[ archief ] Welk kredietgrensbedrag is (wanneer) maatgevend in WCK??

[jeanjean]

Zie vonnis LJN AS 7348 Den Haag d.d. 16-02-2005,
publ. dat. 22-03-2005

datum aankoop 25 -02 2000
aankoopbedrag 39.058,11 euro = FL 86.072,75
kredietgrens Wck destijds FL 50.000,--

12. [gedaagde] heeft ook een beroep gedaan op de nietigheid van de overeenkomst in op grond van strijd met de Wet op het Consumentenkrediet (Wck). Hij stelt daartoe onder meer dat Dexia geen vergunning ingevolge die wet bezat ten tijde van het aangaan van de overeenkomst en een aantal vormvoorschriften van de Wck heeft verzuimd. Dexia stelt dat dit verweer in strijd is met het rechtszekerheidsbeginsel omdat zij bij het aangaan van de overeenkomst geen rekening behoefde te houden met de mogelijkheid dat de Wck nadien op dit soort transacties van toepassing zou worden geacht. De discussie hierover is complex en nog niet voldoende uitgekristalliseerd in literatuur en jurisprudentie. Gelet op hetgeen Dexia heeft aangevoerd omtrent het rechtszekerheidsbeginsel, voormelde eigen schuld van [gedaagde], èn zijn erkenning dat hij wist dat hij zijn inleg kon verliezen, is de kantonrechter van oordeel dat, veronderstellenderwijs aannemende dat van nietigheid [lees: (gedeeltelijke) vernietigbaarheid, vide artt. 3:40 lid 2 en 3:41 BW] ingevolge de Wck of anderszins sprake is, de gevolgen daarvan naar billijkheid behoren te worden beperkt tot hetgeen hiervoor is overwogen met betrekking tot de verdeling van het geleden nadeel.

Dus Wck toch ook hier van toepassing?, ondanks kredietgrensoverschrijding, waar ander rechters kort door de bocht oordelen in andere vonnissen dat Wck boven fl 50.000,-- niet van toepassing is. ( zie andere topic hierover, door mij geopend en van zeer waardevol commentaar voorzien door okerene en job 68

zie vonnis LJN: AS 7265 Zwolle d.d. 09-02-2005
publ.dat. 10-03-2005

2.3
[gedaagde] heeft voorts aangevoerd, kort samengevat, dat op grond van diverse bepalingen uit de Wet op het Consumentenkrediet (WCK) de overeenkomst nietig c.q. vernietigbaar is.
Dit verweer gaat niet op. Artikel 3 van de WCK geeft een maximumkredietsom aan waarboven de WCK niet geldt. Ten tijde van de totstandkoming van de onderhavige overeenkomst bedroeg dat maximumbedrag f 50.000,00, terwijl het totale bedrag waarvoor de onderhavige aandelen zijn aangekocht (het krediet dus) f 52.741,94 beliep. Dit brengt met zich dat de WCK niet van toepassing is op de onderhavige overeenkomst. Nu de WCK de werking van die wet uitdrukkelijk buiten toepassing verklaart bij overschrijding van het maximumbedrag, bestaat er evenmin ruimte –anders dan door [gedaagde] wordt voorgestaan- voor analoge toepassing van de bepalingen uit die wet.

JJ

[trudy]

Mocht Dexia hier bestrijden dat de WcK van toepassing is, omdat het bedrag de grens teboven gaat, zou ze dus indirect toegeven dat de WcK beneden dat bedrag WEL van toepassing is.

[jeanjean]

Het is inderdaad zo dat bij de uitspraken inzake de "Wck boven de FL 50.000,-" gevallen niet Dexia deze stelling betwist met de kredietgrens als argument , maar dat de rechter telkens deze uitspraak doet met dit als argument.
Dexia zal hiervoor wel een juridische reden hebben, omdat bij alle andere verweren Dexia alles uit de kast haalt om de stellingnamens van de gedupeerden onderuit te halen c.q. te weerleggen.
Bij de "Wck boven de FL 50.000,-" gevallen weerspreekt Dexia enkel en alleen het in strijd zijn met het rechtzekerheidsbeginsel.
Waarom komt Dexia niet met dit argument en laat Dexia dit telkens aan de rechters over???

