in overeenstemming zijn.

2. Overeenstemming met de overeenkomst wordt vermoed, wanneer de consumptiegoederen:

(...)

d) de kwaliteit en prestaties bieden die voor goederen van dezelfde soort normaal zijn en die de consument redelijkerwijs mag verwachten, gelet op de aard van de goederen en op de eventuele door de verkoper, de producent of diens vertegenwoordiger - met name in reclame of etikettering - publiekelijk gedane mededelingen over de bijzondere kenmerken ervan.

(...)

Volgens mij staat het hier toch echt heel duidelijk. Overigens klopt het bij nader inzien wel dat onder 'mede gelet op de aard van de zaak' ook onderdelen c en d vallen. Onderdeel c is alleen verder uit gewerkt in de tweede zin.

[BBCS]

Er worden een aantal zaken door elkaar gehaald.

Volgens de Europese richtlijn is het zo dat de kopende partij voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij kenbaar dient te maken.
Het product wat daaruit vloeit is gebaseerd op aan de ene kant de wensen en eisen van de koper en aan de andere kant de uitspraken van de fabrikant.
De fabrikant bepaald van een product de producteigenschappen en het is aan de kopende partij om met die eigenschappen accoord te gaan.
Gaat de kopende partij accoord, dan zitten zowel de kopende partij als de verkopende partij eraan vast.

Ik blijf dit herhalen, omdat er toch veel mensen zijn die eerst een product gaan kopen zonder aan de verkopende partij de eisen en wensen kenbaar te maken, en achteraf erachter komen dat het product niet aan hun wensen cq eisen voldoet. Die categorie mensen heeft gewoon pech en dienen dan hun verlies te nemen.
Veel mensen zijn het daar niet mee accoord en gaan dan steen en been klagen, wat in een dergelijk geval totaal onterecht is.

Over de gemiddelde levensduur:
Als in de koopovereenkomst geen garantieperiode of een periode staat waarin een product probleemloos mee zou moeten gaan, dan, maar ook dan alleen mag je van de redelijke gemiddelde levensduur uitgaan wat men er redelijkheid van heeft kunnen verwachten.

Maar dat vertellen die organisaties er niet bij.

Dit ook onwaar. Uit onderzoek van het Duitse C't magazine is gebleken dat de gemiddelde levensduur zo'n zes jaar is. BBCS doet dit vaak af als bepalen, maar in werkelijkheid is het onderzoeken en bewijs leveren. Dat is toch echt een recht van iedere partij.

Nog zo iets:
De technische levensduur is totaal niet van belang.
De wet omschrijft niet dat de fabrikant cq winkelier garant moeten staan voor de goede werking gedurende de technische levensduur.

Al zou een computer 6 jaar mee gaan, al zou een tv 10 jaar mee gaan, dan is gedurende die periode de winkelier niet verplicht om kosteloze reparatie of vervanging uit te voeren.
Die verhalen worden voornamelijk door de consumentenorganisaties verteld, waar de winkelieren totaal geen moer hoeven aan te trekken.

Een voorbeeld:
Als de technische levensduur van een product 6 jaar zou zijn en de fabrikant staat maar voor 1 jaar garant voor de goede werking, dan heeft de koper maar recht op 1 jaar garantie, behalve als de consument kan aantonen dat het product al tijdens de koop defect was.

En wat zeggen die organisaties?
Omdat het voor de consument moeilijk is om die bewijslast rond te krijgen, maken we het voor de consument gemakkelijker en dat de consument altijd gedurende de technische of gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.
Dat is pas misleiding!!!

Kun je dan ook dat onderzoek laten zien waaruit volgt dat de gemiddelde PC gemiddeld twee jaar meegaat? Vast niet.

De wetgeving werkt niet met gemiddelde levensduren, dat doen alleen de consumentenorganisaties.
Dus kunnen we dit als gesloten beschouwen.
De winkelier hoeft zich daar niet aan te houden.

Volgend punt:

ik heb nergens gesteld dat consumentenorganisaties de levensduur bepalen. Het is echter eveneens incorrect om te stellen dat de fabrikanten dit kunnen bepalen.
Net zoals de consumentenorganisaties zijn ze partij en zullen dus een voor hun gunstige periode voorstellen.

De consumentenorganisaties bepalen wel de diverse levensduren wat zij voor de consumenten vinden gelden.
Zo hebben de fabrikanten voor computers een economische levensduur 3 jaar gesteld en vindt de consumentenbond dat dit voor consumenten 5 jaar behoort te zijn.

