16again schreef: ↑15 jul 2020 21:58
Maar als in een land afwijkende overlevingspercentages per regio worden vastgesteld, dan is het logisch dat naar een oorzaak gezocht wordt.
Zeker. Bij de relatie luchtkwaliteit - overlevingskansen val ik alleen over het benadrukken van de luchtkwaliteit als factor, terwijl iedereen met een minimale hoeveelheid gezond verstand er zo nog andere factoren bij kan bedenken:
- symptomen niet goed herkennen
- niet iedereen testen
- in deze gebieden sowieso meer mensen met aandoeningen aan de luchtwegen (Rijnmond)
- hoge bevolkingsdichtheid, daarmee snellere verspreiding van een virus en sneller overbelasting van de ziekenhuizen (New York)
Enzovoort.
Als je al oorzaken wilt vinden, dan begint het met een brede benadering en moet je overal induiken, niet 1 aspect naar voren halen en dat als werkelijke oorzaak verkopen.
hebra98 schreef: ↑15 jul 2020 23:20
Men dacht dat er blaasjes o.i.d. ontstonden in de longen terwijl er nu word gesuggereerd dat de trombose bij de longen als gevolg had dat er niet voldoende zuurstof kon worden getransporteerd door deze propjes.
Hier spelen drie dingen door elkaar een rol.
Covid19 begint bij de meesten met een ontstekingsreactie in de longen, waardoor er een soort van littekenweefsel ontstaat. Dat wordt langzaam afgebroken, zodra het virus op die plek is uitgeraasd. Afvoer gaat via de bloedbaan en daarom wordt het vooralsnog trombose genoemd.
Tegelijk zorgt de lagere capaciteit van de longen voor minder zuurstof in de bloedbaan, waardoor alle organen minder goed werken of zelfs uitvallen.
Op een intensive care met kunstmatige beademing komt hier nog de langdurige, kunstmatige coma-toestand bij, veroorzaakt door de toegediende slaapmiddelen.
Deze drie samen spelen een rol bij het ziekteverloop en de kansen op herstel. Onderzoek is lastig, want vrijwel alle IC-patiënten met Covid19 hebben nog iets anders onder de leden, waardoor artsen moeten gokken welke behandelmethode het beste is voor de patiënt.
witte angora schreef: ↑16 jul 2020 07:09
In dit artikel wordt uitgelegd dat Corona-patiënten die niet op zijn genomen een langere herstelweg hebben dan degenen die wel zijn opgenomen.
Dit is ook een gevolg van 'genezen verklaard' en dan zo naar huis worden gestuurd, zonder nazorg, want je bent niet opgenomen geweest en daarmee onder de radar.
Wij hebben die begeleiding wel en het maakt verschil. Mentaal hebben we ons nu ingesteld op 7 jaar hersteltijd en verder ...
Diëtist heeft ons een krachtvoerdieet aanbevolen, inclusief multivitaminenpillen (die elders op dit forum als overbodig worden afgedaan). Fysiotherapeut checkt alle spiergroepen met een primaire focus op de spieren van borstkas en buik. Internist en longarts kijken elke week vol spanning naar de uitslagen van de bloedtesten en scans/foto's. Verder spreken we onze artsen in Kroatië nog elke week en daar komen meestal één of twee punten uit, waar we met de artsen in het ziekenhuis verder over praten.
Op het werk van mijn man staat nu in de vergaderzaal een veldbed, zodat hij tussendoor even kan slapen. Sinds half juni zijn het twee bedden, want er is nog iemand, die af en toe omvalt, eveneens ex-Covid19. Zelf heb ik geen vaste werktijden, wel plan ik voor alle bedrijfsbezoeken veel meer tijd in. Het blokrooster voor zoon en zijn klas is ook zo opgesteld, dat iedereen tussen de blokken door genoeg tijd heeft om uit te rusten - een deel klassikaal, een deel individueel en daarna pauze tot het volgende blok en de bedoeling is om dit schema in het nieuwe schooljaar vol te houden. Verder hulp bij de huishouding, via vrienden een goede schoonmaker gevonden, die niet zo bang is aangelegd, maar durft.
Het blijft een proces van vallen en opstaan. Wat we niet meer konden, lukt soms weer, daarna twee weken niet en dan opeens weer wel en definitief. Met zoiets als 400 meter lopen in zes minuten zonder totaal op te zijn, zijn we al erg tevreden. We leven, wel langzamer dan vroeger, en meer zit er momenteel niet in.