De ene rechter gaat kort door de bocht ( zie Zwolle) en de andere (Den Haag) zet een hele boom als betoog op met als slotsom dat de gevolgen hetzelfde zijn. Waaruit ik dan weer concludeer dat de WCK dus ook boven de Fl 50.000,- grens van toepassing moet zijn.

Waarom deze handelwijze???? Wie weet daarop iets zinnigs te zeggen????

JJ

[trudy]

en nog eentje

heb nog niet alles gekopieerd

up

[Okerene]

MAXIMALE KREDIETGRENS BEDOELD VOOR AFWIJKENDE KREDIETOVEREENKOMSTEN

Bij de Europese richtlijn betreffende consumenten kredieten geeft men een reden op waarom kredieten boven de maximale kredietgrens niet onder de Wck vallen:

Overwegende dat kredietovereenkomsten betreffende zeer grote bedragen vaak afwijken van de gewone overeenkomsten op het gebied van het consumentenkrediet; dat de toepassing van de bepalingen van deze richtlijn op overeenkomsten betreffende zeer kleine bedragen zowel voor de consument als voor de kredietgever onnodige administratieve lasten zou meebrengen; dat daarom overeenkomsten boven of beneden welomschreven financiële grenzen van de richtlijn moeten worden uitgesloten;

Elke rechter kan echter zien dat in de praktijk bij aandelenleasekredieten de contracten met een kredietbedrag groter dan de maximale kredietsom deze eigenlijk helemaal niet afwijken van kredieten met een bedrag onder de maximale kredietgrens. Het is niet zo dat alleen maar vanwege het feit dat het kredietbedrag lager is deze kredieten vallen onder de bescherming van de Wck. In principe is het doel van de Wck elke consument die met kredieten te maken krijgt te beschermen (ongeachte de grootte van het te verstrekken krediet):

(van de AFM site)
Het doel van de Wck is het beschermen van kredietnemers tegen mogelijk onoorbare of ondeskundige praktijken van beroeps- of bedrijfsmatige kredietgevers. De consument dient te worden voorzien van relevante kennis opdat hij op rationele gronden een kredietbeslissing kan nemen. Een eventueel verstrekt krediet dient qua aard en omvang te passen bij zijn inkomsten- en uitgavenpatroon en op redelijke voorwaarden te zijn verleend.

Ook is de toepassing van de bepalingen van de Wck voor hogere kredieten niet anders dan bij aandelenleasekredieten onder de grens en staan dus daarbij niet in de weg om die eveneens onder de Wck te laten vallen. Het zijn dus helemaal geen bijzondere (afwijkende) kredieten, ALLEEN HET BEDRAG IS HOGER. Als het bedrag dan niet in de weg staat of buiten beschouwing kan worden gelaten, is er geen (onderling) verschil en de maximale kredietgrens niet noodzakelijk gebleken.

Nu de wetgever kennelijk bedoelde alleen bijzondere (afwijkende) kredieten (met zeer grote bedragen) van de Wck uit te sluiten, zonder hierbij een nadere omschrijving van te geven (aandelenleaseproducten waren er toen ook nog niet), werkt de letterlijke tekst van de Wck de bescherming van de consument nu tegen bij aandelenleasekredieten groter dan de maximale kredietgrens, hetgeen niet de bedoeling kan zijn.

Ook Job68 gaf hierover het volgende aan:

..Men had daarom wellicht beter het soort overeenkomsten kunnen omschrijven, die niet onder de Europese richtlijn behoren te vallen, dan een maximale kredietsom vast te stellen. Nu vallen overeenkomsten, die kennelijk niet bijzonder zijn en daarmee eigenlijk onder de Europese richtlijn zouden moeten vallen, juist buiten de boot.

Helaas zijn wij geen rechters maar hebben hiermee wel een onvolkomenheid van de wet aangegeven. Wellicht dat kundige juristen en rechters hierover willen nadenken. We zijn echter niet de enigen die grote vraagtekens bij deze maximale kredietgrens zetten. Ook de regering is hierover al bevraagd.

