Niet persé, er zijn ook bedrijven waar de medewerkers via een STAK de aandeelhouders zijn. Dat is nog relatief zeldzaam, maar zorgt er wel voor dat iedereen profiteert van resultaten, en een CEO geen koning is van een koninkrijk.
Maar goed, we dwalen af door mijn schuld. Nu blijkt dat de organisatie van onze gezondheidszorg niet pandemie-proof is, of niet gedimensioneerd is op zo'n calamiteit.
Is dat de schuld van de overheid, deels zeker, echter is er vanuit elke branche wel zo'n doemscenario. Als die uit de mijne, de ingenieursbranche, werkelijkheid zou worden, en je van Haarlem naar Amsterdam moet zwemmen omdat de dijken zijn bezweken over die 1 in duizend jaar kans op een storm die te heftig is, en waar al jaren voor gewaarschuwd wordt, dan was het applaus voor de medewerkers van RWS en de waterschappen geweest, en niet voor de zorg.
Ik bedoel maar te zeggen, als ze beleid en maatregelen boetseren op alle worst-case scenario's, wordt het onbetaalbaar, en het land onbestuurbaar op elk niveau. Ik denk dat je als burger toch ergens in moet kunnen schikken, in ons land hebben we veel vrijheid en zeggenschap, ten koste van daadkracht en verantwoordelijkheid. In bijvoorbeeld Zuid-Korea is privacy wat meer ondergeschikt, en wordt een sterke leider gevolgd. Dat levert dan weer een soort eng duopoly tussen de grote bedrijven ("chaebol") en de overheid, wat ook negatieve kanten kent.
