Asociaal kom je op mij niet over, verre van.
Een paar honderd pagina's terug heb ik de vier fasen van een epidemie benoemd. Alles op slot gooien, de buitenwereld buiten houden hoort daarbij. Alles om zelf niet ziek te worden. Tijdelijk alles dicht is een normale reactie, maar de weg terug is te voorzichtig.
Zelf zijn we het overigens ook, omdat we er geen andere ziekte bij kunnen hebben. Hoe verder we herstellen, hoe meer we doen en hoe minder we ons aantrekken van allerlei knellende regels.
Veel beperkingen zouden er nu al af kunnen, wanneer het OMT zou adviseren los van alle bestaande, lopende onderzoeken elke twee weken een steekproef naar Zweeds of Oostenrijks voorbeeld te organiseren. Dan weet je echt hoe het virus zich verspreidt en wie nu wel of niet een hoog risico op een dramatisch verloop heeft. Minder beperkingen gaan goed samen met testen zonder voorwaarden, want je bent het meest besmettelijk op de dag voordat je klachten hebt en daarmee heeft het huidige testbeleid geen enkele basis of meerwaarde. De kosten van deze testen zijn altijd minder dan alle economische schade en tegelijk kun je de echte risicogroepen veel beter beschermen.
Je ziet mensen terugvallen. In de verpleeghuizen aan de eenzaamheid, in de gehandicaptenzorg onvoldoende stimulans, bij kinderen stilstand in de ontwikkeling of zelfs achteruit en in bedrijven of organisaties zorgt het volledig thuiswerken voor mensen, die ontsporen omdat ze te weinig contact met de collega's hebben, uit het team vallen.