Laten we daarom eens een verslag over deze maximale kredietsom bestuderen.
http://www.nieuwsbank.nl/inp/2000/03/0306R075.htm
26971000.004 verslag wijz. art. 3 wet op het consumentenkrediet
Gemaakt: 13-3-2000

"[...] De leden van de PvdA-fractie vragen waarom de grens van fl. 50.000 wel blijft bestaan voor een aantal andere voorschriften die buiten het Besluit Kredietaanbiedingen vallen. Zij doelen dan onder meer op beperkingen van het pandrecht, regels voor het opzeggen van het krediet door de kredietgever, en limiteringen voor de provisiebetalingen uit het Besluit provisie kredietbemiddeling. Ligt het niet meer voor de hand de grens van fl. 50.000 geheel op te heffen door middel van het schrappen van artikel 3, eerste lid? Kan de regering hierop ingaan?

Waarop is de grens van fl. 50.000 gebaseerd, afgezien van de Europese Richtlijn nr. 87/102/EEG? Wordt verondersteld dat de kredietnemer alerter zal zijn bij bedragen hoger dan fl. 50.000. De leden van de PvdA-fractie betwijfelen dit, en menen dat de bescherming van de consument dan even goed geregeld zou moeten worden, aangezien de mogelijke financiële gevolgen dan juist nog groter zijn. Kan de regering hierop ingaan?

[....] De leden van de CDA-fractie kunnen zich vinden in de voorliggende wetswijziging, die ten doel heeft de transparantie van de markt voor consumentenkredieten boven de 50.000 gulden op dezelfde leest te schoeien als die voor kredieten lager dan dit bedrag. Deze leden hebben echter twee vragen.

(1) Bij bedragen boven de 50.000 gulden zullen doorgaans zekerheden worden gevraagd. Is het raadzaam deze op te nemen in de aanbiedingen?
(2) De bedoelde wetswijziging heeft uiteraard alleen betrekking op Nederland.

Nu binnen afzienbare tijd de euro wordt ingevoerd, komt het deze leden voor tot harmonisatie te komen van de voorwaarden van kredietaanbieding in euro's. Zo niet, dan kunnen minder scrupuleuze kredietaanbieders snel de dans ontspringen. Van consumentenbescherming is dan geen sprake meer, wel van oneerlijke concurrentievervalsing. Is de regering voornemens zich in te zetten voor een aanpassing van Europese richtlijnen ter zake? [...]

Het is aan te raden het gehele verslag goed na te lezen. Wat is de reden dat de maximale kredietgrens toch in de Wck is gebleven, terwijl het toch meer voor de hand lag de grens van 50.000 gulden geheel op te heffen.

Ligt het niet meer voor de hand de grens van fl. 50.000 geheel op te heffen door middel van het schrappen van artikel 3, eerste lid?

Okerene

[jeanjean]

Let op:

Vonnis van de rechtbank Almelo
zaaknummer: 64889 ha za 04-589
datum.uitspraak:vonnis: 22 juni 2005

aandelenlease-overeenkomst genaamd Winst
VerDriedubbelaar d.d. 29 maart 2000 onder contractnummer 744.....

Het totaal van het aankoopbedrag van de in de overeenkomst betrokken aandelen
bedraagt € 38.931,42, het totaal van de te betalen rente tijdens de looptijd van 36 maanden
van deze overeenkomst bedraagt € 8.168,76, derhalve de totaal overeengekomen (lease-)som
een bedrag van € 47.100,18.

De beoordeling in conventie en reconventie
Wet op het consumentenkrediet (WCK)
De rechtbank is van oordeel dat de onderhavige aandelenlease-overeenkomst zodanige
kenmerken van kredietverlening omvat, dat bepalingen van de Wet Consumenten Krediet vantoepassing zijn, welke wet mitsdien (door de rechtbank ook ambtshalve) is toe te passen.

Als gevolg van de nietigheid van de overeenkomst is de rechtsgrond die ten grondslag
lag aan de wederzijds verrichte prestaties, (met terugwerkende kracht) daaraan komen te
ontvallen. Hetgeen ter uitvoering van de overeenkomst is betaald, dient als onverschuldigd in
beginsel te worden terugbetaald (art. 6:203 lid 1 BW).

Datum kredietsom 29 maart 2000, kredietsom ( hoger dan fl 50.000,--) nl. euro 38.931,42 en rechter verklaard toch Wck van toepassing????????

Wie oh wie reageerd serieus en inhoudelijk relevant, waar we iets aan hebben??