Er zijn verschillende termijnen:

- de garantieperiode. Dat is de periode waarin de fabrikant/winkelier garant staan voor de goede werking en in die periode wordt ook kosteloze reparatie of vervanging gedaan als er een defect optreed welke niet door de consument zelf veroorzaakt is (eigen schade).

- economische levensduur: is die periode waarin een product òf wordt afgeschreven òf die periode waarin het product economisch gezien niets meer waard is. Door de technische ontwikkelingen kan een product binnen een paar jaar economisch totaal niets meer waard zijn, doordat het product in die tijd door een ver door ontwikkelde product is vervangen.
Grafische kaarten bij computers en computerprocessoren zijn een goed voorbeeld van een product waarop een zeer korte economische levensduur zit.
Als een product dan kapot gaat is het dan vaak veel goedkoper om een totaal nieuw product te kopen.

- de gemiddelde levensduur: is de periode waarin een product gemiddelde meegaat. Voor de winkelier totaal niet van belang.

- de technische levensduur: is de periode waarin een product maximaal meegaat inclusief reparaties. Aan het einde van de technische levensduur is het product totaal versleten.

[alfatrion]

BBCS,

Je bent er weer allerlei off-topic zaken aan het bij slepen. Hier gaat het over de vraag wanneer een product non-conform is. En zelfs dat is enigsinds off-topic.

Volgens de Europese richtlijn is het zo dat de kopende partij voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij kenbaar dient te maken.

Nee, dat is niet zo. Artikel 2 lid 2 99/44EU kent vier onderdelen waaraan voldaan moet worden. Eén van die onderdelen zegt iets over bijzonder gebruik. Als de consument niets aangeeft hoeft het product niet geschikt te zijn voor enige bijzonder gebruik, maar de andere drie onderdelen gaan gewoon op.

Het product wat daaruit vloeit is gebaseerd op aan de ene kant de wensen en eisen van de koper en aan de andere kant de uitspraken van de fabrikant. De fabrikant bepaald van een product de producteigenschappen en het is aan de kopende partij om met die eigenschappen accoord te gaan.

Nee, koper en verkoper sluiten met elkaar een overeenkomst. De fabrikant is daarin geen partij.

Dit ook onwaar. Uit onderzoek van het Duitse C't magazine is gebleken dat de gemiddelde levensduur zo'n zes jaar is. BBCS doet dit vaak af als bepalen, maar in werkelijkheid is het onderzoeken en bewijs leveren. Dat is toch echt een recht van iedere partij.

Nog zo iets:
De technische levensduur is totaal niet van belang.

Dat gaat niet over technische levensduur, maar gemiddelde levensduur. Goed lezen

[BBCS]

Het product wat daaruit vloeit is gebaseerd op aan de ene kant de wensen en eisen van de koper en aan de andere kant de uitspraken van de fabrikant. De fabrikant bepaald van een product de producteigenschappen en het is aan de kopende partij om met die eigenschappen accoord te gaan.

Nee, koper en verkoper sluiten met elkaar een overeenkomst. De fabrikant is daarin geen partij.

Hou toch eens op met die hokjesmentaliteit.
De fabrikant is wel een partij.
De fabrikant produceert en fabriceert een product en brengt deze product op de markt.
De verkoper is niets anders dan een doorverkoper.
De verkoper wordt ook wel reseller genoemd.

De koper wilt een product kopen.
De koper gaat met zijn wensen en eisen naar de winkel.
De winkelier zoekt samen met de koper naar het product die bij zijn wensen en eisen past, met als leidraad de producteigenschappen welke door de fabrikant zijn opgegeven.

Je gaat geen product blind kopen en zeggen: daar moet hij maar tegen kunnen of die eigenschappen moet het product maar hebben.
Dan ben je wel heel dom en krankzinnig bezig.

Als je een product gaat kopen, dien je ten aller tijden de eigenschappen welke door de fabrikant zijn gegeven als leidraad te nemen.
Dus is de fabrikant wel degelijk een partij.

Dit ook onwaar. Uit onderzoek van het Duitse C't magazine is gebleken dat de gemiddelde levensduur zo'n zes jaar is. BBCS doet dit vaak af als bepalen, maar in werkelijkheid is het onderzoeken en bewijs leveren. Dat is toch echt een recht van iedere partij.

