Radar schreef: ↑27 sep 2021 15:23
Een veelbesproken onderwerp op ons forum: het SprintPlan van Aegon en de schikking die ConsumentenClaim met Aegon trof. Veel gedupeerden zijn diep teleurgesteld in de uitkomst van deze schikking en vinden dat het totaal geen recht doet aan de persoonlijke omstandigheden van dit geval. Is dit herkenbaar voor jou?
In de uitzending van 27 september werd dit onderwerp behandeld. Je kunt de uitzending hier terugkijken:
https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/ ... printplan/
Vallen, opstaan en weer doorgaan
Vijftien jaar na de Duisenberg-Regeling heeft Dexia vorig jaar geprobeerd eenzelfde schikking te treffen als Aegon met ConsumentenClaim, voor een fooi van hooguit € 500. Ik ben daar niet op ingegaan, waarna Dexia een aantal proefprocedures is gestart om het boek zonder vergoeding te kunnen sluiten. Met de huidige richtlijnen van de Hoge Raad, krijgt Dexia echter het deksel op de neus en moet alsnog de volledige netto inleg vergoeden!
Met alleen het aanvraagformulier, de overeenkomst en het relaas van de klant, vond eerder al
gerechtshof Arnhem op 20 december 2022 in ECLI:NL:GHARL: 2022:10949 dat advisering door
SpaarAdvies daarmee
voldoende was bewezen. En SpaarAdvies adviseerde ook Spaarbeleg SprintPlan met gekoppelde RenteRekening!
In mijn verst gevorderde zaak tegen Aegon hebben we vooralsnog aan het kortste eind getrokken, over een SprintPlan op advies van tussenpersoon VKB Barneveld. Na eerst tevergeefs pogingen bij Kifid om de klacht tegen Aegon inhoudelijk behandeld te krijgen, oordeelde
gerechtshof Leeuwarden op 10 januari 2023 in ECLI:NL:GHARL: 2023:267 dat -
ondanks het gefaxte aanvraagformulier, reclame, brieven, website en het relaas van de klant -
onvoldoende bewijs was geleverd voor de advisering (zie rechtsoverweging rov. 3.15).
Lichtpuntje: geen verjaring!
Wat betekent dit verder voor Aegon Spaarbeleg SprintPlan?
Is het allemaal voor SprintPlan kommer en kwel? Absoluut niet, alleen kwamen de uitspraken van ’s-Hertogenbosch en Arnhem-Leeuwarden over SpaarSelect, SpaarAdvies en vele anderen pas na onze hoorzitting, waardoor we ze niet net als bij Dexia hebben kunnen benutten voor pleidooi. De gehele rechtsgang heeft ons vele uren en ca. € 6.000 gekost, wat gelukkig in twee rondes via donaties van zo’n 60 gedupeerden voor een deel kon worden gefinancierd. Met de kanttekening dat bijvoorbeeld de Facebookgroep ‘
Sprintplandeelnemers gaan door’ inmiddels uit maar liefst 235 leden bestaat…
De kost gaat voor de baat uit. Ook een verloren individuele zaak is een leermoment en geeft altijd weer nieuwe aanknopingspunten hoe we beter kunnen/moeten procederen. De vele jurisprudentie over Dexia in 2023 heeft mij ertoe gezet om toch in cassatie te gaan bij de Hoge Raad, op eigen kosten. Gelukkig met dezelfde voortreffelijke cassatieadvocaat als tegen Dexia, zijn we inmiddels wel weer bijna € 10.000 verder. Aangezien deze proefprocedure pas eind 2023 een vervolg krijgt met op z’n vroegst een uitspraak in 2024, heb ik ondertussen toch bij Aegon/ASR met enkele (redelijk) complete dossiers alvast een aantal nieuwe claims ingediend in lijn met de Hoge Raad.
Hoop doet leven: onlangs moest ‘ons’
gerechtshof Arnhem-Leeuwarden op 18 juli 2023 in ECLI:NL:GHARL: 2023:6107 over Dexia terugkomen op een
bindende eindbeslissing uit 2021 dat evenals bij ons SprintPlan
onvoldoende bewijs zou zijn geleverd voor advisering. Het hof moet nu toch oordelen dat op basis van de nieuwe richtlijnen van de Hoge Raad er toch
wél voldoende bewijs is.
Met alleen het aanvraagformulier, de overeenkomst en het relaas van de klant.
2.3. Het hof stelt voorop dat slechts in uitzonderlijke gevallen teruggekomen kan worden van een bindende eindbeslissing; de rechter die in een tussenuitspraak een of meer geschilpunten uitdrukkelijk en zonder voorbehoud heeft beslist, is hieraan in beginsel gebonden in het verdere verloop van de procedure. Deze regel geldt echter niet onverkort. De eisen van een goede procesorde brengen mee dat de rechter aan wie is gebleken dat een eerdere door hem gegeven, maar niet in een einduitspraak vervatte eindbeslissing berust op een onjuiste juridische of feitelijke grondslag, bevoegd is om, nadat partijen de gelegenheid hebben gekregen zich daarover uit te laten, over te gaan tot heroverweging van die eindbeslissing, om te voorkomen dat hij op een ondeugdelijke grondslag een einduitspraak zou doen.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald! Nu SprintPlan nog...