BVD

afz Jeanjean

ps overigens komt deze gedupeerde er 3.851 euro ( minus zijn advocaatkosten ca ) beter vanaf dan met de zgn Duisenbergschikking.

[jeanjean]

Even haaks op het bovengenoemde:

Rechtbank Den Bosch:
LJN: AT 9576 d.d. 19-07-2005 rolnr. CO401721/RO

"Het hof stelt ambtshalve voorop dat ook indien er veronderstellenderwijze van uit wordt gegaan dat de onderhavige overeenkomst een krediettransactie in de zin van artikel 1 WCK betreft, de WCK niet geldt voor deze overeenkomst omdat de daarbij overeengekomen kredietsom (de leasesom ad f. 104.221,62) meer dan f. 50.000,-- bedraagt (zie artikel 3 WCK zoals dat luidde ten tijde van het sluiten van de overeenkomst).

JJ

[trudy]

Dus als je meer dan fl. 50.000 aan krediet krijgt, ben je aan de goden overgeleverd, want dan is de WcK niet van toepassing, ook al heb je geen cent te makken en hebben ze je zoveel krediet aangesmeerd.
Hoef je dan ineens niet meer beschermd te worden?

Waar is hier de logica?

[Janny]

jeanjean.

In aanvulling op het laatste, betekend het dat Dexia zich niet gehouden heeft aan normaal gedrag om een zekerheidstelling te eisen indien er bedragen boven de WCK grens geleend worden.( zie maar bij een hypotheek, waar het onderpand, het huis, waarvan normaal gesproken de waarde niet minder dan het hypotheek bedrag zal zijn. Maar daar wordt dan ook vooraf een risico analyse verricht om duidelijkheid aan de hypotheekgever te verschaffen. In sommige gevallen bij voldoende inkomensgarantie zal men een tophypotheek kunnen afsluiten.

Zij Dexia hebben bewust risico's opgezocht om maar zoveel mogenlijk geld uit te kunnen lenen.zonder de risico analyse uit te voeren.
Zij hebben dus voor de klant opzettelijk overantwoorde risico's gecreeërd.en voor zichzelf, die ze vervolgens op ons trachten af te wentelen.

Hierop aansluitend ontwikkeld de Nederlandse Regering ook de wet voor een maximum rente percentage op koop op afbetaling.

Door torenhoge rente percentages te vragen zoals ook Dexia doet, calculeerden ze reeds in dat er velen waren die door de financieële mand zouden vallen. En door die hoge rente's waren ze op voorhand verzekerd van voldoende opbrengst.

Dexia heeft vele, vele wetten en morele regels met voeten getreden.
Janny

[croosjes]

trudy, WCK per contract. Dus een andere contract met een lagere bedrag. Als deze er is bij dezelfde gedupeerde kan dus wel onder de wck vallen.

Vrgr.Andre

[Idaho]

Dexia heeft vele, vele wetten en morele regels met voeten getreden.
Janny

Misschien dat je deze vele vele vele wetten even kunt opsommen janny, dat zou ons gedupeerden natuurlijk een stuk verder helpen, anders is het maar weer gissen en daar komen weer onduidelijkheden uit voort.

oh en vergeet de morele regels niet, ook goed om te weten voor een eventuele rechtzaak die nog moet aanvangen.

[ronald101]

trudy, WCK per contract. Dus een andere contract met een lagere bedrag. Als deze er is bij dezelfde gedupeerde kan dus wel onder de wck vallen.

Croosjes, is dat vragend bedoeld if is het de werkelijkheid dat indien je een meerdere contracten hebt met een totaal crediet van meer dan 50.000 gulden maar elk afzonderlijk minder dan 50.000 gulden dat het toch onder de WCK zal vallen?[/quote]

[croosjes]

ronald101, een proces wordt gevoerd per contract en niet hoeveel krediet je gebruikt heeft. Dus al zou je twintig contracten hebben en tegelijk in één proces dit aanvoeren dan wordt er per contract bekeken of dit onder de WCK valt. Voor de goede orde 1x contract boven de Wck grens en 19 contracten die er wel onder deze wet valt(dus bedrag per contract).

Legiolease heeft ook gedupeerden bijvoorbeeld meerdere contracten laten afsluiten met een totaal waarden van €50,000 dus 5x€10,000


Vrgr.Andre

[Captain-America]

Korte opmerking, in aanvulling op hetgeen hier gestelt wordt inzake de WCK.