Nog zo iets:
De technische levensduur is totaal niet van belang.

Dat gaat niet over technische levensduur, maar gemiddelde levensduur. Goed lezen

[/quote]

Een citaat uit dat betreffende stuk:

Maar zelfs voor een bescheiden en efficiënt gebruikte thuis-computer bedraagt het energieverbruik gedurende de 6-jarige levensduur, meer dan het dubbele van de energie benodigd voor productie.
Het energieverbruik van een laptop is al snel 50 tot 80% lager dan dat van een desktop, maar een laptop is tevens een stuk lichter (1,1 tot 2 kg versus meer dan 8 kg voor een desktop). Zodoende mag men verwachten dat ook hier het energieverbruik gedurende gebruik bepalend is.
De gemiddelde levensduur van een PC in de Europese Gemeenschap is ongeveer 6 jaar (bron: C't 2003/21, p. 149).

Men heeft het dan over de technische levensduur.
Computers hebben een garantieperiode van 1 tot 3 jaar, economische levensduur van 3 jaar en de technische levensduur van 6 tot 10 jaar.

Echter, en ik blijf het zeggen: al zou de gemiddelde levensduur 6 jaar zijn, dan nog is de winkelier NIET verplicht om gedurende die 6 jaar garant te staan voor de goede werking en zeker niet dat hij een mogelijk defect uitsluit.

[alfatrion]

Hou toch eens op met die hokjesmentaliteit.

Hoe vind dat het zou moeten zijn is niet relevant. Ik houd me nu eenmaal bezig met wat er in de wet staat. Een overeenkomst komt tot stand op het moment dat een partij het aanbod van een andere partij accepteert. Het aanbod in deze wordt gedaan door de verkoper, de fabrikant heeft daar geen hand in. De aanvaarding gebeurt door de koper, en ook hier heeft de fabrikant geen rol in. Ergo, de fabrikant is geen partij in de overeenkomst tussen verkoper en koper.

Men heeft het dan over de technische levensduur.

Ik lees toch echt gemiddelde levensduur.

Maar zelfs voor een bescheiden en efficiënt gebruikte thuis-computer bedraagt het energieverbruik gedurende de 6-jarige levensduur, meer dan het dubbele van de energie benodigd voor productie.
Het energieverbruik van een laptop is al snel 50 tot 80% lager dan dat van een desktop, maar een laptop is tevens een stuk lichter (1,1 tot 2 kg versus meer dan 8 kg voor een desktop). Zodoende mag men verwachten dat ook hier het energieverbruik gedurende gebruik bepalend is.
De gemiddelde levensduur van een PC in de Europese Gemeenschap is ongeveer 6 jaar (bron: C't 2003/21, p. 149).

[BBCS]

Ik lees toch echt gemiddelde levensduur.

Een computerblad bepaald zeker niet de gemiddelde levensduur.

Daarnaast is het zo dat het blad uit 2003 komt en medio 2010 is de economische levensduur voor computers tussen 2 a 3 jaar en zeker geen 6 jaar.

Hoe dan ook, juridisch gezien heeft die gemiddelde levensduur totaal geen waarde.
De winkelier is namelijk niet verplicht om gedurende de gemiddelde levensduur garant te staan voor de goede werking en kun je als koper niet verwachten dat het product gemiddelde levensduur niet kapot zal gaan.

De diverse consumentenorganisaties beweren dat een product zonder problemen gedurende de gemiddelde levensduur mee behoort te gaan en als er dan een defect in de gemiddelde levensduur buiten de schuld om van de consument kapot gaat, dat de consument recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft.
Dat is echt totaal nonsens.

[alfatrion]

Jouw probleem is dat je niet leest wat anderen schrijven.

Uit onderzoek van het Duitse C't magazine is gebleken dat de gemiddelde levensduur zo'n zes jaar is. BBCS doet dit vaak af als bepalen, maar in werkelijkheid is het onderzoeken en bewijs leveren. Dat is toch echt een recht van iedere partij.

Het blad heeft de gemiddelde levensduur onderzocht en naar dergelijk bewijs luistert de rechter. Als je beweerd dat de kwaliteit zover achter uit is gehold deze nu inmiddels is gehalveerd dan zou het wel zo aardig zijn als je een bron bij geeft. Het blad heeft het onderzocht, en ik ken verder geen nieuwe bron. Ik geloof je in ieder geval niet zonder een bron.