De WCK, hoe gek het ook mogen klinken, heeft het inderdaad over een maximumbedrag. Gedupeerden met een contract boven dit maximumbedrag worden daardoor, al kan dit per rechtbank verschillen, anders behandeld.

Het is echter niet correct om te stellen dat de WCK dan helemaal niet meer van toepassing zou zijn. Dankzij de zeer interessante leerzame bijdragen van Job68, Okerene, IWEBD, JeanJean, en al wie ik in de haast, is al laat he vergeten ben te melden, waarvoor bij voorbaat mijn excuses hiervoor, al eens in here besproken, zie hieronder:

Job68 Geplaatst op 12 Mrt 2005 18:28 door Job68
--------------------------------------------------------------------------------
Captain America,

In de vraag van Elias ging het om een hoofdsom van 24443,31 gulden. De hoofdsom is het bedrag dat als kredietsom moet worden gezien. Dit bedrag is nog onder de grens van 50.000 gulden, zoals bij het aangaan van de overeenkomst gold. De rentebedragen die daarbij komen, moeten dus niet meegerekend worden. Wanneer er niet wordt afgelost op de kredietsom, betaal je gedurende 5 jaar een flink bedrag aan rente. Zou dit gebeuren voor een periode van 20 jaar, dan is het totale bedrag aan rente nog veel groter. De totale leasesom komt dan boven de grens van 50.000 gulden uit. De totale leasesom is echter de kredietsom plus de betaalde rente. De kredietsom bedraagt nog steeds 24443,31 gulden en blijft daarmee onder de grens van 50.000 gulden.

Wat nu als de kredietsom boven de maximale kredietsom komt? De Wck is dan inderdaad niet meer van toepassing, met uitzondering van artikel 26. De redenering die ten grondslag ligt aan een maximale kredietsom in de Europese richtlijn staat hieronder.

De Europese richtlijn betreffende consumenten kredieten stelt het volgende:

Quote:
Overwegende dat kredietovereenkomsten betreffende zeer grote bedragen vaak afwijken van de gewone overeenkomsten op het gebied van het consumentenkrediet; dat de toepassing van de bepalingen van deze richtlijn op overeenkomsten betreffende zeer kleine bedragen zowel voor de consument als voor de kredietgever onnodige administratieve lasten zou meebrengen; dat daarom overeenkomsten boven of beneden welomschreven financiële grenzen van de richtlijn moeten worden uitgesloten;


Hierin wordt gesteld dat kredietovereenkomsten die zeer grote bedragen betreft vaak afwijken van de gewone overeenkomsten die bij consumentenkredieten worden afgesloten. Daarom moeten overeenkomsten boven een bepaalde grens worden uitgesloten van de richtlijn en daarmee dus de Wet op het consumentenkrediet.

Artikel 2, lid f stelt de minimum en maximum bedragen vast.

Quote:
...
f) kredietovereenkomsten waarbij het om bedragen van minder dan 200 of meer dan 20 000 Ecu gaat;
...


Deze bedragen zijn in de loop van de tijd aangepast. Okerene heeft dit heel overzichtelijk weergegeven in zijn posting.

De tekst van de Europese richtlijn gaat er vanuit dat kredietovereenkomsten waarbij de bedragen boven de maximale kredietsom komt, bijzondere overeenkomsten zijn, zonder erbij te vermelden om wat voor soort overeenkomsten het dan moet gaan. Er is nooit vanuit gegaan dat sommige banken een krediet zomaar zouden verstrekken. Toen de Europese richtlijn werd ingesteld was er nog geen sprake van aandelenlease overeenkomsten.

De Europese richtlijn laat hier naar mijn mening een zwakte zien. Een aantal rechters is van mening dat aandelenlease onder de Wck valt. Deze overeenkomsten hebben dezelfde eigenschappen als de overeenkomsten waarvan op grond van de hoogte van het krediet moet worden besloten dat deze niet onder de Wck zouden moeten vallen. Wanneer het bedrag buiten beschouwing wordt genomen is er dus niets bijzonders met deze overeenkomsten. Naar mijn mening is het vaststellen van een grens in de hoogte van de maximale kredietsom bedoeld om bijzondere overeenkomsten uit te sluiten van de Europese richtlijn en daarmee de Wck. Men had daarom wellicht beter het soort overeenkomsten kunnen omschrijven, die niet onder de Europese richtlijn behoren te vallen, dan een maximale kredietsom vast te stellen. Nu vallen overeenkomsten, die kennelijk niet bijzonder zijn en daarmee eigenlijk onder de Europese richtlijn zouden moeten vallen, juist buiten de boot.