Bewijslast is hier ook off-topic, dus daar ga ik eveneens niet op in.

Hoe dan ook, juridisch gezien heeft die gemiddelde levensduur totaal geen waarde.

Het is van invloed op de vraag of je gekregen hebt wat je mocht verwachten. Het product moet immers aan dezelfde kwaliteit en prestaties (gemiddelde levensduur is daar een eigenschap van) voldoen als producten van het zelfde soort. Het daarom juridisch relevant.

[BBCS]

Het is van invloed op de vraag of je gekregen hebt wat je mocht verwachten. Het product moet immers aan dezelfde kwaliteit en prestaties (gemiddelde levensduur is daar een eigenschap van) voldoen als producten van het zelfde soort. Het daarom juridisch relevant.

Het komt hierop neer dat de winkelier voor een computer dus garant moet staan voor de goede werking gedurende de 6 jaar en dat hij kosteloze reparatie of vervanging moet uitvoeren als het product binnen 6 jaar buiten de schuld om kapot gaat.

In de praktijk kan dat dus niet.

Stel voor dat de gemiddelde levensduur van een computer 6 jaar is.
Wat betekent dat dan in de praktijk?

Dat de consument gedurende die 6 jaar geen defecten hoeft te verwachten?
Dat de consument er vanuit kan gaan dat die computer zonder problemen 6 jaar mee behoort te gaan?

Ik vind het juist misleiding om de consument het gevoel te geven dat een computer zonder problemen 6 jaar mee behoort te gaan, en dat men ook niet vanuit hoeft te gaan dat de harde schijf binnen 6 jaar kan crashen!

Ik heb als monteur zijnde al vaker meegemaakt dat bij een harde schijf crash ik geen persoonlijke gegevens meer kon veiligstellen of terughalen en dat de persoonlijke foto's en filmpjes als verloren beschouwd moest worden.
Je ziet dan de klanten door de grond zakken van ellende.
Fijne consumentenorganisaties die maar beweren dat een harde schijf binnen 3 tot 6 jaar niet uit mag vallen of defect mag of behoort te gaan.
Daar hebben die klanten waarbij de harde schijf gecrashed is, totaal niets aan.

Je moet als koper ten aller tijden rekening houden dat het product zomaar van de ene op de andere moment kapot kan gaan.

Dat is de praktijk.

Welcome in the real world!

[kaarsje69]

Vroeger, tja ik wordt oud, kocht je producten, zoals een Bosch klopboormachine, die het nu nog altijd doet. Je kocht een tv, die lang meeging, een wasmachine, je kocht domweg kwaliteit, nu koop je toeters en bellen, wat stuk kan gaan en dat gaat het dan ook!

Dit is een weggooi maatschappij geworden, mensen mogen geen service meer verwachten, een koelkast die na drie jaar niet meer goed koelt, ach, zal wel goedkoop geweest zijn!
Het roest onder je vingers weg, vroeger kon je de koelkast gewoon met een nat doekje afnemen, is nu niet meer not done!

Ik heb een naaimachine staan, die 20 jaar oud is, een gasstel, waar geen spoortje roest op zit, gewoon een Atag, ik heb een kenwood mixer, nu 30 jaar oud en werkt nog steeds! Het is troep wat ze aan ons verkopen, ronduit troep!

Duurkoop en geen service!

[bussiness]

Ja en dat heeft de consument allemaal aan zichzelf te danken.

De consument wil teveel voor steeds minder geld maar wel met dezelfde kwaliteit, want de consumentenorganisaties houden de klant gewoonweg voor dat een goedkoper iets net zo lang meegaat dan een duurdere.

En de consument gaat dus voor het goedkoopste met het gevolg dat alle fabrikanten goedkope prut gaan verkopen, immers de klant is koning.

Maar achteraf mekkert die consument als het hardste.

[seagoing racer2]

Je gaat geen product blind kopen en zeggen: daar moet hij maar tegen kunnen of die eigenschappen moet het product maar hebben.
Dan ben je wel heel dom en krankzinnig bezig.

Je mag een product wel degelijk blind kopen. Zoals ik het topic begonnen ben . Een koffiezetter dient goed koffie te zetten en een vaatwasser dient de vaat te kunnen wassen.

Het is logisch dat je met de verkoper bespreekt wat het apparaat allemaal EXTRA kan, maar niet de basiszaken.

Betreffende levensduur.

In de discussie treedt heel duidelijk spraakverwarring op.
Wanneer is een product aan het einde van zijn levensduur?

Als reparatie onmogelijk, is of zo duur dat het economischer is om een nieuw apparaat te kopen. Het is wettelijk bepaalt dat dit een periode dient te zijn die je normaalgesproken mag verwachten voor dit product.

Het betekent echter niet dat het product gedurende zijn levensduur geen mankementen mag vertonen en geen reparatie nodig heeft. Dat is iets heel anders.

Garantie heeft niks maar dan ook niks met levensduur te maken. Garantie is de periode dat de verkoper garandeert dat je zonder reparatiekosten het product kunt gebruiken.

[BBCS]

Het betekent echter niet dat het product gedurende zijn levensduur geen mankementen mag vertonen en geen reparatie nodig heeft. Dat is iets heel anders.

Garantie heeft niks maar dan ook niks met levensduur te maken. Garantie is de periode dat de verkoper garandeert dat je zonder reparatiekosten het product kunt gebruiken.

Vertel dit aub dan ook aan de consumentenorganisaties en aan de "advocaat" van Tros Radar.

Zij beweren steeds het tegenover gestelde.

Als reparatie onmogelijk, is of zo duur dat het economischer is om een nieuw apparaat te kopen. Het is wettelijk bepaalt dat dit een periode dient te zijn die je normaalgesproken mag verwachten voor dit product.

Precies.
Als je als consument zijnde een koffiezet apparaat koopt, mag je er redelijkerwijs vanuit gaan dat die een x tijd meegaat.
Echter, zeggen sommige organisaties: heb je als consument recht op kosteloze reparatie of vervanging gedurende deze periode.

En dat is dus net niet wat de wetgever bepaald heeft.

De consumentenorganisaties willen een systeem waarin van te voren bepaald is hoelang dat een product probleemloos mee behoort te gaan en dat de consument in die periode (gemiddelde levensduur genoemd) totaal geen kosten voor eventuele reparaties behoort te betalen.

Zij beredeneren ook dat van een productgroep het product een x tijd gemiddeld meegaat, dus dit zonder problemen.
Dan mag je als consument zijnde er vanuit gaan dat het product in die tijd niet kapot behoort te gaan en gaat het product buiten de schuld van de consument kapot, dan komen alle kosten voor rekening van de winkelier, omdat het product dan non-conform is.
Dat beweren zij steeds.

En waar gaat het vaak in de diverse topics mis?
Dat de aanhangers en de dezelfde denkers als die consumentenorganisaties iets beweren, terwijl bij mij de wetboek en de Europese richtlijn als basis vormt.
En voila, de steeds de dezelfde terugkerende discussies.

[seagoing racer2]

De consumentenorganisaties willen een systeem waarin van te voren bepaald is hoelang dat een product probleemloos mee behoort te gaan en dat de consument in die periode (gemiddelde levensduur genoemd) totaal geen kosten voor eventuele reparaties behoort te betalen.

Volgens mij is dit een hersenschim van je.

Ik heb nergens gelezen dat een product gedurende zijn levensduur geen reparatiekosten mag veroorzaken.

Het gaat erom wat er kapot is.

Sommige onderdelen moeten de gehele levensduur kunnen volhouden, en van anderen is het logisch dat je die eerder vervangt.

[WillemV]

Het betekent echter niet dat het product gedurende zijn levensduur geen mankementen mag vertonen en geen reparatie nodig heeft. Dat is iets heel anders.

Garantie heeft niks maar dan ook niks met levensduur te maken. Garantie is de periode dat de verkoper garandeert dat je zonder reparatiekosten het product kunt gebruiken.

Vertel dit aub dan ook aan de consumentenorganisaties en aan de "advocaat" van Tros Radar.

Zij beweren steeds het tegenover gestelde.

Waar zeggen 'ze' dat dan? Url graag. Als je iets beweert, moet je het aantonen ook.

De ConsuWijzer zegt het in ieder geval wel 'goed', zoals het in de wet staat:

Is de garantieperiode voorbij?

Is uw product kapot en is de extra garantie of fabrieksgarantie voorbij? Dan hebt u nog steeds rechten. U kunt dan dus nog steeds met het product teruggaan naar de winkel. Let op: het moet dan wel gaan om een product dat ondeugdelijk is! U moet de verkoper uitleggen dat u het product normaal hebt gebruikt en dat het toch zomaar stuk is gegaan. U hebt dan recht op een gratis reparatie of een nieuw product. Als de winkel dat niet kan of niet wil, hebt u er recht op dat u uw geld terugkrijgt.