Hopelijk schept dit wat meer duidelijkheid.

Met vriendelijke groeten,
Hans Aartsen

[pewi]

Trudy;

Dus als je meer dan fl. 50.000 aan krediet krijgt, ben je aan de goden overgeleverd, want dan is de WcK niet van toepassing, ....
....Hoef je dan ineens niet meer beschermd te worden?
Waar is hier de logica?

Ik kan mij jouw gedachtengang heel goed voorstellen. Je mag geen kredieten verstrekken (zonder vergunning) tot een bepaald bedrag. Als er hogere kredieten worden verstrekt, dan blijkt deze vergunning ineens niet meer nodig te zijn. Zou het andersom zijn geweest, dan was dit logischer geweest.
Vrgr Pewi.

[jeanjean]

Ergens in Almelo denkt men daar toch anders over:

Vonnis van de rechtbank Almelo
zaaknummer: 64889 ha za 04-589
datum.uitspraak:vonnis: 22 juni 2005

aandelenlease-overeenkomst genaamd Winst
VerDriedubbelaar d.d. 29 maart 2000 onder contractnummer 744.....

Het totaal van het aankoopbedrag van de in de overeenkomst betrokken aandelen
bedraagt € 38.931,42, het totaal van de te betalen rente tijdens de looptijd van 36 maanden
van deze overeenkomst bedraagt € 8.168,76, derhalve de totaal overeengekomen (lease-)som
een bedrag van € 47.100,18.

De beoordeling in conventie en reconventie
Wet op het consumentenkrediet (WCK)
De rechtbank is van oordeel dat de onderhavige aandelenlease-overeenkomst zodanige
kenmerken van kredietverlening omvat, dat bepalingen van de Wet Consumenten Krediet vantoepassing zijn, welke wet mitsdien (door de rechtbank ook ambtshalve) is toe te passen.

Als gevolg van de nietigheid van de overeenkomst is de rechtsgrond die ten grondslag
lag aan de wederzijds verrichte prestaties, (met terugwerkende kracht) daaraan komen te
ontvallen. Hetgeen ter uitvoering van de overeenkomst is betaald, dient als onverschuldigd in
beginsel te worden terugbetaald (art. 6:203 lid 1 BW).

kredietsom hoger dan 50.000 guldens Wck wordt toegepast en contract is nietig
JJ

[Ikwaseenbeetjedom]

Geplaatst op 23 Jul 2005 20:27 door Idaho

Dexia heeft vele, vele wetten en morele regels met voeten getreden.
Janny

Misschien dat je deze vele vele vele wetten even kunt opsommen janny, dat zou ons gedupeerden natuurlijk een stuk verder helpen, anders is het maar weer gissen en daar komen weer onduidelijkheden uit voort.

oh en vergeet de morele regels niet, ook goed om te weten voor een eventuele rechtzaak die nog moet aanvangen.

ach..o.a. DSI, Oosting, AFM, vele.. vele rechterlijke uitspraken (welke dexia alsmaar tracht te traineren of te vermijden) en de opstelling van dexia zelf hebben dit dacht ik al wel uitvoerig aangetoond idaho, vanwaar dan nog zo een vraag?

[jeanjean]

WCK-verweer beter dan de Duisenberg-regeling?



Het is alweer enige tijd geleden dat de Duisenberg-regeling gesloten werd tussen Dexia, Leaseverlies, Eegalease, de Consumentenbond en de Vereniging van Effectenbezitters. Voor veel gedupeerden van Dexia leidt deze regeling echter niet tot een bevredigende oplossing. Allereerst geldt de Duisenberg-regeling niet voor degenen die een Depotlease-overeenkomst hebben afgesloten. Bovendien voorziet de Duisenberg-regeling enkel in een (gedeeltelijke) kwijtschelding van de restschuld. Bij acceptatie van de Duisenberg-regeling bestaat dus geen recht op teruggave van of compensatie voor de gedane inleg.