Let op

Hebt u een product lange tijd zonder problemen kunnen gebruiken voordat het kapot gaat? Dan kunt u niet meer al uw geld terug vragen. Dat is dan niet redelijk.
http://www.consuwijzer.nl/Ik_wil_advies ... tieperiode

De consumentenorganisaties willen een systeem waarin van te voren bepaald is hoelang dat een product probleemloos mee behoort te gaan en dat de consument in die periode (gemiddelde levensduur genoemd) totaal geen kosten voor eventuele reparaties behoort te betalen.

Wederom, graag bewijs.Volgens mij heb je het niet goed begrepen. Of je wil het niet begrijpen. Hier is op Trosradar al zoveel over geschreven.

[kaarsje69]

Ik verwacht van een product, dat als die kapot gaat, dat de reparatie kosten lager zijn dan dat het nog waard is!
Neem dit geval, is de mijne, een indeshit gekocht van 899, nu goedkoper, printplaat naar de wolkjes, nieuwe printplaat 500. Machine nog geen drie jaar oud, dus totall loss verklaard, enige reactie van de verkoper? Echt niet! Ik ben nog steeds in gevecht.

Id dit eerlijk naar de consument toe, ik vind van niet!

[seagoing racer2]

Ik verwacht van een product, dat als die kapot gaat, dat de reparatie kosten lager zijn dan dat het nog waard is!
Neem dit geval, is de mijne, een indeshit gekocht van 899, nu goedkoper, printplaat naar de wolkjes, nieuwe printplaat 500. Machine nog geen drie jaar oud, dus totall loss verklaard, enige reactie van de verkoper? Echt niet! Ik ben nog steeds in gevecht.

Dit is dus een mooi voorbeeld dat het apparaat niet voldoet aan de eisen die je er normaalgesproken van mag verwachten.

(Speciaal voor BBCS, even aannemende dat voor de koop de verkoper niet uitdrukkelijk heeft vermeld dat bij dit product de printplaten in zout water heben gelegen en daardoor ondeugdelijk zijn)

Een wasautomaat moet zeker 5-10 jaar mee kunnen zonder total-loss verklaard te worden. Een grote printplaat behoort niet zo snel kapot te gaan.

Enfin, gelijk hebben is nog iets anders dan gelijk krijgen

[bussiness]

Aannames en niks anders, dat kan jij met je vriend alfatrion alls geen ander.
Wat er in de wet staat wordt bij jullie 2 als zo is het gezien ondernemer heeft altijd ongelijk en dat is toch echt niet zo.

Een wasautomaat moet in jouw ogen en van consumentenorganisatisch zolang mee kunnen gaan grote Kolder en niks anders.

Je vergeet immers te vermelden dat dat niet berekend is op 4 a 5 x per dag een was draaien maar bv op 1 keer per week.
Het is o zo mooi om het wetboek erbij te pakken maar een printplaat ( en nee dat is echt geen grote ) kan gewoonweg slijten dat heeft 0,0 met non-conform te maken maar meer met slijtage.

Slijtage staat niet in de wet als non-conform alleen bij jullie 2.

Iets wat gebruikt wordt kan slijten, dat die print 500 euro kost is ook natte vingerwerk, ga naar een lokale reparateur toe en het is goedkoper geregeld.

Nergens in de wet staat dat een product zonder defecten zoveel jaar mee kan en moet gaan, dat is een utopie.

Er zitten nl nogal wat verschillen in wassen, de ene wast veel de ander weinig.
Je kan daar nl geen vaste termijn aanhangen.

Dit is dus een mooi voorbeeld dat het apparaat niet voldoet aan de eisen die je er normaalgesproken van mag verwachten.

(Speciaal voor BBCS, even aannemende dat voor de koop de verkoper niet uitdrukkelijk heeft vermeld dat bij dit product de printplaten in zout water heben gelegen en daardoor ondeugdelijk zijn)

Een wasautomaat moet zeker 5-10 jaar mee kunnen zonder total-loss verklaard te worden. Een grote printplaat behoort niet zo snel kapot te gaan.

Enfin, gelijk hebben is nog iets anders dan gelijk krijgen