Dexia heeft onlangs een verzoek tot algemeen verbindend verklaring van de Duisenberg-regeling bij het Gerechtshof te Amsterdam ingediend. Indien het Hof het verzoek tot algemeen verbindend verklaring toewijst, betekent dit dat de Duisenberg-regeling automatisch van toepassing zal zijn op een ieder die een aandelenlease-overeenkomst heeft afgesloten die onder het toepassingsbereik van de Duisenberg-regeling valt. Er bestaat voor deze personen echter een mogelijkheid om onder deze regeling uit te komen, te weten door een beroep te doen op de opt-out mogelijkheid. Hierbij zij opgemerkt dat een beroep op deze opt-out mogelijkheid wel tijdig gedaan dient te worden. Indien het Hof het verzoek tot algemeen verbindend verklaring toewijst, zal zij tevens aangeven binnen welke termijn van deze opt-out mogelijkheid gebruik gemaakt dient te worden. Een reden om van deze opt-out mogelijkheid gebruik te maken, zal zijn dat deze personen verwachten in een gerechtelijke procedure meer van Dexia terug te krijgen, waarbij met name gedacht dient te worden aan (een deel van de) inleg. In veel gevallen is dit een gerechtvaardigde verwachting.

Een belangrijk argument in een gerechtelijke procedure contra Dexia is het feit dat Dexia ten tijde van het aangaan van de meeste contracten niet beschikte over een vergunning in de zin van de Wet Consumentenkrediet. Deze wet bepaalt dat het verboden is zonder een daartoe verleende vergunning krediet te verlenen, dan wel zich als kredietverlener voor te doen. Dexia stelt dat de WcK niet op aandelenlease-overeenkomsten van toepassing zou zijn. In diverse gerechtelijke procedures, is met succes het tegendeel betoogd. Onze mening dat aandelenlease-overeenkomsten wel onder de strekking van de WcK vallen wordt bevestigd in het artikel prof. Huls dat gepubliceerd is in het Nederlands Juristenblad.

Voornoemd Wck-verweer geldt niet enkel in procedures contra Dexia. In een onlangs gewezen tussenvonnis is immers ook Aegon in de gelegenheid gesteld te bewijzen dat zij indertijd beschikte over een WcK-vergunning. Indien Aegon hier niet in slaagt, zal naar alle waarschijnlijkheid ook in procedures jegens Aegon met succes een beroep op het ontbreken van een vergunning in de zin van de Wet Consumentenkrediet gedaan kunnen worden.

De wetgever heeft het begrip krediettransactie in de WcK zeer ruim omschreven. De wetgever beoogt hiermee alle relevante vormen van consumentenkrediet te omvatten. De wetgever wil hiermee voorkomen dat de wet niet van toepassing zou zijn.Partijen kunnen in werkelijkheid kredietverlening beoogd hebben met hun contract terwijl de inhoud ervan iets anders suggereert. Aandelenlease is hier een goed voorbeeld van. Deze overeenkomsten zijn verkocht onder de vlag van kapitaalsopbouw terwijl het kredietovereenkomsten zijn. Dexia beroept zich dikwijls in gerechtelijke procedures op de mededeling van de Minister van Financiën aan de Tweede Kamer dat effectenlease-constructies niet onder de WcK vallen. Dexia weet echter c.q. behoort te weten dat het oordeel over de toepasselijkheid van een wet niet aan een minister is voorbehouden maar aan de rechter. Aan dit argument van Dexia komt dan ook weinig betekenis toe.

Dexia stelt voorts dat aandelenlease valt onder de uitzondering die de WcK kent, artikel 4 lid 1 sub h WcK. Dit artikel houdt in dat de WcK niet geldt voor krediettransacties die bestaat uit belening van ter beurze genoteerde effecten, mits de kredietsom de waarde van de betrokken effecten op het tijdstip van het aangaan van de transactie niet te boven gaat. Ook dit argument snijdt ons inziens geen hout. De argumenten die aan voornoemde uitzondering ten grondslag liggen, zijn inmiddels achterhaald. Zo overwoog de wetgever destijds dat vertrouwd kon worden op het eigen ingrijpen van de banken, waarvan algemeen bekend was dat deze in de regel niet meer uitleenden dan 70% van de waarde van de effectenportefeuille waardoor wettelijk ingrijpen niet noodzakelijk was. Effecteninstellingen bleken echter bereid om 100% van de waarde vooruit te financieren. De wetgever heeft destijds de situatie zoals deze heeft voorgedaan omtrent de aandelenlease-overeenkomsten door Dexia niet (kunnen) voorzien.

Inmiddels is in de jurisprudentie ook diverse malen bepaald dat aandelenlease onder de strekking van de WcK valt. Hierbij wordt ook aansluiting gezocht bij de Europese Richtlijn inzake consumentenkrediet. De Rechtbank Arnhem heeft onder meer geoordeeld dat de definitie van consumentenkrediet in voornoemde richtlijn zo ruim is dat overeenkomsten waarin de bank de klant met geleend geld in staat stelt te beleggen in aandelen, als kredietovereenkomst moeten worden aangemerkt. De bank verleent immers aan de klant door middel van een lening krediet ter hoogte van de aankoopwaarde van de aandelen.

Bij de toepasselijkheid van de Wck dient echter een belangrijke kanttekening geplaatst te worden. De WcK is immers boven een bepaald kredietbedrag niet van toepassing. Op 1 januari 1992 trad de Wck in werking met als grensbedrag fl. 50.000,= (€ 2.689,00). Uiteindelijk is naar aanleiding van een amendement van een politieke partij de kredietgrens per 22 februari 2001 verhoogd naar fl. 90.000,=
(€ 40.840,22). Door de invoering van de Euro in 2002 is dit bedrag voor de duidelijkheid veranderd in
€ 40.000,=. Sinds 18 september 2003 geldt een maximumgrens van € 40.000,=.

Voorts dient hierbij opgemerkt te worden dat Dexia vanaf 12 april 2003 wel in het bezit was van een vergunning. Nietigheid inroepen van contracten die na deze datum zijn gesloten, op grond van het ontbreken van een vergunning is derhalve niet meer mogelijk. Aegon dient nog aan te tonen vanaf welk moment zij beschikte over een vergunning zoals omschreven in de WcK.

Het feit dat de WcK van toepassing wordt geacht, heeft verstrekkende consequenties. Op grond van de WcK diende Dexia een vergunning te hebben. Nu Dexia deze vergunning niet had, heeft zij in strijd met artikel 9 van de WcK gehandeld. Het Burgerlijk Wetboek stelt dat rechtshandelingen die in strijd met de wet zijn verricht, nietig zijn. Op grond hiervan rust op de bank een verbintenis om al datgene dat aan Dexia betaald is uit hoofde van de aandelenlease-overeenkomst aan de gedupeerde terug te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van betaling. Hieronder vallen derhalve ook de bedragen die door de gedupeerde(n) als inleg zijn betaald. Hierbij dient opgemerkt dat rechters in veel gevallen bepalen dat Dexia niet de gehele inleg, doch een groot percentage van de inleg dient terug te betalen. Een en ander is zeer nauw verbonden met de omstandigheden van het geval.
Zeker in het geval van een aanzienlijke inleg kan het derhalve aantrekkelijker zijn jegens Dexia te procederen dan gebruik te maken van de Duisenberg-regeling.


bron:
mr. M.M.H.J. Rompelberg, Mr. D.D.J.M. Gulpers, mr. J.G.M. Nass, mr. B.N.S. Werkman, mr. M. van Hoorne, mr. D. Tiethof en mw. mr. M.H.M. Murrer

[pewi]

Voorts dient hierbij opgemerkt te worden dat Dexia vanaf 12 april 2003 wel in het bezit was van een vergunning. Nietigheid inroepen van contracten die na deze datum zijn gesloten, op grond van het ontbreken van een vergunning is derhalve niet meer mogelijk. Aegon dient nog aan te tonen vanaf welk moment zij beschikte over een vergunning zoals omschreven in de WcK.

Wacht effe, niet dat het mij aangaat, maar, onder noot V11 (WCK register) staat:

De vergunning is alleen van toepassing op de renteloze lening als bedoeld in het Dexia Aanbod, welke wordt aangeboden ten einde de restschuld ontstaan uit effectenleasecontracten afgesloten bij Dexia Bank Nederland N.V. en of Bank Labouchere N.V. in termijnen te voldoen.

Zie: WCK register
Vrgr pewi